prayer of jabez
295 versir um "prayer of jabez"
Versir
Síða 2 av 6Rómverjabrævið 9:10 Rómverjabrævið
Og enn meir: So var eisini við Rebekku, táið hon var við barn við einum, Ísaki, faðir okkara.
Rómverjabrævið 9:11 Rómverjabrævið
Tí táið teir enn vóru óføddir og hvørki høvdu gjørt gott ella ilt, varð – fyri at ráð Guds eftir útveljingini skuldi standa fast, ikki av verkum, men av Honum, ið kallar –
Rómverjabrævið 9:12 Rómverjabrævið
sagt við hana: „Hin eldri skal tæna hinum yngra“
Rómverjabrævið 9:13 Rómverjabrævið
– sum skrivað er: „Jákup elskaði Eg, men Esau hataði Eg.“
Rómverjabrævið 9:14 Rómverjabrævið
Hvat skulu vit tá siga? Er órættvísi hjá Gudi! Minni enn so!
Rómverjabrævið 9:15 Rómverjabrævið
Hann sigur jú við Móses: „Eg skal vera honum náðigur, sum Eg eri náðigur, og miskunna honum, sum Eg miskunni.“
Rómverjabrævið 9:16 Rómverjabrævið
So stendur tað ikki til tann, ið vil, ei heldur til tann, ið rennur, men til Gud, sum miskunnar.
Rómverjabrævið 9:17 Rómverjabrævið
Tí skriftin sigur við Farao: „Júst til hetta reisti Eg teg upp, at Eg kundi vísa mátt Mín á tær, og at navn Mítt kundi verða kunngjørt um alla jørðina.“
Rómverjabrævið 9:18 Rómverjabrævið
So miskunnar Hann tá honum, sum Hann vil, og herðir hann, ið Hann vil.
Rómverjabrævið 9:19 Rómverjabrævið
Nú vilt tú siga við meg: „Hvat hevur Hann tá at kæra Seg um! Hvør kann standa vilja Hansara ímóti!“
Rómverjabrævið 9:20 Rómverjabrævið
Ja, men hvør ert tú, menniskja, ið svarar Gudi aftur! Skal tað, sum gjørt er, siga við Hann, ið gjørdi tað: „Hví gjørdi Tú meg so?“
Rómverjabrævið 9:21 Rómverjabrævið
Ella hevur leirkerasmiðurin ikki vald á leirinum, so hann úr sama deiggi kann gera eitt ílat til æru, eitt annað til vanæru!
Rómverjabrævið 9:22 Rómverjabrævið
Men um nú Gud – tóat Hann vildi vísa vreiði Sína og kunngera mátt Sín – tó í stórum langmóði toldi vreiðiíløtini, sum til reiðar vóru til undirgang –
Rómverjabrævið 9:23 Rómverjabrævið
so Hann eisini kundi kunngera dýrdarríkdóm Sín á miskunnaríløtunum, sum Hann frammanundan hevði gjørt til reiðar til dýrd – !
Rómverjabrævið 9:24 Rómverjabrævið
Og at verða slík kallaði Hann okkum við, ikki bert av Jødum, men eisini av heidningum –
Rómverjabrævið 9:25 Rómverjabrævið
sum Hann eisini sigur hjá Hoseasi: „Tað, sum ikki var fólk Mítt, skal Eg kalla fólk Mítt, og hana, ið ikki var hin elskaða, skal Eg kalla hina elskaðu Mína;
Rómverjabrævið 9:26 Rómverjabrævið
og so skal verða, at á tí staði, har sagt varð við tey: „Tit eru ikki fólk Mítt!“ – har skulu tey verða kallað børn hins livandi Guds.“
Rómverjabrævið 9:27 Rómverjabrævið
Men Esaias rópar um Ísrael: „Um so tal Ísraelsmanna er sum sjóvarsandur, skal bert leivdin frelsast.
Rómverjabrævið 9:28 Rómverjabrævið
Tí Harrin ger upp roknskap Sín og endar hann í skundi og skal fullføra tað á jørðini.“
Rómverjabrævið 9:29 Rómverjabrævið
Og – sum Esaias frammanundan hevur sagt: „Hevði Harrin Zebaot ikki latið okkum havt avkom eftir, vóru vit vorðin sum Sodoma og gjørd Gomorra lík.“
Rómverjabrævið 9:30 Rómverjabrævið
Hvat skulu vit nú siga? At heidningar, ið ikki søktu eftir rættvísi, vunnu rættvísi – men tað var rættvísina av trúgv;
Rómverjabrævið 9:31 Rómverjabrævið
men Ísrael, sum søkti eftir rættvísilóg, náddi ikki fram til slíka lóg.
Rómverjabrævið 9:32 Rómverjabrævið
Hví? Tí tey søktu hana ikki av trúgv, men av verkum – tey fullu um snávisteinin
Rómverjabrævið 9:33 Rómverjabrævið
– sum skrivað er: „Eg leggi í Zion snávistein og klett, sum er til fall; tann, ið trýr á Hann, skal ikki verða til skammar.“
Rómverjabrævið 10:1 Rómverjabrævið
Brøður! Hjartans ynski mítt og bøn mín til Gud fyri teimum er, at tey skulu verða frelst.
Rómverjabrævið 10:2 Rómverjabrævið
Tí eg gevi teimum tann vitnisburð, at tey hava íðinskap fyri Gud – men ikki við skili.
