Sosialir førleikar

Orðtøkini 23:5 Orðtøkini

– Lat ikki eyguni flúgva til tað, sum hvørvur! Tí tað ger sær veingir, tað er vist; sum ørn flýgur tað móti himli.

2

Orðtøkini 23:6 Orðtøkini

Et ikki breyð hins øvundsjúka, og tráa ikki eftir góða mati hansara!

2

Orðtøkini 23:7 Orðtøkini

Tí sum hann hugsar í sál síni, so er hann; „et og drekk!“ sigur hann við teg, men hjarta hansara er ikki við tær.

2

Orðtøkini 23:8 Orðtøkini

Bitan, ið tú hevur etið, kemur tú at spýggja upp aftur, og føgru orð tíni hevur tú spilt burtur.

2

Orðtøkini 23:9 Orðtøkini

Tala ikki fyri oyrum dárans, tí hann vanvirðir vitigu orð tíni!

2

Orðtøkini 23:10 Orðtøkini

Flyt ikki gamalt markaskjal, og kom ikki inn á akur faðirleysra!

2

Orðtøkini 23:11 Orðtøkini

Tí loysari teirra er sterkur; Hann skal føra søk teirra móti tær.

2

Orðtøkini 23:12 Orðtøkini

Boygg hjarta títt til tykt og oyru tíni til kunnskaparorð!

2

Orðtøkini 23:13 Orðtøkini

Lat ikki hin unga vera ótyktaðan! Táið tú slært hann við koyrlinum, sleppur hann undan deyðanum.

2

Orðtøkini 23:14 Orðtøkini

Tú slært hann við koyrlinum, men tú frelsir sál hansara frá deyðaríkinum.

2

Orðtøkini 23:15 Orðtøkini

Sonur mín! Er hjarta títt víst, so skal eisini hjarta mítt gleðast;

2

Orðtøkini 23:16 Orðtøkini

og nýru míni skulu fegnast, táið varrar tínar tala tað, ið rætt er.

2

Orðtøkini 23:17 Orðtøkini

Lat ikki hjarta títt øvunda syndarar, men lat tað altíð vera íðið fyri ótta HARRANS!

2

Orðtøkini 23:18 Orðtøkini

Sanniliga hevur tú framtíð tá, og vón tín skal ikki koma upp í einki!

2

Orðtøkini 23:19 Orðtøkini

Hoyr, sonur mín, og verð vísur, lat hjarta títt ganga beint fram eftir vegnum!

2

Orðtøkini 23:20 Orðtøkini

Ver ikki ein av teimum, sum fylla seg av víni og kjøti!

2

Orðtøkini 23:21 Orðtøkini

Tí drykkjumaður og átari armast út, og svøvnur klæðir mannin í spjarrar.

2

Orðtøkini 23:22 Orðtøkini

Lurta eftir faðir tínum, sum gav tær lívið, og vanvirð ikki móður tína, táið hon er vorðin gomul!

2

Orðtøkini 23:23 Orðtøkini

Keyp sannleika og sel hann ikki, keyp vísdóm, tykt og vit!

2

Orðtøkini 23:24 Orðtøkini

Faðir hins rættvísa skal fegnast; tann, sum fær vísan son, skal gleðast um hann.

2

Orðtøkini 23:25 Orðtøkini

Lat faðir tín og móður tína gleðast, lat hana, ið átti teg, fegnast!

2

Orðtøkini 23:26 Orðtøkini

Sonur mín! Gev mær hjarta títt, og lat eygu tíni hava hug til leiðir mínar!

2

Orðtøkini 23:27 Orðtøkini

Tí skøkjan er botnleys grøv, og hin fremmanda kvinnan er trongur brunnur.

2

Orðtøkini 23:28 Orðtøkini

Ja, hon liggur og lúrir, eins og ránsmaður, og hon nørir um tal hinna trúleysu millum menniskjuni.

2

Orðtøkini 23:29 Orðtøkini

Hvør hevur sorg? Hvør hevur sút? Hvør hevur klandur? Hvør má eymka seg? Hvør hevur sár fyri einki? Hvør hevur reyð eygu?

2

Orðtøkini 23:30 Orðtøkini

Teir, ið sita leingi uppi hjá víninum, teir, ið koma at smakka hin sterka drykkin.

2

Orðtøkini 23:31 Orðtøkini

Hygg ikki at víninum, hvussu reytt tað er, hvussu vakurt tað glitrar í bikarinum, hvussu væl tað gongur niður!

2

Orðtøkini 23:32 Orðtøkini

– At endanum bítur tað sum ormur og høggur sum høggormur;

2

Orðtøkini 23:33 Orðtøkini

eygu tíni fara at hyggja eftir fremmandum kvinnum, og hjarta títt fer at tala tað, ið rangvørgt er.

