Sangur Mósesar
97 versir um "Sangur Mósesar"
Versir
Síða 1 av 2Onnur Mósebók 15:1 Onnur Mósebók
Tá sungu Móses og Ísraelsmenn HARRANUM henda songin: „Eg lovsyngi HARRANUM, tí Hann hevur gjørt Seg stóran, hesti og manni stoytti Hann í havið!
Onnur Mósebók 15:2 Onnur Mósebók
HARRIN er styrki og lovsongur mín, og Hann varð frelsa mín! Hann er Gud mín – eg prísi Honum, Gud faðirs míns – eg geri Hann stóran!
Onnur Mósebók 15:3 Onnur Mósebók
HARRIN er hermaður – HARRIN er navn Hansara.
Onnur Mósebók 15:4 Onnur Mósebók
Vagnar Faraos og her hansara kastaði Hann í havið, útvaldu vagnkappar hansara druknaðu í Reyðahavi;
Onnur Mósebók 15:5 Onnur Mósebók
djúpini fjaldu teir, teir sukku sum steinar í djúpini!
Onnur Mósebók 15:6 Onnur Mósebók
Høgra hond Tín, HARRI, hevur fingið heiður í megi, høgra hond Tín, HARRI, sorar fíggindar!
Onnur Mósebók 15:7 Onnur Mósebók
Í stóru dýrd Tíni fellir Tú fíggindar Tínar, Tú letur vreiði Tína sleppa leysa, hon ger teir til einkis sum hálm.
Onnur Mósebók 15:8 Onnur Mósebók
Fyri blástrinum úr nøs Tíni dungaðust vøtnini upp; bylgjurnar stóðu sum ein veggur, djúp vøtn stívnaðu mitt í havinum.
Onnur Mósebók 15:9 Onnur Mósebók
Fíggindin segði: „Eg haldi eftir teimum, fái tey aftur, skifti sundur fong, metti sál mína við teimum, eg dragi svørðið, hond mín skal oyða tey!“
Onnur Mósebók 15:10 Onnur Mósebók
– Tú blásti við anda Tínum, havið fjaldi teir, teir sukku sum blýggj í hinum veldigu vøtnum.
Onnur Mósebók 15:11 Onnur Mósebók
Hvør er sum Tú millum gudarnar, HARRI, hvør er sum Tú, Tú hin dýri og heilagi, Tú hin øgiligi og hálovaði, undurfullur í verki!
Onnur Mósebók 15:12 Onnur Mósebók
Tú rætti út høgru hond Tína, jørðin gloypti teimum.
Onnur Mósebók 15:13 Onnur Mósebók
Tú leiddi í miskunn Tíni fólkið, ið Tú loysti út, Tú leiðir tey í megi Tíni til heilaga bústað Tín.
Onnur Mósebók 15:14 Onnur Mósebók
Fólkasløgini hoyrdu tað og nøtraðu, angist fellur á tey, sum í Filistaralandi búgva.
Onnur Mósebók 15:15 Onnur Mósebók
Tá kom ræðsla á høvdingar Edoms, høvdingar Móabs tóku at nøtra; teir, sum búðu í Kána’an, mistu allir mótið.
Onnur Mósebók 15:16 Onnur Mósebók
Ræðsla og angist kom á teir, fyri veldiga armi Tínum vórðu teir málleysir sum steinar, meðan fólk Títt heldur fram, á HARRI, meðan tað heldur fram, fólkið, ið Tú vanst Tær!
Onnur Mósebók 15:17 Onnur Mósebók
Tú leiðir tey inn og plantar tey á arvafjalli Tínum, á staðnum, ið Tú hevur gjørt til bústað Tín, HARRI, í halgidóminum, HARRI, sum hendur Tínar hava grundfest.
Onnur Mósebók 15:18 Onnur Mósebók
– HARRIN er kongur í allar ævir!“
Onnur Mósebók 15:19 Onnur Mósebók
– Tí táið hestar Faraos við vagnum og hestmonnum hansara fóru út í havið, læt HARRIN sjógvin í havinum venda aftur – út yvir teir; men Ísraelsmenn fóru um havið á turrum.
Onnur Mósebók 15:20 Onnur Mósebók
Tá tók Mirjam profetinna, systir Áron, trummu í hondina, og allar kvinnurnar fylgdu henni eftir við trummum og dansi.
Onnur Mósebók 15:21 Onnur Mósebók
Mirjam skipaði songin: „Lovsyngið HARRANUM, tí Hann hevur gjørt Seg stóran, hesti og manni stoytti Hann í havið!“
Onnur Mósebók 15:22 Onnur Mósebók
So læt Móses Ísraelsmenn fara avstað frá Reyðahavi, og tey fóru út í oyðimørkina Sur; tey gingu nú tríggjar dagar í oyðimørkini og funnu einki vatn.
Onnur Mósebók 15:23 Onnur Mósebók
Tá komu tey til Mara; men vatnið í Mara fingu tey ikki drukkið, tí tað var beiskt. Staðið fekk tí navnið Mara.
Onnur Mósebók 15:24 Onnur Mósebók
Tá knarraði fólkið inn á Móses og segði: „Hvat skulu vit drekka!“
Onnur Mósebók 15:25 Onnur Mósebók
Men hann rópti til HARRAN, og HARRIN vísti honum eitt træ, sum hann kastaði í vatnið; tá varð vatnið drekkandi. Har setti Hann teimum lóg og rætt, og har royndi Hann tey.
