sjey deyðasyndirnar
169 versir um "sjey deyðasyndirnar"
Versir
Síða 3 av 4Fjórða Mósebók 7:88 Fjórða Mósebók
Kríatúrini til takkofrið vóru tilsamans 24 tarvar, 60 veðrar, 60 bukkar og 60 veturgamlir seyðir. – Hetta vóru gávurnar til altarvígsluna, táið altarið varð salvað.
Fjórða Mósebók 7:89 Fjórða Mósebók
Táið Móses fór inn í samkomutjaldið at tala við HARRAN, hoyrdi hann røddina tala til sín av náðistólinum, sum var oman á vitnisburðarørkini, úr rúminum millum kerúbarnar báðar; har talaði Hann við hann.
Fimta Mósebók 31:8 Fimta Mósebók
HARRIN – Hann, sum gongur á odda hjá tær – Hann skal vera við tær; Hann skal ikki sleppa tær og ikki fara frá tær; tú skalt ikki óttast og ikki ræðast!“
Orðtøkini 14:1 Orðtøkini
Kvinnuvísdómur byggir hús sítt, men dárskapur rívur tað niður við hondum sínum.
Orðtøkini 14:2 Orðtøkini
Tann, ið sannhjartaður gongur fram, óttast HARRAN, men tann, ið gongur sniðgøtur, vanvirðir Hann.
Orðtøkini 14:3 Orðtøkini
Í munni dárans er koyril hugmóðs hansara, men varrar hinna vísu eru vernd teirra.
Orðtøkini 14:4 Orðtøkini
Har sum eingir tarvar eru, er krubban tóm, men ríkligur vinningur kemur við styrki tarvsins.
Orðtøkini 14:5 Orðtøkini
Trúfast vitni lýgur ikki, men tann, ið talar lygn, er falskt vitni.
Orðtøkini 14:6 Orðtøkini
Spottarin leitar eftir vísdómi, men finnur hann ikki, men hinum vitiga er liðuligt at vinna kunnskap.
Orðtøkini 14:7 Orðtøkini
Far frá dáranum – ei fanst tú vit á vørrum hansara!
Orðtøkini 14:8 Orðtøkini
Vísdómur hins klóka er, at hann skilir veg sín, men dárskapur dáranna er, at teir dára seg sjálvar.
Orðtøkini 14:9 Orðtøkini
Dárar verða spottaðir av sínum egna skyldofri, men vælvild ræður millum rættsint.
Orðtøkini 14:10 Orðtøkini
Hjartað kennir sjálvt beisku sorg sína, og í gleði tess blandar eingin fremmandur seg.
Orðtøkini 14:11 Orðtøkini
Hús gudleysra skal verða lagt í oyði, men tjald hinna sannhjartaðu skal blóma.
Orðtøkini 14:12 Orðtøkini
Mangur vegur tykist manni beinur – og so er endi hansara kortini leiðir deyðans!
Orðtøkini 14:13 Orðtøkini
Ja, mitt í látrinum pínist hjartað, og endin á gleðini er sorg.
Orðtøkini 14:14 Orðtøkini
Av atburði sínum skal hin fráfalni verða mettaður, og góður maður heldur seg burtur frá honum.
Orðtøkini 14:15 Orðtøkini
Hin fávitskuti trýr hvørjum orði, men hin klóki gevur sær far um, hvussu hann stígur.
Orðtøkini 14:16 Orðtøkini
Hin vísi óttast og heldur seg frá illum, men dárin loypur framav og heldur seg vera tryggan.
Orðtøkini 14:17 Orðtøkini
Hin bráðsinti ger dárskap, og svikafullur maður verður hataður.
Orðtøkini 14:18 Orðtøkini
Hini fávitskutu fáa dárskap í arv, men klók verða krýnd við kunnskapi.
Orðtøkini 14:19 Orðtøkini
Hini óndu verða noydd at boyggja seg fyri hinum góðu, og hini gudleysu við portur rættvísra.
Orðtøkini 14:20 Orðtøkini
Hin fátæki verður hataður, enntá av vini sínum, men mong eru tey, sum elska ríkmannin.
Orðtøkini 14:21 Orðtøkini
Tann, ið vanvirðir næsta sín, syndar, men sælur er tann, sum tykist synd í hinum ørmu.
Orðtøkini 14:22 Orðtøkini
Skulu ikki tey villast, sum upphugsa tað, ið ilt er! – Men miskunn og trúfesti finna tey, sum upphugsa gott.
Orðtøkini 14:23 Orðtøkini
Av øllum møðsomum arbeiði vinst okkurt, men tómt tos voldir einki uttan tap.