2

Orðtøkini 23:34 Orðtøkini

Og tú verður líkur einum, ið svevur mitt úti á havinum, líkur einum, ið svevur uppi á mastrartoppinum.

2

Orðtøkini 23:35 Orðtøkini

[Tú fert at siga:] „Teir bankaðu meg, men eg fekk ikki ilt, teir skúgvaðu meg, men eg føldi tað ikki! Táið eg einaferð vakni, leiti eg aftur til vínið!“

2

Jeremias 7:30 Jeremias

Tí synir Juda hava gjørt tað, sum ónt er í eygum Mínum – sigur HARRIN – teir hava sett viðurstygdir sínar í húsið, sum kallað er við navni Mínum, og gjørt tað óreint.

2

Jeremias 7:31 Jeremias

Teir hava bygt Tofethæddir í Hinnomssonardali, til at brenna synir og døtur sínar á – slíkt, sum Eg ikki havi álagt teimum, og sum aldri hevur verið Mær í huga!

2

Jeremias 7:32 Jeremias

Tí skulu dagar koma – sigur HARRIN – táið ikki longur skal verða sagt „Tofet“ ella „Hinnomssonardalur“, men „Drápsdalur“; og tey skulu jarða hini deyðu í Tofet, av tí at pláss er ikki aðrastaðni.

2

Jeremias 7:33 Jeremias

Og líkini av hesum fólki skulu verða fuglum himmalsins føði og dýrum jarðarinnar – og eingin skal styggja tey burt!

2

Jeremias 7:34 Jeremias

Hvørki frøiróp ella gleðiróp, hvørki mál brúðgóms ella mál brúðar, skal Eg lata hoyrast longur í býum Juda og á gøtum Jerusalems – tí oyðimørk skal landið verða!

2

So sigur Harrin HARRIN: Aftur fyri at tú hevur verið so óstýrilig í ólevnaði tínum og lyft hevur verðið burtur av blygd tíni, táið tú dreivst hor við bólarum tínum, og aftur fyri allar hinar viðurstyggiligu avgudar, ið tú hevur, og blóð barna tína, sum tú hevur givið teimum

2

Ezekiel 16:37 Ezekiel

– ja, tí skal Eg savna saman allar bólarar tínar, sum tú vart til gleði, bæði allar teir, ið tú elskaði, og allar teir, ið tú hataði – Eg skal savna teir saman ímóti tær úr øllum ættum og lyfta burtur av blygd tíni framman fyri teimum, so teir síggja hana, alla sum hon er.

2

Ezekiel 16:38 Ezekiel

Eg skal døma teg, sum kvinnur verða dømdar, ið dríva hor og úthella blóð, og Eg skal í vreiði Míni og álvara Mínum gera teg til blóð.

2

Matteus 7:12 Matteus

Alt, sum tit tí vilja, at menniskju skulu gera tykkum, skulu tit eisini gera teimum; tí hetta er lógin og profetarnir.

2

Filippibrævið 2:1 Filippibrævið

Er nú nøkur áminning í Kristusi, er nøkur troyst kærleikans, er nakað samfelag Andans, er nøkur hjartans góðska og miskunn,

2

Filippibrævið 2:2 Filippibrævið

so gerið gleði mína fullkomna – at tit semjast tykkara millum, hava sama kærleika, somu sál, somu tráan,

2

Filippibrævið 2:3 Filippibrævið

einki gera av stríðshugi ella tráan eftir tómari æru, men í eyðmjúkleika rokna hvørt annað hægri enn tykkum sjálv,

2

Filippibrævið 2:4 Filippibrævið

og ikki hava hvørt sítt egna fyri eyga, men eitt og hvørt eisini tað, sum øðrum hoyrir til!

2

Filippibrævið 2:5 Filippibrævið

Sama sinnalag veri í tykkum, sum var í Kristi Jesusi!

2

Filippibrævið 2:6 Filippibrævið

Táið Hann var eins og Gud, roknaði Hann tað ikki fyri býti at vera javnlíki Guds;

2

Filippibrævið 2:7 Filippibrævið

nei, av Sær sjálvum segðist Hann undan tí, gjørdi Seg eins og tænara og varð menniskjum líkur.

2

Filippibrævið 2:8 Filippibrævið

Og táið Hann var stigin fram sum menniskja, setti Hann Seg sjálvan lágt, so Hann varð lýðin til deyðan, ja, krossdeyðan.

2

Filippibrævið 2:9 Filippibrævið

Tí hevur Gud eisini sett Hann ógvuliga høgt og givið Honum navnið, sum yvir øllum nøvnum er,

2

Filippibrævið 2:10 Filippibrævið

fyri at í navni Jesusar hvørt knæ skal boyggja seg, teirra, sum í Himli eru, teirra, sum á jørðini eru, og teirra, sum undir jørðini eru,

2