samkyndleiki
90 versir um "samkyndleiki"
Versir
Síða 1 av 2Triðja Mósebók 18:22 Triðja Mósebók
Tú mást ikki liggja hjá mannfólki, soleiðis sum ein liggur hjá kvinnu – tað er andstygd!
Fyrra Korintbrævið 6:9 Fyrra Korintbrævið
Vita tit ikki, at hini órættvísu skulu ikki arva ríki Guds? Villist ikki! Hvørki siðloysingar, avgudadýrkarar ella horkallar, hvørki tey, sum lata seg brúka til synd móti náttúruni, ella tey, sum gera hesa synd,
Rómverjabrævið 1:26 Rómverjabrævið
Tí gav Gud tey upp til vanærandi lystir: Kvinnur teirra skiftu hin náttúrliga umgangin um við tann, sum er ímóti náttúruni;
Rómverjabrævið 1:27 Rómverjabrævið
og somuleiðis hildu eisini menninir uppat við hinum náttúrliga umganginum við kvinnuna og brendu í lysti sínum hvør eftir øðrum, so at menn drivu skemdarverk við monnum – og fingu á sær sjálvum lønina fyri villu sína – sum rætt var.
Triðja Mósebók 20:13 Triðja Mósebók
Liggur maður hjá øðrum manni, sum ligið verður hjá kvinnu, so hava teir báðir gjørt viðurstyggiliga gerð; teir skulu lata lív, blóðskyld hvílir á teimum!
Fyrra Timoteusarbrævið 1:10 Fyrra Timoteusarbrævið
siðloysingar, tey, sum synda móti náttúruni, menniskjatjóvar, lygnarar, meinsvorin – og alt annað, sum er ímóti hini heilnæmu læru,
Matteus 19:4 Matteus
Hann svaraði: „Hava tit ikki lisið, at Skaparin av fyrstum gjørdi tey til mann og kvinnu
Matteus 19:5 Matteus
og segði: „Tí skal maðurin fara frá faðir og móður og halda seg til konu sína, og tey bæði skulu verða eitt hold!“
Matteus 19:6 Matteus
So eru tey ikki longur tvey, men eitt hold. Tað, sum tí Gud hevur bundið saman, má menniskja ikki skilja sundur.“
Fimta Mósebók 22:5 Fimta Mósebók
Kvinna má ikki ganga í mannfólkaklæðum, og maður má ikki fara í konufólkaklæði; hvør tann, ið slíkt ger, er HARRANUM Gudi tínum andstygd.
Esaias 56:3 Esaias
Hin fremmandi, ið heldur seg til HARRAN, má ikki siga: „HARRIN fer vist at skilja meg frá fólki Sínum!“ Og geldingurin má ikki siga: „Eg eri følnað træ!“
Esaias 56:4 Esaias
Tí so sigur HARRIN: Geldingunum, ið vilja halda sabbatar Mínar, velja tað, ið Mær líkar, og halda fast við sáttmála Mín,
Esaias 56:5 Esaias
teimum skal Eg í húsi Mínum og innan fyri múrar Mínar geva minni og navn, sum er betri enn synir og døtur – Eg skal geva teimum ævigt navn, sum ikki skal verða útstrikað.
Rómverjabrævið 1:28 Rómverjabrævið
Og sum tey hildu tað einki vera vert at hava kunnskapin um Gud, so gav eisini Gud tey upp til sinni, ið einki er vert, til at gera tað, sum ósømiligt er
Rómverjabrævið 1:29 Rómverjabrævið
– fylt upp av alskyns órættvísi, ilsku, havisjúku, óndskapi; tey eru full av øvund, morði, klandri, sviki, rangvørgum sinni;
Rómverjabrævið 1:30 Rómverjabrævið
tey eru oyrnatutl, baktalarar, gudhatarar, yvirgangskroppar, hugmóðig, geiparar, duga væl at finna upp ilt, foreldrum ólýðin,
Rómverjabrævið 1:31 Rómverjabrævið
skilaleys, trúleys, kærleiksleys, miskunnarleys.
Rómverjabrævið 1:32 Rómverjabrævið
Og tóat tey kenna rættvísa dóm Guds, at tey, sum slíkt gera, eru deyðasek, gera tey tað kortini ikki bert, men halda eisini við teimum, sum gera tað.
