restitution
62 versir um "restitution"
Versir
Síða 1 av 2Onnur Mósebók 22:1 Onnur Mósebók
„Táið onkur stjelur neyt ella seyð og drepur ella selur kríatúrið, skal hann lata fimm neyt aftur fyri neytið og fýra seyðir aftur fyri seyðin.
Onnur Mósebók 22:2 Onnur Mósebók
Verður tjóvurin tikin, meðan hann brýtur inn, og sligin, so hann doyr, skal tað ikki verða roknað fyri manndráp.
Onnur Mósebók 22:3 Onnur Mósebók
Men er sólin undankomin, so verður tað roknað fyri manndráp. Tjóvurin skal lata fulla bót. Eigur hann ikki so mikið, skal hann verða seldur til bót fyri tað, ið hann hevur stolið.
Onnur Mósebók 22:4 Onnur Mósebók
Finst hitt stolna livandi hjá honum – tað veri nú neyt, esil ella seyður – so skal hann lata tvífalt aftur.
Onnur Mósebók 22:5 Onnur Mósebók
Táið onkur setur fæ sítt á beiti á bøi sínum ella í víngarði sínum, og hann sleppir tí leysum, so tað ger skaða á mark annars mans, skal hann í bót lata tað besta, ið veksur á bøi hansara ella í víngarði hansara.
Onnur Mósebók 22:6 Onnur Mósebók
Kemur eldur í og fatar í tornastik, og bundi ella óskorið korn – ella allur akurin – brennist upp, so skal hann, ið setti eld á, lata fult viðurlag.
Onnur Mósebók 22:7 Onnur Mósebók
Táið onkur gevur einum øðrum pening ella okkurt annað at goyma, og tað verður stolið úr húsi hansara, so skal tjóvurin, um hann verður funnin, lata tvífalt aftur.
Onnur Mósebók 22:8 Onnur Mósebók
Men verður tjóvurin ikki funnin, so skal húsánarin verða leiddur fram fyri Gud og gera eið uppá, at hann hevur ikki tikið tað, ið næsti hansara átti.
Onnur Mósebók 22:9 Onnur Mósebók
Altíð táið tað er søk um óærligan atburð við góðsi – tað veri nú neyt, esil, seyður, klæði ella okkurt annað, ið mist er – og ein so sigur: „Hetta er tað!“ so skulu báðir partar koma fram fyri Gud, og tann, ið Gud dømir sekan, hann skal lata hin fáa tvífalt aftur.
Onnur Mósebók 22:10 Onnur Mósebók
Táið onkur hevur latið ein annan fáa esil, neyt, seyð ella okkurt annað kríatúr at ansa eftir, og tað doyr, kemur til skaða ella verður rænt, so eingin sær,
Onnur Mósebók 22:11 Onnur Mósebók
so skal eiður skilja teirra millum; hann skal kalla HARRAN til vitni uppá, at hann hevur ikki tikið tað, ið næsti hansara átti; ánarin skal taka eiðin fyri góðan, og hin skal einki viðurlag lata.
Onnur Mósebók 22:12 Onnur Mósebók
Men verður tað stolið frá honum, so skal hann lata ánaran fáa líka fyri tað.
Onnur Mósebók 22:13 Onnur Mósebók
Verður tað sundurskrætt,* so skal hann vísa tað fram sum prógv; tað, ið sundurskrætt er, skal hann ikki lata viðurlag fyri.
Onnur Mósebók 22:14 Onnur Mósebók
Táið onkur lænir kríatúr frá einum øðrum, og tað fær mein ella doyr, meðan ánarin ikki er hjástaddur, skal hann lata fult viðurlag.
Onnur Mósebók 22:15 Onnur Mósebók
Men er ánarin hjástaddur, skal hann einki viðurlag lata; var tað leigað, so er leigan viðurlag.
Onnur Mósebók 22:16 Onnur Mósebók
Táið ein maður forførir gentu, ið ikki er trúlovað, og liggur hjá henni, skal hann lata brúðarkeyp fyri hana og taka hana til konu.
Onnur Mósebók 22:17 Onnur Mósebók
Vil faðir hennara ikki lata hann fáa hana, so skal hann bøta so mikið í peningi, sum vanligt er at lata í festargávu fyri gentu.
Onnur Mósebók 22:18 Onnur Mósebók
Gandakelling skalt tú ikki lata liva.
Onnur Mósebók 22:19 Onnur Mósebók
Ein og hvør, ið hevur við kríatúr at gera, skal lata lív.
Onnur Mósebók 22:20 Onnur Mósebók
Tann, ið ofrar til avgudarnar og ikki bert til HARRAN, skal verða bannlýstur.
Onnur Mósebók 22:21 Onnur Mósebók
Fremmandum mást tú ikki gera órætt ella vera harður við hann; tit hava jú sjálv verið fremmand í Egyptalandi.
Onnur Mósebók 22:22 Onnur Mósebók
Einkjum og faðirleysum mugu tit ikki fara illa við.
Onnur Mósebók 22:23 Onnur Mósebók
Fert tú illa við teimum, so skal Eg sanniliga hoyra róp teirra, táið tey rópa til Mín!
Onnur Mósebók 22:24 Onnur Mósebók
Og vreiði Mín skal tendrast, og Eg skal sláa tykkum við svørði, so konur tykkara verða einkjur, og børn tykkara faðirleys.
