rejuvenation
55 versir um "rejuvenation"
Versir
Síða 1 av 2Sálmarnir 103:1 Sálmarnir
Eftir Dávid. Lova HARRANUM, sál mín, og alt, sum í mær er, lovi heilaga navni Hansara!
Sálmarnir 103:2 Sálmarnir
Lova HARRANUM, sál mín, og gloym ikki allar vælgerðir Hansara!
Sálmarnir 103:3 Sálmarnir
Hann er jú tann, ið fyrigevur allar misgerðir tínar og grøðir allar sjúkur tínar,
Sálmarnir 103:4 Sálmarnir
sum loysir lív títt frá grøvini og krýnir teg við náði og miskunn,
Sálmarnir 103:5 Sálmarnir
sum mettar sál tína við tí, ið gott er, so tú yngist upp aftur sum ørnin.
Sálmarnir 103:6 Sálmarnir
HARRIN ger rættvísi og rætt móti øllum kúgaðum.
Sálmarnir 103:7 Sálmarnir
Hann læt Móses vita vegir Sínar, børn Ísraels verk Síni.
Sálmarnir 103:8 Sálmarnir
Miskunnsamur og náðigur er HARRIN, langmóðigur og ríkur í mildleika.
Sálmarnir 103:9 Sálmarnir
Hann heldur ikki við at hava nakað ímóti einum, og Hann goymir ikki til ævigar tíðir vreiði.
Sálmarnir 103:10 Sálmarnir
Hann ger ikki við okkum eftir syndum okkara og lønir okkum ikki eftir misgerðum okkara.
Sálmarnir 103:11 Sálmarnir
Nei, sum himmalin er høgt yvir jørðini, er náði Hansara stór yvir teimum, ið óttast Hann.
Sálmarnir 103:12 Sálmarnir
So langt sum eystrið er frá vestri, letur Hann syndir okkara vera langt frá okkum.
Sálmarnir 103:13 Sálmarnir
Sum faðir ger miskunn móti børnum sínum, so ger HARRIN miskunn móti teimum, ið óttast Hann.
Sálmarnir 103:14 Sálmarnir
Tí Hann veit, hvørjir skapningar vit eru, Hann minnist, at vit eru dust.
Sálmarnir 103:15 Sálmarnir
Sum grasið eru dagar mansins; sum blóman á markini, so blómar hann.
Sálmarnir 103:16 Sálmarnir
Táið vindurin blæsur á hann, er hann ikki til longur, og stað hansara veit einki um hann longur.
Sálmarnir 103:17 Sálmarnir
Men náði HARRANS varir frá ævunum til ævirnar yvir teimum, ið óttast Hann, og rættferð Hansara røkkur líka til barnabørn
Sálmarnir 103:18 Sálmarnir
– móti teimum, ið halda sáttmála Hansara og minnast boð Hansara, so tey gera eftir teimum.
Sálmarnir 103:19 Sálmarnir
HARRIN hevur reist hásæti Sítt í Himli, og alt er lagt undir ríki Hansara.
Sálmarnir 103:20 Sálmarnir
Lovið HARRANUM, tit einglar Hansara, tit veldigu í mátti, sum gera tað, ið Hann býður, við tað sama sum tit hoyra ljóðið av orði Hansara!
Sálmarnir 103:21 Sálmarnir
Lovið HARRANUM, allir herskarar Hansara, tit tænarar Hansara, sum fullføra vilja Hansara!
Sálmarnir 103:22 Sálmarnir
Lovið HARRANUM, øll verk Hansara, allastaðni har sum Hann ræður! – Sál mín, lova HARRANUM!
Jeremias 17:7 Jeremias
Signaður er tann maður, ið lítur á HARRAN, og sum hevur HARRAN til álit sítt.
Jeremias 17:8 Jeremias
Hann skal vera líkur træi, ið er plantað við vatn og toyggir út røtur sínar við løk, sum ikki óttast, táið hitin kemur, men altíð ber grøn bløð, sum ikki syrgir í turrum árum og ikki gevur uppat at bera ávøkst.
Fyrra Timoteusarbrævið 4:7 Fyrra Timoteusarbrævið
Men hinum vanheilagu kellingaævintýrum skalt tú sigast undan; ven teg heldur til gudsótta!
Fyrra Timoteusarbrævið 4:8 Fyrra Timoteusarbrævið
Tí hin likamliga venjingin er nyttulig til lítið; men gudsóttin er nyttuligur til alt og hevur lyfti, bæði fyri lívið, ið nú er, og fyri hitt, ið kemur.
Orðtøkini 11:25 Orðtøkini
Gávumild sál trívst, og tann, ið leskar onnur, verður leskaður sjálvur.
