ring ting

Jákupsbrævið 1:3 Jákupsbrævið

Tit vita jú, at táið trúgv tykkara verður roynd, virkar tað tol.

4

Rómverjabrævið 8:18 Rómverjabrævið

Tí eg rokni líðingarnar í tíðini, sum nú er, einki at hava at týða móti dýrdini, ið skal verða opinberað á okkum.

3

Fyrra Korintbrævið 10:13 Fyrra Korintbrævið

Eingin freisting er komin á tykkum uttan menniskjalig; og Gud er trúfastur, Hann skal ikki lata tykkum verða freistað út um tað, ið tit eru ment; nei, Hann skal saman við freistingini gera eisini útgongdina úr henni, so tit fáa tolt hana.

3

Opinberingin 21:4 Opinberingin

Hann skal turka hvørt tár av eygum teirra; deyðin skal ikki vera longur, og hvørki sorg, skríggj ella pína skal vera longur – tí hitt fyrra er farið.“

3

Sálmarnir 10:1 Sálmarnir

Hví stendur Tú so langt burtur, HARRI, hví fjalir Tú Teg á neyðartíðum?

2

Sálmarnir 10:2 Sálmarnir

Av hugmóði hins gudleysa eru hini ørmu í angist, tey verða fangað í teimum óndu ráðum, hann upphugsar.

2

Sálmarnir 10:3 Sálmarnir

Tí hin gudleysi reypar av tí, ið sál hansara hevur hug til; tann, ið elskar rán, sigur HARRANUM farvæl, háðar Hann.

2

Sálmarnir 10:4 Sálmarnir

Hin gudleysi sigur í hugmóði sínum: „Hann heimsøkir ikki!“ „Eingin Gud er!“ – so eru allar hugsanir hansara.

2

Sálmarnir 10:5 Sálmarnir

Fyritøkur hansara eydnast altíð; langt burtur frá honum – høgt uppi – eru dómar Tínir; hann blæsur eftir øllum fíggindum sínum.

2

Sálmarnir 10:6 Sálmarnir

Hann sigur í hjartanum: „Eg skal ikki vikast; mann eftir mann skal eg onga neyð koma í!“

2

Sálmarnir 10:7 Sálmarnir

Muður hansara er fullur av illbønum, sviki og yvirgangi; vanlukka og órættur er undir tungu hansara.

2

Sálmarnir 10:8 Sálmarnir

Hann liggur og lúrir við bygdirnar; á loyniligum støðum drepur hann hin sakleysa; eygu hansara eru eftir hinum verjuleysa.

2

Sálmarnir 10:9 Sálmarnir

Hann lúrir á loyniligum staði, sum leyvan, har hon krógvar seg; eftir at grípa hin arma lúrir hann; hann grípur hin arma, dregur hann inn í garn sítt.

2

Sálmarnir 10:10 Sálmarnir

Hann kreppir seg, liggur og lúrir, og hini verjuleysu falla í kløur hansara.

2

Sálmarnir 10:11 Sálmarnir

Hann sigur í hjartanum: „Gud hevur gloymt tað; Hann fjalir ásjón Sína, Hann sær tað aldri!“

2

Sálmarnir 10:12 Sálmarnir

Reis Teg, HARRI! Gud, lyft hondini, gloym ikki hini ørmu!

2

Sálmarnir 10:13 Sálmarnir

Hví skal hin gudleysi vanvirða Gud og siga í hjartanum, at Tú heimsøkir ikki!

2

Sálmarnir 10:14 Sálmarnir

Tú hevur jú sæð tað; tí Tú skoðar neyð og hjartasorg og tekur tað í hond Tína; Tær upp í hendur gevur hin verjuleysi mál sítt, Tú ert hinum faðirleysa ein hjálpari!

2

Sálmarnir 10:15 Sálmarnir

Brót sundur arm hins gudleysa, hins ónda, heimsøk gudloysi hansara, so tað er ikki til longur!

2

Sálmarnir 10:16 Sálmarnir

HARRIN er kongur í aldur og allar ævir; heidningarnir verða oyddir av landi Hansara.

2

Sálmarnir 10:17 Sálmarnir

Tú hoyrir tað, sum hini eyðmjúku ynskja sær, HARRI, Tú styrkir hjarta teirra, vendir oyrað til

2

Sálmarnir 10:18 Sálmarnir

– fyri at døma í søk hins faðirleysa og kúgaða. Ikki skal menniskjað, sum er av mold, longur volda ræðslu.

2

Sálmarnir 13:1 Sálmarnir

Til songmeistaran. Sálmur. Eftir Dávid.

2

Sálmarnir 13:2 Sálmarnir

Hvussu leingi fert Tú at gloyma meg, HARRI? Í allar ævir? Hvussu leingi fert Tú at fjala andlitið fyri mær?

2

Sálmarnir 13:3 Sálmarnir

Hvussu leingi skal eg hýsa stúran í sálini, angist í hjartanum dag eftir dag? Hvussu leingi skal fíggindin gera seg stóran yvir meg?

2

Sálmarnir 13:4 Sálmarnir

Hygg niður, svara mær, HARRI Gud mín, lýs upp eygu míni, so eg sovni ikki í deyðanum,

2

Sálmarnir 13:5 Sálmarnir

so fíggindi mín skal ikki siga: „Eg vann hann!“ so óvinir mínir skulu ikki rópa av gleði, táið eg riði!

2

Sálmarnir 13:6 Sálmarnir

Men eg líti á náði Tína; hjarta mítt skal gleðast í frelsu Tíni, eg skal lovsyngja HARRANUM fyri, at Hann var mær góður!

2

Sálmarnir 37:5 Sálmarnir

Gev HARRANUM veg tín í hond, lít á Hann! Hann skal gera tað!

2

Esaias 57:1 Esaias

Hin rættvísi umkemst, og ikki ein er, sum leggur sær tað á hjarta; gudsóttandi menn verða ryktir burt, uttan at nakar hugsar um, at hin rættvísi verður ryktur burt, áðrenn vanlukkan kemur.

2

Matteus 5:45 Matteus

– fyri at tit kunnu verða børn Faðirs tykkara, sum í Himli er! Tí Hann letur sól Sína renna upp yvir ónd og góð og letur regna yvir rættvís og órættvís.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:15 Fyrra Jóhannesarbrævið

Elskið ikki heimin, ei heldur tað, sum í heiminum er! Um onkur elskar heimin, er kærleiki Faðirsins ikki í honum.

2

Versir