roynd / próv
43 versir um "roynd / próv"
Versir
Síða 1 av 1Rómverjabrævið 12:2 Rómverjabrævið
Og berið tykkum ikki at sum henda øld, nei, verðið umskapt við endurnýggjan sinnis tykkara, so tit kunnu royna, hvat vilji Guds er – hitt góða, dámliga og fullkomna!
Fyrra Tessalonikabrævið 5:21 Fyrra Tessalonikabrævið
nei, roynið alt, og havið hitt góða eftir!
Fyrra Pætursbrævið 4:12 Fyrra Pætursbrævið
Tit elskaðu! Undrist ikki á eldin, ið komin er yvir tykkum til at royna tykkum – sum tað var nakað undarligt, ið hendi tykkum!
Fyrra Pætursbrævið 4:13 Fyrra Pætursbrævið
Nei, tess meiri lut tit hava í líðingum Kristusar, tess meiri skulu tit gleða tykkum – so tit eisini kunnu gleðast og fegnast í opinbering dýrdar Hansara.
Fyrra Jóhannesarbrævið 4:1 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tit elskaðu! Trúgvið ikki einum og hvørjum anda, nei, roynið andarnar, um teir eru frá Gudi! Tí mangir lygiprofetar eru farnir út í heimin.
Fyrra Jóhannesarbrævið 4:2 Fyrra Jóhannesarbrævið
Av hesum kenna tit Anda Guds: Ein og hvør andi, ið játtar Jesus sum Kristus, komnan í holdi, er frá Gudi.
Fyrra Jóhannesarbrævið 4:3 Fyrra Jóhannesarbrævið
Men ein og hvør andi, sum ikki játtar Jesus, er ikki frá Gudi; hetta er andi Antikrists, sum tit hava hoyrt kemur – og hann er longu nú í heiminum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 4:4 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tit, børn míni, eru av Gudi og hava sigrað teir; tí Hann, sum í tykkum er, er størri enn hann, sum í heiminum er.
Sálmarnir 28:7 Sálmarnir
Harrin er styrki mín og skjøldur mín; á Hann lítur hjarta mítt, og eg verði hjálpin; tí gleðist hjarta mítt, og eg skal prísa Honum við songi mínum.
Fyrsta Mósebók 22:1 Fyrsta Mósebók
Nakað eftir hetta royndi Gud Ábraham. Hann segði við hann: „Ábraham!“ Hann svaraði: „Ja, her eri eg!“
Fyrsta Mósebók 22:2 Fyrsta Mósebók
Tá segði Hann: „Tak son tín, Ísak, tín einasta, hann, ið tú elskar, far til Morialand og ofra hann har sum brennioffur á einum av fjøllunum, sum Eg skal vísa tær!“
Fyrsta Mósebók 22:3 Fyrsta Mósebók
Tíðliga morgunin eftir saðlaði tá Ábraham esil sítt, tók tveir av dreingjum sínum og son sín Ísak við sær, høgdi við til brenniofrið og fór so avstað, hagar sum Gud hevði sagt við hann.
Fyrsta Mósebók 22:4 Fyrsta Mósebók
Táið Ábraham triðja dagin hugdi rundan um seg, sá hann staðið langt burtur.
Fyrsta Mósebók 22:5 Fyrsta Mósebók
Tá segði Ábraham við dreingir sínar: „Steðgið tit her við eslinum! Eg og drongurin fara hagar yvir at tilbiðja og koma so aftur til tykkara.“
Fyrsta Mósebók 22:6 Fyrsta Mósebók
Ábraham tók so viðin til brenniofrið og læt son sín Ísak bera hann; sjálvur tók hann eldin og offurknívin, og so fylgdust teir báðir.
Fyrsta Mósebók 22:7 Fyrsta Mósebók
Tá segði Ísakur við Ábraham, faðir sín: „Pápi!“ Hann svaraði: „Ja, sonur mín!“ Hann segði: „Her er eldurin og brennið, men hvar er lambið til brenniofrið?“
Fyrsta Mósebók 22:8 Fyrsta Mósebók
Ábraham svaraði: „Gud skal sjálvur síggja til at fáa Sær lambið til brenniofrið, sonur mín!“ So fylgdust teir báðir.
Fyrsta Mósebók 22:9 Fyrsta Mósebók
Táið teir nú komu til staðið, sum Gud hevði sagt við hann, reisti Ábraham har altar og legði viðin á tað; síðani bant hann Ísak, son sín, og legði hann á altarið, oman á viðin.
Fyrsta Mósebók 22:10 Fyrsta Mósebók
Og Ábraham rætti út hondina, og tók knívin – at drepa son sín.
