practical christian living

Rómverjabrævið 12:2 Rómverjabrævið

Og berið tykkum ikki at sum henda øld, nei, verðið umskapt við endurnýggjan sinnis tykkara, so tit kunnu royna, hvat vilji Guds er – hitt góða, dámliga og fullkomna!

8

Matteus 6:33 Matteus

Nei, søkið fyrst ríki Guds og rættvísi Hansara! So skal alt hetta verða givið tykkum umframt!

5

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:15 Fyrra Jóhannesarbrævið

Elskið ikki heimin, ei heldur tað, sum í heiminum er! Um onkur elskar heimin, er kærleiki Faðirsins ikki í honum.

5

Ápostlasøgan 2:38 Ápostlasøgan

Pætur svaraði teimum: „Vendið við, og ein og hvør tykkara lati seg doypa í navni Jesu Krists til fyrigeving syndanna! So skulu tit fáa gávu Heilaga Andans.

4

Seinna Timoteusarbrævið 3:16 Seinna Timoteusarbrævið

Øll skriftin er innblást av Gudi og er nyttulig til lærdóm, til sannføring, til rættleiðing, til uppfostran í rættvísi,

4

Hebrearabrævið 3:12 Hebrearabrævið

– síggið soleiðis til, brøður, at aldri í nøkrum av tykkum er ónt, vantrúgvandi hjarta, so hann fellur frá hinum livandi Gudi!

4

Hebrearabrævið 3:13 Hebrearabrævið

Nei, áminnið hvør annan hvønn dag, so leingi sum tað eitur „í dag“, so eingin av tykkum verður herdur við sviki syndarinnar!

4

Hebrearabrævið 3:14 Hebrearabrævið

Tí vit hava fingið lut við Kristusi, so satt sum vit halda hini fyrstu, fullu vissu okkara óvikaðari líka til endan.

4

Hebrearabrævið 3:15 Hebrearabrævið

– Táið nú verður sagt: „Í dag – um tit hoyra rødd Hansara – so herðið ikki hjørtu tykkara, eins og í beiskleikanum!“

4

Hebrearabrævið 3:16 Hebrearabrævið

– hvørji vóru tá tey, sum hoyrdu og voldu tó beiskleika? Vóru tað ikki øll, sum fóru út av Egyptalandi við Mósesi!

4

Hebrearabrævið 3:17 Hebrearabrævið

Hvørji var Hann vreiður á í 40 ár? Vóru tað ikki tey, sum syndaðu, so deyðu kroppar teirra fullu í oyðimørkini!

4

Hebrearabrævið 3:18 Hebrearabrævið

Og um hvørji var tað, Hann svór, at tey skuldu ikki koma inn til hvílu Hansara, uttan um tey, sum ikki høvdu viljað trúð!

4

Hebrearabrævið 3:19 Hebrearabrævið

Vit síggja tá, at tað var fyri vantrúar skuld, tey kundu ikki koma inn.

4

Jákupsbrævið 1:1 Jákupsbrævið

Jákup, tænari Guds og Harrans Jesu Krists, heilsar hinum tólv ættum í sundurspreiðingini.

4

Jákupsbrævið 1:2 Jákupsbrævið

Brøður mínir! Roknið tað fyri bera gleði, táið tit koma í alskyns freistingar!

4

Jákupsbrævið 1:3 Jákupsbrævið

Tit vita jú, at táið trúgv tykkara verður roynd, virkar tað tol.

4

Jákupsbrævið 1:4 Jákupsbrævið

Og latið tolið leiða til fullkomið verk, so tit kunnu vera fullkomnir og heilir, og einki vantar á hjá tykkum!

4

Jákupsbrævið 1:5 Jákupsbrævið

Men fattast onkrum av tykkum vísdóm, so biði hann til Gud um hetta, Hann, sum gevur øllum gjarna og brigslar ikki – so skal hann verða honum givin!

4

Jákupsbrævið 1:6 Jákupsbrævið

Men hann biði í trúgv, uttan at ivast! Tí tann, ið ivast, er líkur havsbylgju, ið verður rikin og kastað av vindinum.

4

Jákupsbrævið 1:7 Jákupsbrævið

Ikki má tað menniskja hugsa, at tað skal fáa nakað frá Harranum

4

Jákupsbrævið 1:8 Jákupsbrævið

– slíkt tvísint menniskja, vinglut á øllum leiðum sínum.

4

Jákupsbrævið 1:9 Jákupsbrævið

Bróðirin, ið lítið hevur at týða, rósi sær av, hvussu høgur hann er,

4

Jákupsbrævið 1:10 Jákupsbrævið

og hin ríki av, hvussu lítið hann hevur at týða! Tí hann skal verða til einkis sum blóma á grasi.

4

Jákupsbrævið 1:11 Jákupsbrævið

Sólin kemur upp við hita sínum og svíður grasið av, og blóma tess fellur av, og fagurleiki útsjóndar hennara verður til einkis. – Soleiðis skal eisini hin ríki følna á leiðum sínum.

4

Jákupsbrævið 1:12 Jákupsbrævið

Sælur er tann maður, sum heldur út í freisting! Táið liðugt er at royna hann, skal hann fáa krúnu lívsins, sum Gud hevur lovað teimum, ið elska Hann.

4

Jákupsbrævið 1:13 Jákupsbrævið

Eingin sigi, táið hann verður freistaður: „Eg verði freistaður av Gudi“! Gud verður ikki freistaður av hinum illa, og Hann freistar heldur ongan.

