proud people
62 versir um "proud people"
Versir
Síða 1 av 2Jákupsbrævið 4:6 Jákupsbrævið
Tí sigur skriftin: „Gud stendur hinum stoltu ímóti, men gevur hinum eyðmjúku náði.“
Fyrra Pætursbrævið 5:5 Fyrra Pætursbrævið
Somuleiðis tit ungu! Verið hinum eldru undirgivin! Og latið tykkum øll í eyðmjúkleika hvørt móti øðrum! Tí Gud stendur hinum stoltu ímóti, men hinum eyðmjúku gevur Hann náði.
Orðtøkini 16:5 Orðtøkini
Ein og hvør hugmóðigur er HARRANUM andstygd; vissuliga, slíkur verður ikki órevsaður.
Orðtøkini 16:18 Orðtøkini
Framman undan undirgangi gongur hugmóð, og framman undan falli stoltleiki.
Esaias 2:11 Esaias
Menniskjan skal sláa niður stoltu eygu síni, hugmóð mannanna skal verða boygt, og hin dag skal eingin vera høgur uttan HARRIN.
Filippibrævið 2:3 Filippibrævið
einki gera av stríðshugi ella tráan eftir tómari æru, men í eyðmjúkleika rokna hvørt annað hægri enn tykkum sjálv,
Filippibrævið 2:4 Filippibrævið
og ikki hava hvørt sítt egna fyri eyga, men eitt og hvørt eisini tað, sum øðrum hoyrir til!
Sálmarnir 119:21 Sálmarnir
Tú hevur straffað hini hugmóðigu, hini bannaðu, sum villast burt frá boðum Tínum.
Orðtøkini 8:13 Orðtøkini
At óttast HARRAN er at hata hitt illa; stoltleika, hugmóð, hin ónda vegin og hin falska munnin, hetta hati eg.
Orðtøkini 11:2 Orðtøkini
Kemur hugmóð, kemur skomm við, men hini eyðmjúku, tey hava vísdóm.
Orðtøkini 29:23 Orðtøkini
Hugmóð menniskjans leiðir tað í fall, men hin eyðmjúki vinnur heiður.
Lukas 4:1 Lukas
Men Jesus kom aftur frá Jordan, fullur av Heilaga Andanum; og Hann varð av Andanum leiddur um í oyðimørkini
Lukas 4:2 Lukas
og varð 40 dagar freistaður av Djevulinum. Hann át einki teir dagarnar; og táið teir vóru á enda, fór Hann at hungra.
Lukas 4:3 Lukas
Tá segði Djevulin við Hann: „Ert Tú Sonur Guds, so sig við henda stein, at hann skal verða breyð!“
Lukas 4:4 Lukas
Jesus svaraði honum: „Skrivað er: „Menniskjan livir ikki bert av breyði.““
Lukas 4:5 Lukas
Tá fór hann niðan við Honum og vísti Honum alt í einum øll ríki heimsins.
Lukas 4:6 Lukas
Og Djevulin segði við Hann: „Tær skal eg geva valdið yvir øllum hesum, og dýrdina, sum í hesum ríkjum er; tí mær er tað givið í hendur, og eg gevi hvørjum tað, sum eg vil.
Lukas 4:7 Lukas
Vilt Tú nú falla niður og tilbiðja meg, skal tað alt vera Títt.“
Lukas 4:8 Lukas
Jesus svaraði honum: „Skrivað er: „Harran Gud tín skalt tú tilbiðja, og Honum eina skalt tú tæna.““
Lukas 4:9 Lukas
Nú fór hann til Jerusalem við Honum, setti Hann á takbrún tempulsins og segði við Hann: „Ert Tú Sonur Guds, so leyp niður!
Lukas 4:10 Lukas
Tí skrivað er: „Hann skal geva einglum Sínum boð um teg, at teir skulu varðveita teg,
Lukas 4:11 Lukas
og at teir skulu bera teg á hondum, so tú ongan stein skalt sláa fótin í.““
Lukas 4:12 Lukas
Jesus svaraði honum: „Sagt er: „Tú mást ikki freista Harran Gud tín.““
Lukas 4:13 Lukas
Táið Djevulin hevði endað alla freisting, veik hann frá Honum eina tíð.
Lukas 4:14 Lukas
Jesus kom nú í kraft Andans aftur til Galilea, og tíðindini um Hann komu út um alt landið har rundanum.
Lukas 4:15 Lukas
Hann lærdi í sýnagogum teirra og varð prísaður av øllum.
