Spania

Rómverjabrævið 15:24 Rómverjabrævið

ætli eg, táið eg fari til Spania, at koma til tykkara; tí eg vóni at fáa tykkum at síggja á gjøgnumferðini og av tykkum at verða hjálptur hagar, eftir at eg fyrst í nakran mun havi fingið gott av tykkum.

5

Rómverjabrævið 15:28 Rómverjabrævið

Táið eg tá havi fullført hetta og lagt henda ávøkst í hendur teirra, ætli eg haðani at fara til Spania og bera við hjá tykkum.

5

Esaias 66:19 Esaias

Og Eg skal gera tekin millum teirra og senda nøkur av teimum, sum undansloppin eru, til tjóðirnar, til Tarsis, Pul og Lud – bogamenninar – til Tubal og Javan, til oyggjarnar langt burtur, sum ikki hava hoyrt tíðindini um Meg og ikki sæð dýrd Mína; og tey skulu millum fólkasløgini kunngera dýrd Mína.

4

Jónas 4:2 Jónas

Hann bað til HARRAN og segði: „Á HARRI! Var tað ikki hetta, eg hugsaði, meðan eg enn var heima í landi mínum! Tí ætlaði eg hina ferðina at flýggja til Tarsis; eg visti jú, at Tú ert náðigur og miskunnsamur Gud, langmóðigur og ríkur í miskunn, og at Tú angrar hitt illa!

4

Ezekiel 27:12 Ezekiel

Tarsis handlaði við teg, av tí at tú átti nøgd av alskyns góðsi; silvur, jarn, tin og blýggj lótu teir fyri vørur tínar.

3

Ezekiel 27:25 Ezekiel

Tarsisskip fluttu vørur tínar, og soleiðis fylti tú teg og vart søkklaðin har úti á havinum.

3

Jónas 1:1 Jónas

Orð HARRANS kom til Jónas, son Amittai; Hann segði:

3

Jónas 1:2 Jónas

„Halt avstað, far til Nineve, hin stóra stað, og tala móti honum! Tí óndskapur teirra er stigin upp fyri andlit Mítt.“

3

Jónas 1:3 Jónas

Men Jónas helt avstað og ætlaði at flýggja til Tarsis, burtur frá ásjón HARRANS; hann fór til Joppe, og táið hann har fann skip, ið skuldi til Tarsis, greiddi hann flutningsgjaldið og fór umborð til at fara við teimum til Tarsis, burtur frá ásjón HARRANS.

3

Jónas 1:4 Jónas

Men HARRIN sendi harðveður á sjógvin; ódnarstormur varð á havinum, so skipið var um at ganga burtur.

3

Jónas 1:5 Jónas

Tá kom ræðsla á skipsmenninar, og teir róptu hvør til gud sín; tað, sum í skipinum var, kastaðu teir út fyri at lætta um tað. Men Jónas var farin niður í niðasta rúm skipsins og lá har í fastasvøvni.

3

Jónas 1:6 Jónas

Skiparin fór tá til hansara og segði: „Hvussu fært tú sovið so? Kom upp og rópa til Gud tín! Kanska Gud hugsar um okkum, so vit ganga ikki burtur.“

3

Jónas 1:7 Jónas

So søgdu teir hvør við annan: „Komið, latið okkum kasta lut, so vit kunnu fáa at vita, hvør ið er skyld í, at henda vanlukka er komin á okkum!“ Teir kastaðu so lut, og luturin fall á Jónas.

3

Jónas 1:8 Jónas

Tá søgdu teir við hann: „Sig okkum, hvør ið er skyld í, at henda vanlukka er komin á okkum! Hvat er ørindi títt, og hvaðani kemur tú? Hvørjum landi ert tú úr, og hvørji tjóð ert tú av?“

3

Jónas 1:9 Jónas

Hann svaraði: „Eg eri Hebreari, og eg óttist HARRAN, Gud Himmalsins, Hann, sum hevur gjørt havið og turrlendið.“

3

Jónas 1:10 Jónas

Tá fall stór ræðsla á menninar, og teir søgdu við hann: „Hví hevur tú gjørt hetta?“ – Teir vistu, at hann flýddi frá ásjón HARRANS, tí tað hevði hann sagt teimum.

3

Jónas 1:11 Jónas

Og teir spurdu hann: „Hvat skulu vit gera við teg, so sjógvurin kann slætna hjá okkum?“ – Tí sjógvurin østist meiri og meiri upp.

3

Jónas 1:12 Jónas

Hann svaraði: „Takið meg og kastið meg á sjógvin! So fer sjógvurin at slætna hjá tykkum; tí eg veit, at tað er fyri mína skuld, hesin ógvuligi stormur er komin á tykkum.“

3

Jónas 1:13 Jónas

Menninir royndu nú at rógva aftur til lands; men teir vóru ikki mentir, tí sjógvurin østist meiri og meiri upp ímóti teimum.

3

Jónas 1:14 Jónas

Tá róptu teir til HARRAN og søgdu: „Á HARRI! Lat okkum ikki ganga burtur, fyri tað at hesin maður skal doyggja, og lat ikki sakleyst blóð koma yvir okkum! – Tú, HARRI, hevur jú gjørt, sum Tú vildi!“

3

Jónas 1:15 Jónas

Síðani tóku teir Jónas og kastaðu hann á sjógvin; tá slætnaði sjógvurin við tað sama.

3

Jónas 1:16 Jónas

Og stórur ótti fyri HARRANUM fall á menninar; teir ofraðu HARRANUM sláturoffur og gjørdu lyfti.

