property

Triðja Mósebók 25:23 Triðja Mósebók

Jørðina í landinum mugu tit ikki selja við alla; tí landið er Mítt, tit eru bert fremmandir og gestir hjá Mær.

6

Onnur Mósebók 20:15 Onnur Mósebók

Tú mást ikki stjala.

3

Fimta Mósebók 19:14 Fimta Mósebók

Tú mást ikki flyta markaskjal næsta tíns, tað, sum teir gomlu hava sett á jørðini, ið tú skalt fáa í arvalut í landinum, sum HARRIN Gud tín gevur tær í ogn.

3

Orðtøkini 19:14 Orðtøkini

Hús og góðs eru arvur frá foreldrum, men vitig kvinna er gáva frá HARRANUM.

3

Onnur Mósebók 20:17 Onnur Mósebók

Tú mást ikki girnast hús næsta tíns. Tú mást ikki girnast konu næsta tíns, ei heldur træl hansara, trælkvinnu hansara, neyt hansara, esil hansara, ella nakað, ið næsti tín eigur.“

2

Onnur Mósebók 22:1 Onnur Mósebók

„Táið onkur stjelur neyt ella seyð og drepur ella selur kríatúrið, skal hann lata fimm neyt aftur fyri neytið og fýra seyðir aftur fyri seyðin.

2

Onnur Mósebók 22:2 Onnur Mósebók

Verður tjóvurin tikin, meðan hann brýtur inn, og sligin, so hann doyr, skal tað ikki verða roknað fyri manndráp.

2

Onnur Mósebók 22:3 Onnur Mósebók

Men er sólin undankomin, so verður tað roknað fyri manndráp. Tjóvurin skal lata fulla bót. Eigur hann ikki so mikið, skal hann verða seldur til bót fyri tað, ið hann hevur stolið.

2

Onnur Mósebók 22:4 Onnur Mósebók

Finst hitt stolna livandi hjá honum – tað veri nú neyt, esil ella seyður – so skal hann lata tvífalt aftur.

2

Onnur Mósebók 22:5 Onnur Mósebók

Táið onkur setur fæ sítt á beiti á bøi sínum ella í víngarði sínum, og hann sleppir tí leysum, so tað ger skaða á mark annars mans, skal hann í bót lata tað besta, ið veksur á bøi hansara ella í víngarði hansara.

2

Onnur Mósebók 22:6 Onnur Mósebók

Kemur eldur í og fatar í tornastik, og bundi ella óskorið korn – ella allur akurin – brennist upp, so skal hann, ið setti eld á, lata fult viðurlag.

2

Onnur Mósebók 22:7 Onnur Mósebók

Táið onkur gevur einum øðrum pening ella okkurt annað at goyma, og tað verður stolið úr húsi hansara, so skal tjóvurin, um hann verður funnin, lata tvífalt aftur.

2

Onnur Mósebók 22:8 Onnur Mósebók

Men verður tjóvurin ikki funnin, so skal húsánarin verða leiddur fram fyri Gud og gera eið uppá, at hann hevur ikki tikið tað, ið næsti hansara átti.

2

Onnur Mósebók 22:9 Onnur Mósebók

Altíð táið tað er søk um óærligan atburð við góðsi – tað veri nú neyt, esil, seyður, klæði ella okkurt annað, ið mist er – og ein so sigur: „Hetta er tað!“ so skulu báðir partar koma fram fyri Gud, og tann, ið Gud dømir sekan, hann skal lata hin fáa tvífalt aftur.

2

Onnur Mósebók 22:10 Onnur Mósebók

Táið onkur hevur latið ein annan fáa esil, neyt, seyð ella okkurt annað kríatúr at ansa eftir, og tað doyr, kemur til skaða ella verður rænt, so eingin sær,

2

Onnur Mósebók 22:11 Onnur Mósebók

so skal eiður skilja teirra millum; hann skal kalla HARRAN til vitni uppá, at hann hevur ikki tikið tað, ið næsti hansara átti; ánarin skal taka eiðin fyri góðan, og hin skal einki viðurlag lata.

2

Onnur Mósebók 22:12 Onnur Mósebók

Men verður tað stolið frá honum, so skal hann lata ánaran fáa líka fyri tað.

2

Onnur Mósebók 22:13 Onnur Mósebók

Verður tað sundurskrætt,* so skal hann vísa tað fram sum prógv; tað, ið sundurskrætt er, skal hann ikki lata viðurlag fyri.

2

Onnur Mósebók 22:14 Onnur Mósebók

Táið onkur lænir kríatúr frá einum øðrum, og tað fær mein ella doyr, meðan ánarin ikki er hjástaddur, skal hann lata fult viðurlag.

2

Onnur Mósebók 22:15 Onnur Mósebók

Men er ánarin hjástaddur, skal hann einki viðurlag lata; var tað leigað, so er leigan viðurlag.

2

Onnur Mósebók 22:16 Onnur Mósebók

Táið ein maður forførir gentu, ið ikki er trúlovað, og liggur hjá henni, skal hann lata brúðarkeyp fyri hana og taka hana til konu.

2

Onnur Mósebók 22:17 Onnur Mósebók

Vil faðir hennara ikki lata hann fáa hana, so skal hann bøta so mikið í peningi, sum vanligt er at lata í festargávu fyri gentu.

2

Onnur Mósebók 22:18 Onnur Mósebók

Gandakelling skalt tú ikki lata liva.

2

Onnur Mósebók 22:19 Onnur Mósebók

Ein og hvør, ið hevur við kríatúr at gera, skal lata lív.

2

Onnur Mósebók 22:20 Onnur Mósebók

Tann, ið ofrar til avgudarnar og ikki bert til HARRAN, skal verða bannlýstur.

