organgeving / at geva likamslímir

Jóhannes 15:12 Jóhannes

Hetta er boð Mítt, at tit skulu elska hvør annan, eins og Eg havi elskað tykkum.

16

Jóhannes 15:13 Jóhannes

Eingin hevur størri kærleika, enn at hann gevur lív sítt fyri vinir sínar.

16

Fyrsta Mósebók 2:21 Fyrsta Mósebók

Tá læt Gud HARRIN fastan svøvn falla á Ádam, og táið hann var sovnaður, tók Hann eitt av rivum hansara og fylti aftur í aftur við holdi.

6

Fyrsta Mósebók 2:22 Fyrsta Mósebók

Av rivinum, ið Hann hevði tikið úr Ádami, myndaði Gud HARRIN kvinnu og leiddi hana til Ádam.

6

Fyrsta Mósebók 2:23 Fyrsta Mósebók

Tá segði Ádam: „Hesa ferð er tað bein av mínum beinum og hold av mínum holdi! Hon skal eita kvinna, tí av manninum er hon tikin.“

6

Prædikarin 3:20 Prædikarin

Øll fara tey á sama stað; øll vórðu tey til av mold, og øll fara tey aftur í moldina.

4

Prædikarin 12:7 Prædikarin

– og dustið fer aftur í moldina og verður, sum tað var áður, og andin fer aftur til Gud, sum gav hann!

4

Fyrra Korintbrævið 15:35 Fyrra Korintbrævið

Nú sigur onkur: „Hvussu rísa hini deyðu upp? Hvørjum slagi av likami koma tey við?“

4

Fyrra Korintbrævið 15:36 Fyrra Korintbrævið

Dári tín! Tað, sum tú sáar, fær jú ikki lív, uttan tað doyr.

4

Fyrra Korintbrævið 15:37 Fyrra Korintbrævið

Og táið tú sáar, sáar tú ikki likamið, ið verða skal, men nakið korn, veri tað nú av hveiti ella onkrum øðrum slagi.

4

Fyrra Korintbrævið 15:38 Fyrra Korintbrævið

Men Gud gevur tí likam, eftir sum Hann vil, og hvørjum slagi av sáði tess egna likam.

4

Fyrra Korintbrævið 15:39 Fyrra Korintbrævið

Ikki alt kjøt er av sama slagi; nei, eitt er kjøt á menniskjum, eitt annað á dýrum, aftur eitt annað á fuglum, uppaftur eitt annað á fiskum.

4

Fyrra Korintbrævið 15:40 Fyrra Korintbrævið

Og himmalsk likam eru, og jørðisk likam eru; men hini himmalsku likamini hava eina dýrd, hini jørðisku eina aðra.

4

Fyrra Korintbrævið 15:41 Fyrra Korintbrævið

Sólin hevur ein ljóma, mánin ein annan, stjørnurnar uppaftur ein annan, ja, munur er á ljómanum, ið stjørnur hava.

4

Fyrra Korintbrævið 15:42 Fyrra Korintbrævið

So er eisini við uppreisn hinna deyðu. Tað verður sáað forgeingiligt, tað rísur upp óforgeingiligt;

4

Fyrra Korintbrævið 15:43 Fyrra Korintbrævið

tað verður sáað í vanæru, tað rísur upp í dýrd; tað verður sáað í veikleika, tað rísur upp í styrki;

4

Fyrra Korintbrævið 15:44 Fyrra Korintbrævið

náttúrligt likam verður sáað, andaligt likam rísur upp. So satt sum náttúrligt likam er, er eisini andaligt likam.

4

Fyrra Korintbrævið 15:45 Fyrra Korintbrævið

So er eisini skrivað: „Hitt fyrsta menniskja, Ádam, varð livandi sál.“ – Hin seinni Ádam er vorðin livandigerandi Andi.

4

Fyrra Korintbrævið 15:46 Fyrra Korintbrævið

Men hitt andaliga kemur ikki fyrst, men hitt náttúrliga; síðani hitt andaliga.

4

Fyrra Korintbrævið 15:47 Fyrra Korintbrævið

Hitt fyrsta menniskjað var av jørðini, jørðiskt; hitt annað menniskjað er av Himli.

4

Fyrra Korintbrævið 15:48 Fyrra Korintbrævið

Sum hin jørðiski var, eru hini jørðisku við, og sum hin himmalski er, eru hini himmalsku við.

4

Fyrra Korintbrævið 15:49 Fyrra Korintbrævið

Og sum vit hava borið mynd hins jørðiska, skulu vit eisini bera mynd hins himmalska.

