rættarmál
230 versir um "rættarmál"
Versir
Síða 1 av 5Rómverjabrævið 12:19 Rómverjabrævið
Hevnið tykkum ikki sjálv, tit elskaðu, nei, gevið vreiðini rúm! Tí skrivað er: „Mær hoyrir hevndin til, Eg skal løna aftur! sigur Harrin.“
Fyrsta Mósebók 4:1 Fyrsta Mósebók
Ádam helt seg til konu sína Evu, og hon varð við barn og átti Káin; tá segði hon: „Eg havi fingið son við hjálp HARRANS.“
Fyrsta Mósebók 4:2 Fyrsta Mósebók
Framvegis átti hon bróður hansara Ábel. Ábel varð seyðamaður, men Káin dýrkaði jørðina.
Fyrsta Mósebók 4:3 Fyrsta Mósebók
Táið ein tíð var liðin, bar Káin HARRANUM fram eitt offur av grøðini av jørðini.
Fyrsta Mósebók 4:4 Fyrsta Mósebók
Eisini Ábel bar offur fram – av teimum frumbornu í fylgi sínum og av fiti teirra. HARRIN hugdi á Ábel og offur hansara.
Fyrsta Mósebók 4:5 Fyrsta Mósebók
Men á Káin og offur hansara hugdi Hann ikki. Tá kom ógvuliga ilt í Káin, og andlit hansara varð dapurt.
Fyrsta Mósebók 4:6 Fyrsta Mósebók
HARRIN segði tá við Káin: „Hví ert tú illur, og hví er andlit títt so dapurt?
Fyrsta Mósebók 4:7 Fyrsta Mósebók
Er tað ikki so, at gert tú rætt, so kanst tú treystliga hyggja upp! Og gert tú ikki rætt, so liggur syndin fyri durunum, og hon tráar eftir tær; men tú skalt ráða yvir henni.“
Fyrsta Mósebók 4:8 Fyrsta Mósebók
Men Káin segði við Ábel, bróður sín: „Lat okkum fara út á markina!“ Og meðan teir vóru úti á markini, leyp Káin á Ábel, bróður sín, og drap hann.
Fyrsta Mósebók 4:9 Fyrsta Mósebók
Tá segði HARRIN við Káin: „Hvar er Ábel, bróðir tín?“ Hann svaraði: „Tað veit eg ikki! Skal eg ansa eftir bróður!“
Fyrsta Mósebók 4:10 Fyrsta Mósebók
Men Hann segði: „Hvat er tað, ið tú hevur gjørt! Blóð bróður tíns rópar til Mín av jørðini.
Fyrsta Mósebók 4:11 Fyrsta Mósebók
So skalt tú nú vera bannlýstur av jørðini, sum læt upp munn sín og av hond tíni tók ímóti blóði bróður tíns.
Fyrsta Mósebók 4:12 Fyrsta Mósebók
Táið tú dýrkar jørðina, skal hon ikki longur geva tær grøði sína; umflakkandi og heimleysur skalt tú vera á jørðini.“
Fyrsta Mósebók 4:13 Fyrsta Mósebók
Tá segði Káin við HARRAN: „Straff mín er størri, enn eg eri mentur at bera!
Fyrsta Mósebók 4:14 Fyrsta Mósebók
Táið Tú nú rekur meg burtur av jørðini, og eg má krógva meg fyri ásjón Tíni og flakka heimleysur um á jørðini, so verður tað jú so, at hvør tann, ið hittir meg, hann drepur meg!“
Fyrsta Mósebók 4:15 Fyrsta Mósebók
Men HARRIN segði við hann: „Nei! Tí drepur nakar Káin, so skal hann verða hevndur sjeyfalt.“ Og HARRIN gav Káini merki, fyri at eingin, ið hitti hann, skuldi drepa hann.
Fyrsta Mósebók 4:16 Fyrsta Mósebók
So fór Káin burtur frá ásjón HARRANS og búsettist í landinum Nod, eystan fyri Eden.
Fyrsta Mósebók 4:17 Fyrsta Mósebók
Káin helt seg til konu sína, og hon varð við barn og átti Hanok. Hann bygdi bý og kallaði hann Hanok eftir syni sínum.
Fyrsta Mósebók 4:18 Fyrsta Mósebók
Hanok fekk son, Irad; Irad fekk Mehujael; Mehujael fekk Metusael; Metusael fekk Lemek.
Fyrsta Mósebók 4:19 Fyrsta Mósebók
Lemek fekk sær tvær konur; onnur æt Ada, onnur Zilla.
Fyrsta Mósebók 4:20 Fyrsta Mósebók
Ada átti Jabal; hann varð ættarfaðir teirra, sum búgva í tjøldum og hava fæ.
Fyrsta Mósebók 4:21 Fyrsta Mósebók
Bróðir hansara æt Jubal; hann varð ættarfaðir at øllum teimum, ið spæla á hørpu og floytu.
Fyrsta Mósebók 4:22 Fyrsta Mósebók
Eisini Zilla fekk son, Tubalkáin; hann varð ættarfaðir at øllum teimum, ið smíða kopar og jarn. Systir Tubalkáin var Na’ama.
