punishment for stealing

Triðja Mósebók 6:1 Triðja Mósebók

Framvegis talaði HARRIN við Móses og segði:

19

Triðja Mósebók 6:2 Triðja Mósebók

„Gev Áron og sonum hansara hetta boð: „Hetta er lógin um brenniofrið: Brenniofrið skal verða liggjandi á eldstaði altarsins alla náttina, líka til morgunin eftir, og altareldurin skal verða hildin brennandi við tí.

19

Triðja Mósebók 6:3 Triðja Mósebók

So skal presturin lata seg í línklæði síni og vera í løriftsbuksum næst kroppinum, og hann skal taka burtur øskuna eftir brenniofrið, ið eldurin hevur brent upp á altarinum, og stoyta hana øðrumegin altarið.

19

Triðja Mósebók 6:4 Triðja Mósebók

Síðani skal hann lata seg úr aftur klæðunum og fara í onnur klæði og bera øskuna út um tilhaldið, á reint stað.

19

Triðja Mósebók 6:5 Triðja Mósebók

Men eldurin skal verða hildin brennandi á altarinum, hann má ikki doyggja út; hvønn morgun skal presturin leggja við aftrat eldinum og leggja brenniofrið oman á viðin og so brenna tað feita av takkofrinum á honum.

19

Onnur Mósebók 22:1 Onnur Mósebók

„Táið onkur stjelur neyt ella seyð og drepur ella selur kríatúrið, skal hann lata fimm neyt aftur fyri neytið og fýra seyðir aftur fyri seyðin.

18

Onnur Mósebók 21:16 Onnur Mósebók

Tann, ið stjelur menniskja, skal lata lív, um hann nú hevur selt tað, ella tað enn finst hjá honum.

13

Orðtøkini 6:30 Orðtøkini

Verður tjóvurin ikki vanvirdur, táið hann stjelur, um tað so er fyri at stilla svongd sína!

9

Orðtøkini 6:31 Orðtøkini

Og verður hann tikin, má hann bøta sjeyfalt; alt hann eigur í húsinum, noyðist hann at lata.

9

Onnur Mósebók 22:3 Onnur Mósebók

Men er sólin undankomin, so verður tað roknað fyri manndráp. Tjóvurin skal lata fulla bót. Eigur hann ikki so mikið, skal hann verða seldur til bót fyri tað, ið hann hevur stolið.

8

Onnur Mósebók 22:4 Onnur Mósebók

Finst hitt stolna livandi hjá honum – tað veri nú neyt, esil ella seyður – so skal hann lata tvífalt aftur.

8

Onnur Mósebók 22:2 Onnur Mósebók

Verður tjóvurin tikin, meðan hann brýtur inn, og sligin, so hann doyr, skal tað ikki verða roknað fyri manndráp.

6

Onnur Mósebók 21:24 Onnur Mósebók

– Eyga fyri eyga, tonn fyri tonn, hond fyri hond, fót fyri fót,

5

Onnur Mósebók 20:15 Onnur Mósebók

Tú mást ikki stjala.

4

Mika 2:1 Mika

Vei teimum, ið hugsa upp órætt og hava ilt í huga, meðan teir liggja á legu síni, og so, av tí at teir hava makt til tað, seta tað í verk, við tað sama sum lýsir av degi!

4

Mika 2:2 Mika

Teir tráa eftir økrum – og ræna teir; teir tráa eftir húsum – og taka tey; teir gera yvirgangsverk móti manninum og húsi hansara, móti bóndanum og óðali hansara.

4

Mika 2:3 Mika

Tí sigur HARRIN so: Eg upphugsi ilt móti hesi ætt, vanlukkur, ið tit ikki skulu fáa rist av hálsi tykkara; og tit skulu ikki ganga so stoltir, tí tað verður ónd tíð.

4

Mika 2:4 Mika

Tann dag skal táttur verða kvøðin um tykkum, og sorgarsongur sungin; sagt skal verða: „Tað er yvirstaðið – okkum býður ikki bøtur; arvalut fólks míns skiftir Hann nú út til aðrar – hygg, hvussu Hann tekur hann frá mær! Til fráfalnar býtir Hann út akrar okkara!“

4

Mika 2:5 Mika

Tí skalt tú ongan hava, sum strekkir út málisnøri yvir lut í samkomu HARRANS.

4

Zakarias 5:4 Zakarias

Eg havi latið tað* fara út – sigur HARRIN Gud herskaranna – og tað skal koma í hús tjóvsins og í hús tess, sum svør rangt um navn Mítt; tað skal verða verandi í húsi hansara og oyða tað, bæði timbur og grót.“

4

Esaias 1:1 Esaias

Hetta eru sjónirnar, ið Esaias, sonur Amoz, sá um Juda og Jerusalem, á teimum døgum ið Uzzias, Jótam, Akaz og Ezekias vóru kongar í Juda.

2

Esaias 1:2 Esaias

Hoyrið, tit Himlar, lurta, tú jørð! Tí HARRIN talar: Eg havi fostrað børn og føtt tey upp, men tey fullu frá Mær.

2

Esaias 1:3 Esaias

Neytið kennir hann, ið eigur tað, og eslið kennir krubbu harra síns; men Ísrael kennir einki, fólk Mítt skilir einki.