Lukas 4:16 Lukas
Hann kom tá til Nazaret, har sum Hann var uppvaksin, og fór, sum Hann var vanur, inn í sýnagoguna sabbatsdagin og reisti Seg upp at lesa.
Lukas 4:17 Lukas
Teir fingu Honum tá bók Esaiasar profets. Táið Hann læt sundur bókina, kom Hann niður á staðið, har skrivað stóð:
Lukas 4:18 Lukas
„Andi Harrans er yvir Mær, tí Hann hevur salvað Meg at kunngera fátækum evangeliið; Hann hevur sent Meg at grøða hini hjartabrotnu, at bera fangum boð um, at teir skulu sleppa leysir, og blindum, at tey skulu fáa sjón, at gera kúgað frí,
Lukas 4:19 Lukas
at kunngera náðiár Harrans.“
Lukas 4:20 Lukas
So legði Hann bókina saman, fekk tænaranum hana aftur og settist; og øll í sýnagoguni stardu á Hann.
Lukas 4:21 Lukas
Tá fór Hann at tala til teirra: „Í dag er hetta skriftorð gingið út fyri oyrum tykkara.“
Lukas 4:22 Lukas
Tey góvu Honum øll vitnisburð og undraðust á hini lívsælu orð, ið út gingu av munni Hansara – og tey søgdu: „Er hesin ikki sonur Jósef!“
Lukas 4:23 Lukas
Tá segði Hann við tey: „Sjálvsagt fara tit at minna Meg á orðtakið: „Lækni, grøð teg sjálvan!“ „Ger eisini her í heimbygd Tíni slík stórverk, sum vit hava frætt, hava hent í Kapernaum!““
Lukas 4:24 Lukas
Men Hann segði: „Sanniliga, sigi Eg tykkum: Eingin profetur verður væl fagnaður á heimstaði sínum!
Lukas 4:25 Lukas
Eg sigi tykkum tað satt, at nógvar einkjur vóru í Ísrael á døgum Eliasar, ta ferðina himmalin varð afturlatin trý ár og seks mánaðir, og stórur hungur var í øllum landinum;
Lukas 4:26 Lukas
og til onga teirra varð Elias sendur, men bert til eina einkju í Sarepta við Sidon.
Lukas 4:27 Lukas
Mong spitølsk vóru í Ísrael á døgum Elisa profets; og eingin teirra varð reinsaður, men bert Na’aman Sýrlendingur.“
Lukas 4:28 Lukas
Táið tey, sum í sýnagoguni vóru, hoyrdu hetta, fyltust tey øll av vreiði;
Lukas 4:29 Lukas
og tey reistust og róku Hann av býnum, og fóru við Honum út á egg fjalsins, ið staður teirra var bygdur á, at stoyta Honum oman.
Lukas 4:30 Lukas
Men Hann gekk mitt ígjøgnum flokkin og fór avstað.
Lukas 4:31 Lukas
Hann kom tá til Kapernaum, bý í Galilea; og Hann lærdi tey sabbatin.
Lukas 4:32 Lukas
Tey vóru sligin av undran yvir læru Hansara; tí tala Hansara var við myndugleika.
Lukas 4:33 Lukas
Í sýnagoguni var nú maður, ið hevði óreinan, illan anda; hann rópti hart:
Lukas 4:34 Lukas
„Burt! Hvat hava vit við Teg at gera, Jesus úr Nazaret! Tú ert komin at týna okkum; eg kenni Teg, hvør Tú ert, Tú hin Heilagi Guds!“
Lukas 4:35 Lukas
Men Jesus hótti at honum og segði: „Tig, og far út úr honum!“ Hin illi andin kastaði hann tá niður mitt ímillum teirra og fór út úr honum og hevði einki mein gjørt honum.
Lukas 4:36 Lukas
Tá kom ræðsla á øll, og tey tosaðu hvørt við annað og søgdu: „Hvat er hetta fyri orð? Við valdi og kraft býður Hann hinum óreinu andum, og teir fara út!“
Lukas 4:37 Lukas
Tíðindini um Hann komu út allastaðni har um vegir.
Lukas 4:38 Lukas
Hann reistist nú og fór út úr sýnagoguni og inn hjá Símuni. Vermóðir Símun lá við sterkum fepri, og tey bóðu Hann fyri henni.
Lukas 4:39 Lukas
Tá fór Hann og stóð uppi yvir henni; og Hann hótti at feprinum. Og hon slapp frá honum og fór alt fyri eitt upp og borðreiddi fyri teimum.