reflecting
110 versir um "reflecting"
Versir
Síða 2 av 3Fyrra Korintbrævið 11:12 Fyrra Korintbrævið
Tí eins og kvinnan er av manninum, er eisini maðurin við kvinnuni – og alt er tað av Gudi.
Fyrra Korintbrævið 11:13 Fyrra Korintbrævið
Dømið við tykkum sjálvum – er tað kvinnu sømiligt at biðja til Gud við ongum á høvdinum!
Fyrra Korintbrævið 11:14 Fyrra Korintbrævið
Og lærir ikki sjálv nátturan tykkum, at gongur maður við síðum hári, er tað honum vanæra,
Fyrra Korintbrævið 11:15 Fyrra Korintbrævið
men at kvinnu er tað til dýrd, at hon gongur við síðum hári! Hárið er jú givið henni sum slør.
Fyrra Korintbrævið 11:16 Fyrra Korintbrævið
– Og hevur onkur hug at trætast um hetta – vit hava ikki slíkan sið, samkomur Guds heldur ikki!
Fyrra Korintbrævið 11:17 Fyrra Korintbrævið
Hetta boð gevi eg tykkum nú. Men tað, sum eg ikki rósi tykkum fyri, er, at tit koma saman, ikki til hitt betra, men til hitt verra.
Fyrra Korintbrævið 11:18 Fyrra Korintbrævið
Fyri tað fyrsta hoyri eg, at á samkomufundum tykkara er flokkadráttur tykkara millum – og fyri ein part trúgvi eg tí!
Fyrra Korintbrævið 11:19 Fyrra Korintbrævið
Flokkaskifting má jú vera tykkara millum – so koma kann fyri ein dag, hvørji ið fullroynd eru tykkara millum.
Fyrra Korintbrævið 11:20 Fyrra Korintbrævið
Nú – táið tit koma saman, er hetta ikki at eta kvøldmáltíð Harrans!
Fyrra Korintbrævið 11:21 Fyrra Korintbrævið
Tí við máltíðina tekur hvør sín egna mat frammanundan, og ein situr svangur, annar er drukkin!
Fyrra Korintbrævið 11:22 Fyrra Korintbrævið
Hava tit tá ikki hús at eta og drekka í! Ella vanvirða tit samkomu Guds og gera tey til skammar, sum einki hava! Hvat skal eg siga við tykkum? Skal eg rósa tykkum! Í hesum rósi eg tykkum ikki.
Fyrra Korintbrævið 11:23 Fyrra Korintbrævið
Tí eg havi fingið frá Harranum tað, sum eg eisini havi lært tykkum: Ta náttina ið Harrin Jesus varð svikin, tók Hann breyð,
Fyrra Korintbrævið 11:24 Fyrra Korintbrævið
takkaði, breyt tað og segði: „Hetta er likam Mítt, sum givið verður fyri tykkum; gerið hetta til minni um Meg!“
Fyrra Korintbrævið 11:25 Fyrra Korintbrævið
Somuleiðis tók Hann eisini kalikin – eftir kvøldmáltíðina – og segði: „Hesin kalikur er hin nýggi sáttmálin í blóði Mínum; gerið hetta, so ofta sum tit drekka tað, til minni um Meg!“
Fyrra Korintbrævið 11:26 Fyrra Korintbrævið
Tí so ofta sum tit eta hetta breyð og drekka henda kalik, kunngera tit deyða Harrans, inntil Hann kemur.
Fyrra Korintbrævið 11:27 Fyrra Korintbrævið
Tann, sum tí etur breyðið ella drekkur kalik Harrans óverdiga, verður sekur fyri likami og blóði Harrans.
Fyrra Korintbrævið 11:28 Fyrra Korintbrævið
Hvørt menniskja royni seg sjálvt, og eti tað so av breyðinum og drekki av kalikinum!
Fyrra Korintbrævið 11:29 Fyrra Korintbrævið
Tí tann, ið etur og drekkur, etur og drekkur dóm yvir seg, aktar hann ikki eftir likaminum.
Fyrra Korintbrævið 11:30 Fyrra Korintbrævið
– Tí eru mong veik og sjúk tykkara millum, og mong sovna burtur.
Fyrra Korintbrævið 11:31 Fyrra Korintbrævið
Dømdu vit okkum sjálv, vórðu vit ikki dømd;
Fyrra Korintbrævið 11:32 Fyrra Korintbrævið
men táið vit verða dømd, verða vit revsað av Harranum – fyri at vit skulu ikki verða fordømd við heiminum.
Fyrra Korintbrævið 11:33 Fyrra Korintbrævið
Táið tit tí, brøður mínir, koma saman til máltíð, bíðið tá hvør eftir øðrum!
Fyrra Korintbrævið 11:34 Fyrra Korintbrævið
Og er nakar svangur, so eti hann heima, fyri at tit skulu ikki koma saman til dóm! – Hvat annað, ið er, skal eg geva fyriskipan um, táið eg komi.
Fyrra Korintbrævið 13:12 Fyrra Korintbrævið
Nú síggja vit jú í spegli, óklárt; men tá skulu vit síggja andlit til andlit; nú kenni eg í brotum, men tá skal eg kenna til fulnar, eins og eg sjálvur eri til fulnar kendur.
Jákupsbrævið 1:22 Jákupsbrævið
Men verið gerarar orðsins og ikki bert hoyrarar tess – við tí dára tit tykkum sjálvar!
Jákupsbrævið 1:23 Jákupsbrævið
Tí um onkur er hoyrari orðsins og ikki gerari tess, er hann eins og maður, ið hyggur at náttúrliga andliti sínum í spegli.
