resistance
72 versir um "resistance"
Versir
Síða 1 av 2Matteus 10:14 Matteus
Um onkur ikki tekur ímóti tykkum og ikki lurtar eftir orðum tykkara, so farið út úr tí húsi ella tí býi, og ristið dustið av fótum tykkara!
Jákupsbrævið 4:7 Jákupsbrævið
Verið tí Gudi undirgivin! Men standið Djevulinum ímóti, so skal hann flýggja frá tykkum!
Matteus 10:28 Matteus
Og óttist ikki fyri teimum, ið drepa likamið, men fáa ikki dripið sálina! Nei, óttist heldur Hann, sum kann forkoma bæði sál og likami í Helviti!
Job 38:1 Job
Nú svaraði HARRIN Job út úr storminum. Hann segði:
Job 38:2 Job
„Hvør er hann, ið myrkir ráð Mítt við skilaleysum orðum!
Job 38:3 Job
Gyrð nú lendar tínar sum maður! So skal Eg spyrja teg, og tú skalt læra Meg!
Job 38:4 Job
Hvar vart tú, táið Eg legði grundvøll jarðarinnar! Sig tað, um tú ert so klókur!
Job 38:5 Job
Hvør setti mál hennara! – Tú veitst tað jú! – Hvør spenti málisnøri yvir hana!
Job 38:6 Job
Hvar vórðu stólpar hennara slignir niður! Hvør legði hornstein hennara
Job 38:7 Job
– meðan allar morgunstjørnur frøddust, og allir synir Guds róptu av gleði!
Job 38:8 Job
Hvør stongdi fyri havinum við portrum, táið tað breyt seg fram og gekk út úr móðurfangi,
Job 38:9 Job
táið Eg gav tí skýggið til klædning og myrka toku til sveip,
Job 38:10 Job
táið Eg setti tí mark, setti sláir og hurðar
Job 38:11 Job
og segði: „Higar, og ikki longur! Her skulu stoltu bylgjur tínar leggjast!“
Job 38:12 Job
Hevur tú nakrantíð kallað morgunin fram! Hevur tú víst morgunroðanum stað hansara,
Job 38:13 Job
so hann fevndi um endar jarðarinnar, og hini gudleysu vórðu rist burtur av henni!
Job 38:14 Job
Tá broytist jørðin sum leir undir innsigli, fær lit, sum hon hevði verið klædningur;
Job 38:15 Job
og ljós hinna gudleysu* verður frá teimum tikið, hin upplyfti armurin sundurbrotin.
Job 38:16 Job
Manst tú hava verið við keldur havsins, og manst tú hava gingið á avgrundarbotninum!
Job 38:17 Job
Hava portur deyðans víst seg fyri tær, og hevur tú sæð portur deyðaskuggans!
Job 38:18 Job
Hevur tú skoðað út yvir víddir jarðarinnar! – Veitst tú alt hetta, so sig tað!
Job 38:19 Job
Hvar er vegurin, hagar ljósið býr, og hvar hevur myrkrið heim sítt!
Job 38:20 Job
– so tú kundi farið eftir teimum og fingið tey til ríki teirra og á leiðina til bústað teirra!
Job 38:21 Job
– Víst veitst tú tað, tí tá vart tú jú føddur, og stórt er dagatal títt!
Job 38:22 Job
Hevur tú verið, har sum kavin verður goymdur, og hevur tú sæð goymslur heglingsins,
Job 38:23 Job
sum Eg havi til at taka á heimsøkingartíðum, á orrustu- og ófriðardøgum!
Job 38:24 Job
Hvørja leið fer ljósið, táið tað skilir seg sundur, og eystanvindurin, táið hann spjaðir seg yvir jørðina!
Job 38:25 Job
Hvør opnaði regninum rennu og snarljósinum veg
Job 38:26 Job
– til at lata regna yvir oyðið land, yvir oyðimørk, har einki menniskja býr,
Job 38:27 Job
til at metta oyðimørk og oyðið land og fáa gras at grógva, har sum fyrr var bert!
Job 38:28 Job
Man regnið hava faðir! Hvør er faðir døggdropanna!
Job 38:29 Job
Hvørjum móðurfangi kom ísurin úr! Og rím himmalsins, hvør føddi tað!
Job 38:30 Job
Vatnið verður hart sum grót, og havið stívnar omaná.
Job 38:31 Job
Bindur tú bandið um Sjeystjørnuna! Kanst tú loysa leinkjurnar av Orion!
Job 38:32 Job
Er tað tú, ið letur stjørnumyndirnar í dýraringinum koma fram í rættari tíð! Og Bjørnin og ungar hennara – kanst tú stýra gongd teirra!
Job 38:33 Job
Kennir tú lógir himmalsins! Fyriskipar tú harradømi hansara yvir jørðini!
Job 38:34 Job
Kann rødd tín náa upp til skýggini, so vatnflóðir akta teg!
Job 38:35 Job
Kanst tú senda snarljósini avstað, so tey fara, so tey siga við teg: „Hygg, her eru vit!“
Job 38:36 Job
Hvør legði vísdóm í hini myrku skýggj, og hvør gav luftsjónini vit!
Job 38:37 Job
Hvør telur skýggini við vísdómi! Og vatnsíløt himmalsins – hvør stoytir burtur úr teimum
Job 38:38 Job
– táið dustið rennur saman til fasta jørð, og moldklumparnir loða hvør við annan!“
Fyrra Korintbrævið 15:51 Fyrra Korintbrævið
Eg sigi tykkum loyndarmál: Vit skulu ikki øll sovna, men vit skulu øll umbroytast,
Fyrsta Mósebók 3:1 Fyrsta Mósebók
Men ormurin var snildari enn øll onnur dýr á markini, sum Gud HARRIN hevði gjørt; hann segði við kvinnuna: „Hevur nú Gud sagt: „Tit mugu ongum træi í urtagarðinum eta av“?“
Fyrsta Mósebók 3:2 Fyrsta Mósebók
Kvinnan svaraði orminum: „Vit kunnu eta av fruktini á trøunum í urtagarðinum;
Fyrsta Mósebók 3:3 Fyrsta Mósebók
bert um fruktina á trænum, ið stendur mitt í urtagarðinum, um hana segði Gud: „Tit mugu ikki eta av henni, ei heldur nema við hana, tí so doyggja tit.““
Fyrsta Mósebók 3:4 Fyrsta Mósebók
Tá segði ormurin við kvinnuna: „Einki skulu tit doyggja!
Fyrsta Mósebók 3:5 Fyrsta Mósebók
Men Gud veit, at táið tit eta av henni, so verða eygu tykkara latin upp, so at tit verða sum Gud og kenna gott og ilt!“
Fyrsta Mósebók 3:6 Fyrsta Mósebók
Kvinnan sá nú, at træið var gott at eta av, at tað var eygunum ein lystur, og at tað var træ, sum ein mátti ynskja sær til at fáa vit av; hon tók tá av fruktini á tí og át; hon gav eisini manni sínum, og hann át.
Fyrsta Mósebók 3:7 Fyrsta Mósebók
Tá vórðu eyguni í báðum latin upp, og tey raktu við, at tey vóru nakin; tey seymaðu tí fikubløð saman og bundu upp fyri seg.
Fyrsta Mósebók 3:8 Fyrsta Mósebók
Tey hoyrdu ljóðið av Gudi HARRANUM, sum gekk í urtagarðinum, táið dagurin var vorðin svalur, og Ádam og kona hansara krógvaðu seg fyri ásjón Guds HARRANS millum trøini í urtagarðinum.