Sjálvsvirði

Rómverjabrævið 12:3 Rómverjabrævið

Tí við náðini, ið mær er givin, sigi eg við ein og hvønn tykkara, at hann má ikki hugsa hægri, enn hann eigur at hugsa, men hugsa við vísdómi, alt eftir sum Gud hevur býtt einum og hvørjum mál hansara av trúgv.

8

Seinna Korintbrævið 10:18 Seinna Korintbrævið

Tí ikki tann stendur royndina, sum gevur sær sjálvum viðmæli – nei, tann, sum Harrin gevur viðmæli.

6

Galatiabrævið 6:3 Galatiabrævið

Tí um onkur heldur seg vera nakað og er tó einki, so dárar hann seg sjálvan.

6

Orðtøkini 21:4 Orðtøkini

Stolt eygu og hugmóðigt hjarta – lampa gudleysra er teimum til synd.

5

Esaias 2:17 Esaias

Tá skal hugmóð menniskjunnar verða boygt, og stoltleiki mannanna verða eyðmýktur, og hin dag skal eingin vera høgur uttan HARRIN.

5

Lukas 16:15 Lukas

Men Hann segði við teir: „Tit eru teir, ið gera tykkum sjálvar rættvísar fyri menniskjum, men Gud kennir hjørtu tykkara; tí tað, sum høgt er í eygum manna, er andstygd fyri Gudi.

5

Fyrra Pætursbrævið 3:3 Fyrra Pætursbrævið

Prýði tykkara veri ikki hitt útvortis, flættur og áhongt gullstás ella klæði,

5

Fyrra Pætursbrævið 3:4 Fyrra Pætursbrævið

men dulda menniskja hjartans við hinum spakføra og stilla anda – óforgeingiligum prýði, sum er Gudi ógvuliga dýrabart.

5

Orðtøkini 11:2 Orðtøkini

Kemur hugmóð, kemur skomm við, men hini eyðmjúku, tey hava vísdóm.

4

Orðtøkini 11:3 Orðtøkini

Rættsinni hinna sannhjartaðu leiðir tey, men rangvørga sinni hinna trúleysu forkemur teimum.

4

Orðtøkini 11:4 Orðtøkini

Góðs hjálpir einki vreiðidagin, men rættvísi frelsir frá deyðanum.

4

Orðtøkini 11:5 Orðtøkini

Rættvísi hins lýtaleysa ger veg hansara slættan, men hin gudleysi fellur við gudloysi sínum.

4

Orðtøkini 11:6 Orðtøkini

Rættvísi hinna sannhjartaðu bjargar teimum, men hini trúleysu verða fangað í sínum egna óndskapi.

4

Orðtøkini 11:7 Orðtøkini

Táið gudleyst menniskja doyr, er úti við vón hansara, ja, yvirstaðið er við tí, sum hini óndu stunda eftir.

4

Orðtøkini 11:8 Orðtøkini

Hin rættvísi verður frelstur úr neyðini, og hin gudleysi kemur í stað hansara.

4

Orðtøkini 11:9 Orðtøkini

Við munninum oyðir hin gudleysi næsta sín, men við kunnskapi sínum verða hini rættvísu bjargað.

4

Orðtøkini 11:10 Orðtøkini

Táið hinum rættvísu gongst væl, fegnast staðurin, og táið hini gudleysu ganga til grundar, hoyrast gleðiróp.

4

Orðtøkini 11:11 Orðtøkini

Við signing hinna sannhjartaðu reisist staður upp, men muður gudleysra brýtur hann niður.

4

Orðtøkini 11:12 Orðtøkini

Tann, ið tosar vanvirðisliga um næsta sín, honum fattast vit; vitigur maður tigur.

4

Orðtøkini 11:13 Orðtøkini

Baktalarin sigur frá tí, sum undir hann er lagt, men tann, sum er trúfastur í andanum, dylur tað.

4

Orðtøkini 16:5 Orðtøkini

Ein og hvør hugmóðigur er HARRANUM andstygd; vissuliga, slíkur verður ikki órevsaður.

4

Lukas 14:11 Lukas

Tí hvør tann, ið setur seg sjálvan høgt, skal verða settur lágt, og tann, ið setur seg sjálvan lágt, skal verða settur høgt.“

4

Jákupsbrævið 4:6 Jákupsbrævið

Tí sigur skriftin: „Gud stendur hinum stoltu ímóti, men gevur hinum eyðmjúku náði.“

4

Orðtøkini 8:13 Orðtøkini

At óttast HARRAN er at hata hitt illa; stoltleika, hugmóð, hin ónda vegin og hin falska munnin, hetta hati eg.

3

Orðtøkini 18:12 Orðtøkini

Undan falli er hjarta mansins stolt, men eyðmjúkleiki gongur undan heiður.

