ráð til foreldur
32 versir um "ráð til foreldur"
Versir
Síða 1 av 1Orðtøkini 22:6 Orðtøkini
Lær hin unga leiðina, ið hann skal ganga! So víkur hann ikki av henni, heldur ikki, táið hann verður gamal.
Efesusbrævið 6:4 Efesusbrævið
Og tit fedrar! Eggið ikki børn tykkara til vreiði, nei, fostrið tey upp í tykt og áminning Harrans!
Kolossibrævið 3:21 Kolossibrævið
Tit fedrar! Eggið ikki børn tykkara til vreiði, so tey missa mótið!
Orðtøkini 13:24 Orðtøkini
Tann, ið sparir koyrilin, hatar son sín, men tann, ið elskar hann, tyktar hann, meðan tíð er.
Orðtøkini 19:18 Orðtøkini
Tykta son tín, tí enn er vón – annars stílar tú eftir at volda deyða hansara!
Orðtøkini 23:13 Orðtøkini
Lat ikki hin unga vera ótyktaðan! Táið tú slært hann við koyrlinum, sleppur hann undan deyðanum.
Orðtøkini 23:14 Orðtøkini
Tú slært hann við koyrlinum, men tú frelsir sál hansara frá deyðaríkinum.
Fimta Mósebók 6:6 Fimta Mósebók
Hesi orð, sum eg í dag áleggi tær, skalt tú goyma í hjartanum;
Fimta Mósebók 6:7 Fimta Mósebók
tú skalt prenta tey inn í børn tíni við at tosa um tey, bæði táið tú situr heima við hús, og táið tú gongur á vegnum, bæði táið tú legst, og táið tú fert upp;
Sálmarnir 127:3 Sálmarnir
Børn eru gáva HARRANS, lívsfrukt er løn.
Sálmarnir 127:4 Sálmarnir
Sum pílar í hond hins veldiga kappa eru synir, ið ein fær í ungdóminum.
Sálmarnir 127:5 Sálmarnir
Lukkuligur er tann maður, ið hevur pílahúsan fullan av teimum; teir verða ikki til skammar, táið teir tala við fíggindar í portrinum.
Orðtøkini 29:17 Orðtøkini
Tykta son tín, so skal hann verða tær til gleði og lívga sál tína!
Orðtøkini 1:8 Orðtøkini
Lurta eftir, sonur mín, táið faðir tín áminnir teg, og vraka ikki tað, ið móðir tín lærir teg!
Orðtøkini 1:9 Orðtøkini
Tí tað er yndisligur kransur um høvd títt og ketur um háls tín.
Orðtøkini 29:15 Orðtøkini
Koyril og revsing geva vísdóm, men drongur, sum sleppur at ráða sær sjálvum, ger móður síni fyri skommum.
Orðtøkini 31:26 Orðtøkini
Hon letur upp munnin við vísdómi, og kærleiksáminning er á tungu hennara.
Onnur Mósebók 20:12 Onnur Mósebók
Ær faðir tín og móður tína, so tú kanst fáa langt lív í landinum, ið HARRIN Gud tín gevur tær!
Orðtøkini 3:11 Orðtøkini
Sonur mín! Virð ikki lítið tykt HARRANS, og ver ikki ótolin, táið Hann revsar teg!
Orðtøkini 3:12 Orðtøkini
Tí HARRIN revsar tann, ið Hann elskar, Hann straffar sonin, ið er Honum kærur.
Orðtøkini 4:1 Orðtøkini
Hoyrið, børn míni, táið ein faðir áminnir tykkum, lurtið eftir, so tit kunnu læra klókskap!
Orðtøkini 4:2 Orðtøkini
Tí góðan lærdóm gevi eg tykkum; sleppið ikki tí, ið eg læri tykkum!
Orðtøkini 4:3 Orðtøkini
Tí táið eg var sonur heima hjá faðir, táið eg var lítil og einasta barn móður,
Orðtøkini 4:4 Orðtøkini
lærdi hann meg og segði við meg: „Lat hjarta títt halda fast orðum mínum, varða boð míni, so skalt tú liva!
Seinna Timoteusarbrævið 1:5 Seinna Timoteusarbrævið
Tí eg eri mintur um trúnna, sum í tær er, og sum fyrst búði í Lois, ommu tíni, og í Eunike, móður tíni – trúgv, sum ikki er bert eiti. Eg eri vísur í, at hon býr í tær við.
Seinna Timoteusarbrævið 3:14 Seinna Timoteusarbrævið
Men verð tú í tí, sum tú hevur lært, og sum tú ert vorðin sannførdur um! Tú veitst jú, hvør ið hevur lært teg tað;
Seinna Timoteusarbrævið 3:15 Seinna Timoteusarbrævið
og tú kennir frá barni av hinar heilagu skriftir, sum kunnu gera teg vísan til frelsu við trúnni á Kristus Jesus.
Hebrearabrævið 12:7 Hebrearabrævið
Tað er til uppfostran tykkara, tit tola líðingar; Gud ger við tykkum sum við synir – hvør er sonurin, ið faðirin tyktar ikki!
Hebrearabrævið 12:8 Hebrearabrævið
Eru tit uttan tykt – sum øll hava fingið part sín av – so eru tit óektabørn og ikki synir.
Hebrearabrævið 12:9 Hebrearabrævið
Framvegis: Vit høvdu eftir holdinum fedrar, sum tyktaðu okkum, og vit høvdu virðing fyri teimum; skulu vit tá ikki mangan meir vera Faðir andanna undirgivin – og liva!
Hebrearabrævið 12:10 Hebrearabrævið
Teir tyktaðu okkum jú nakrar fáar dagar, eftir tykki sínum, men Hann ger tað okkum til gagn, so vit skulu fáa lut í heilagleika Hansara.
Hebrearabrævið 12:11 Hebrearabrævið
Víst tykist øll tykt, meðan vit líða hana, ikki at vera til gleði, men til sorg; men aftaná gevur hon teimum, ið við henni eru uppfostrað, friðarávøkst rættvísinnar.