repenance

Ápostlasøgan 17:30 Ápostlasøgan

Eftir at Gud tá hevur havt tol við tíðum vankunnleikans, gevur Hann nú menniskjunum tað boð, at tey øll allastaðni skulu venda við.

11

Rómverjabrævið 10:10 Rómverjabrævið

Tí við hjartanum trýr ein – til rættvísi; og við munninum játtar ein – til frelsu.

8

Jákupsbrævið 5:16 Jákupsbrævið

Játtið tí syndirnar hvør fyri øðrum, og biðið hvør fyri øðrum, fyri at tit kunnu verða grødd! Bøn, biðin av rættvísum manni, avrikar nógv, táið hon verður biðin við kraft.

7

Fyrra Korintbrævið 6:9 Fyrra Korintbrævið

Vita tit ikki, at hini órættvísu skulu ikki arva ríki Guds? Villist ikki! Hvørki siðloysingar, avgudadýrkarar ella horkallar, hvørki tey, sum lata seg brúka til synd móti náttúruni, ella tey, sum gera hesa synd,

6

Hebrearabrævið 2:1 Hebrearabrævið

Tí mugu vit so mikið meiri akta eftir tí, sum vit hava hoyrt, so vit reka ikki burtur frá tí.

6

Hebrearabrævið 2:2 Hebrearabrævið

Tí stóð orðið fast, sum talað var við einglum, so at hvørt brot og ólýdni fekk uppibornu løn sína,

6

Hebrearabrævið 2:3 Hebrearabrævið

hvussu skulu vit tá sleppa undan, um vit skoyta ikki um so stóra frelsu, sum jú fyrst varð kunngjørd við Harranum og síðani staðfest okkum av teimum, ið høvdu hoyrt Hann,

6

Hebrearabrævið 2:4 Hebrearabrævið

við tað at Gud vitnaði við, bæði við teknum, undrum og fjølbroyttum kraftargerðum og við at geva Heilaga Andan eftir vilja Sínum!

6

Hebrearabrævið 2:5 Hebrearabrævið

Tí tað var ikki undir einglar, Hann legði hin komandi heim, ið vit tala um.

6

Hebrearabrævið 2:6 Hebrearabrævið

Men ein hevur einastaðni vitnað soleiðis: „Hvat er menniskjað, at Tær kemur tað í hug, ella menniskjasonur, at Tú vitjar hann!

6

Hebrearabrævið 2:7 Hebrearabrævið

Stutta tíð lætst Tú Hann vera lægri enn einglarnar; so krýndi Tú Hann við dýrd og heiðuri;

6

Hebrearabrævið 2:8 Hebrearabrævið

alt legði Tú undir føtur Hansara.“ – Tí táið Hann legði alt undir hann, undantók Hann einki frá at vera honum undirlagt; men nú síggja vit ikki alt vera honum undirlagt enn.

6

Hebrearabrævið 2:9 Hebrearabrævið

Men Hann, sum stutta tíð varð gjørdur lægri enn einglarnir – Jesus – Hann síggja vit, fyri tað at Hann leið deyðan, krýndan við dýrd og heiðuri, so Hann av náði Guds skal hava smakkað deyðan fyri øll.

6

Hebrearabrævið 2:10 Hebrearabrævið

Tí tað sømdi Honum, fyri hvørs skuld alt er til, og við hvørjum alt er til, táið Hann førdi mong børn til dýrd, at fullkoma upphavsmann frelsu teirra við líðingum.

6

Hebrearabrævið 2:11 Hebrearabrævið

Tí bæði Hann, ið halgar, og tey, sum halgað verða, eru øll av einum; tí skammast Hann ikki við at kalla teir brøður;

6

Hebrearabrævið 2:12 Hebrearabrævið

Hann sigur jú: „Eg skal kunngera brøðrum Mínum navn Títt; mitt í samkomuni skal Eg prísa Tær“,

6

Hebrearabrævið 2:13 Hebrearabrævið

og framvegis: „Eg skal líta á Hann“, og framvegis: „Hygg, her eri Eg og børnini, ið Gud hevur givið Mær!“

6

Hebrearabrævið 2:14 Hebrearabrævið

Við tað at nú børnini hava lut í blóði og holdi, fekk eisini Hann á sama hátt lut í tí, fyri at Hann við deyðanum skuldi gera hann til einkis, sum hevur veldi deyðans – tað er Djevulin –

6

Hebrearabrævið 2:15 Hebrearabrævið

og gera øll tey frí, sum av ræðslu fyri deyðanum vóru í trældómi alla lívstíð sína.

6

Hebrearabrævið 2:16 Hebrearabrævið

Tað er jú ikki einglum, Hann tekur Sær av, men avkomi Ábrahams tekur Hann Sær av.

6

Hebrearabrævið 2:17 Hebrearabrævið

Tí mátti Hann í øllum verða brøðrum Sínum líkur, so Hann kundi verða miskunnsamur og trúfastur høvuðsprestur fyri Gudi at gera bót fyri syndir fólksins.

6

Hebrearabrævið 2:18 Hebrearabrævið

Tí við tað at Hann sjálvur hevur liðið, kann Hann – sum tann, ið sjálvur er freistaður – koma teimum til hjálpar, sum freistað verða.

6

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:8 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tann, ið ikki elskar, kennir ikki Gud; tí Gud er kærleiki.

6

Versir