3

Orðtøkini 29:23 Orðtøkini

Hugmóð menniskjans leiðir tað í fall, men hin eyðmjúki vinnur heiður.

3

Sálmarnir 139:13 Sálmarnir

Tí Tú hevur skapt nýru míni, Tú virkaði meg í móðurlívi.

2

Sálmarnir 139:14 Sálmarnir

Eg takki Tær, at eg eri virkaður so ómetaliga undurfult; undurfull eru verk Tíni, tað veit sál mín til fulnar.

2

Sálmarnir 147:10 Sálmarnir

Honum líkar ikki sterkar hestar, Hann hevur ikki tokka til kvikan mann;

2

Sálmarnir 147:11 Sálmarnir

nei, HARRIN hevur tokka til teirra, sum óttast Hann, sum bíða eftir náði Hansara.

2

Jeremias 9:23 Jeremias

So sigur HARRIN: Hin vísi rósi sær ikki av vísdómi sínum, hin sterki ikki av styrki síni, hin ríki ikki av ríkidømi sínum!

2

Jeremias 9:24 Jeremias

Nei, tann, ið vil rósa sær, hann rósi sær av, at hann er vitigur og kennir Meg, at Eg eri HARRIN, sum ger náði, rætt og rættvísi á jørðini! Tí tað toknast Mær – sigur HARRIN.

2

Jeremias 29:11 Jeremias

Tí Eg veit, hvat Eg ætli og havi í huga viðvíkjandi tykkum – sigur HARRIN – friðarætlanir og ikki vanlukkuætlanir, at geva tykkum framtíð og vón.

2

Matteus 16:24 Matteus

Tá segði Jesus við lærisveinar Sínar: „Vil onkur koma aftan á Mær, má hann avnokta seg sjálvan og taka upp kross sín og fylgja Mær.

2

Matteus 16:25 Matteus

Tí tann, sum vil bjarga lívinum, skal missa tað; men tann, sum missir lív sítt fyri Mína skuld, skal finna tað.

2

Filippibrævið 2:3 Filippibrævið

einki gera av stríðshugi ella tráan eftir tómari æru, men í eyðmjúkleika rokna hvørt annað hægri enn tykkum sjálv,

2

Filippibrævið 2:4 Filippibrævið

og ikki hava hvørt sítt egna fyri eyga, men eitt og hvørt eisini tað, sum øðrum hoyrir til!

2

Filippibrævið 2:5 Filippibrævið

Sama sinnalag veri í tykkum, sum var í Kristi Jesusi!

2

Filippibrævið 2:6 Filippibrævið

Táið Hann var eins og Gud, roknaði Hann tað ikki fyri býti at vera javnlíki Guds;

2

Filippibrævið 2:7 Filippibrævið

nei, av Sær sjálvum segðist Hann undan tí, gjørdi Seg eins og tænara og varð menniskjum líkur.

2

Filippibrævið 2:8 Filippibrævið

Og táið Hann var stigin fram sum menniskja, setti Hann Seg sjálvan lágt, so Hann varð lýðin til deyðan, ja, krossdeyðan.

2

Filippibrævið 2:9 Filippibrævið

Tí hevur Gud eisini sett Hann ógvuliga høgt og givið Honum navnið, sum yvir øllum nøvnum er,

2

Filippibrævið 2:10 Filippibrævið

fyri at í navni Jesusar hvørt knæ skal boyggja seg, teirra, sum í Himli eru, teirra, sum á jørðini eru, og teirra, sum undir jørðini eru,

2

Filippibrævið 2:11 Filippibrævið

og hvør tunga skal játta, at Jesus Kristus er Harri, Gudi Faðir til dýrd.

2

Filippibrævið 2:12 Filippibrævið

Eins og tit tí, elskaðu míni, altíð hava verið lýðin, so arbeiðið, ikki bert sum táið eg var hjá tykkum, men uppaftur nógv meiri, nú eg ikki eri hjá tykkum, við ótta og bivan upp á frelsu tykkara!

2

Filippibrævið 2:13 Filippibrævið

Tí Gud er tann, sum virkar í tykkum, bæði at vilja og at virka, eftir góða vilja Sínum.

2

Filippibrævið 2:14 Filippibrævið

Gerið alt uttan at knarra og uttan at ivast,

2

Filippibrævið 2:15 Filippibrævið

so tit kunnu vera lýtaleys og rein, ólastandi børn Guds, mitt í rangvørgari og øvigari ætt, so tit vísa tykkum millum teirra sum himmalljós í heiminum

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 3:1 Fyrra Jóhannesarbrævið

Síggið, hvussu stóran kærleika Faðirin hevur víst okkum, at vit skulu kallast børn Guds! – Og vit eru tað! Tí kennir heimurin okkum ikki, tí hann kennir ikki Hann.

2

Versir