parlag áðrenn giftu

Fyrsta Mósebók 2:24 Fyrsta Mósebók

Tí fer maðurin frá faðir og móður og heldur seg til konu sína, og tey bæði verða eitt hold.

3

Dómararnir 14:7 Dómararnir

So fór hann og bað um kvinnuna; tí Samson var góður við hana.

3

Jeremias 29:11 Jeremias

Tí Eg veit, hvat Eg ætli og havi í huga viðvíkjandi tykkum – sigur HARRIN – friðarætlanir og ikki vanlukkuætlanir, at geva tykkum framtíð og vón.

3

Matteus 5:27 Matteus

Tit hava hoyrt, at sagt er: „Tú mást ikki dríva hor.“

3

Matteus 5:28 Matteus

Men Eg sigi tykkum, at hvør tann, ið hyggur á kvinnu og hevur hug á henni, hevur longu drivið hor við henni í hjarta sínum.

3

Matteus 5:29 Matteus

Um nú høgra eyga títt freistar teg, so rív tað út og kasta tað frá tær! Tað er tær betri, at ein limur tín verður forkomin, enn at alt likam títt verður kastað í Helviti.

3

Matteus 5:30 Matteus

Og um høgra hond tín freistar teg, so høgg hana av og kasta hana frá tær! – Tað er tær betri, at ein limur tín verður forkomin, enn at alt likam títt verður kastað í Helviti.

3

Hebrearabrævið 10:26 Hebrearabrævið

Tí synda vit við vilja eftir at hava lært sannleikan at kenna, so er einki offur longur fyri syndir,

3

Job 31:1 Job

„Sáttmála hevði eg gjørt við eygu míni, at eg skuldi onga moyggj hyggja á.

2

Orðtøkini 3:5 Orðtøkini

Lít á HARRAN av øllum hjarta tínum, men lít ikki á vit títt!

2

Orðtøkini 3:6 Orðtøkini

Kenn Hann á øllum leiðum tínum! So skal Hann gera gøtur tínar rættar.

2

Orðtøkini 3:7 Orðtøkini

Ver ikki vísur í egnum eygum, óttast HARRAN og vík frá illum!

2

Orðtøkini 19:2 Orðtøkini

Tann, ið ikki hugsar seg um, eisini honum gongst illa, og tann, ið kvikur er við fótinum, hann stígur skeivt.

2

Amos 3:3 Amos

Munnu tveir fylgjast, uttan teir hava gjørt tað av hvør við annan!

2

Fyrra Korintbrævið 11:1 Fyrra Korintbrævið

Verðið eftirfylgjarar mínir, eins og eg fylgi Kristusi eftir!

2

Fyrra Korintbrævið 11:2 Fyrra Korintbrævið

Eg rósi tykkum fyri, at tit í øllum minnast meg og halda fast við lærdómarnar, soleiðis sum eg gav tykkum teir.

2

Fyrra Korintbrævið 11:3 Fyrra Korintbrævið

Eg vil, at tit skulu vita, at Kristus er høvur eins og hvørs mans, at maðurin er høvur kvinnunnar, og at Gud er høvur Kristusar.

2

Fyrra Korintbrævið 11:4 Fyrra Korintbrævið

Tann maður, ið biður ella profeterar og hevur á høvdinum, vanærir høvd sítt.

2

Fyrra Korintbrævið 11:5 Fyrra Korintbrævið

Og tann kvinna, ið biður ella profeterar við ongum á høvdinum, vanærir høvd sítt; tí tað er eitt og tað sama, sum hon var rakað.

2

Fyrra Korintbrævið 11:6 Fyrra Korintbrævið

Hevur kvinnan einki á høvdinum, so klippi hon hárið av sær við! Og er tað kvinnu skomm at vera klipt ella rakað, so havi hon á høvdinum!

2

Fyrra Korintbrævið 11:7 Fyrra Korintbrævið

Maður skal ikki hava á høvdinum, tí hann er mynd og dýrd Guds; men kvinnan er dýrd mansins.

2

Fyrra Korintbrævið 11:8 Fyrra Korintbrævið

Maðurin er jú ikki av kvinnuni, men kvinnan av manninum.

2

Fyrra Korintbrævið 11:9 Fyrra Korintbrævið

Ei heldur varð maðurin skaptur kvinnuni, men kvinnan manninum.

2

Fyrra Korintbrævið 11:10 Fyrra Korintbrævið

Tí eigur kvinnan at hava á høvdinum tekin upp á undirgivni – fyri einglanna skuld.

2

Fyrra Korintbrævið 11:11 Fyrra Korintbrævið

Tó – í Harranum er ikki kvinnan uttan mannin, ei heldur maðurin uttan kvinnuna.

2

Fyrra Korintbrævið 11:12 Fyrra Korintbrævið

Tí eins og kvinnan er av manninum, er eisini maðurin við kvinnuni – og alt er tað av Gudi.

2

Fyrra Korintbrævið 11:13 Fyrra Korintbrævið

Dømið við tykkum sjálvum – er tað kvinnu sømiligt at biðja til Gud við ongum á høvdinum!

