ósunnur skundmatur
88 versir um "ósunnur skundmatur"
Versir
Síða 1 av 2Esaias 55:2 Esaias
Hví lata tit pening fyri tað, sum ikki er breyð, og dagløn tykkara fyri tað, sum ikki mettar? – Lurtið eftir Mær! So skulu tit fáa gott at eta, so skal sál tykkara gleða seg í tí, sum feitt er.
Dániel 1:12 Dániel
„Ger kortini í tíggju dagar eina roynd við tænarum tínum, og lat teir geva okkum kálmeti at eta og vatn at drekka!
Dániel 1:13 Dániel
So kanst tú sýna, hvussu vit síggja út, og somuleiðis, hvussu hinir dreingirnir síggja út, teir, ið eta mat kongs – og ger síðani við tænarar tínar eftir tí, sum tú tá sært!“
Dániel 1:14 Dániel
Hann gjørdi tá, sum teir vildu, og royndi hetta við teimum í tíggju dagar.
Dániel 1:15 Dániel
Táið teir tíggju dagarnir vóru gingnir, vísti tað seg, at teir sóu betur út og vóru betur í holdum enn allir dreingirnir, ið høvdu etið av mati kongsins.
Dániel 1:16 Dániel
Eftir tað læt umsjónarmaðurin teir sleppa frá matinum, ið teimum var ætlaður, og víninum, ið teir skuldu drukkið, og gav teimum kálmeti.
Dániel 1:17 Dániel
Hesum fýra unglingum gav Gud at kenna og skilja alskyns bókmentir og vísdóm; Dániel dugdi eisini at skilja alskyns sjónir og dreymar.
Rómverjabrævið 14:1 Rómverjabrævið
Takið ímóti honum, sum veikur er í trúnni, uttan at seta tykkum til dóms um áskoðanir hansara!
Rómverjabrævið 14:2 Rómverjabrævið
Ein hevur trúgv at eta alt; men hin veiki etur bert urtir.
Rómverjabrævið 14:3 Rómverjabrævið
Tann, ið etur, má ikki vanvirða tann, ið ikki etur; og tann, ið ikki etur, má ikki døma tann, ið etur; tí Gud hevur tikið ímóti honum.
Rómverjabrævið 14:4 Rómverjabrævið
Hvør ert tú, ið dømir tænara annars mans! Fyri sínum egna Harra stendur ella fellur hann – men hann skal verða standandi, tí Harrin er mentur at lata hann standa!
Rómverjabrævið 14:5 Rómverjabrævið
Ein setur ein dag hægri enn annan; ein annar setur allar dagar líka – ein og hvør havi fulla vissu í sínum egna sinni!
Rómverjabrævið 14:6 Rómverjabrævið
Tann, ið aktar eftir deginum, ger tað fyri Harranum. Tann, ið etur, ger tað fyri Harranum – hann takkar jú Gudi. Og tann, ið ikki etur, ger tað fyri Harranum og takkar Gudi.
Rómverjabrævið 14:7 Rómverjabrævið
Eingin av okkum livir sær sjálvum, og eingin doyr sær sjálvum.
Rómverjabrævið 14:8 Rómverjabrævið
Liva vit, so liva vit Harranum, og doyggja vit, so doyggja vit Harranum; annaðhvørt vit tí liva ella doyggja, hoyra vit Harranum til.
Rómverjabrævið 14:9 Rómverjabrævið
Tí doyði jú Kristus og varð livandi aftur, at Hann skuldi vera Harri yvir bæði livandi og deyðum.
Rómverjabrævið 14:10 Rómverjabrævið
Men tú, hví dømir tú bróður tín? Ella tú, hví vanvirðir tú bróður tín? Vit skulu jú øll standa fyri dómstóli Guds.
Rómverjabrævið 14:11 Rómverjabrævið
Skrivað er: „So satt sum Eg livi – sigur Harrin – fyri Mær skal hvørt knæ boyggja seg, og hvør tunga skal játta Gud!“
Rómverjabrævið 14:12 Rómverjabrævið
So skal tá hvør av okkum gera Gudi roknskap fyri seg sjálvan.
Rómverjabrævið 14:13 Rómverjabrævið
Latið okkum tí ikki longur døma hvør annan! Nei, fellið heldur tann dóm, at eingin má leggja ástoyt ella fellu fyri bróður sín!
Rómverjabrævið 14:14 Rómverjabrævið
Eg veit og eri í Harranum Jesusi vísur í, at einki er í sær sjálvum óreint; bert honum, ið roknar nakað fyri óreint – honum er tað óreint.
Rómverjabrævið 14:15 Rómverjabrævið
Verður nú volt bróður tínum sorg við mati tínum, so er atferð tín ikki longur í kærleika. Leið ikki við mati tínum tann í undirgang, sum Kristus er deyður fyri!
Rómverjabrævið 14:16 Rómverjabrævið
Latið tá ikki hitt góða tykkara verða til spott!
Rómverjabrævið 14:17 Rómverjabrævið
Tí ríki Guds er ikki at eta og drekka; nei, tað er rættvísi, friður og gleði í Heilaga Andanum.