Onnur Mósebók 22:25 Onnur Mósebók
Táið tú lænir einum av fólki Mínum pening, fátæka næsta tínum, so skalt tú ikki bera teg at við hann sum okrari; tú mást ikki taka rentu frá honum.
Onnur Mósebók 22:26 Onnur Mósebók
Tekur tú kappa næsta tíns í pant, skalt tú lata hann fáa hann aftur, áðrenn sólin gongur undir;
Onnur Mósebók 22:27 Onnur Mósebók
tí hann er tað einasta, ið hann hevur at sveipa um seg; við honum er tað, hann klæðir likam sítt; hvørjum øðrum skal hann liggja í! Og táið hann rópar til Mín, skal Eg hoyra, tí Eg eri miskunnsamur!
Onnur Mósebók 22:28 Onnur Mósebók
Gud mást tú ikki spotta, og høvdinga av fólki tínum mást tú ikki banna.
Onnur Mósebók 22:29 Onnur Mósebók
Tú mást ikki drála at geva Mær av tí, ið fyllir løðu tína, og sum flýtur úr vínpersu tíni. Hin frumborna son tín skalt tú geva Mær.
Onnur Mósebók 22:30 Onnur Mósebók
Á sama hátt skalt tú geva neyt tíni og smáfæ títt; sjey dagar skal tað verða hjá mammuni, men áttanda dagin skalt tú geva Mær tað.
Onnur Mósebók 22:31 Onnur Mósebók
Tit skulu vera Mær heilag menniskju. Kjøt av dýrum, ið eru sundurskrædd á markini, mugu tit ikki eta; tað skulu tit blaka fyri hundarnar.“
Lukas 19:1 Lukas
So kom Hann inn í Jeriko og fór ígjøgnum býin.
Lukas 19:2 Lukas
Har var maður, ið æt Zakeus; hann var yvirtollari og ríkur maður.
Lukas 19:3 Lukas
Hann royndi at fáa at síggja, hvør ið var Jesus, men kundi ikki fyri fólkinum, tí hann var lítil av vøkstri.
Lukas 19:4 Lukas
Tá rann hann frammanundan og kleiv upp í morberjatræ fyri at fáa Hann at síggja; tí Hann skuldi koma framvið har.
Lukas 19:5 Lukas
Táið nú Jesus kom hagar, hugdi Hann upp og sá hann; og Hann segði við hann: „Zakeus, skunda tær og kom niður! Í dag skal Eg vera til hús hjá tær.“
Lukas 19:6 Lukas
Hann skundaði sær tá og kom niður og tók ímóti Honum við gleði.
Lukas 19:7 Lukas
Táið tey sóu hetta, knarraðu tey øll og søgdu: „Hann er farin inn at gista hjá syndigum manni!“
Lukas 19:8 Lukas
Men Zakeus steig fram og segði við Harran: „Harri, helvtina av tí, sum eg eigi, gevi eg fátækum, og havi eg kravt ov mikið frá nøkrum, lati eg fýra ferðir so mikið aftur!“
Lukas 19:9 Lukas
Tá segði Jesus um hann: „Í dag er frelsa komin yvir hetta hús, við tað at eisini hann er sonur Ábraham.
Lukas 19:10 Lukas
Tí Menniskjasonurin er komin at leita eftir tí, sum fortapt er, og frelsa tað.“
Fyrsta Mósebók 9:5 Fyrsta Mósebók
Men fyri tykkara egna blóð krevji Eg hevnd; av hvørjum dýri krevji Eg hevnd fyri tað, og av menniskjanum, av bróður hansara, krevji Eg hevnd fyri lív menniskjans.
Fyrsta Mósebók 9:6 Fyrsta Mósebók
Tann, ið úthellir blóð menniskja, blóð hansara skal verða úthelt av menniskjum; tí í bílæti Sínum skapti Gud menniskjuna.
Onnur Mósebók 21:24 Onnur Mósebók
– Eyga fyri eyga, tonn fyri tonn, hond fyri hond, fót fyri fót,
Onnur Mósebók 21:25 Onnur Mósebók
brent fyri brent, sár fyri sár, kúlu fyri kúlu!
Triðja Mósebók 6:1 Triðja Mósebók
Framvegis talaði HARRIN við Móses og segði:
Triðja Mósebók 6:2 Triðja Mósebók
„Gev Áron og sonum hansara hetta boð: „Hetta er lógin um brenniofrið: Brenniofrið skal verða liggjandi á eldstaði altarsins alla náttina, líka til morgunin eftir, og altareldurin skal verða hildin brennandi við tí.
Triðja Mósebók 6:3 Triðja Mósebók
So skal presturin lata seg í línklæði síni og vera í løriftsbuksum næst kroppinum, og hann skal taka burtur øskuna eftir brenniofrið, ið eldurin hevur brent upp á altarinum, og stoyta hana øðrumegin altarið.
Triðja Mósebók 6:4 Triðja Mósebók
Síðani skal hann lata seg úr aftur klæðunum og fara í onnur klæði og bera øskuna út um tilhaldið, á reint stað.
Triðja Mósebók 6:5 Triðja Mósebók
Men eldurin skal verða hildin brennandi á altarinum, hann má ikki doyggja út; hvønn morgun skal presturin leggja við aftrat eldinum og leggja brenniofrið oman á viðin og so brenna tað feita av takkofrinum á honum.