siðspáan

Triðja Mósebók 19:31 Triðja Mósebók

Vendið tykkum ikki til teirra, ið mana upp deyð, og sum spáa! Leitið ikki til teirra, so tit gera tykkum órein við teimum! – Eg eri HARRIN Gud tykkara!

6

Triðja Mósebók 20:6 Triðja Mósebók

Vendir onkur sær til teirra, ið mana upp deyð, og sum spáa, og rennur eftir teimum í trúleysum fráfalli, so skal Eg seta ásjón Mína móti tí menniskja og týna tað úr fólki tess.

5

Ápostlasøgan 16:16 Ápostlasøgan

Nú hendi tað, einaferð vit fóru út til bønastaðið, at vit møttu gentu, ið hevði spádómsanda, og sum vann harrum sínum nógva inntøku við at spáa.

4

Ápostlasøgan 16:17 Ápostlasøgan

Hon gekk aftan á Paulusi og okkum, rópti og segði: „Hesir menn eru tænarar hins hægsta Guds, og teir kunngera tykkum frelsuvegin!“

4

Ápostlasøgan 16:18 Ápostlasøgan

Hetta gjørdi hon í nógvar dagar. Tá harmaðist Paulus um tað, og hann vendi sær og segði við andan: „Í navni Jesu Krists sigi eg við teg, at tú skalt fara út úr henni!“ Og hann fór út í somu stund.

4

Triðja Mósebók 20:27 Triðja Mósebók

Táið onkur – maður ella kvinna – fæst við at mana upp deyð ella spáa, skal hann lata lív; tey skulu verða steinað, blóðskyld hvílir á teimum.““

3

Fimta Mósebók 4:19 Fimta Mósebók

Táið tú lyftir eygum tínum móti himli og sært sólina, mánan og stjørnurnar, allan her himmalsins, varða teg tá, at tú letur teg ikki dára, so tú tilbiður og dýrkar tey – tey, ið HARRIN Gud tín hevur givið øllum tjóðum undir øllum himlinum!

3

Fimta Mósebók 18:10 Fimta Mósebók

Eingin má vera hjá tær, sum letur son sín ella dóttur sína ganga gjøgnum eldin, eingin gandakallur ella spámaður, eingin, sum fæst við at leggja út tekin ella við svartakunst,

3

Fimta Mósebók 18:11 Fimta Mósebók

eingin andamanari, eingin, sum spyr deydningar ella hamar, ella sum leitar sær ráð frá deyðum.

3

Fimta Mósebók 18:12 Fimta Mósebók

Tí ein og hvør, ið slíkt ger, hann er HARRANUM andstygd, og fyri alt slíkt viðurstyggiligt er tað, HARRIN Gud tín rekur tey burtur fyri tær.

3

Seinna Kongabók 21:6 Seinna Kongabók

Hann læt son sín ganga gjøgnum eldin, fekst við spádóm og gand, fekk sær fólk, ið manaðu deyð, og spámenn – og gjørdi mangt, sum ónt var í eygum HARRANS, so hann vakti vreiði Hansara.

3

Esaias 8:19 Esaias

Og táið tey siga við tykkum: „Spyrjið andamanarar og spámenn, teir, ið teska og mutla!“ skulu tit svara: „Skal fólk ikki spyrja Gud sín! Skal ein spyrja hini deyðu fyri hini livandi!“

3

Onnur Mósebók 22:18 Onnur Mósebók

Gandakelling skalt tú ikki lata liva.

2

Triðja Mósebók 19:26 Triðja Mósebók

Tit mugu einki eta við blóðinum í. Tit mugu ikki fáast við spádóm ella gand.

2

Fimta Mósebók 18:9 Fimta Mósebók

Táið tú kemur inn í landið, sum HARRIN Gud tín gevur tær, mást tú ikki taka eftir teimum viðurstyggiligu siðum, ið fólkini har hava.

