samkyndleiki

Fyrsta Mósebók 19:25 Fyrsta Mósebók

Hann oyddi hesar býir og allan slættan og øll, ið búðu í býunum, og tað, ið á markini vaks.

2

Fyrsta Mósebók 19:26 Fyrsta Mósebók

– Men kona Lot, sum aftan fyri hann gekk, hon hugdi aftur um seg – og varð ein saltstólpi.

2

Fyrsta Mósebók 19:27 Fyrsta Mósebók

Tíðliga um morgunin fór Ábraham til plássið, har sum hann hevði staðið fyri ásjón HARRANS.

2

Fyrsta Mósebók 19:28 Fyrsta Mósebók

Og táið hann hugdi út yvir Sodoma og Gomorra og alt slættlendið, sá hann roykin stíga upp av landinum – sum roykin úr einum smeltiovni.

2

Fyrsta Mósebók 19:29 Fyrsta Mósebók

– Soleiðis gekk nú til, at táið Gud oyddi býirnar á slættanum, tá mintist Hann Ábraham – og førdi Lot út úr oyðingini, sum Hann læt koma yvir býirnar, ið Lot búði í.

2

Fyrsta Mósebók 19:30 Fyrsta Mósebók

Lot fór nú úr Zoar niðan í fjøllini og varð búgvandi har við báðum døtrum sínum; tí hann tordi ikki at verða verandi í Zoar; hann búði í einum helli, hann og báðar døtur hansara.

2

Fyrsta Mósebók 19:31 Fyrsta Mósebók

Tann eldra segði tá við ta yngru: „Pápi er gamal, og her er eingin maður í landinum, sum kann koma inn til okkara, sum siður er í allari verðini.

2

Fyrsta Mósebók 19:32 Fyrsta Mósebók

Kom, lat okkum geva pápa vín at drekka og leggja okkum hjá honum, so vit kunnu fáa okkum avkom við pápa!“

2

Fyrsta Mósebók 19:33 Fyrsta Mósebók

So góvu tær faðir sínum vín at drekka ta náttina, og tann eldra fór inn og legði seg hjá faðir sínum; hann sansaði hvørki, táið hon legði seg, ella táið hon fór upp aftur.

2

Fyrsta Mósebók 19:34 Fyrsta Mósebók

Dagin eftir segði tann eldra við ta yngru: „Í nátt lá eg hjá pápa; lat okkum eisini í nátt geva honum vín at drekka, og far tú so inn og legg teg hjá honum – so vit kunnu fáa okkum avkom við pápa!“

2

Fyrsta Mósebók 19:35 Fyrsta Mósebók

So góvu tær uppaftur ta náttina faðir sínum vín at drekka, og tann yngra fór og legði seg hjá honum; hann sansaði hvørki, táið hon legði seg, ella táið hon fór upp aftur.

2

Fyrsta Mósebók 19:36 Fyrsta Mósebók

So vórðu tá báðar døtur Lot við barn við faðir sínum.

2

Fyrsta Mósebók 19:37 Fyrsta Mósebók

Tann eldra átti ein son, sum hon gav navnið Móab; hann er ættarfaðir at Móabitum, sum eru til enn í dag.

2

Fyrsta Mósebók 19:38 Fyrsta Mósebók

Tann yngra átti eisini ein son, og hon gav honum navnið Ben-Ammi; hann er ættarfaðir at Ammonitum, sum eisini eru til enn í dag.

2

Matteus 7:1 Matteus

„Dømið ikki, fyri at tit skulu ikki verða dømd! Tí við dóminum, ið tit døma við, skulu tit verða dømd,

2

Matteus 7:2 Matteus

og við málinum, ið tit mála við, skal tykkum verða mált.

2

Matteus 7:3 Matteus

Hví sært tú flísina í eyga bróður tíns, men verður ikki varur við bjálkan í tínum egna eyga?

2

Matteus 7:4 Matteus

Ella hvussu fært tú sagt við bróður tín: „Lat meg taka flísina út úr eyga tínum!“ – tú, sum sjálvur gongur við bjálka í eyganum!

2

Matteus 7:5 Matteus

Hyklari tín! Tak fyrst bjálkan út úr tínum egna eyga, og tá kanst tú síggja væl at taka flísina út úr eyga bróður tíns!