Jákupsbrævið 1:24 Jákupsbrævið
– Hann hyggur at sær sjálvum og fer síðani avstað og gloymir alt fyri eitt, hvussu hann sá út.
Jákupsbrævið 1:25 Jákupsbrævið
Men tann, sum skoðar inn í fullkomnu lóg frælsisins – og heldur á við tí, so at hann verður ikki gloymskur hoyrari, men gerari verksins – hann skal vera sælur í verki sínum.
Rómverjabrævið 12:1 Rómverjabrævið
Eg áminni tykkum tí, brøður, við miskunn Guds, at bera fram likam tykkara sum livandi, heilagt, Gudi dámligt offur – hetta er andaliga gudsdýrkan tykkara.
Rómverjabrævið 12:2 Rómverjabrævið
Og berið tykkum ikki at sum henda øld, nei, verðið umskapt við endurnýggjan sinnis tykkara, so tit kunnu royna, hvat vilji Guds er – hitt góða, dámliga og fullkomna!
Galatiabrævið 3:28 Galatiabrævið
Her er ikki Jødi ella Grikki, her er ikki trælur ella frælsur, her er ikki maður ella kvinna; tí tit eru øll eitt í Kristi Jesusi.
Sálmarnir 95:6 Sálmarnir
Komið, latið okkum falla niður og boyggja okkum, latið okkum falla á knæ fyri HARRANUM, skapara okkara!
Fyrsta Mósebók 1:26 Fyrsta Mósebók
So segði Gud: „Latið Okkum gera menniskju í bílæti Okkara, til at vera Okkum lík! Hon skal ráða yvir fiskunum í sjónum og fuglunum undir himli, yvir fænum og yvir allari jørðini og øllum skriðdýrum, ið á jørðini skríða.“
Fyrsta Mósebók 1:27 Fyrsta Mósebók
So skapti Gud menniskjuna* í bílæti Sínum; í bílæti Guds skapti Hann hana; sum mann og kvinnu skapti Hann tey.
Fyrsta Mósebók 1:28 Fyrsta Mósebók
Og Gud signaði tey. Gud segði við tey: „Nørist, vaksið í tali, fyllið jørðina og gerið tykkum til harrar hennara, ráðið yvir fiskunum í sjónum, fuglunum undir himli, og yvir hvørjum dýri, ið á jørðini rørist!“
Fyrsta Mósebók 2:1 Fyrsta Mósebók
Soleiðis fullførdust himmalin og jørðin og allur herur teirra.
Fyrsta Mósebók 2:2 Fyrsta Mósebók
Sjeynda dagin fullførdi Gud verkið, ið Hann hevði gjørt; og Hann hvíldi sjeynda dagin frá øllum verkinum, ið Hann hevði gjørt.
Fyrsta Mósebók 2:3 Fyrsta Mósebók
Gud signaði sjeynda dagin og halgaði hann; tí tann dagin hvíldi Hann frá øllum verki Sínum, tí, ið Gud hevði gjørt, táið Hann skapti.
Fyrsta Mósebók 2:4 Fyrsta Mósebók
Hetta er søgan um himmal og jørð, táið tey vórðu skapt, tann dag ið Gud HARRIN gjørdi jørð og himmal:
Fyrsta Mósebók 2:5 Fyrsta Mósebók
Enn var á jørðini eingin runnur á markini, og ongar urtir vóru enn vaksnar upp á markini; tí Gud HARRIN hevði ikki latið regna á jørðini, og einki menniskja var at dýrka jørðina.
Fyrsta Mósebók 2:6 Fyrsta Mósebók
Tá steig toka upp úr jørðini og vatnaði alla markina.
Fyrsta Mósebók 2:7 Fyrsta Mósebók
Gud HARRIN myndaði menniskjað úr moldini í jørðini og blásti lívsanda í nøs hansara, so at menniskjað varð livandi sál.
Fyrsta Mósebók 2:8 Fyrsta Mósebók
Síðani plantaði Gud HARRIN urtagarð í Eden, úti eysturi, og har setti Hann menniskjað, sum Hann hevði myndað.
Fyrsta Mósebók 2:9 Fyrsta Mósebók
Gud HARRIN læt upp av jørðini vaksa alskyns trø, sum vóru eygunum ein lystur og góð at eta av, eisini træ lívsins, sum stóð mitt í urtagarðinum, og træið til kunnskap um gott og ilt.
Fyrsta Mósebók 2:10 Fyrsta Mósebók
Ein á rann út úr Eden; hon vatnaði urtagarðin, og síðani skilti hon seg sundur í fýra høvuðsgreinar.
Fyrsta Mósebók 2:11 Fyrsta Mósebók
Hin fyrsta eitur Pison; tað er hon, ið rennur rundan um alt landið Havila, har sum gull er at fáa.
Fyrsta Mósebók 2:12 Fyrsta Mósebók
Gullið í tí landi er gott; har fæst eisini bdellium og sjóamsteinur.
Fyrsta Mósebók 2:13 Fyrsta Mósebók
Onnur áin eitur Gihon; tað er hon, ið rennur rundan um alt landið Kus.
Fyrsta Mósebók 2:14 Fyrsta Mósebók
Triðja áin eitur Hiddekel; tað er hon, ið rennur eystan fyri Assur. Fjórða áin er Frat.
Fyrsta Mósebók 2:15 Fyrsta Mósebók
So tók Gud HARRIN Ádam og setti hann í urtagarðin Eden at dýrka hann og varðveita hann.