4

Jákupsbrævið 1:14 Jákupsbrævið

Nei, ein og hvør verður freistaður, táið hann verður drigin og lokkaður av síni egnu girnd.

4

Jákupsbrævið 1:15 Jákupsbrævið

Síðani, táið girndin er farin at ganga við fostri, føðir hon synd, og táið syndin er fullvaksin, føðir hon deyða.

4

Jákupsbrævið 1:16 Jákupsbrævið

Villist ikki, elskaðu brøður mínir!

4

Jákupsbrævið 1:17 Jákupsbrævið

Øll góð gáva og øll fullkomin gáva er omanífrá og kemur niður frá Faðir ljósanna, sum ikki er broyting ella skiftandi skuggi hjá.

4

Jákupsbrævið 1:18 Jákupsbrævið

Eftir vilja Sínum føddi Hann okkum við sannleiksorði, so vit skuldu vera frumgróður skapninga Hansara.

4

Jákupsbrævið 1:19 Jákupsbrævið

Tit vita tað, elskaðu brøður mínir! Men hvørt menniskja veri skjótt at hoyra, seint at tala, seint til vreiði!

4

Jákupsbrævið 1:20 Jákupsbrævið

Tí vreiði mans avrikar ikki tað, sum rætt er fyri Gudi.

4

Jákupsbrævið 1:21 Jákupsbrævið

Leggið tí av alla óreinsku og allan óndskap, sum enn er eftir, og takið við spakføri móti orðinum, sum plantað er í tykkum, og sum er ment at frelsa sálir tykkara!

4

Jákupsbrævið 1:22 Jákupsbrævið

Men verið gerarar orðsins og ikki bert hoyrarar tess – við tí dára tit tykkum sjálvar!

4

Jákupsbrævið 1:23 Jákupsbrævið

Tí um onkur er hoyrari orðsins og ikki gerari tess, er hann eins og maður, ið hyggur at náttúrliga andliti sínum í spegli.

4

Jákupsbrævið 1:24 Jákupsbrævið

– Hann hyggur at sær sjálvum og fer síðani avstað og gloymir alt fyri eitt, hvussu hann sá út.

4

Jákupsbrævið 1:25 Jákupsbrævið

Men tann, sum skoðar inn í fullkomnu lóg frælsisins – og heldur á við tí, so at hann verður ikki gloymskur hoyrari, men gerari verksins – hann skal vera sælur í verki sínum.

4

Jákupsbrævið 1:26 Jákupsbrævið

Um onkur heldur seg dýrka Gud – og heldur ikki tungu sína í teymum, men dárar hjarta sítt – gudsdýrkan hansara er til einkis.

4

Jákupsbrævið 1:27 Jákupsbrævið

Rein og lýtaleys gudsdýrkan fyri Gudi og Faðirinum er hetta: At vitja faðirleys og einkjur í trongd teirra, og at halda seg ódálkaðan av heiminum.

4

Ápostlasøgan 15:1 Ápostlasøgan

Úr Judea komu nú nakrir, sum lærdu brøðurnar: „Lata tit tykkum ikki umskera eftir siði Mósesar, kunnu tit ikki frelsast!“

2

Ápostlasøgan 15:2 Ápostlasøgan

Tá varð ósemja; Paulus og Barnabas komu í ikki lítið stríð við teir. Tí varð gjørt av, at Paulus og Barnabas og nakrir aðrir av teimum skuldu fara niðan til Jerusalem til ápostlarnar og hinar elstu, av tí at hesin spurningur var komin upp.

2

Ápostlasøgan 15:3 Ápostlasøgan

Teir vórðu nú av samkomuni sendir avstað. Teir fóru gjøgnum Fønikia og Samaria og søgdu frá, hvussu heidningarnir høvdu vent við, og teir gleddu stórliga allar brøðurnar.

2

Ápostlasøgan 15:4 Ápostlasøgan

Táið teir so komu til Jerusalem, vórðu teir fagnaðir av samkomuni, ápostlunum og hinum elstu, og teir søgdu frá stórverkunum, ið Gud hevði gjørt við teimum.

2

Ápostlasøgan 15:5 Ápostlasøgan

Men nakrir av flokki Farisearanna, sum vóru komnir til trúnna, reistust og søgdu: „Teir eiga at verða umskornir og fáa boð um at halda Móselóg!“

2

Ápostlasøgan 15:6 Ápostlasøgan

Ápostlarnir og hinir elstu komu tá saman at samráðast um hetta.

2

Ápostlasøgan 15:7 Ápostlasøgan

Táið teir nú høvdu trætt nógv um tað, reistist Pætur og segði við teir: „Tit menn, brøður! Tit vita, at Gud langt síðani útvaldi meg millum tykkara til at vera tann, við hvørs munni heidningarnir skuldu fáa at hoyra orð evangeliums og koma til trúgv.

2

Ápostlasøgan 15:8 Ápostlasøgan

Gud, sum kennir hjørtuni, gav teimum vitnisburð, táið Hann gav teimum líka væl sum okkum Heilaga Andan.

2

Ápostlasøgan 15:9 Ápostlasøgan

Hann gjørdi ongan mun á okkum og teimum, táið Hann við trúnni reinsaði hjørtu teirra.

2

Ápostlasøgan 15:10 Ápostlasøgan

Hví freista tit tá nú Gud við at leggja ok á háls lærisveinanna, sum hvørki fedrar okkara ella vit hava verið mentir at bera!

2