3

Fyrsta Mósebók 10:4 Fyrsta Mósebók

Synir Javan vóru Elisa og Tarsis, og Kittar og Rodanitar.

2

Seinna Krønikubók 9:21 Seinna Krønikubók

Tí kongurin hevði skip, ið fóru til Tarsis saman við monnum Hurams; triðjahvørt ár komu skipini heim, fermd við gulli, silvuri, fílabeini, apum og páfuglum.

2

Sálmarnir 48:7 Sálmarnir

Teir fóru at biva har, angist fall á teir, sum á kvinnuna, ið føðir.

2

Sálmarnir 72:10 Sálmarnir

Kongarnir úr Tarsis og oyggjunum skulu bera fram gávur, kongarnir úr Sjeba og Seba skulu koma við skatti.

2

Esaias 2:16 Esaias

yvir øll tarsisskip – ja, yvir alt, sum fagurt er at skoða.

2

Esaias 2:17 Esaias

Tá skal hugmóð menniskjunnar verða boygt, og stoltleiki mannanna verða eyðmýktur, og hin dag skal eingin vera høgur uttan HARRIN.

2

Esaias 2:18 Esaias

Og avgudarnir – teimum skal vera heilt úti við.

2

Esaias 2:19 Esaias

Og menniskjuni skulu fara inn í gjáir fjallanna og í jarðholur fyri ræðslu HARRANS og dýrd hátignar Hansara, táið Hann reisir Seg og ræðir jørðina.

2

Esaias 2:20 Esaias

Tann dag skulu menniskjuni kasta gudar sínar av silvuri og gulli, sum tey hava gjørt sær at tilbiðja, fyri moldvørpur og flogmýs

2

Esaias 2:21 Esaias

og fara inn í gjáir fjallanna og í bergskorar fyri ræðslu HARRANS og dýrd hátignar Hansara, táið Hann reisir Seg og ræðir jørðina.

2

Esaias 60:9 Esaias

Jú, oyggjarnar bíða eftir Mær, og fremst sigla tarsisskip, ið føra børn tíni higar úr fjarløgu; silvur og gull teirra kemur við teimum – fyri navns HARRANS Guds tíns skuld, fyri hins Heilaga skuld í Ísrael; tí Hann veitir tær dýrd.

2

Jeremias 10:9 Jeremias

sligið silvur, innflutt úr Tarsis, og gull úr Ufaz, verk, ið træsmiðurin og gullsmiðurin hava gjørt; blátt og reytt purpur er klædningur teirra; verk, ið listarkønir menn hava gjørt, eru teir allir samlir.

2

Filippibrævið 2:1 Filippibrævið

Er nú nøkur áminning í Kristusi, er nøkur troyst kærleikans, er nakað samfelag Andans, er nøkur hjartans góðska og miskunn,

2

Filippibrævið 2:2 Filippibrævið

so gerið gleði mína fullkomna – at tit semjast tykkara millum, hava sama kærleika, somu sál, somu tráan,

2

Filippibrævið 2:3 Filippibrævið

einki gera av stríðshugi ella tráan eftir tómari æru, men í eyðmjúkleika rokna hvørt annað hægri enn tykkum sjálv,

2

Filippibrævið 2:4 Filippibrævið

og ikki hava hvørt sítt egna fyri eyga, men eitt og hvørt eisini tað, sum øðrum hoyrir til!

2

Filippibrævið 2:5 Filippibrævið

Sama sinnalag veri í tykkum, sum var í Kristi Jesusi!

2

Filippibrævið 2:6 Filippibrævið

Táið Hann var eins og Gud, roknaði Hann tað ikki fyri býti at vera javnlíki Guds;

2

Filippibrævið 2:7 Filippibrævið

nei, av Sær sjálvum segðist Hann undan tí, gjørdi Seg eins og tænara og varð menniskjum líkur.

2

Filippibrævið 2:8 Filippibrævið

Og táið Hann var stigin fram sum menniskja, setti Hann Seg sjálvan lágt, so Hann varð lýðin til deyðan, ja, krossdeyðan.

2

Filippibrævið 2:9 Filippibrævið

Tí hevur Gud eisini sett Hann ógvuliga høgt og givið Honum navnið, sum yvir øllum nøvnum er,

2

Filippibrævið 2:10 Filippibrævið

fyri at í navni Jesusar hvørt knæ skal boyggja seg, teirra, sum í Himli eru, teirra, sum á jørðini eru, og teirra, sum undir jørðini eru,

2

Filippibrævið 2:11 Filippibrævið

og hvør tunga skal játta, at Jesus Kristus er Harri, Gudi Faðir til dýrd.

2

Filippibrævið 2:12 Filippibrævið

Eins og tit tí, elskaðu míni, altíð hava verið lýðin, so arbeiðið, ikki bert sum táið eg var hjá tykkum, men uppaftur nógv meiri, nú eg ikki eri hjá tykkum, við ótta og bivan upp á frelsu tykkara!

2

Filippibrævið 2:13 Filippibrævið

Tí Gud er tann, sum virkar í tykkum, bæði at vilja og at virka, eftir góða vilja Sínum.

2

Filippibrævið 2:14 Filippibrævið

Gerið alt uttan at knarra og uttan at ivast,

2

Filippibrævið 2:15 Filippibrævið

so tit kunnu vera lýtaleys og rein, ólastandi børn Guds, mitt í rangvørgari og øvigari ætt, so tit vísa tykkum millum teirra sum himmalljós í heiminum

2

Filippibrævið 2:16 Filippibrævið

og halda fram orð lívsins, mær til rós á degi Kristusar – at eg havi ikki runnið til einkis, ei heldur arbeitt til einkis.

2

Versir