Onnur Mósebók 15:26 Onnur Mósebók
Hann segði: „Lurtar tú eftir HARRANUM Gudi tínum, og gert tú tað, sum rætt er í eygum Hansara, aktar eftir boðum Hansara og heldur allar fyriskipanir Hansara, so skal Eg onga av teimum sjúkum leggja á teg, sum Eg legði á Egyptar – men Eg eri HARRIN, lækni tín!“
Onnur Mósebók 15:27 Onnur Mósebók
So komu tey til Elim; har vóru 12 vatnkeldur og 70 pálmatrø, og tey gjørdu steðg har við vatnið.
Opinberingin 15:3 Opinberingin
Tey sungu song Mósesar, tænara Guds, og song lambsins; tey søgdu: „Stór og undurfull eru verk Tíni Harri Gud, Tú Alvaldi! Rættvísir og sannir eru vegir Tínir, Tú kongur tjóðanna!
Fimta Mósebók 32:1 Fimta Mósebók
„Lurtið, tit Himlar, eg skal tala, og lat jørðina hoyra orð muns míns!
Fimta Mósebók 32:2 Fimta Mósebók
Læra mín streymi sum regnið, orð mítt flóti sum døggin, sum regnskúrir á grønar nálir, sum æl á urtir og gras!
Fimta Mósebók 32:3 Fimta Mósebók
Tí navn HARRANS skal eg kunngera – gevið Gudi okkara dýrd!
Fimta Mósebók 32:4 Fimta Mósebók
Kletturin – fullkomið er verk Hansara; tí allir vegir Hansara eru rættferð! Trúfastur og svikaleysur Gud, rættvísur og sannorðaður er Hann!
Fimta Mósebók 32:5 Fimta Mósebók
Man Hann hava ført oyðing yvir fólk Sítt! Nei, børn Hansara, teirra er skommin – rangvørg og svikafull ætt!
Fimta Mósebók 32:6 Fimta Mósebók
Løna tit HARRANUM so, tú fólk av dárum og býttlingum! Er Hann ikki faðir tín, sum skapti teg, sum skapti teg og myndaði teg!
Fimta Mósebók 32:7 Fimta Mósebók
Minst dagarnar í forðum, hugsa um ár farna ætta! Spyr faðir tín – hann skal kunngera tær tað, hinar gomlu hjá tær – teir skulu siga tær tað!
Fimta Mósebók 32:8 Fimta Mósebók
Táið hin Hægsti skifti ogn millum fólkini, táið Hann setti mark millum menniskjabørnini, setti Hann landamark tjóðanna eftir tali Ísraels sona.
Fimta Mósebók 32:9 Fimta Mósebók
Tí lutur HARRANS er fólk Hansara, Jákup er arvalutur Hansara.
Fimta Mósebók 32:10 Fimta Mósebók
Hann fann hann í oyðilandi, har óbygt var, har dýrini í oyðimørkini ýldu; Hann gjørdist vernd hansara, Hann vakti yvir honum, Hann varðveitti hann sum eygnastein Sín.
Fimta Mósebók 32:11 Fimta Mósebók
Sum ørnin vekur reiður sítt og sveimar yvir ungum sínum, soleiðis breiddi Hann út veingir Sínar, tók hann upp og bar hann á flogfjaðrum Sínum.
Fimta Mósebók 32:12 Fimta Mósebók
Tað var HARRIN eina, ið leiddi hann, eingin fremmandur gudur var við Honum.
Fimta Mósebók 32:13 Fimta Mósebók
Hann førdi hann fram yvir hæddir landsins og læt hann njóta grøði akursins; Hann læt hann súgva hunang úr klettinum, olju úr harðasta steini.
Fimta Mósebók 32:14 Fimta Mósebók
Hann fostraði hann við róma undan kúm og mjólk undan óm, við tí feita av lombum og veðrum, av tarvum úr Basan og bukkum, við feitasta mergi hveitinnar; og av vínberjablóði drakst tú vín.
Fimta Mósebók 32:15 Fimta Mósebók
Tá varð Jesurun* feitur og sparkaði aftur undan sær, tú vart hyldligur, tjúkkur og feitur. – Tá vendi hann Gudi, skapara sínum, bakið og vanvirdi frelsuklett sín.
Fimta Mósebók 32:16 Fimta Mósebók
Tey vaktu vreiði Hansara við fremmandum gudum; við viðurstyggiligum avgudum eggjaðu tey Hann til vreiði.
Fimta Mósebók 32:17 Fimta Mósebók
Tey ofraðu til illar andar, sum ikki eru Gud, til gudar, ið tey ikki kendu, til nýggjar, sum nýliga vóru uppkomnir, og sum fedrar tykkara ikki óttaðust.
Fimta Mósebók 32:18 Fimta Mósebók
Klettin, upphav títt, Hann legði tú einki í; tú gloymdi Gud, sum hevði givið tær lívið!
Fimta Mósebók 32:19 Fimta Mósebók
Táið HARRIN sá hetta, vrakaði Hann tey; tí Hann varð vreiður við synir og døtur Sínar.
Fimta Mósebók 32:20 Fimta Mósebók
Hann segði: „Eg skal fjala andlit Mítt fyri teimum, Eg skal síggja, hvat endi teirra verður; tí rangvørg ætt eru tey, børn, sum eingin trúskapur er í.
Fimta Mósebók 32:21 Fimta Mósebók
Tey vaktu vreiði Mína við tí, sum ikki er Gud; við tómu avgudum sínum eggjaðu tey Meg til vreiði; Eg skal eisini vekja vreiði teirra við tí, sum ikki er eitt fólk; við dáratjóð skal Eg eggja tey til vreiði.
Fimta Mósebók 32:22 Fimta Mósebók
Tí eldur er farin at loga í vreiði Míni og brennur niður í djúpasta deyðaríki; hann oyðir landið av og grøði tess og setur eld á grundvøllir fjallanna.