Fyrsta Mósebók 4:23 Fyrsta Mósebók
Lemek segði við konur sínar: „Ada og Zilla, hoyrið orð míni, konur Lemek, lurtið eftir tí, ið eg sigi: Eg drepi ein mann fyri hvørt sár, ið eg fái, og ein drong fyri hvørt skursl, ið eg fái!
Fyrsta Mósebók 4:24 Fyrsta Mósebók
Tí verður Káin hevndur sjeyfalt, so verður Lemek hevndur 77 ferðir!“
Fyrsta Mósebók 4:25 Fyrsta Mósebók
Ádam helt seg aftur til konu sína, og hon átti son, sum hon gav navnið Set; „tí“ – segði hon – „Gud hevur givið mær ein annan son í staðin fyri Ábel, sum Káin drap.“
Fyrsta Mósebók 4:26 Fyrsta Mósebók
Eisini Set fekk son, og hann gav honum navnið Enos; um ta tíðina varð byrjað at ákalla navn HARRANS.
Onnur Mósebók 20:1 Onnur Mósebók
Nú talaði Gud øll hesi orð. Hann segði:
Onnur Mósebók 20:2 Onnur Mósebók
„Eg eri HARRIN Gud tín, sum leiddi teg út av Egyptalandi, úr trælahúsinum.
Onnur Mósebók 20:3 Onnur Mósebók
Tú mást ikki hava aðrar gudar enn Meg.
Onnur Mósebók 20:4 Onnur Mósebók
Tú mást onga skurðmynd gera tær, ei heldur nakra mynd, av tí, sum er uppi í himli, av tí, sum er niðri á jørðini, ella av tí, sum er í vatninum undir jørðini;
Onnur Mósebók 20:5 Onnur Mósebók
tú mást ikki tilbiðja og ikki dýrka tað; tí Eg, HARRIN Gud tín, eri álvarsamur Gud, sum líka í triðja og fjórða lið straffar børnini fyri misgerðir fedranna, tey, ið hata Meg,
Onnur Mósebók 20:6 Onnur Mósebók
men sum í túsund lið ger miskunn móti teimum, ið elska Meg og halda boð Míni.
Onnur Mósebók 20:7 Onnur Mósebók
Tú mást ikki misbrúka navn HARRANS Guds tíns; tí HARRIN letur ikki tann verða óstraffaðan, sum misbrúkar navn Hansara.
Onnur Mósebók 20:8 Onnur Mósebók
Minst sabbatsdagin, so tú heldur hann heilagan!
Onnur Mósebók 20:9 Onnur Mósebók
Seks dagar skalt tú virka og gera alt arbeiði títt;
Onnur Mósebók 20:10 Onnur Mósebók
men sjeyndi dagurin er sabbatur HARRANS Guds tíns; tá mást tú einki arbeiði gera, hvørki tú sjálvur ella sonur tín, dóttir tín, trælur tín, trælkvinna tín, fæ títt ella hin fremmandi, ið hjá tær er, innan fyri portur tíni.
Onnur Mósebók 20:11 Onnur Mósebók
Tí í seks dagar gjørdi HARRIN himmal, jørð og hav, við øllum, sum í teimum er, men sjeynda dagin hvíldi Hann; tí hevur HARRIN signað sabbatsdagin og halgað hann.
Onnur Mósebók 20:12 Onnur Mósebók
Ær faðir tín og móður tína, so tú kanst fáa langt lív í landinum, ið HARRIN Gud tín gevur tær!
Onnur Mósebók 20:13 Onnur Mósebók
Tú mást ikki drepa.
Onnur Mósebók 20:14 Onnur Mósebók
Tú mást ikki dríva hor.
Onnur Mósebók 20:15 Onnur Mósebók
Tú mást ikki stjala.
Onnur Mósebók 20:16 Onnur Mósebók
Tú mást ikki bera rangan vitnisburð móti næsta tínum.
Onnur Mósebók 20:17 Onnur Mósebók
Tú mást ikki girnast hús næsta tíns. Tú mást ikki girnast konu næsta tíns, ei heldur træl hansara, trælkvinnu hansara, neyt hansara, esil hansara, ella nakað, ið næsti tín eigur.“
Onnur Mósebók 20:18 Onnur Mósebók
Men táið alt fólkið hoyrdi og sá toruna, snarljósini og lúðraljóðið og fjallið í royki, bivaðu tey og hildu seg langt burtur.
Onnur Mósebók 20:19 Onnur Mósebók
Og tey søgdu við Móses: „Tosa tú við okkum, so skulu vit lurta eftir; men lat ikki Gud tala við okkum, tí so doyggja vit!“
Onnur Mósebók 20:20 Onnur Mósebók
Men Móses segði við fólkið: „Óttist ikki! Gud er komin at royna tykkum, og fyri at ótti fyri Honum skal vera á tykkum, so tit synda ikki.“
Onnur Mósebók 20:21 Onnur Mósebók
So stóð fólkið langt burtur; men Móses fór nær at myrkrinum, sum Gud var í.
Onnur Mósebók 20:22 Onnur Mósebók
HARRIN segði nú við Móses: „Hetta skalt tú siga við Ísraelsmenn: „Tit hava sjálv sæð, at Eg havi talað við tykkum av Himli.
Onnur Mósebók 20:23 Onnur Mósebók
Tit mugu ongar gudar gera tykkum aftrat Mær; gudar av silvuri ella gulli mugu tit ikki gera tykkum!