Orðtøkini 14:24 Orðtøkini
Ríkdómur hinna vísu er krúna teirra, men dárskapur dáranna er og verður dárskapur.
Orðtøkini 14:25 Orðtøkini
Sannorðað vitni bjargar lívum, men tann, ið talar lygn, er fullur av sviki.
Orðtøkini 14:26 Orðtøkini
Í ótta HARRANS hevur maðurin sterka vernd, og børn hansara skulu eiga skjól.
Orðtøkini 14:27 Orðtøkini
Ótti HARRANS er kelda lívsins, so ein sleppur undan snerrum deyðans.
Orðtøkini 14:28 Orðtøkini
Nógv fólk er heiður kongsins, men fólkatrot er fall høvdingans.
Orðtøkini 14:29 Orðtøkini
Tann, ið seinur er til vreiði, hevur nógv vit, men hin bráðsinti vísir stóran dárskap.
Orðtøkini 14:30 Orðtøkini
Spakført hjarta er lív likamsins, men illsinni er rot í beinunum.
Orðtøkini 14:31 Orðtøkini
Tann, sum kúgar hin arma, háðar skapara hansara, men tann, sum tykist synd í hinum fátæka, ærir skaparan.
Orðtøkini 14:32 Orðtøkini
Táið vanlukkan rámar hin gudleysa, fer hann umkoll, men hin rættvísi er treystur í deyðanum.
Orðtøkini 14:33 Orðtøkini
Í hjarta hins vitiga heldur vísdómurin seg stillan, men hjá dárunum vísir hann* seg fram.
Orðtøkini 14:34 Orðtøkini
Rættvísi lyftir tjóðina upp, men syndin er vanæra tjóðanna.
Orðtøkini 14:35 Orðtøkini
Klókur tænari verður væl kendur hjá konginum, men yvir ringan tænara kemur vreiði hansara.
Prædikarin 10:18 Prædikarin
Táið leti ræður, sjúnka bjálkarnir, og letur ein hendurnar hanga, lekur niður í húsið.
Jóhannes 3:16 Jóhannes
Tí so elskaði Gud heimin, at Hann gav Son Sín, hin einborna, fyri at hvør tann, ið trýr á Hann, skal ikki fortapast, men hava ævigt lív.
Jóhannes 3:17 Jóhannes
Ikki sendi Gud Son Sín í heimin, fyri at Hann skal døma heimin, men fyri at heimurin skal verða frelstur við Honum.
Fyrra Pætursbrævið 2:1 Fyrra Pætursbrævið
Leggið tí av allan óndskap, alt svik og hykl, alla øvund og alt baktal!
Fyrra Pætursbrævið 2:2 Fyrra Pætursbrævið
Tráið – eins og nýfødd børn – eftir hini óblandaðu mjólk orðsins, fyri at tit av henni kunnu vaksa til frelsu
Fyrra Pætursbrævið 2:3 Fyrra Pætursbrævið
– so satt sum tit hava smakkað, at Harrin er góður!
Fyrra Pætursbrævið 2:4 Fyrra Pætursbrævið
Komið til Hansara, hin livandi stein, sum víst er vrakaður av menniskjum, men er Gudi útvaldur og dýrabarur,
Fyrra Pætursbrævið 2:5 Fyrra Pætursbrævið
og latið tykkum sjálv – sum livandi steinar – byggja upp til andaligt hús, heilagan prestaskap, at bera fram andalig offur, sum við Jesusi Kristi toknast Gudi!
Fyrra Pætursbrævið 2:6 Fyrra Pætursbrævið
Í skriftini stendur jú: „Eg leggi í Zion hornstein, útvaldan, dýrabaran; tann, ið trýr á Hann, skal als ikki verða til skammar.“
Fyrra Pætursbrævið 2:7 Fyrra Pætursbrævið
Tykkum, ið trúgva, er Hann tá dýrabarur; men hinum vantrúgvandi er hesin steinur, sum teir, ið bygdu, vrakaðu, vorðin hornsteinur, snávisteinur og klettur til fall –
Fyrra Pætursbrævið 2:8 Fyrra Pætursbrævið
hesum, sum snáva, av tí at tey trúgva ikki orðinum – til tað vóru tey eisini ætlað.
Fyrra Pætursbrævið 2:9 Fyrra Pætursbrævið
Men tit eru útvald ætt, kongligur prestaskapur, heilag tjóð, ognarfólk, fyri at tit skulu kunngera dygdir Hansara, sum kallaði tykkum úr myrkrinum inn í undurfulla ljós Sítt,