relatives
41 versir um "relatives"
Versir
Síða 1 av 1Fyrra Timoteusarbrævið 5:8 Fyrra Timoteusarbrævið
Men hevur onkur ikki umsorgan fyri sínum egnu og fyrst og fremst fyri húsfólki sínum – hann hevur avnoktað trúnna og er verri enn ein vantrúgvandi.
Fyrra Jóhannesarbrævið 4:8 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tann, ið ikki elskar, kennir ikki Gud; tí Gud er kærleiki.
Lukas 14:12 Lukas
Hann segði eisini við tann, ið hevði boðið Honum inn: „Táið tú gert døgurða- ella nátturðaveitslu, bjóða tá ikki vinum tínum ella brøðrum tínum, ei heldur skyldmonnum tínum ella ríkum grannum! Tí teir bjóða tær aftur, so at tú fært viðurlag.
Lukas 14:13 Lukas
Nei, táið tú gert veitslu, bjóða tá fátækum, kryplum, lamnum og blindum!
Lukas 14:14 Lukas
Tá ert tú sælur; tí tey hava einki at løna tær aftur við, men tað skal verða tær afturlønt, táið hini rættvísu rísa upp.“
Fyrra Jóhannesarbrævið 4:1 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tit elskaðu! Trúgvið ikki einum og hvørjum anda, nei, roynið andarnar, um teir eru frá Gudi! Tí mangir lygiprofetar eru farnir út í heimin.
Rómverjabrævið 9:1 Rómverjabrævið
Eg sigi sannleika í Kristusi, eg lúgvi ikki – samvitska mín vitnar við mær í Heilaga Andanum –
Rómverjabrævið 9:2 Rómverjabrævið
at eg havi í hjartanum stóra sorg og kvøl, sum aldri gevst
Rómverjabrævið 9:3 Rómverjabrævið
– um brøður mínar, skyldmenn mínar eftir holdinum. – Eg sjálvur ynskti jú at vera bannlýstur frá Kristusi.
Rómverjabrævið 9:4 Rómverjabrævið
Teir eru jú Ísraelsmenn, teimum tilhoyrir sonarætturin, dýrdin, sáttmálarnir, lóggávan, gudstænastan og lyftini;
Rómverjabrævið 9:5 Rómverjabrævið
teimum tilhoyra fedrarnir, og av teimum er Kristus komin eftir holdinum, Hann, sum er Gud yvir øllum, signaður í allar ævir. Amen.
Rómverjabrævið 9:6 Rómverjabrævið
Hetta sigi eg ikki, sum at orð Guds skuldi havt svikið; tí ikki øll, sum eru av Ísrael, eru Ísrael;
Rómverjabrævið 9:7 Rómverjabrævið
ei heldur eru øll børn, fyri tað at tey eru avkom Ábrahams – nei: „Í Ísaki skal avkom fáa navn eftir tær.“
Rómverjabrævið 9:8 Rómverjabrævið
Hetta merkir: Ikki tey eru børn Guds, sum eru børn eftir holdinum; nei, tey, sum eru børn eftir lyftinum, tey roknast fyri avkom.
Rómverjabrævið 9:9 Rómverjabrævið
Tí lyftisorð er hetta: „Um hesa tíðina skal Eg koma, og tá skal Sára hava son.“
Rómverjabrævið 9:10 Rómverjabrævið
Og enn meir: So var eisini við Rebekku, táið hon var við barn við einum, Ísaki, faðir okkara.
Rómverjabrævið 9:11 Rómverjabrævið
Tí táið teir enn vóru óføddir og hvørki høvdu gjørt gott ella ilt, varð – fyri at ráð Guds eftir útveljingini skuldi standa fast, ikki av verkum, men av Honum, ið kallar –
Rómverjabrævið 9:12 Rómverjabrævið
sagt við hana: „Hin eldri skal tæna hinum yngra“
Rómverjabrævið 9:13 Rómverjabrævið
– sum skrivað er: „Jákup elskaði Eg, men Esau hataði Eg.“
Rómverjabrævið 9:14 Rómverjabrævið
Hvat skulu vit tá siga? Er órættvísi hjá Gudi! Minni enn so!
Rómverjabrævið 9:15 Rómverjabrævið
Hann sigur jú við Móses: „Eg skal vera honum náðigur, sum Eg eri náðigur, og miskunna honum, sum Eg miskunni.“
Rómverjabrævið 9:16 Rómverjabrævið
So stendur tað ikki til tann, ið vil, ei heldur til tann, ið rennur, men til Gud, sum miskunnar.