2

Onnur Mósebók 22:21 Onnur Mósebók

Fremmandum mást tú ikki gera órætt ella vera harður við hann; tit hava jú sjálv verið fremmand í Egyptalandi.

2

Onnur Mósebók 22:22 Onnur Mósebók

Einkjum og faðirleysum mugu tit ikki fara illa við.

2

Onnur Mósebók 22:23 Onnur Mósebók

Fert tú illa við teimum, so skal Eg sanniliga hoyra róp teirra, táið tey rópa til Mín!

2

Onnur Mósebók 22:24 Onnur Mósebók

Og vreiði Mín skal tendrast, og Eg skal sláa tykkum við svørði, so konur tykkara verða einkjur, og børn tykkara faðirleys.

2

Onnur Mósebók 22:25 Onnur Mósebók

Táið tú lænir einum av fólki Mínum pening, fátæka næsta tínum, so skalt tú ikki bera teg at við hann sum okrari; tú mást ikki taka rentu frá honum.

2

Onnur Mósebók 22:26 Onnur Mósebók

Tekur tú kappa næsta tíns í pant, skalt tú lata hann fáa hann aftur, áðrenn sólin gongur undir;

2

Onnur Mósebók 22:27 Onnur Mósebók

tí hann er tað einasta, ið hann hevur at sveipa um seg; við honum er tað, hann klæðir likam sítt; hvørjum øðrum skal hann liggja í! Og táið hann rópar til Mín, skal Eg hoyra, tí Eg eri miskunnsamur!

2

Onnur Mósebók 22:28 Onnur Mósebók

Gud mást tú ikki spotta, og høvdinga av fólki tínum mást tú ikki banna.

2

Onnur Mósebók 22:29 Onnur Mósebók

Tú mást ikki drála at geva Mær av tí, ið fyllir løðu tína, og sum flýtur úr vínpersu tíni. Hin frumborna son tín skalt tú geva Mær.

2

Onnur Mósebók 22:30 Onnur Mósebók

Á sama hátt skalt tú geva neyt tíni og smáfæ títt; sjey dagar skal tað verða hjá mammuni, men áttanda dagin skalt tú geva Mær tað.

2

Onnur Mósebók 22:31 Onnur Mósebók

Tit skulu vera Mær heilag menniskju. Kjøt av dýrum, ið eru sundurskrædd á markini, mugu tit ikki eta; tað skulu tit blaka fyri hundarnar.“

2

Fjórða Mósebók 33:53 Fjórða Mósebók

Tit skulu leggja landið undir tykkum og búsetast har; tí tykkum havi Eg givið landið í ogn.

2

Fjórða Mósebók 33:54 Fjórða Mósebók

Og tit skulu skifta landið sundur millum tykkara við lutakasti, eftir ættum tykkara; stórari ætt skulu tit geva stóran arvalut og lítlari ætt lítlan; ein og hvør skal fáa part sín, eftir sum luturin fellur; eftir fedraættum tykkara skulu tit skifta tað millum tykkara.

2

Fimta Mósebók 27:17 Fimta Mósebók

„Bannaður veri tann, ið flytur mark næsta síns!“ Og alt fólkið skal svara: „Amen!“

2

Fimta Mósebók 28:1 Fimta Mósebók

„Hoyrir tú nú rødd HARRANS Guds tíns, so tú aktar væl eftir at halda øll boð Hansara, sum eg í dag gevi tær, so skal HARRIN Gud tín seta teg hægri enn øll onnur fólk á jørðini;

2

Fimta Mósebók 28:2 Fimta Mósebók

allar hesar signingar skulu koma yvir teg og náa tær, so satt sum tú hoyrir rødd HARRANS Guds tíns:

2

Fimta Mósebók 28:3 Fimta Mósebók

Signaður skalt tú vera í staðnum, og signaður skalt tú vera á markini.

2

Fimta Mósebók 28:4 Fimta Mósebók

Signað skal lívsfrukt tín vera, og fruktin av jørð tíni og fæi tínum, tað, ið kýr tínar kálva, og tað, ið smáfæ títt lembir.

2

Fimta Mósebók 28:5 Fimta Mósebók

Signað skal kurv tín vera, og deigtrog títt.

2

Fimta Mósebók 28:6 Fimta Mósebók

Signaður skalt tú vera, táið tú kemur inn, og signaður skalt tú vera, táið tú fert út.

2

Fimta Mósebók 28:7 Fimta Mósebók

Táið fíggindar tínir reisa seg móti tær, skal HARRIN lata teir verða við undirlutan; ein veg skulu teir koma ímóti tær, men í sjey ættir skulu teir flýggja undan tær.

2

Fimta Mósebók 28:8 Fimta Mósebók

HARRIN skal geva signingini boð um at vera hjá tær í løðum tínum og at fylgja tær í øllum, sum tú fert undir at gera; Hann skal signa teg í landinum, ið HARRIN Gud tín gevur tær.

2

Fimta Mósebók 28:9 Fimta Mósebók

HARRIN skal gera teg til eitt fólk, ið er Honum halgað – sum Hann við eiði hevur lovað tær – so satt sum tú heldur boð HARRANS Guds tíns og gongur leiðir Hansara.

2

Fimta Mósebók 28:10 Fimta Mósebók

Øll fólk á jørðini skulu síggja, at tú ert kallað eftir navni HARRANS, og tey skulu ræðast teg.

2

Fimta Mósebók 28:11 Fimta Mósebók

HARRIN skal geva tær yvirflóð av øllum, ið gott er, bæði av lívsfrukt tíni og av fruktini av fæi tínum og av jørð tíni, í landinum, sum HARRIN við eiði lovaði fedrum tínum at geva tær.

2

Versir