Ósjálvsøk kærleiki

Fyrra Korintbrævið 13:4 Fyrra Korintbrævið

Kærleikin er langmóðigur, er mildur; kærleikin ber ikki øvund, kærleikin reypar ikki, blásist ikki upp;

10

Fyrra Korintbrævið 13:5 Fyrra Korintbrævið

hann ber seg ikki ósømiliga at, søkir ikki sítt egna, goymir ikki agg, tilroknar ikki hitt illa;

10

Fyrra Korintbrævið 13:6 Fyrra Korintbrævið

hann gleðist ikki yvir órættvísi, men gleðist yvir sannleika;

10

Fyrra Korintbrævið 13:7 Fyrra Korintbrævið

hann breiðir yvir alt, trýr øllum, vónar alt, tolir alt.

10

Fyrra Korintbrævið 13:8 Fyrra Korintbrævið

Kærleikin fellur aldri burtur. Men profetagávur – tær skulu fáa enda; somuleiðis tungutala – hon skal halda uppat; og kunnskapur – hann skal fáa enda.

10

Jóhannes 15:13 Jóhannes

Eingin hevur størri kærleika, enn at hann gevur lív sítt fyri vinir sínar.

9

Filippibrævið 2:3 Filippibrævið

einki gera av stríðshugi ella tráan eftir tómari æru, men í eyðmjúkleika rokna hvørt annað hægri enn tykkum sjálv,

6

Filippibrævið 2:4 Filippibrævið

og ikki hava hvørt sítt egna fyri eyga, men eitt og hvørt eisini tað, sum øðrum hoyrir til!

6

Filippibrævið 2:5 Filippibrævið

Sama sinnalag veri í tykkum, sum var í Kristi Jesusi!

6

Filippibrævið 2:6 Filippibrævið

Táið Hann var eins og Gud, roknaði Hann tað ikki fyri býti at vera javnlíki Guds;

6

Filippibrævið 2:7 Filippibrævið

nei, av Sær sjálvum segðist Hann undan tí, gjørdi Seg eins og tænara og varð menniskjum líkur.

6

Filippibrævið 2:8 Filippibrævið

Og táið Hann var stigin fram sum menniskja, setti Hann Seg sjálvan lágt, so Hann varð lýðin til deyðan, ja, krossdeyðan.

6

Filippibrævið 2:9 Filippibrævið

Tí hevur Gud eisini sett Hann ógvuliga høgt og givið Honum navnið, sum yvir øllum nøvnum er,

6

Filippibrævið 2:10 Filippibrævið

fyri at í navni Jesusar hvørt knæ skal boyggja seg, teirra, sum í Himli eru, teirra, sum á jørðini eru, og teirra, sum undir jørðini eru,

6

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:8 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tann, ið ikki elskar, kennir ikki Gud; tí Gud er kærleiki.

6

Fyrra Jóhannesarbrævið 3:18 Fyrra Jóhannesarbrævið

Børn míni! Latið okkum ikki elska við orði ella við tungu, men í verki og sannleika!

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:16 Fyrra Jóhannesarbrævið

Og vit hava lært at kenna og hava trúð kærleikanum, ið Gud hevur til okkara. Gud er kærleiki, og tann, ið verður verandi í kærleikanum, verður verandi í Gudi, og Gud í honum.

4

Matteus 20:26 Matteus

So skal ikki vera hjá tykkum; nei, tann av tykkum, sum stórur vil vera, skal vera tænari tykkara;

3

Matteus 20:27 Matteus

og tann, ið fremstur vil vera av tykkum, skal vera trælur tykkara –

3

Matteus 20:28 Matteus

eins og Menniskjasonurin ikki er komin at lata onnur tæna Sær, men at tæna sjálvur og geva lív Sítt sum loysigjald fyri mong.“

3

Jóhannes 3:16 Jóhannes

Tí so elskaði Gud heimin, at Hann gav Son Sín, hin einborna, fyri at hvør tann, ið trýr á Hann, skal ikki fortapast, men hava ævigt lív.

2

Rómverjabrævið 5:8 Rómverjabrævið

men Gud vísir kærleika Sín til okkara við, at Kristus doyði fyri okkum, meðan vit enn vóru syndarar.

2

Rómverjabrævið 13:9 Rómverjabrævið

Tí hetta: „Tú mást ikki dríva hor“; „tú mást ikki drepa“; „tú mást ikki stjala“; „tú mást ikki girnast“ – og hvat annað boð ið er – tað er stutt innihildið í hesum orði: „Tú skalt elska næsta tín sum teg sjálvan.“

2

Rómverjabrævið 13:10 Rómverjabrævið

Kærleikin ger næstanum einki ilt; tí er kærleikin uppfylling lógarinnar.

2

Fyrra Korintbrævið 13:1 Fyrra Korintbrævið

Um eg so tali við tungum menniskja og eingla, men havi ikki kærleika, eri eg vorðin ljóðandi málmur ella klingandi bjølla.

2

Fyrra Korintbrævið 13:2 Fyrra Korintbrævið

Um eg so havi profetagávu, kenni øll loyndarmál og eigi allan kunnskap, og um eg so havi alla trúgv, so eg kann flyta fjøll, men havi ikki kærleika, eri eg einki.

2

Fyrra Korintbrævið 13:3 Fyrra Korintbrævið

Og um eg so býti út, fátækum til føði, alt, ið eg eigi, og um eg so gevi likam mítt at verða brent, men havi ikki kærleika, batar tað mær einki.

2

Efesusbrævið 5:25 Efesusbrævið

Tit menn! Elskið konur tykkara, eins og Kristus elskaði samkomuna og gav Seg sjálvan fyri hana,

2