Rómverjabrævið 9:17 Rómverjabrævið
Tí skriftin sigur við Farao: „Júst til hetta reisti Eg teg upp, at Eg kundi vísa mátt Mín á tær, og at navn Mítt kundi verða kunngjørt um alla jørðina.“
Rómverjabrævið 9:18 Rómverjabrævið
So miskunnar Hann tá honum, sum Hann vil, og herðir hann, ið Hann vil.
Rómverjabrævið 9:19 Rómverjabrævið
Nú vilt tú siga við meg: „Hvat hevur Hann tá at kæra Seg um! Hvør kann standa vilja Hansara ímóti!“
Rómverjabrævið 9:20 Rómverjabrævið
Ja, men hvør ert tú, menniskja, ið svarar Gudi aftur! Skal tað, sum gjørt er, siga við Hann, ið gjørdi tað: „Hví gjørdi Tú meg so?“
Rómverjabrævið 9:21 Rómverjabrævið
Ella hevur leirkerasmiðurin ikki vald á leirinum, so hann úr sama deiggi kann gera eitt ílat til æru, eitt annað til vanæru!
Rómverjabrævið 9:22 Rómverjabrævið
Men um nú Gud – tóat Hann vildi vísa vreiði Sína og kunngera mátt Sín – tó í stórum langmóði toldi vreiðiíløtini, sum til reiðar vóru til undirgang –
Rómverjabrævið 9:23 Rómverjabrævið
so Hann eisini kundi kunngera dýrdarríkdóm Sín á miskunnaríløtunum, sum Hann frammanundan hevði gjørt til reiðar til dýrd – !
Rómverjabrævið 9:24 Rómverjabrævið
Og at verða slík kallaði Hann okkum við, ikki bert av Jødum, men eisini av heidningum –
Rómverjabrævið 9:25 Rómverjabrævið
sum Hann eisini sigur hjá Hoseasi: „Tað, sum ikki var fólk Mítt, skal Eg kalla fólk Mítt, og hana, ið ikki var hin elskaða, skal Eg kalla hina elskaðu Mína;
Rómverjabrævið 9:26 Rómverjabrævið
og so skal verða, at á tí staði, har sagt varð við tey: „Tit eru ikki fólk Mítt!“ – har skulu tey verða kallað børn hins livandi Guds.“
Rómverjabrævið 9:27 Rómverjabrævið
Men Esaias rópar um Ísrael: „Um so tal Ísraelsmanna er sum sjóvarsandur, skal bert leivdin frelsast.
Rómverjabrævið 9:28 Rómverjabrævið
Tí Harrin ger upp roknskap Sín og endar hann í skundi og skal fullføra tað á jørðini.“
Rómverjabrævið 9:29 Rómverjabrævið
Og – sum Esaias frammanundan hevur sagt: „Hevði Harrin Zebaot ikki latið okkum havt avkom eftir, vóru vit vorðin sum Sodoma og gjørd Gomorra lík.“
Rómverjabrævið 9:30 Rómverjabrævið
Hvat skulu vit nú siga? At heidningar, ið ikki søktu eftir rættvísi, vunnu rættvísi – men tað var rættvísina av trúgv;
Rómverjabrævið 9:31 Rómverjabrævið
men Ísrael, sum søkti eftir rættvísilóg, náddi ikki fram til slíka lóg.
Rómverjabrævið 9:32 Rómverjabrævið
Hví? Tí tey søktu hana ikki av trúgv, men av verkum – tey fullu um snávisteinin
Rómverjabrævið 9:33 Rómverjabrævið
– sum skrivað er: „Eg leggi í Zion snávistein og klett, sum er til fall; tann, ið trýr á Hann, skal ikki verða til skammar.“
Fyrra Jóhannesarbrævið 4:18 Fyrra Jóhannesarbrævið
Ótti er ikki í kærleikanum; nei, hin fullkomni kærleiki rekur óttan út. Tí ótti hevur straffina í sær, og tann, sum óttast, er ikki fullkomin í kærleikanum.
Opinberingin 13:8 Opinberingin
Øll, ið á jørðini búgva, skulu tilbiðja tað, hvør tann, ið ikki, frá tí heimurin varð grundaður, hevur navn sítt skrivað í lívsbók lambsins, ið dripið er.