Rómverjabrævið 10:3 Rómverjabrævið
Tey kenna ikki rættvísi Guds og royna at fáa í lag sína egnu rættvísi; tí hava tey ikki boygt seg undir rættvísi Guds.
Rómverjabrævið 10:4 Rómverjabrævið
Tí Kristus er endi lógarinnar, hvørjum tí til rættvísi, sum trýr.
Rómverjabrævið 10:5 Rómverjabrævið
Móses skrivar jú um rættvísina av lógini: „Tað menniskja, sum hetta ger, skal liva við tí.“
Rómverjabrævið 10:6 Rómverjabrævið
Men rættvísin, ið er av trúgv, sigur so: „Sig ikki í hjarta tínum: „Hvør skal fara upp til Himmals?““ – tað er, at fáa Kristus niður –
Rómverjabrævið 10:7 Rómverjabrævið
„ella: „Hvør skal fara niður í avgrundina?““ – tað er, at fáa Kristus upp frá hinum deyðu.
Rómverjabrævið 10:8 Rómverjabrævið
Hvat sigur hon tá? – „Orðið er tær nær, í munni tínum og hjarta tínum“ – tað er orðið um trúnna, tað, sum vit prædika.
Rómverjabrævið 10:9 Rómverjabrævið
Tí um tú við munninum játtar Jesus sum Harra og trýrt í hjartanum, at Gud reisti Hann upp frá hinum deyðu, so skalt tú verða frelstur.
Rómverjabrævið 10:10 Rómverjabrævið
Tí við hjartanum trýr ein – til rættvísi; og við munninum játtar ein – til frelsu.
Rómverjabrævið 10:11 Rómverjabrævið
Skriftin sigur jú: „Eingin, ið trýr á Hann, skal verða til skammar.“
Rómverjabrævið 10:12 Rómverjabrævið
Eingin munur er á Jøda og Grikka; hin sami er jú Harri alra og nóg ríkur fyri øll tey, sum kalla á Hann.
Rómverjabrævið 10:13 Rómverjabrævið
Tí „hvør tann, ið kallar á navn Harrans, skal verða frelstur.“
Rómverjabrævið 10:14 Rómverjabrævið
Hvussu skulu tey nú kalla á tann, ið tey ikki eru komin til trúgv á! Hvussu skulu tey trúgva á tann, ið tey ikki hava hoyrt um! Hvussu skulu tey hoyra, uttan onkur er, sum prædikar!
Rómverjabrævið 10:15 Rómverjabrævið
Og hvussu skulu teir prædika, uttan teir verða sendir! – sum skrivað er: „Hvussu yndisligir eru ikki føtur teirra, ið bera fram góðan boðskap!“
Rómverjabrævið 10:16 Rómverjabrævið
Men ikki øll vóru evangeliinum lýðin. Esaias sigur jú: „Harri, hvør trúði tí, sum hann hoyrdi frá okkum!“
Rómverjabrævið 10:17 Rómverjabrævið
So kemur tá trúgvin av tí, sum prædikað verður; og tað, sum prædikað verður, kemur við orði Kristusar.
Rómverjabrævið 10:18 Rómverjabrævið
Eg spyrji tá: Hava tey ikki hoyrt? Jú, vissuliga: „Um alla jørðina er rødd teirra gingin út, og til enda jarðarríkis orð teirra.“
Rómverjabrævið 10:19 Rómverjabrævið
Og eg spyrji: Hevur Ísrael ikki skilt tað? – Fyrst sigur Móses: „Eg skal vekja øvund tykkara móti tjóð, ið er ikki tjóð; móti tjóð við ongum viti skal Eg vekja vreiði tykkara.“
Rómverjabrævið 10:20 Rómverjabrævið
Og Esaias vágar sær at siga: „Eg varð funnin av teimum, ið ikki søktu Meg; Eg varð teimum opinberur, sum ikki spurdu eftir Mær.“
Rómverjabrævið 10:21 Rómverjabrævið
Men við Ísrael sigur hann: „Allan dagin rætti Eg út hendurnar móti ólýdnari, treiskari tjóð.“
Rómverjabrævið 11:1 Rómverjabrævið
Eg spyrji nú: Hevur tá Gud vrakað fólk Sítt? Minni enn so! Eisini eg eri jú Ísraelsmaður, av avkomi Ábrahams, av ætt Benjamins!
Rómverjabrævið 11:2 Rómverjabrævið
Gud hevur ikki vrakað fólk Sítt, sum Hann kendi frammanundan. Ella vita tit ikki, hvat skriftin sigur, har hon talar um Elias? – hvussu hann stígur fram fyri Gud móti Ísrael og sigur:
Rómverjabrævið 11:3 Rómverjabrævið
„Harri! Profetar Tínar hava tey dripið, altar Tíni hava tey rivið niður; eg eri einsamallur eftir, og tey liggja mær eftir lívinum.“
Rómverjabrævið 11:4 Rómverjabrævið
Og hvat svar fær hann tá frá Gudi? – „Eg havi latið 7000 menn verða eftir til Mín, teir, ið ikki hava boygt knæ fyri Ba’al.“
Rómverjabrævið 11:5 Rómverjabrævið
Soleiðis er eisini, í tíðini, sum nú er, leivd vorðin eftir – eitt náðiúrval.