raising up leaders

Onnur Mósebók 18:21 Onnur Mósebók

Men tú skalt millum alt fólkið velja tær dugandi menn, ið óttast Gud, menn, ið lítandi er á, og sum hata vinning av órætti; teir skalt tú seta yvir teimum, sum fyristøðumenn, summar yvir 1000, summar yvir 100, summar yvir 50, og summar yvir 10.

8

Fimta Mósebók 1:13 Fimta Mósebók

Veljið tí vísar, vitigar og royndar menn av hvørji ætt tykkara! Teir skal eg so seta til høvdingar yvir tykkum.“

7

Fyrra Timoteusarbrævið 3:1 Fyrra Timoteusarbrævið

Tað er trúvert orð, at tráar onkur eftir umsjónarembæti, er tað gott verk, hann hevur hug til.

6

Fyrra Timoteusarbrævið 3:2 Fyrra Timoteusarbrævið

Tí skal umsjónarmaður vera ólastandi, maður einar kvinnu, árvakin, fráhaldandi, høviskur, gestablíður, førur fyri at læra onnur,

6

Fyrra Timoteusarbrævið 3:3 Fyrra Timoteusarbrævið

ikki drykkjumaður, ikki bardagamaður, men mildur, ikki klandursamur, ikki peningagjarnur.

6

Fyrra Timoteusarbrævið 3:4 Fyrra Timoteusarbrævið

Hann skal standa væl fyri sínum egna húsi, hava lýðin børn í øllum siðprýði –

6

Fyrra Timoteusarbrævið 3:5 Fyrra Timoteusarbrævið

dugir ein ikki at standa fyri sínum egna húsi, hvussu kann hann tá veita samkomu Guds umsjón!

6

Fyrra Timoteusarbrævið 3:6 Fyrra Timoteusarbrævið

Hann skal ikki vera nýggjur í trúnni – fyri at hann skal ikki verða uppblástur og falla undir dóm Djevulsins.

6

Fyrra Timoteusarbrævið 3:7 Fyrra Timoteusarbrævið

Hann skal eisini hava góðan vitnisburð frá teimum, ið uttanfyri eru, fyri at hann skal ikki verða háðaður og falla í snerru Djevulsins.

6

Seinna Timoteusarbrævið 2:2 Seinna Timoteusarbrævið

Tað, sum tú hevur hoyrt meg tala fyri mongum vitnum, fá trúføstum monnum tað í hendur, sum eru førir fyri aftur at læra onnur!

6

Titusarbrævið 1:5 Titusarbrævið

Tí var tað, eg læt teg verða eftir á Kreta – at tú skuldi fáa skil á tí, sum eftir var at gera, og seta inn elstar í hvørjum býi, soleiðis sum eg álegði tær,

6

Titusarbrævið 1:6 Titusarbrævið

um onkur er, sum er ólastandi, maður einar kvinnu, og hevur trúgvandi børn, sum ikki hava ringt orð á sær fyri óskikkiligt lív ella eru treisk.

6

Titusarbrævið 1:7 Titusarbrævið

Tí umsjónarmaður skal vera ólastandi sum húshaldari Guds, ikki sjálvgóður, ikki illførur, ikki drykkjumaður, ikki bardagamaður, ikki gjarnur eftir ljótum vinningi,

6

Titusarbrævið 1:8 Titusarbrævið

men gestablíður, elskandi hitt góða, høviskur, rættvísur, heilagur, fráhaldandi,

6

Titusarbrævið 1:9 Titusarbrævið

ein, ið heldur fast við hitt trúverda orð eftir læruni – fyri at hann kann vera førur fyri bæði at áminna við hini heilnæmu læru og at teppa tey, sum siga ímóti.

6

Dániel 2:21 Dániel

Hann umskiftir tíðir og stundir, rekur kongar frá valdinum og setur kongar til valdið; Hann gevur hinum vísu vísdóm og hinum vitigu vit;

5

Jeremias 3:15 Jeremias

Eg skal geva tykkum hirðar eftir hjarta Mínum; teir skulu røkta tykkum við skili og vísdómi.

4

Ápostlasøgan 6:3 Ápostlasøgan

Útveljið tí millum tykkara, brøður, sjey menn, sum hava góðan vitnisburð um seg og eru fullir av Anda og vísdómi! Teir skulu vit so seta at røkja hetta starv.

4

Matteus 9:37 Matteus

Tá segði Hann við lærisveinar Sínar: „Skurðurin er stórur, men arbeiðsmenninir eru fáir.

3

Matteus 9:38 Matteus

Biðið tí Harra skurðarins senda út arbeiðsmenn til skurð Sín!“

3

Ápostlasøgan 14:23 Ápostlasøgan

So valdu teir teimum elstar í hvørji samkomu og fingu síðani við bøn og føstu Harranum tey, Honum, sum tey høvdu fest trúgv á.

3

Efesusbrævið 4:11 Efesusbrævið

Og Hann gav okkum – nakrar til ápostlar, nakrar til profetar, nakrar til evangelistar, nakrar til hirðar og lærarar,

3

Efesusbrævið 4:12 Efesusbrævið

fyri at hini heilagu skuldu verða gjørd fullkomin til tænastuverk, likami Kristusar til uppbygging,

3

Efesusbrævið 4:13 Efesusbrævið

inntil vit øll vinna fram til at vera eitt í trúnni á Son Guds og kunnskapinum um Hann, til at vera fullvaksnir menn, til vakstarmark fyllingar Krists.