2

Esaias 1:4 Esaias

Vei hini syndafullu tjóð, tí skuldartyngda fólki, hesum avkomi illgerðarmanna, hesum børnum, sum so illa skikka sær! Tey hava svikið HARRAN, hava vanvirt hin Heilaga í Ísrael, hava vent Honum bakið.

2

Esaias 1:5 Esaias

Tola tit fleiri sløg, síðani tit halda áfram í fráfalli! Høvdið er ber sár, hjartað er sjúkt, alt sum tað er;

2

Esaias 1:6 Esaias

frá iljum til hviril er einki heilt – skurðir, kúlur og nýggj sár, sum hvørki eru reinsað ella umbundin ella bloytt við olju!

2

Esaias 1:7 Esaias

Land tykkara er oyðimørk, býir tykkara eru brendir; fremmand eta jørð tykkara fyri eygum tykkara – har er oyðing, sum táið land fellur í fíggindahendur.

2

Esaias 1:8 Esaias

Dóttir Zion er einsamøll eftir, sum skúr í víngarði, vaktarhús í melóngarði, sum kringsettur staður.

2

Esaias 1:9 Esaias

Hevði ikki HARRIN Gud herskaranna unt okkum lítla leivd, so høvdu vit verið sum Sodoma, líkst Gomorra.

2

Esaias 1:10 Esaias

Hoyrið orð HARRANS, sodomahøvdingar tykkara! Lurta eftir opinbering Guds okkara, gomorrafólk títt!

2

Esaias 1:11 Esaias

Hvat skal Eg gera við hesi mongu sláturoffur tykkara! sigur HARRIN; Mær leiðist við veðrabrennioffur og gøðingarkálvafiti, Eg skoyti ikki um blóð tarva, lamba og bukka.

2

Esaias 1:12 Esaias

Táið tit koma at stíga fram fyri ásjón Mína, hvør hevur tá biðið tykkum lata forgarðar Mínar traðka niður!

2

Esaias 1:13 Esaias

Komið ikki uppaftur við tómum matofri – tað er Mær andstyggiligt roykilsi! Sólkomudagar, sabbatar, hátíðarstevnur – Eg vil ikki vita av høgtíð og órætti saman!

2

Esaias 1:14 Esaias

Sólkomudagar og høgtíðir tykkara hatar sál Mín; tey eru vorðin Mær byrði, ið Eg ikki eri mentur at bera.

2

Esaias 1:15 Esaias

Hvussu nógv tit so rætta út hendurnar, lati Eg eyguni aftur fyri tykkum; hvussu nógv tit so biðja, hoyri Eg ikki – tí hendur tykkara eru fullar av blóði!

2

Esaias 1:16 Esaias

Tváið tykkum, reinsið tykkum! Gevið uppat við ónda atburði tykkara fyri eygum Mínum, leggið av at gera ilt!

2

Esaias 1:17 Esaias

Lærið at gera gott, leggið tykkum eftir tí, ið beint er, hjálpið hinum kúgaðu, fáið hinum faðirleysa rætt, flytið mál einkjunnar!

2

Esaias 1:18 Esaias

Komið, latið okkum tala saman um rætt! sigur HARRIN; um so syndir tykkara eru sum skarlak, skulu tær verða hvítar sum kavi; um tær so eru reyðar sum purpur, skulu tær verða sum hvít ull.

2

Esaias 1:19 Esaias

Eru tit lagalig og lýðin, skulu tit eta hitt góða í landinum;

2

Esaias 1:20 Esaias

men eru tit ólagalig og ólýðin, skulu tit verða etin upp av svørði – tí muður HARRANS hevur talað!

2

Esaias 1:21 Esaias

– At hon skuldi enda sum skøkja, hin trúfasta borg! Einaferð so full av rætti, rættferðarheim, og nú – manndráparar!

2

Esaias 1:22 Esaias

Silvur títt er vorðið ilska, vín títt er blandað við vatn;

2

Esaias 1:23 Esaias

stýrismenn tínir eru fráfalnir og vinir tjóva; allir elska teir gávur og liggja eftir mutri; ikki hjálpa teir hinum faðirleysa at fáa rætt, og ikki taka teir sær av málevni einkjunnar.

2

Esaias 1:24 Esaias

Tí sigur Harrin, HARRIN Gud herskaranna, hin veldigi Ísraels: Vei! Eg skal svala vreiði Míni á mótstøðumonnum Mínum og hevna Meg á fíggindar Mínar!

2

Esaias 1:25 Esaias

Eg skal venda hond Míni móti tær, reinsa ilskuna úr tær í ovninum og skilja frá alt blýggið.

2

Esaias 1:26 Esaias

Eg skal aftur geva tær slíkar dómarar sum í forðum og slíkar ráðharrar, sum tú einaferð átti, og so skalt tú eita Rættferðarstaður, Trúfestibýur.

2

Esaias 1:27 Esaias

Við rætti skal Zion verða endurloyst, og við rættferð tey, sum umvenda seg har.

2

Esaias 1:28 Esaias

Men undirgangur skal ráma allar illgerðarmenn og syndarar; tey, sum venda sær frá HARRANUM, skulu ganga til grundar.

2

Esaias 1:29 Esaias

Ja, skomm skulu tit fáa av eikitrøunum, ið tit elska; til skammar skulu tit verða av urtagørðunum, ið vóru tykkum so kærir.

2

Esaias 1:30 Esaias

Tí tit skulu verða sum eik við følnaðum bløðum og sum vatnleysur urtagarður.

2