2

Matteus 19:11 Matteus

Hann svaraði teimum: „Ikki øll fata hetta orð, nei, bert tey, sum tað er givið.

2

Tí geldingar eru, sum eru føddir so úr móðurlívi; geldingar eru, sum eru geldir av menniskjum; og geldingar eru, sum hava gelt seg sjálvar fyri Himmiríkis ríkis skuld. Tann, ið kann fata hetta orð, hann fati tað!“

2

Matteus 22:39 Matteus

Men annað er hesum líkt: „Tú skalt elska næsta tín sum teg sjálvan.“

2

Markus 10:6 Markus

Men úr upphavi, táið Gud skapti alt, skapti Hann tey til mann og kvinnu.

2

Markus 10:7 Markus

Tí skal maðurin fara frá faðir sínum og móður síni og halda seg til konu sína,

2

Markus 10:8 Markus

og tey skulu verða eitt hold. So eru tey tá ikki longur tvey, men eitt hold.

2

Markus 10:9 Markus

Tað, sum tí Gud hevur bundið saman, má menniskja ikki skilja sundur.“

2

Rómverjabrævið 1:22 Rómverjabrævið

Meðan tey róstu sær av at vera vís, vórðu tey dárar

2

Rómverjabrævið 1:23 Rómverjabrævið

og skiftu dýrd hins ódeyðiliga Guds um við mynd, ið líktist deyðiligum menniskja og fuglum, fýrføttum dýrum og skriðdýrum.

2

Rómverjabrævið 1:24 Rómverjabrævið

Tí gav Gud tey eisini upp í hjartans lystir teirra til óreinsku, til at vanæra likam síni hvørt við øðrum.

2

Rómverjabrævið 1:25 Rómverjabrævið

Tey høvdu jú skift sannleika Guds um við lygn og ærdu og dýrkaðu skapningin fram um skaparan, Hann, sum hálovaður er í allar ævir. Amen.

2

Rómverjabrævið 13:8 Rómverjabrævið

Skyldið ongum nakað – uttan tað at elska hvør annan! Tí tann, ið elskar næsta sín, hevur uppfylt lógina.

2

Rómverjabrævið 13:9 Rómverjabrævið

Tí hetta: „Tú mást ikki dríva hor“; „tú mást ikki drepa“; „tú mást ikki stjala“; „tú mást ikki girnast“ – og hvat annað boð ið er – tað er stutt innihildið í hesum orði: „Tú skalt elska næsta tín sum teg sjálvan.“

2

Rómverjabrævið 13:10 Rómverjabrævið

Kærleikin ger næstanum einki ilt; tí er kærleikin uppfylling lógarinnar.

2

Galatiabrævið 3:28 Galatiabrævið

Her er ikki Jødi ella Grikki, her er ikki trælur ella frælsur, her er ikki maður ella kvinna; tí tit eru øll eitt í Kristi Jesusi.

2

Galatiabrævið 5:14 Galatiabrævið

Tí øll lógin er uppfylt í einum orði, í hesum: „Tú skalt elska næsta tín sum teg sjálvan.“

2

Fyrra Timoteusarbrævið 1:8 Fyrra Timoteusarbrævið

Vit vita, at lógin er góð, um onkur nýtir hana, sum lógin eigur at verða nýtt,

2

Fyrra Timoteusarbrævið 1:9 Fyrra Timoteusarbrævið

so hann skilir hetta, at lógin er til, ikki fyri hin rættvísa, men fyri lógleys og sjálvráðin, gudleys og syndarar, vanheilag og óandalig, fyri slík, sum nýta yvirgang móti faðir og móður, fyri manndráparar,

2

Fyrra Timoteusarbrævið 1:11 Fyrra Timoteusarbrævið

eftir evangeliinum um dýrd hins sæla Guds, sum mær er litið upp í hendur.

2

Fyrra Timoteusarbrævið 5:8 Fyrra Timoteusarbrævið

Men hevur onkur ikki umsorgan fyri sínum egnu og fyrst og fremst fyri húsfólki sínum – hann hevur avnoktað trúnna og er verri enn ein vantrúgvandi.

2

Jákupsbrævið 4:12 Jákupsbrævið

Ein er lóggevarin og dómarin, Hann, sum er mentur at frelsa og oyða; men tú, hvør ert tú, ið dømir næsta tín!

2

Versir