Rómverjabrævið 2:1 Rómverjabrævið
Tú, menniskja – hvør tú so ert, sum dømir – hevur tí onga avsakan; í tí, sum tú dømir annan fyri, fordømir tú jú teg sjálvan; tí tú, sum dømir, gert tað sama!
Rómverjabrævið 2:2 Rómverjabrævið
Vit vita, at dómur Guds – sum sannleiki býður – er yvir teimum, ið slíkt gera.
Rómverjabrævið 2:3 Rómverjabrævið
Men tú, menniskja, sum dømir tey, ið slíkt gera, og gert tað sjálvur, heldur tú, at tú skalt sleppa undan dómi Guds?
Rómverjabrævið 2:4 Rómverjabrævið
Ella vanvirðir tú ríkidømi góðsku, tolinmóðs og langmóðs Hansara og veitst ikki, at góðska Guds leiðir teg til umvending?
Fyrra Korintbrævið 6:10 Fyrra Korintbrævið
hvørki tjóvar, havisjúk ella drykkjumenn, hvørki baktalarar ella ránsmenn skulu arva ríki Guds!
Fyrra Korintbrævið 6:11 Fyrra Korintbrævið
Slík vóru summi av tykkum. Men tit hava latið tykkum tváa, tit eru vorðin halgað, tit eru vorðin rættvísgjørd, við navni Harrans Jesusar og við Anda Guds okkara.
Hebrearabrævið 13:4 Hebrearabrævið
Hjúnabandið veri hildið í æru hjá øllum, og hjúnasongin veri ódálkað! Tí siðloysingar og horkallar skal Gud døma.
Judasarbrævið 1:7 Judasarbrævið
Somuleiðis eru Sodoma og Gomorra og býirnir har rundanum – sum á sama hátt sum hesi drivu hor og gingu eftir fremmandum holdi – settir til fyridømi, við tað at teir líða ævigs elds straff.
Fyrsta Mósebók 19:1 Fyrsta Mósebók
Teir báðir einglarnir komu nú um kvøldið til Sodoma. Lot sat í portrinum í Sodoma, og táið hann sá teir, reistist hann og fór ímóti teimum, boygdi seg til jarðar
Fyrsta Mósebók 19:2 Fyrsta Mósebók
og segði: „Harrar mínir! Komið inn hjá tænara tykkara og gistið her í nátt, og vaskið tykkum um føturnar! So kunnu tit í morgin ári halda fram leið tykkara.“ Men teir svaraðu: „Nei, vit ætla at verða á vegnum í nátt!“
Fyrsta Mósebók 19:3 Fyrsta Mósebók
Tá noyddi hann teir mikið, og teir fóru tá inn hjá honum at gista; hann gjørdi teimum eina máltíð til og bakaði ósúrgað breyð, og teir ótu.
Fyrsta Mósebók 19:4 Fyrsta Mósebók
Men áðrenn teir vóru lagstir, tyrptist býfólkið – menninir í Sodoma – saman um húsið, bæði ungir og gamlir, alt fólkið, hvør ein.
Fyrsta Mósebók 19:5 Fyrsta Mósebók
Teir róptu á Lot og søgdu við hann: „Hvar eru hasir menninir, ið komnir eru til tín í nátt? Kom út higar við teimum, so vit kunnu fáa vilja okkara við teimum!“
Fyrsta Mósebók 19:6 Fyrsta Mósebók
Tá fór Lot út í dyrnar til teirra, læsti hurðina eftir sær
Fyrsta Mósebók 19:7 Fyrsta Mósebók
og segði: „Gerið tó einki ilt, brøður mínir!
Fyrsta Mósebók 19:8 Fyrsta Mósebók
Eg havi tvær døtur, sum ikki vita av manni; eg skal koma við teimum út til tykkara; so kunnu tit gera við tær tað, ið tit hava hug til. Gerið bert ikki hesum monnum nakað, við tað at teir nú eru komnir inn undir skuggan av taki mínum!“
Fyrsta Mósebók 19:9 Fyrsta Mósebók
Men teir svaraðu: „Av vegnum!“ Og so søgdu teir: „Her er hesin eini maðurin komin at búgva sum fremmandur, og so skal hann altíð spæla dómari! Nú skulu vit fara verri við tær enn við teimum!“ Og teir gingu hart á mannin, Lot, og trongdu seg fram at durunum, at bróta tær upp.