2

Fimta Mósebók 18:13 Fimta Mósebók

Ólastandi skalt tú vera fyri HARRANUM Gudi tínum.

2

Fimta Mósebók 18:14 Fimta Mósebók

Tí hesi fólk, ið tú skalt reka burtur, tey lurta eftir teimum, ið leggja út tekin og ganda, men tær hevur HARRIN Gud tín ikki loyvt slíkt.

2

Seinna Kongabók 17:17 Seinna Kongabók

Tey lótu synir og døtur sínar ganga gjøgnum eldin og fingust við spádóm og gand; tey seldu seg sjálv til at gera tað, sum ónt var í eygum HARRANS, so tey vaktu vreiði Hansara.

2

Seinna Krønikubók 33:6 Seinna Krønikubók

Hann læt synir sínar ganga gjøgnum eldin í Hinnomssonardali, fekst við spádóm, gand og svartakunst, fekk sær fólk, ið manaðu deyð, og spámenn – og gjørdi mangt, sum ónt var í eygum HARRANS, so hann vakti vreiði Hansara.

2

Orðtøkini 27:1 Orðtøkini

Rósa tær ikki av deginum í morgin, tí tú veitst ikki, hvat dagur kann føða!

2

Mika 5:12 Mika

Eg skal oyða hinar útskornu myndir tínar og minnissteinar tínar úr landi tínum, og tú skalt ikki longur tilbiðja handaverk títt.

2

Ápostlasøgan 16:1 Ápostlasøgan

Hann kom tá til Derbe og Lýstra. Har var lærisveinur, ið æt Timoteus, sonur trúgvandi jødiska kvinnu; faðirin var grikskur.

2

Ápostlasøgan 16:2 Ápostlasøgan

Hann hevði góðan vitnisburð frá brøðrunum í Lystra og Ikonium.

2

Ápostlasøgan 16:3 Ápostlasøgan

Hann vildi Paulus hava at koma við sær; og hann tók og umskar hann; tí Jødar búðu har rundanum, og teir vistu allir, at faðir hansara var Grikki.

2

Ápostlasøgan 16:4 Ápostlasøgan

Sum teir nú ferðaðust gjøgnum býirnar, góvu teir teimum boðini at halda, sum ásett vóru av ápostlunum og hinum elstu í Jerusalem.

2

Ápostlasøgan 16:5 Ápostlasøgan

So styrktust tá samkomurnar í trúnni og vuksu í tali dag frá degi.

2

Ápostlasøgan 16:6 Ápostlasøgan

Teir fóru nú gjøgnum Frýgia og hitt galatiska landið; tí teir vórðu av Heilaga Andanum forðaðir at tala orðið í Asia.

2

Ápostlasøgan 16:7 Ápostlasøgan

Táið teir vóru komnir at Mýsia, royndu teir at halda fram til Bitýnia, men Andi Jesusar loyvdi teimum tað ikki.

2

Ápostlasøgan 16:8 Ápostlasøgan

Teir lupu tá Mýsia um og komu til Troas.

2

Ápostlasøgan 16:9 Ápostlasøgan

Og um náttina vísti sjón seg fyri Paulusi: Makedoniskur maður stóð har, bað hann og segði: „Kom yvir til Makedonia og hjálp okkum!“

2

Ápostlasøgan 16:10 Ápostlasøgan

Táið hann hevði sæð hesa sjón, royndu vit við tað sama at sleppa yvir til Makedonia; tí vit dugdu at síggja, at Gud hevði kallað okkum at kunngera teimum evangeliið.

2

Ápostlasøgan 16:11 Ápostlasøgan

Vit fóru so við skipi úr Troas og hildu beint til Samotrake og dagin eftir til Neapolis,

2

Ápostlasøgan 16:12 Ápostlasøgan

haðani til Filippi, sum er fyrsti býurin í tí partinum av Makedonia, nýbygd. Har í býnum steðgaðu vit eina tíð.

