ovbinding / at binda seg ov nógv

11 versir um "ovbinding / at binda seg ov nógv"

Versir

Síða 1 av 1
Onnur Mósebók 18:13 Onnur Mósebók

Dagin eftir settist Móses at skifta rætt millum fólkið, og fólkið stóð rundan um Móses líka frá morgni til kvølds.

26
Onnur Mósebók 18:14 Onnur Mósebók

Men táið verfaðir Móses sá alt stríðið, ið hann hevði av fólkinum, segði hann: „Hvat er hetta fyri stríð, ið tú hevur av fólkinum! Hví situr tú einsamallur og dømir, og alt fólkið stendur rundan um teg frá morgni til kvølds?“

26
Onnur Mósebók 18:15 Onnur Mósebók

Móses svaraði verfaðir sínum: „Fólkið kemur til mín at fáa vilja Guds at vita;

26
Onnur Mósebók 18:16 Onnur Mósebók

táið tey hava søk, koma tey til mín, og eg dømi millum partarnar og lati tey vita boð og lógir Guds.“

26
Onnur Mósebók 18:17 Onnur Mósebók

Tá segði verfaðir Móses við hann: „Tú bert teg ikki beint at í hesum!

26
Onnur Mósebók 18:18 Onnur Mósebók

Á henda hátt leggjast tit fyri, bæði tú sjálvur og fólkið, ið við tær er; tí hetta arbeiði er ov mikið fyri teg, tú ert ikki mentur at gera tað einsamallur.

26
Onnur Mósebók 18:19 Onnur Mósebók

Men hoyr nú meg! Eg skal leggja tær ráð, og Gud skal vera við tær: Tú skalt stíga fram fyri Gud í navni fólksins og leggja sakir teirra fram fyri Hann;

26
Onnur Mósebók 18:20 Onnur Mósebók

og tú skalt fáa tey at skilja boðini og lógirnar og vísa teimum vegin, tey skulu ganga, og tað, ið tey skulu gera.

26
Onnur Mósebók 18:21 Onnur Mósebók

Men tú skalt millum alt fólkið velja tær dugandi menn, ið óttast Gud, menn, ið lítandi er á, og sum hata vinning av órætti; teir skalt tú seta yvir teimum, sum fyristøðumenn, summar yvir 1000, summar yvir 100, summar yvir 50, og summar yvir 10.

26
Onnur Mósebók 18:22 Onnur Mósebók

Teir skulu so skifta rætt millum fólkið altíð. Allar sakir, ið nógvan týdning hava, skulu teir lata koma fyri teg, men í øllum søkum, sum minni hava at týða, skulu teir døma sjálvir. Soleiðis lættir tú tær sjálvum byrðina, og teir bera hana við tær.

26
Onnur Mósebók 18:23 Onnur Mósebók

Gert tú hetta – og vil Gud tað so – tá fert tú at kunna halda út, og so kemur eisini alt fólkið her at kunna fara heim í friði.“

26