2

Fyrra Korintbrævið 11:14 Fyrra Korintbrævið

Og lærir ikki sjálv nátturan tykkum, at gongur maður við síðum hári, er tað honum vanæra,

2

Fyrra Korintbrævið 11:15 Fyrra Korintbrævið

men at kvinnu er tað til dýrd, at hon gongur við síðum hári! Hárið er jú givið henni sum slør.

2

Fyrra Korintbrævið 11:16 Fyrra Korintbrævið

– Og hevur onkur hug at trætast um hetta – vit hava ikki slíkan sið, samkomur Guds heldur ikki!

2

Fyrra Korintbrævið 11:17 Fyrra Korintbrævið

Hetta boð gevi eg tykkum nú. Men tað, sum eg ikki rósi tykkum fyri, er, at tit koma saman, ikki til hitt betra, men til hitt verra.

2

Fyrra Korintbrævið 11:18 Fyrra Korintbrævið

Fyri tað fyrsta hoyri eg, at á samkomufundum tykkara er flokkadráttur tykkara millum – og fyri ein part trúgvi eg tí!

2

Fyrra Korintbrævið 11:19 Fyrra Korintbrævið

Flokkaskifting má jú vera tykkara millum – so koma kann fyri ein dag, hvørji ið fullroynd eru tykkara millum.

2

Fyrra Korintbrævið 11:20 Fyrra Korintbrævið

Nú – táið tit koma saman, er hetta ikki at eta kvøldmáltíð Harrans!

2

Fyrra Korintbrævið 11:21 Fyrra Korintbrævið

Tí við máltíðina tekur hvør sín egna mat frammanundan, og ein situr svangur, annar er drukkin!

2

Fyrra Korintbrævið 11:22 Fyrra Korintbrævið

Hava tit tá ikki hús at eta og drekka í! Ella vanvirða tit samkomu Guds og gera tey til skammar, sum einki hava! Hvat skal eg siga við tykkum? Skal eg rósa tykkum! Í hesum rósi eg tykkum ikki.

2

Fyrra Korintbrævið 11:23 Fyrra Korintbrævið

Tí eg havi fingið frá Harranum tað, sum eg eisini havi lært tykkum: Ta náttina ið Harrin Jesus varð svikin, tók Hann breyð,

2

Fyrra Korintbrævið 11:24 Fyrra Korintbrævið

takkaði, breyt tað og segði: „Hetta er likam Mítt, sum givið verður fyri tykkum; gerið hetta til minni um Meg!“

2

Fyrra Korintbrævið 11:25 Fyrra Korintbrævið

Somuleiðis tók Hann eisini kalikin – eftir kvøldmáltíðina – og segði: „Hesin kalikur er hin nýggi sáttmálin í blóði Mínum; gerið hetta, so ofta sum tit drekka tað, til minni um Meg!“

2

Fyrra Korintbrævið 11:26 Fyrra Korintbrævið

Tí so ofta sum tit eta hetta breyð og drekka henda kalik, kunngera tit deyða Harrans, inntil Hann kemur.

2

Fyrra Korintbrævið 11:27 Fyrra Korintbrævið

Tann, sum tí etur breyðið ella drekkur kalik Harrans óverdiga, verður sekur fyri likami og blóði Harrans.

2

Fyrra Korintbrævið 11:28 Fyrra Korintbrævið

Hvørt menniskja royni seg sjálvt, og eti tað so av breyðinum og drekki av kalikinum!

2

Fyrra Korintbrævið 11:29 Fyrra Korintbrævið

Tí tann, ið etur og drekkur, etur og drekkur dóm yvir seg, aktar hann ikki eftir likaminum.

2

Fyrra Korintbrævið 11:30 Fyrra Korintbrævið

– Tí eru mong veik og sjúk tykkara millum, og mong sovna burtur.

2

Fyrra Korintbrævið 11:31 Fyrra Korintbrævið

Dømdu vit okkum sjálv, vórðu vit ikki dømd;

2

Fyrra Korintbrævið 11:32 Fyrra Korintbrævið

men táið vit verða dømd, verða vit revsað av Harranum – fyri at vit skulu ikki verða fordømd við heiminum.

2

Fyrra Korintbrævið 11:33 Fyrra Korintbrævið

Táið tit tí, brøður mínir, koma saman til máltíð, bíðið tá hvør eftir øðrum!

2

Fyrra Korintbrævið 11:34 Fyrra Korintbrævið

Og er nakar svangur, so eti hann heima, fyri at tit skulu ikki koma saman til dóm! – Hvat annað, ið er, skal eg geva fyriskipan um, táið eg komi.

2

Fyrra Tessalonikabrævið 4:1 Fyrra Tessalonikabrævið

Síðani, brøður, biðja og áminna vit tykkum í Harranum Jesusi, at tit mugu alt meiri ganga fram í at liva, sum tit hava lært av okkum, Gudi til tokka – soleiðis sum tit eisini liva.

2

Fyrra Tessalonikabrævið 4:2 Fyrra Tessalonikabrævið

Tit vita jú, hvørji boð vit góvu tykkum við Harranum Jesusi.

2