Fyrsta Mósebók 19:10 Fyrsta Mósebók
Tá rættu menninir út hondina, tóku Lot inn í húsið til sín og læstu dyrnar.
Fyrsta Mósebók 19:11 Fyrsta Mósebók
Og fólkið, sum stóð uttan fyri dyrnar á húsinum, slógu teir við blindleika, bæði smáar og stórar, so teir funnu ikki dyrnar, hvussu teir so leitaðu.
Fyrsta Mósebók 19:12 Fyrsta Mósebók
So søgdu menninir við Lot: „Hevur tú annars nakran her, dótturmann, synir ella døtur, ella nakran, ið hoyrir tær til, í staðnum, so fá tey burtur av hesum plássi!
Fyrsta Mósebók 19:13 Fyrsta Mósebók
Tí vit fara nú at oyða hetta pláss; rópið um tey er vorðið so stórt fyri HARRANUM, at HARRIN hevur sent okkum at oyða tey.“
Fyrsta Mósebók 19:14 Fyrsta Mósebók
Lot fór tá út og tosaði við dótturmenn sínar, teir, ið skuldu giftast við døtrum hansara, og segði: „Reisist, farið av hesum plássi! Tí HARRIN fer at oyða býin!“ Men dótturmenn hansara hildu hann narrast.
Fyrsta Mósebók 19:15 Fyrsta Mósebók
Táið nú fór at lýsa av degi, skundaðu einglarnir undir Lot og søgdu: „Reis teg, tak við tær konu tína og døtur tínar báðar, sum eru her, so tú ikki gongur til grundar gjøgnum alt tað illa, ið gjørt er her í býnum!“
Fyrsta Mósebók 19:16 Fyrsta Mósebók
Og táið hann drálaði, tóku menninir hann og konu hansara og báðar døtur hansara og leiddu tey – tí HARRIN vildi spara hann; teir fóru avstað við honum og sleptu honum ikki, fyrrenn tey vóru komin út úr býnum.
Fyrsta Mósebók 19:17 Fyrsta Mósebók
Meðan teir leiddu tey út, segði annar: „Flýggja fyri lívinum, hygg ikki aftur um teg og steðga ikki á øllum slættanum! Flýggja til fjals, fyri at tú skalt ikki ganga til grundar!“
Fyrsta Mósebók 19:18 Fyrsta Mósebók
Men Lot svaraði teimum: „Á nei, harri!
Fyrsta Mósebók 19:19 Fyrsta Mósebók
Tænari tín hevur jú funnið náði fyri eygum tínum, og stór er tann miskunn, ið tú hevur víst mær við at bjarga lívi mínum! Men eg eri ikki mentur at flýggja í fjøllini! Eg óttist fyri, at vanlukkan fær meg aftur, so eg lati lív!
Fyrsta Mósebók 19:20 Fyrsta Mósebók
Hygg, hasin býurin er so nær, hagar er lætt at flýggja, og hann er lítil, lat meg flýggja hagar – er hann ikki lítil! – So kann eg bjarga lívinum!“
Fyrsta Mósebók 19:21 Fyrsta Mósebók
Tá segði hann við hann: „Gott, eg skal eisini gera tær til vildar í hesum, eg skal ikki oyða handa býin, ið tú tosar um!
Fyrsta Mósebók 19:22 Fyrsta Mósebók
Men bjarga tær hagar, og tað skjótt! Tí eg fái einki gjørt, fyrrenn tú ert komin hagar!“ – Tí fekk tann býurin navnið Zoar.*
Fyrsta Mósebók 19:23 Fyrsta Mósebók
Sólin var undankomin í landinum, táið Lot kom til Zoar.
Fyrsta Mósebók 19:24 Fyrsta Mósebók
Og tá læt HARRIN regna svávul og eld yvir Sodoma og Gomorra – frá HARRANUM, av himli.