ostur

Job 10:10 Job

Hevur Tú ikki helt meg út sum mjólk og latið meg leypa sum ost!

19

Fyrra Sámuelsbók 17:18 Fyrra Sámuelsbók

Og hesar tíggju ostarnar skalt tú hava við til yvirhøvuðsmannin. Vita so, um brøðrum tínum veit væl við, og hav pant við aftur frá teimum!

14

Seinna Sámuelsbók 17:29 Seinna Sámuelsbók

hunang, róma, smáfæ og ostar av neytamjólk høvdu teir Dávidi og fólki hansara til føði, tí teir hugsaðu: „Fólkið er vorðið svangt, pøst og tyst í oyðimørkini.“

12

Job 10:8 Job

Hendur Tínar hava virkað meg og gjørt meg í einum og øllum – og nú forkemur Tú mær!

10

Job 10:9 Job

Minst, at Tú myndaði meg sum leirið – og nú ætlar Tú at gera meg til mold aftur!

10

Job 10:11 Job

Við húð og holdi klæddi Tú meg og flættaði meg saman við beinum og sinum.

10

Job 10:12 Job

Lív og náði veitti Tú mær, og umsorgan Tín varðveitti andadrátt mín.

10

Fyrra Sámuelsbók 17:2 Fyrra Sámuelsbók

Saul og Ísraelsmenn savnaðu seg við; teir tóku støðu í Eikidali og gjørdu seg til at herja á Filistarar.

3

Fyrra Sámuelsbók 17:29 Fyrra Sámuelsbók

Tá segði Dávid: „Hvat havi eg nú gjørt! – Eg spurdi jú bert!“

3

Fyrra Sámuelsbók 17:1 Fyrra Sámuelsbók

Filistarar savnaðu her sín til bardaga. Teir savnaðu seg við Soko, sum hoyrir til Juda, og tóku støðu millum Soko og Azeka í Efes-Dammim.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:3 Fyrra Sámuelsbók

Filistarar stóðu við fjallið øðrumegin, og Ísraelsmenn við fjallið hinumegin, so at dalurin var ímillum teir.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:4 Fyrra Sámuelsbók

Tá gekk hólmgongumaður fram úr Filistaraherinum; hann var úr Gat og æt Goliat; hann var seks alin og sponn høgur.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:5 Fyrra Sámuelsbók

Á høvdinum hevði hann koparhjálm, og hann var í ringbrynju, sum 5000 seklar av kopari vóru í.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:6 Fyrra Sámuelsbók

Hann hevði koparspengur á beinunum og koparspjót á herðunum.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:7 Fyrra Sámuelsbók

Spjótskaft hansara var sum vevbummur, og blaðið á spjóti hansara var av jarni og vigaði 600 seklar; undan honum gekk tann, ið bar skjøld hansara.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:8 Fyrra Sámuelsbók

Hann steig nú fram, rópti til her Ísraels og segði við teir: „Hví halda tit fram og ætla at herja á? Eri eg ikki Filistarin, og tit trælir Sauls! – Veljið tykkum mann og latið hann koma oman higar til mín!

2

Fyrra Sámuelsbók 17:9 Fyrra Sámuelsbók

Er hann maður fyri at berjast við meg og fella meg, so skulu vit vera trælir tykkara; men verði eg við yvirlutan og felli hann, so skulu tit vera trælir okkara og tæna hjá okkum!“

2

Fyrra Sámuelsbók 17:10 Fyrra Sámuelsbók

Framvegis segði Filistarin: „Eg havi í dag háðað her Ísraels – komið við manni, so vit kunnu berjast!“

2

Fyrra Sámuelsbók 17:11 Fyrra Sámuelsbók

Táið Saul og alt Ísrael hoyrdu hesi orð Filistarans, ræddust teir og óttaðust stórliga.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:12 Fyrra Sámuelsbók

Dávid var sonur hin sama Efratitin í Betlehem í Juda, sum æt Ísai og hevði átta synir. Hesin maður var á døgum Sauls gamal og boygdur av elli.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:13 Fyrra Sámuelsbók

Teir tríggir elstu synir Ísai vóru farnir við Saul í bardagan, og av hesum sonum hansara, sum farnir vóru í bardagan, æt hin elsti Eliab, hin næstelsti Abinadab, og hin triði Samma.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:14 Fyrra Sámuelsbók

Dávid var yngstur. Teir tríggir elstu vóru farnir við Saul;

2

Fyrra Sámuelsbók 17:15 Fyrra Sámuelsbók

men Dávid fór viðhvørt heimaftur frá Saul at røkta smáfæ faðirs síns í Betlehem.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:16 Fyrra Sámuelsbók

Filistarin steig so fram og beyð av hvønn morgun og hvørt kvøld í 40 dagar.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:17 Fyrra Sámuelsbók

Nú segði Ísai einaferð við son sín Dávid: „Tak efu av hesum bakaða korninum og hesi tíggju breyðini til brøður tínar og skunda tær til teirra í tilhaldið við tí!

