praying in the spirit

Rómverjabrævið 8:26 Rómverjabrævið

So kemur eisini Andin veikleika okkara til hjálpar; tí vit vita ikki, hvat vit skulu biðja um, sum biðið eigur at verða; nei, Andin sjálvur biður fyri okkum við suffum, ið ikki kunnu sigast.

7

Efesusbrævið 6:18 Efesusbrævið

biðjandi í Andanum eina og hvørja tíð við allari ákallan og bøn, árvakin í tí og altíð áhaldandi og biðjandi fyri øllum hinum heilagu –

6

Rómverjabrævið 8:27 Rómverjabrævið

Og Hann, ið rannsakar hjørtuni, veit, hvat tráan Andans er; tí eftir vilja Guds biður Hann fyri hinum heilagu.

5

Judasarbrævið 1:20 Judasarbrævið

Men tit, elskaðu, uppbyggið tykkum á heilagastu trúgv tykkara, biðið í Heilaga Andanum,

5

Fyrra Korintbrævið 14:15 Fyrra Korintbrævið

Hvussu er tað tá? Eg vil biðja við andanum, men eg vil eisini biðja við vitinum; eg vil lovsyngja við andanum, men eg vil eisini lovsyngja við vitinum.

4

Jóhannes 4:24 Jóhannes

Gud er Andi, og tey, sum tilbiðja Hann, mugu tilbiðja í anda og sannleika.“

3

Fyrra Korintbrævið 14:14 Fyrra Korintbrævið

Tí um eg biði í tungum, biður víst andi mín, men vit mítt er uttan ávøkst.

3

Matteus 6:7 Matteus

Í bønum tykkara mugu tit ikki fáfongt taka orðini upp í saman – sum heidningarnir; tí teir halda, at teir skulu verða bønhoyrdir, táið teir nýta mong orð.

2

Matteus 26:41 Matteus

Vakið og biðið, fyri at tit skulu ikki falla í freisting! Andin er til reiðar, men holdið er veikt!“

2

Jóhannes 15:7 Jóhannes

Verða tit í Mær, og verða orð Míni í tykkum, tá biðið um, hvat tit so vilja, og tit skulu fáa tað!

2

Ápostlasøgan 2:1 Ápostlasøgan

Táið nú hvítusunnudagur kom, vóru tey øll komin saman á einum staði.

2

Ápostlasøgan 2:2 Ápostlasøgan

Tá kom knappliga ljóð av himli, sum táið óførur stormur brestur á; tað fylti alt húsið, sum tey sótu í.

2

Ápostlasøgan 2:3 Ápostlasøgan

Tungur, eins og av eldi, vístu seg fyri teimum, og tær skiltu seg sundur og settust á hvørt eitt teirra.

2

Ápostlasøgan 2:4 Ápostlasøgan

Og tey vórðu øll fylt av Heilaga Andanum og fóru at tala onnur tungumál, alt eftir sum Andin gav teimum at siga.

2

Ápostlasøgan 2:5 Ápostlasøgan

Nú búðu í Jerusalem Jødar, menn, sum óttaðust Gud, av øllum fólkasløgum undir himli.

2

Ápostlasøgan 2:6 Ápostlasøgan

Táið hetta ljóð kom, streymaði hópurin saman, og tey vistu ikki, hvat tey skuldu hugsa; tí tey hoyrdu hvør sítt egna mál talað av teimum.

2

Ápostlasøgan 2:7 Ápostlasøgan

Tey vórðu øll ovfarin og undraðust og søgdu: „Hyggið, eru ikki allir hesir, ið tala, Galilearar?

2

Ápostlasøgan 2:8 Ápostlasøgan

Hvussu ber tað tá til, at vit hoyra teir tala, hvør okkara egna mál, sum vit eru fødd í?

2

Ápostlasøgan 2:9 Ápostlasøgan

Vit, Partar, Medar og Elamitar, vit, sum búgva í Mesopotamia, Judea, Kappadokia, Pontus og Asia,

2

Ápostlasøgan 2:10 Ápostlasøgan

í Frýgia, Pamfýlia, Egyptalandi og landspørtum Libya við Kýrene, og vit úr Róm, sum her búgva,

2

Ápostlasøgan 2:11 Ápostlasøgan

bæði Jødar og trúskiftingar*, Kretar og Arabarar – vit hoyra teir tala um stóru verk Guds á tungumálum okkara!“

2

Ápostlasøgan 2:12 Ápostlasøgan

Tey vórðu øll ovfarin og vistu ikki, hvat tey skuldu hugsa. Og tey søgdu hvørt við annað: „Hvat kann hetta vera?“

2

Ápostlasøgan 2:13 Ápostlasøgan

Onnur søgdu spottandi: „Teir eru fullir av søtum víni!“

2

Ápostlasøgan 2:14 Ápostlasøgan

Tá steig Pætur fram saman við hinum ellivu, tók til orða og talaði til teirra: „Tit jødisku menn og øll tit, sum í Jerusalem búgva! Hetta veri tykkum kunnigt – lurtið eftir orðum mínum!

2

Ápostlasøgan 2:15 Ápostlasøgan

Hesir eru ikki druknir, sum tit halda – tað er jú triði tímin á deginum!