Rómverjabrævið 14:18 Rómverjabrævið
Tann, sum í tí tænir Kristusi, toknast Gudi og er menniskjum dámligur.
Rómverjabrævið 14:19 Rómverjabrævið
Latið okkum tí stevna eftir tí, sum er til frið og til uppbygging hvørs annars!
Rómverjabrævið 14:20 Rómverjabrævið
Brótið ikki niður verk Guds fyri mats skuld! Víst er alt reint; men tað er tí menniskja ónt, sum við at eta fær ástoyt.
Rómverjabrævið 14:21 Rómverjabrævið
Beint er, ikki at eta kjøt, drekka vín ella gera nakað, sum er bróður tínum ástoyt.
Rómverjabrævið 14:22 Rómverjabrævið
Tú hevur trúgv! Hav hana hjá tær sjálvum, fyri Gudi! Sælur er tann, sum ikki dømir seg sjálvan í tí, hann velur!
Rómverjabrævið 14:23 Rómverjabrævið
Men tann, ið ivast – etur hann, er hann dómfeldur, tí hann gjørdi tað ikki av trúgv. Alt, ið ikki er av trúgv, er synd.
Fyrra Korintbrævið 6:19 Fyrra Korintbrævið
Vita tit ikki, at likam tykkara er tempul Heilaga Andans, sum í tykkum er, og sum tit hava frá Gudi, og at tit eru ikki tykkara egnu?
Fyrra Korintbrævið 6:20 Fyrra Korintbrævið
Tit eru dýrt keypt! Ærið tí Gud í likami tykkara!
Fyrsta Mósebók 1:29 Fyrsta Mósebók
Framvegis segði Gud: „Eg gevi tykkum allar urtir á allari jørðini, sum bera fræ, og øll trø, sum bera frukt við frænum í; hetta skulu tit hava til føði.
Fyrsta Mósebók 9:3 Fyrsta Mósebók
Alt tað, ið rørist og livir, skal vera tykkum til føði; sum Eg gav tykkum tær grønu urtirnar, so gevi Eg tykkum tað alt.
Filippibrævið 3:19 Filippibrævið
endi teirra er undirgangur, búkurin er gudur teirra, tey seta heiður sín í skomm sína, og tey tráa eftir tí, sum á jørðini er.
Orðtøkini 23:1 Orðtøkini
Táið tú situr til borðs hjá stórmanni, akta tá væl eftir, hvønn tú hevur framman fyri teg,
Orðtøkini 23:2 Orðtøkini
og set knív á barka tín, um tú ert ov svangur!
Orðtøkini 23:3 Orðtøkini
Tráa ikki eftir góðgæti hansara, tí tað er svikaligur kostur!
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:14 Fyrra Jóhannesarbrævið
Hetta er hitt hugreysta álit, vit hava á Honum, at biðja vit um okkurt eftir vilja Hansara, so hoyrir Hann okkum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:15 Fyrra Jóhannesarbrævið
Og vita vit, at Hann hoyrir okkum, hvat vit so biðja um, tá vita vit, at vit hava tað, sum vit hava biðið Hann um.
Triðja Mósebók 11:1 Triðja Mósebók
HARRIN talaði við Móses og Áron og segði við teir:
Triðja Mósebók 11:2 Triðja Mósebók
„Talið við Ísraelsmenn og sigið: „Hesi eru dýrini, ið tit kunnu eta av øllum fýrføttum dýrum á jørðini:
Triðja Mósebók 11:3 Triðja Mósebók
Øll dýr, ið hava kleyvar, klovnar heilt niðan, og sum jótra, tey kunnu tit eta.
Triðja Mósebók 11:4 Triðja Mósebók
Men hesi mugu tit ikki eta av teimum, ið jótra, og av teimum, ið hava kleyvar: Kamelin, tí víst jótrar hann, men hann hevur ikki kleyvar; – hann skal vera tykkum óreinur;
Triðja Mósebók 11:5 Triðja Mósebók
fjallagrevlingin, tí víst jótrar hann, men hann hevur ikki kleyvar; hann skal vera tykkum óreinur;
Triðja Mósebók 11:6 Triðja Mósebók
haruna, tí víst jótrar hon, men hon hevur ikki kleyvar; hon skal vera tykkum órein;
Triðja Mósebók 11:7 Triðja Mósebók
svínið, tí víst hevur tað kleyvar, og teir klovnar heilt niðan, men tað jótrar ikki; tað skal vera tykkum óreint.
Triðja Mósebók 11:8 Triðja Mósebók
Kjøtið av hesum dýrum mugu tit ikki eta, og eru tey deyð, mugu tit ikki nema við tey; tey skulu vera tykkum órein.
Triðja Mósebók 11:9 Triðja Mósebók
Av øllum tí, sum í vatninum livir, kunnu tit eta hetta: Alt í vatninum – bæði í sjónum og í áunum – sum hevur fjaðrar og roðslu, kunnu tit eta.
Triðja Mósebók 11:10 Triðja Mósebók
Men tað, ið ikki hevur fjaðrar og roðslu av øllum tí, ið livir í sjónum og í áunum, av øllum tí, ið vatnið er fult av – øllum livandi, sum heldur til har – skal vera tykkum andstygd.