2

Fyrra Sámuelsbók 17:19 Fyrra Sámuelsbók

Saul og teir og allir menn Ísraels eru jú í Eikidali og berjast við Filistarar.“

2

Fyrra Sámuelsbók 17:20 Fyrra Sámuelsbók

Tíðliga morgunin eftir læt so Dávid einum røktingarmanni smáfæið upp í hendur; so tók hann tað, ið hann skuldi hava við, og fór avstað, sum Ísai hevði álagt honum. Táið hann kom til vagnborgina, helt herurin júst avstað til bardaga og skar í herróp.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:21 Fyrra Sámuelsbók

Bæði Ísrael og Filistarar stóðu til reiðar til bardaga, fylking móti fylking.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:22 Fyrra Sámuelsbók

Dávid legði tað, ið hann hevði við, frá sær hjá honum, sum helt vakt yvir viðførinum, og skundaði sær avstað til herin; og táið hann kom hagar, heilsaði hann brøðrum sínum.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:23 Fyrra Sámuelsbók

Meðan hann tosaði við teir, kom hólmgongumaðurin, Goliat Filistari úr Gat, út úr Filistaraherinum og rópti somu orð, sum hann var vanur; og Dávid hoyrdi tað.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:24 Fyrra Sámuelsbók

Táið menn Ísraels sóu mannin, flýddu teir allir ræðsluslignir undan honum.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:25 Fyrra Sámuelsbók

Og menn Ísraels søgdu: „Síggja tit handa mannin, ið har kemur! Hann kemur at háða Ísrael. Tí manni, ið fellir hann, gevur kongur nógv ríkidømi; dóttur sína gevur hann honum og ger fedrahús hansara skattafrítt í Ísrael!“

2

Fyrra Sámuelsbók 17:26 Fyrra Sámuelsbók

Tá segði Dávid við menninar, ið tætt hjá honum stóðu: „Hvørja løn fær tann, ið drepur henda Filistaran og sleppir Ísrael frá skommini? – Tí hvør er hesin óumskorni Filistari, at hann vágar sær at háða her hins livandi Guds!“

2

Fyrra Sámuelsbók 17:27 Fyrra Sámuelsbók

Fólkið tók tá somu orðini upp aftur fyri honum: „Tað og tað fær tann maður, ið drepur hann.“

2

Fyrra Sámuelsbók 17:28 Fyrra Sámuelsbók

Men táið Eliab, elsti bróðir hansara, hoyrdi hann tosa við menninar, varð hann illur við Dávid og segði: „Hvat vilt tú her? Og hvørjum hevur tú latið upp í hendur hin neyðar seyð í oyðimørkini? Eg kenni hugmóð títt og óndskap hjarta tíns! Tú ert komin higar bert at hyggja at bardaganum!“

2

Fyrra Sámuelsbók 17:30 Fyrra Sámuelsbók

So vendi hann sær frá honum til ein annan og spurdi um tað sama, og fólkið gav honum sama svar sum áður.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:31 Fyrra Sámuelsbók

Men tað spurdist, sum Dávid hevði sagt; Saul fekk eisini at hoyra tað, og hann sendi boð eftir honum.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:32 Fyrra Sámuelsbók

Tá segði Dávid við Saul: „Eingin má missa mótið! Tænari tín skal fara og berjast við henda Filistara!“

2

Fyrra Sámuelsbók 17:33 Fyrra Sámuelsbók

Saul svaraði Dávidi: „Tú ert ikki førur fyri at fara ímóti hesum Filistara og berjast við hann; tí tú ert ungur, og hann hevur verið bardagamaður, frá tí hann var ungur!“

2

Fyrra Sámuelsbók 17:34 Fyrra Sámuelsbók

Men Dávid segði við Saul: „Tænari tín hevur røktað smáfæ faðirs síns; kom tá leyva ella bjørn og fór við einum kríatúri úr fylginum,

2

Fyrra Sámuelsbók 17:35 Fyrra Sámuelsbók

so leyp eg eftir henni og feldi hana og skræddi tað úr gapi hennara; legði hon so á meg, treiv eg í skegg hennara og feldi og drap hana.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:36 Fyrra Sámuelsbók

Bæði leyvu og bjørn hevur tænari tín dripið, og hesum óumskorna Filistara skal gangast sum teimum – aftur fyri at hann hevur háðað her hins livandi Guds!“

2

Fyrra Sámuelsbók 17:37 Fyrra Sámuelsbók

Framvegis segði Dávid: „HARRIN, sum hevur bjargað mær úr klónum á leyvu og bjørn, Hann skal eisini bjarga mær úr hondunum á hesum Filistara!“ – Tá segði Saul við Dávid: „Far! HARRIN skal vera við tær!“

2

Fyrra Sámuelsbók 17:38 Fyrra Sámuelsbók

Saul læt nú Dávid í síni egnu klæði, setti koparhjálm á høvd hansara og læt hann í brynju.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:39 Fyrra Sámuelsbók

Dávid gyrdi seg við svørði hansara uttan yvir klæðini og skuldi fara til gongu. Men hann hevði aldri roynt tað áður, og hann segði við Saul: „Eg fái ikki gingið í hesum, tí eg havi aldri roynt tað áður!“ So fór Dávid úr tí aftur.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:40 Fyrra Sámuelsbók

Síðani tók hann stav sín í hondina og fann sær fimm slættar steinar í ánni; teir koyrdi hann í hirðataskuna, sum hann hevði við, tók sleingiband sítt í hondina og fór so móti Filistaranum.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:41 Fyrra Sámuelsbók

Filistarin kom nú Dávidi nærri og nærri, og tann, ið bar skjøld hansara, gekk undan honum.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:42 Fyrra Sámuelsbók

Táið Filistarin hugdi upp og fekk eyga á Dávid, vanvirdi hann hann, við tað at hann var ungur og reyðdæmdur og vakur í útsjónd.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:43 Fyrra Sámuelsbók

Filistarin segði við Dávid: „Eri eg hundur, síðani tú kemur ímóti mær við stavi!“ – Og Filistarin bannaði Dávidi um gud sín.

2

Fyrra Sámuelsbók 17:44 Fyrra Sámuelsbók

Síðani segði Filistarin við Dávid: „Kom higar til mín, so skal eg geva fuglum himmalsins og dýrunum á markini kjøt títt!“

2

Versir