2

Ápostlasøgan 2:16 Ápostlasøgan

Nei, hetta er tað, sum sagt er við Jóel profeti:

2

Ápostlasøgan 2:17 Ápostlasøgan

„So skal verða á síðstu døgum“ – sigur Gud – „at Eg skal úthella av Anda Mínum yvir alt hold; synir og døtur tykkara skulu profetera, hini ungu hjá tykkum skulu síggja sjónir, og hini gomlu hjá tykkum skulu hava dreymar.

2

Ápostlasøgan 2:18 Ápostlasøgan

Ja, um tað so eru trælir Mínir og trælkvinnur Mínar, skal Eg á teimum døgum úthella av Anda Mínum yvir tey, og tey skulu profetera.

2

Ápostlasøgan 2:19 Ápostlasøgan

Eg skal lata undur henda á himli uppi og tekin á jørðini niðri, blóð, eld og roykskýggj.

2

Ápostlasøgan 2:20 Ápostlasøgan

Sólin skal umskiftast í myrkur, og mánin í blóð, áðrenn dagur Harrans kemur, hin stóri og dýri.

2

Ápostlasøgan 2:21 Ápostlasøgan

Og so skal verða, at hvør tann, ið kallar á navn Harrans, skal verða frelstur.“

2

Ápostlasøgan 2:22 Ápostlasøgan

Tit menn av Ísrael, hoyrið hesi orð! Jesus úr Nazaret, mann, ið av Gudi varð prógvaður fyri tykkum við kraftargerðum, undrum og teknum, sum Gud við Honum gjørdi mitt ímillum tykkara – so sum tit sjálvir vita –

2

Ápostlasøgan 2:23 Ápostlasøgan

Hann, sum eftir fyriskipaða ráði Guds og fyrivitan Hansara varð svikin, Hann drópu tit – krossfestu Hann við hondum lógloysinga.

2

Ápostlasøgan 2:24 Ápostlasøgan

Men Gud reisti Hann upp, við tað at Hann gjørdi enda á kvølum deyðans; tí ikki var møguligt, at Hann kundi verða hildin av honum.

2

Ápostlasøgan 2:25 Ápostlasøgan

Dávid sigur jú um Hann: „Eg hevði altíð Harran fyri eygum Mínum; tí Hann er við høgru hond Mína, so Eg skal ikki vikast.

2

Ápostlasøgan 2:26 Ápostlasøgan

Tí gleddist hjarta Mítt, og tunga Mín fegnaðist, ja, enntá hold Mítt skal hvíla í vón.

2

Ápostlasøgan 2:27 Ápostlasøgan

Tí Tú skalt ikki lata sál Mína eftir í deyðaríkinum, ei heldur lata hin Heilaga Tín síggja rot.

2

Ápostlasøgan 2:28 Ápostlasøgan

Tú hevur kunngjørt Mær vegir lívsins, Tú skalt fylla Meg við gleði fyri ásjón Tíni.“

2

Ápostlasøgan 2:29 Ápostlasøgan

Tit menn, brøður! Eg kann frítt siga við tykkum um ættarfaðirin Dávid, at hann bæði doyði og varð jarðaður – og grøv hansara er hjá okkum líka til henda dag.

2

Ápostlasøgan 2:30 Ápostlasøgan

Við tað at hann nú var profetur og visti, at Gud við eiði hevði svorið honum, at Hann av frukt lenda hansara skuldi seta ein í hásæti hansara,

2

Ápostlasøgan 2:31 Ápostlasøgan

so talaði hann framsíggin um uppreisn Kristusar, at hvørki varð Hann latin eftir í deyðaríkinum, ei heldur sá hold Hansara rot.

2

Ápostlasøgan 2:32 Ápostlasøgan

Henda Jesus reisti Gud upp – sum vit allir eru vitni um.

2

Ápostlasøgan 2:33 Ápostlasøgan

Eftir at Hann nú er settur høgt við høgru hond Guds og frá Faðirinum hevur fingið Heilaga Andan, sum lovaður var, hevur Hann úthelt Hann – sum tit bæði síggja og hoyra.

2

Ápostlasøgan 2:34 Ápostlasøgan

Tí Dávid fór ikki upp til Himmals; nei, hann sigur sjálvur: „Harrin segði við Harra mín: „Set Teg við høgru hond Mína,

2

Ápostlasøgan 2:35 Ápostlasøgan

inntil Eg fái lagt fíggindar Tínar, fótum Tínum til skammul!““

2

Ápostlasøgan 2:36 Ápostlasøgan

Tí skal alt hús Ísraels við óbrigdiligari vissu vita, at Gud hevur gjørt Hann til bæði Harra og Kristus, henda Jesus, sum tit krossfestu.“

2

Ápostlasøgan 2:37 Ápostlasøgan

Táið teir hoyrdu hetta, stakk tað teir í hjartað, og teir søgdu við Pætur og hinar ápostlarnar: „Tit menn, brøður! Hvat skulu vit gera?“

2

Ápostlasøgan 2:38 Ápostlasøgan

Pætur svaraði teimum: „Vendið við, og ein og hvør tykkara lati seg doypa í navni Jesu Krists til fyrigeving syndanna! So skulu tit fáa gávu Heilaga Andans.

2

Ápostlasøgan 2:39 Ápostlasøgan

Tí til tykkara er lyftið og til børn tykkara og til øll, sum langt burtur eru – so mong sum Harrin Gud okkara kallar.“

2

Ápostlasøgan 2:40 Ápostlasøgan

Eisini við mongum øðrum orðum vitnaði hann og áminti tey og segði: „Latið tykkum frelsa frá hesi rangvørgu ætt!“

2