Ápostlasøgan 3:20 Ápostlasøgan
og Hann kann senda hin tykkum ætlaða Kristus, Jesus,
Ápostlasøgan 3:21 Ápostlasøgan
sum Himmalin skal hýsa, inntil tær tíðir táið alt verður endurreist, sum Gud hevur talað um við munni heilagra profeta Sína frá upphavi.
Fyrsta Mósebók 2:1 Fyrsta Mósebók
Soleiðis fullførdust himmalin og jørðin og allur herur teirra.
Fyrsta Mósebók 2:2 Fyrsta Mósebók
Sjeynda dagin fullførdi Gud verkið, ið Hann hevði gjørt; og Hann hvíldi sjeynda dagin frá øllum verkinum, ið Hann hevði gjørt.
Fyrsta Mósebók 2:3 Fyrsta Mósebók
Gud signaði sjeynda dagin og halgaði hann; tí tann dagin hvíldi Hann frá øllum verki Sínum, tí, ið Gud hevði gjørt, táið Hann skapti.
Fyrsta Mósebók 2:4 Fyrsta Mósebók
Hetta er søgan um himmal og jørð, táið tey vórðu skapt, tann dag ið Gud HARRIN gjørdi jørð og himmal:
Fyrsta Mósebók 2:5 Fyrsta Mósebók
Enn var á jørðini eingin runnur á markini, og ongar urtir vóru enn vaksnar upp á markini; tí Gud HARRIN hevði ikki latið regna á jørðini, og einki menniskja var at dýrka jørðina.
Fyrsta Mósebók 2:6 Fyrsta Mósebók
Tá steig toka upp úr jørðini og vatnaði alla markina.
Fyrsta Mósebók 2:7 Fyrsta Mósebók
Gud HARRIN myndaði menniskjað úr moldini í jørðini og blásti lívsanda í nøs hansara, so at menniskjað varð livandi sál.
Fyrsta Mósebók 2:8 Fyrsta Mósebók
Síðani plantaði Gud HARRIN urtagarð í Eden, úti eysturi, og har setti Hann menniskjað, sum Hann hevði myndað.
Fyrsta Mósebók 2:9 Fyrsta Mósebók
Gud HARRIN læt upp av jørðini vaksa alskyns trø, sum vóru eygunum ein lystur og góð at eta av, eisini træ lívsins, sum stóð mitt í urtagarðinum, og træið til kunnskap um gott og ilt.
Fyrsta Mósebók 2:10 Fyrsta Mósebók
Ein á rann út úr Eden; hon vatnaði urtagarðin, og síðani skilti hon seg sundur í fýra høvuðsgreinar.
Fyrsta Mósebók 2:11 Fyrsta Mósebók
Hin fyrsta eitur Pison; tað er hon, ið rennur rundan um alt landið Havila, har sum gull er at fáa.
Fyrsta Mósebók 2:12 Fyrsta Mósebók
Gullið í tí landi er gott; har fæst eisini bdellium og sjóamsteinur.
Fyrsta Mósebók 2:13 Fyrsta Mósebók
Onnur áin eitur Gihon; tað er hon, ið rennur rundan um alt landið Kus.
Fyrsta Mósebók 2:14 Fyrsta Mósebók
Triðja áin eitur Hiddekel; tað er hon, ið rennur eystan fyri Assur. Fjórða áin er Frat.
Fyrsta Mósebók 2:15 Fyrsta Mósebók
So tók Gud HARRIN Ádam og setti hann í urtagarðin Eden at dýrka hann og varðveita hann.
Fyrsta Mósebók 2:16 Fyrsta Mósebók
Gud HARRIN gav Ádami hetta boð: „Tú hevur loyvi at eta av øllum trøum í urtagarðinum
Fyrsta Mósebók 2:17 Fyrsta Mósebók
uttan av trænum til kunnskap um gott og ilt; av tí mást tú ikki eta; tann dag ið tú etur av tí, skalt tú vissuliga doyggja.“
Fyrsta Mósebók 2:18 Fyrsta Mósebók
Gud HARRIN segði nú: „Ikki er manninum gott at vera einsamallur; Eg skal gera honum eina hjálp, sum hóskar honum.“
Fyrsta Mósebók 2:19 Fyrsta Mósebók
Gud HARRIN hevði úr jørðini myndað øll dýr á markini og allar fuglar undir himli; og Hann leiddi tey til Ádam fyri at vita, hvat hann fór at kalla tey; tað, ið Ádam kallaði hvønn livandi skapning, tað skuldi vera navn hansara.
Fyrsta Mósebók 2:20 Fyrsta Mósebók
Ádam gav tá øllum fænum navn, somuleiðis fuglunum undir himli og øllum dýrunum á markini; men Ádami var eingin hjálp at finna, slík, sum hóskaði honum.
Fyrsta Mósebók 2:21 Fyrsta Mósebók
Tá læt Gud HARRIN fastan svøvn falla á Ádam, og táið hann var sovnaður, tók Hann eitt av rivum hansara og fylti aftur í aftur við holdi.