2

Ápostlasøgan 16:13 Ápostlasøgan

Sabbatsdagin fóru vit út um býportrið, fram við eini á, til eitt stað, har tey plagdu at koma saman til bøn; har settust vit og talaðu við kvinnurnar, ið komu saman.

2

Ápostlasøgan 16:14 Ápostlasøgan

Kvinna, ið æt Lýdia, og sum dýrkaði Gud*, lurtaði eftir; hon var úr býnum Týatira og handlaði við purpuri. Hjarta hennara læt Harrin upp, so hon gav tí gætur, sum Paulus talaði.

2

Ápostlasøgan 16:15 Ápostlasøgan

Táið nú hon og hús hennara vóru doypt, bað hon okkum og segði: „Halda tit meg vera Harranum trúgva, so komið inn í hús mítt og verðið har!“ – Og hon noyddi okkum.

2

Ápostlasøgan 16:19 Ápostlasøgan

Men táið harrar hennara sóu, at eingin vón var hjá teimum longur um inntøku, tóku teir Paulus og Silas og fóru dragandi við teimum á torgið fyri yvirvøldina.

2

Ápostlasøgan 16:20 Ápostlasøgan

Táið teir høvdu leitt teir fram fyri dómararnar, søgdu teir: „Hesir menn volda miklan ófrið í staði okkara! Teir eru Jødar,

2

Ápostlasøgan 16:21 Ápostlasøgan

og teir læra siðir, sum okkum, rómverskum monnum, hvørki loyvist at taka við ella fylgja!“

2

Ápostlasøgan 16:22 Ápostlasøgan

Eisini fólkið reistist móti teimum. Dómararnir lótu tá klæðini skræða av teimum og søgdu, at teir skuldu verða húðflongdir.

2

Ápostlasøgan 16:23 Ápostlasøgan

Táið teir nú høvdu givið teimum nógv sløg, settu teir teir í fangahús og søgdu við fangavaktaran, at hann skuldi ansa væl eftir teimum.

2

Ápostlasøgan 16:24 Ápostlasøgan

Táið hann hevði fingið hetta boð, setti hann teir í hitt innara fangarúmið og setti føtur teirra fastar í stokkin.

2

Ápostlasøgan 16:25 Ápostlasøgan

Men um midnátt bóðu Paulus og Silas og sungu Gudi lovsongir, og fangarnir lurtaðu eftir teimum.

2

Ápostlasøgan 16:26 Ápostlasøgan

Tá kom knappliga stórur jarðskjálvti, so grundvøllur fangahúsins ristist, og við tað sama sprungu allar dyr upp, og leinkjurnar loystust av øllum.

2

Ápostlasøgan 16:27 Ápostlasøgan

Fangavaktarin stakk tá upp úr svøvni, og táið hann sá dyr fangahúsins opnar, dró hann svørð sítt og ætlaði at drepa seg sjálvan, við tað at hann helt fangarnar vera flýddar.

2

Ápostlasøgan 16:28 Ápostlasøgan

Tá rópti Paulus hart og segði: „Ger tær einki mein! Vit eru allir her!“

2

Ápostlasøgan 16:29 Ápostlasøgan

Hann bað nú lata seg fáa ljós, og hann leyp inn og fall skelvandi niður fyri Paulusi og Silasi.

2

Ápostlasøgan 16:30 Ápostlasøgan

So leiddi hann teir út og segði: „Harrar! Hvat skal eg gera, fyri at eg kann verða frelstur?“

2

Ápostlasøgan 16:31 Ápostlasøgan

Teir svaraðu: „Trúgv á Harran Jesus Kristus, so skalt tú verða frelstur, tú og hús títt!“

2

Ápostlasøgan 16:32 Ápostlasøgan

Teir talaðu nú orð Harrans til hansara og til øll, sum í húsi hansara vóru.

2

Versir