3

Fyrra Pætursbrævið 5:1 Fyrra Pætursbrævið

Hinar elstu millum tykkara áminni eg – sum tann, ið sjálvur er elsti og vitni um líðingar Kristusar, og sum tann, ið eisini hevur lut í dýrdini, sum opinberast skal:

3

Fyrra Pætursbrævið 5:2 Fyrra Pætursbrævið

Røktið fylgi Guds, ið hjá tykkum er, og havið umsjón við tí, ikki av tvingsli, men sjálvkravdir, ikki fyri at fáa ljótan vinning, men av fúsum hjarta,

3

Fyrra Pætursbrævið 5:3 Fyrra Pætursbrævið

heldur ikki sum teir, ið vilja vera harrar yvir samkomunum, men sum fyrimyndir fylgisins

3

Fyrra Pætursbrævið 5:4 Fyrra Pætursbrævið

– og táið tá yvirhirðin opinberast, skulu tit fáa hin ófølnandi sigurskrans dýrdarinnar.

3

Fyrra Sámuelsbók 16:1 Fyrra Sámuelsbók

HARRIN segði við Sámuel: „Hvussu leingi ætlar tú at ganga og syrgja um Saul? Eg havi jú vrakað hann, so hann skal ikki verða verandi kongur yvir Ísrael! Fyll horn títt við olju og far avstað! Eg sendi teg til Ísai Betlehemit; tí millum synir hansara havi Eg valt Mær kong.“

2

Fyrra Sámuelsbók 16:2 Fyrra Sámuelsbók

Sámuel svaraði: „Hvussu kann eg tað! Fær Saul tað at frætta, so drepur hann meg!“ Men HARRIN segði: „Hav kvígu við tær og sig: „Eg eri komin at ofra til HARRAN!“

2

Fyrra Sámuelsbók 16:3 Fyrra Sámuelsbók

Og bjóða Ísai til offurmáltíðina! So skal Eg lata teg vita, hvat tú skalt gera; tú skalt salva Mær tann, ið Eg sigi tær!“

2

Fyrra Sámuelsbók 16:4 Fyrra Sámuelsbók

Sámuel gjørdi nú, sum HARRIN segði. Táið hann kom til Betlehem, komu hinir elstu í býnum ræddir í huga móti honum og søgdu: „Er tað fyri góðum, tú kemur?“

2

Fyrra Sámuelsbók 16:5 Fyrra Sámuelsbók

Hann svaraði: „Ja! Eg eri komin at ofra til HARRAN. Halgið tykkum og komið við mær til offurmáltíðina!“ Og hann læt Ísai og synir hansara halga seg og beyð teimum til offurmáltíðina.

2

Fyrra Sámuelsbók 16:6 Fyrra Sámuelsbók

Táið teir komu, og hann sá Eliab, hugsaði hann: „Vissuliga stendur har hin salvaði HARRANS fyri Honum!“

2

Fyrra Sámuelsbók 16:7 Fyrra Sámuelsbók

Men HARRIN segði við Sámuel: „Hygg ikki eftir, hvussu hann sær út, ella hvussu stórur hann er! Tí Eg havi vrakað hann – Eg hyggi ikki eftir tí, sum menniskjan hyggur eftir; tí menniskjan hyggur eftir tí, sum er fyri eygunum, men HARRIN hyggur eftir hjartanum.“

2

Fyrra Sámuelsbók 16:8 Fyrra Sámuelsbók

So rópti Ísai Abinadab og læt hann ganga fram fyri Sámuel; men hann segði: „Heldur ikki hann hevur HARRIN útvalt!“

2

Fyrra Sámuelsbók 16:9 Fyrra Sámuelsbók

Ísai læt nú Samma ganga fram; men hann segði: „Heldur ikki hann hevur HARRIN útvalt!“

2

Fyrra Sámuelsbók 16:10 Fyrra Sámuelsbók

Soleiðis læt Ísai sjey synir ganga fram fyri Sámuel; men Sámuel segði við Ísai: „HARRIN hevur ongan av hesum útvalt!“

2

Fyrra Sámuelsbók 16:11 Fyrra Sámuelsbók

Sámuel spurdi nú Ísai: „Vóru hetta allir dreingirnir, ið tú hevur?“ Hann svaraði: „Enn er hin yngsti eftir; hann situr hjá smáfænum.“ Tá segði Sámuel við Ísai: „Send boð eftir honum! Vit seta okkum ikki til borðs, fyrrenn hann kemur!“

2

Fyrra Sámuelsbók 16:12 Fyrra Sámuelsbók

So sendi hann boð eftir honum. Hann var reyðdæmdur, hevði vøkur eygu og var vakur í útsjónd. Tá segði HARRIN: „Reis teg og salva hann, tí hann er tað!“

2

Fyrra Sámuelsbók 16:13 Fyrra Sámuelsbók

Sámuel tók tá oljuhornið og salvaði hann, meðan brøður hansara stóðu rundanum. Og frá tí degi kom Andi HARRANS yvir Dávid. Síðani fór Sámuel avstað og fór til Rama.

2

Sálmarnir 75:6 Sálmarnir

Lyftið ikki horni tykkara móti Himli, tosið ikki frekt við hørðum hálsi!“

2

Sálmarnir 75:7 Sálmarnir

Tí hvørki eystaneftir ella vestaneftir [kemur hjálpin], ei heldur úr fjallaoyðimørkini;

2

Sálmarnir 75:8 Sálmarnir

nei, Gud er tann, ið dømir; ein eyðmýkir Hann, ein annan setur Hann høgt.

2