óttar

Kastið tí ikki frá tykkum dirvi tykkara – tað hevur stóra løn!

2

Tykkum tørvar tol, so tit – táið tit hava gjørt vilja Guds – kunnu fáa tað, sum lovað er.

2

Tí „bert so lítla stund enn, tá kemur Hann, ið koma skal, og Hann skal ikki drála.

2

Men hin rættvísi Mín skal liva av trúgv, og sigst hann undan, hevur sál Mín ikki tokka til hansara.“

2

– Tó, vit eru ikki av teimum, ið sigast undan – til fortaping – men av teimum, ið trúgva – sálini til frelsu.

2

Tann, ið sigur: „Eg kenni Hann!“ – og heldur ikki boð Hansara – hann er lygnari, og í honum er sannleikin ikki.

2