Fyrsta Mósebók 22:11 Fyrsta Mósebók
Tá rópti eingil HARRANS av himli á hann: „Ábraham, Ábraham!“ Hann svaraði: „Ja, her eri eg!“
Fyrsta Mósebók 22:12 Fyrsta Mósebók
Eingilin segði: „Legg ikki hond á drongin, ger honum einki! Nú veit Eg, at tú óttast Gud – tú hevur ikki spart einasta son tín fyri Meg!“
Fyrsta Mósebók 22:13 Fyrsta Mósebók
Táið Ábraham nú hugdi upp, sá hann aftan fyri seg veðr, sum var komin fastur við hornunum í nakrar tættar greinar, og Ábraham fór og tók veðrin og ofraði hann sum brennioffur í staðin fyri son sín.
Fyrsta Mósebók 22:14 Fyrsta Mósebók
Ábraham gav hesum staðnum navnið „HARRIN sær“; nú á døgum eitur tað „Fjallið, har sum HARRIN letur Seg síggja“.
Fyrsta Mósebók 22:15 Fyrsta Mósebók
Eingil HARRANS rópti nú uppaftur av himli á Ábraham:
Fyrsta Mósebók 22:16 Fyrsta Mósebók
„Eg svørji um Meg sjálvan, sigur HARRIN, at aftur fyri at tú gjørdi hetta og spardi ikki einasta son tín,
Fyrsta Mósebók 22:17 Fyrsta Mósebók
so skal Eg stórliga signa teg og gera avkom títt sum stjørnurnar á himli í tali og sum sandin á sjóvarstrond; avkom títt skal koma at eiga portrini hjá fíggindum sínum;
Fyrsta Mósebók 22:18 Fyrsta Mósebók
og í avkomi tínum skulu allar slektir á jørðini verða signaðar – aftur fyri at tú lurtaði eftir Mær!“
Fyrsta Mósebók 22:19 Fyrsta Mósebók
So fór Ábraham aftur til dreingir sínar, og teir fóru avstað haðani og fylgdust aftur til Be’erseba. Og Ábraham varð búgvandi í Be’erseba.
Fyrsta Mósebók 22:20 Fyrsta Mósebók
Nakað eftir hetta vórðu hesi tíðindi borin Ábrahami: „Nakor, bróðir tín, og Milka hava eisini fingið synir:
Fyrsta Mósebók 22:21 Fyrsta Mósebók
Uz – sum er hin frumborni hansara – og Buz, bróðir hansara, Kemuel, faðir Áram,
Fyrsta Mósebók 22:22 Fyrsta Mósebók
Kesed, Hazo, Pildas, Jidlaf og Betuel.“
Fyrsta Mósebók 22:23 Fyrsta Mósebók
– Betuel var faðir Rebekku. – Hesar 8 fekk Nakor, bróðir Ábraham, við Milku.
Fyrsta Mósebók 22:24 Fyrsta Mósebók
Eisini hjákona hansara, sum æt Re’uma, fekk børn: Teba, Gaham, Tahas og Ma’aku.
Sálmarnir 11:4 Sálmarnir
HARRIN er í heilaga templi Sínum, hásæti HARRANS er í Himli; eygu Hansara skoða menniskjabørnini, Hann hyggur á tey og rannsakar tey.
Sálmarnir 11:5 Sálmarnir
HARRIN roynir hin rættvísa; men hin gudleysa og tann, ið elskar órætt, hatar sál Hansara;
Rómverjabrævið 12:1 Rómverjabrævið
Eg áminni tykkum tí, brøður, við miskunn Guds, at bera fram likam tykkara sum livandi, heilagt, Gudi dámligt offur – hetta er andaliga gudsdýrkan tykkara.
Jákupsbrævið 1:2 Jákupsbrævið
Brøður mínir! Roknið tað fyri bera gleði, táið tit koma í alskyns freistingar!
Sálmarnir 26:2 Sálmarnir
Rannsaka meg, HARRI, og kanna meg, granska nýru míni og hjarta mítt!
Malakias 3:10 Malakias
Berið alla tíggjundina inn í goymsluna, so matur kann vera í húsi Mínum – roynið Meg á henda hátt – sigur HARRIN Gud herskaranna – um Eg ikki tá lati upp lúkur himmalsins fyri tykkum og lati signingar í yvirflóð streyma niður yvir tykkum!
Lukas 16:11 Lukas
Hava tit nú ikki verið trúgvir í hinum órættvísa mammon, hvør fer tá at líta tykkum hin sanna upp í hendur!
Galatiabrævið 5:1 Galatiabrævið
Til frælsi hevur Kristus gjørt okkum fríar. Standið tí fastir og latið tykkum ikki aftur leggja undir trældómsok!
Hebrearabrævið 12:11 Hebrearabrævið
Víst tykist øll tykt, meðan vit líða hana, ikki at vera til gleði, men til sorg; men aftaná gevur hon teimum, ið við henni eru uppfostrað, friðarávøkst rættvísinnar.
Jákupsbrævið 1:12 Jákupsbrævið
Sælur er tann maður, sum heldur út í freisting! Táið liðugt er at royna hann, skal hann fáa krúnu lívsins, sum Gud hevur lovað teimum, ið elska Hann.