4

Fyrra Korintbrævið 6:19 Fyrra Korintbrævið

Vita tit ikki, at likam tykkara er tempul Heilaga Andans, sum í tykkum er, og sum tit hava frá Gudi, og at tit eru ikki tykkara egnu?

3

Fyrra Korintbrævið 6:20 Fyrra Korintbrævið

Tit eru dýrt keypt! Ærið tí Gud í likami tykkara!

3

Fyrra Korintbrævið 15:50 Fyrra Korintbrævið

Men tað sigi eg, brøður, at hold og blóð kunnu ikki arva ríki Guds, ei heldur arvar forgeingiligleiki óforgeingiligleika.

3

Fyrsta Mósebók 3:19 Fyrsta Mósebók

Í sveitta andlits tíns skalt tú eta breyð títt, inntil tú fert aftur í jørðina; tí úr henni ert tú tikin. Mold ert tú, og mold skalt tú aftur verða!“

2

Triðja Mósebók 3:17 Triðja Mósebók

Tað skal vera tykkum ævig lóg, mann eftir mann, hvar tit so búgva: Einki feitt og einki blóð mugu tit eta!““

2

Triðja Mósebók 19:18 Triðja Mósebók

Tú mást ikki hevna teg og ikki hava agg til nakran av fólki tínum, nei, tú skalt elska næsta tín sum teg sjálvan. – Eg eri HARRIN!

2

Orðtøkini 3:27 Orðtøkini

Sýt ikki teimum hjálp, sum hava hana fyri neyðini – so satt sum tú ert mentur at lata hana!

2

Matteus 25:40 Matteus

Kongurin skal svara teimum: „Sanniliga, sigi Eg tykkum: Tað, sum tit hava gjørt einum av hesum minstu brøðrum Mínum, hava tit gjørt Mær!“

2

Lukas 10:25 Lukas

Ein lógkønur steig nú fram, freistaði Hann og segði: „Meistari! Hvat skal eg gera, fyri at eg kann arva ævigt lív?“

2

Lukas 10:26 Lukas

Tá segði Hann við hann: „Hvat er skrivað í lógini? Hvussu lesur tú?“

2

Lukas 10:27 Lukas

Hann svaraði: „„Tú skalt elska Harran Gud tín av øllum hjarta tínum, av allari sál tíni, av allari styrki tíni og av øllum huga tínum, og næsta tín sum teg sjálvan.““

2

Lukas 10:28 Lukas

Hann segði við hann: „Tú svaraði beint – ger hatta, so skalt tú liva!“

2

Lukas 10:29 Lukas

Men hann vildi gera seg sjálvan rættvísan og segði tí við Jesus: „Hvør er tá næsti mín?“

2

Lukas 10:30 Lukas

Jesus svaraði: „Maður fór úr Jerusalem oman til Jeriko; og hann fall í hendur ránsmanna, sum bæði lótu hann naknan og slógu hann og síðani fóru leið sína og lótu hann liggja har hálvdeyðan.

2

Lukas 10:31 Lukas

Nú bar so á, at prestur fór somu leið oman; hann sá hann, men gekk bert framvið.

2

Lukas 10:32 Lukas

Á sama hátt ein Levitur; hann kom til staðið, fór yvir, sá hann, men gekk bert framvið.

2

Lukas 10:33 Lukas

Men ein Samverji, ið var á ferð, kom til hansara; táið hann sá hann, tykti honum hjartaliga synd í honum.

2

Lukas 10:34 Lukas

Hann fór yvir til hansara, bant um sár hansara og læt olju og vín í tey; so lyfti hann hann upp á sítt egna dýr, fór til gistihús við honum og røkti hann.

2

Lukas 10:35 Lukas

Dagin eftir tók hann tveir denarar, gav vertinum teir og segði: „Røk hann! Og leggur tú meiri út, skal eg lata teg fáa tað, táið eg komi aftur.“

2

Lukas 10:36 Lukas

Hvør av hesum trimum, tykist tær nú, royndist næsti hansara, sum fallin var í hendur ránsmanna?“

2

Lukas 10:37 Lukas

Hann segði: „Tann, ið vísti honum miskunn.“ Tá segði Jesus við hann: „Far tú og ger tað sama!“

2

Rómverjabrævið 12:1 Rómverjabrævið

Eg áminni tykkum tí, brøður, við miskunn Guds, at bera fram likam tykkara sum livandi, heilagt, Gudi dámligt offur – hetta er andaliga gudsdýrkan tykkara.

2

Rómverjabrævið 13:9 Rómverjabrævið

Tí hetta: „Tú mást ikki dríva hor“; „tú mást ikki drepa“; „tú mást ikki stjala“; „tú mást ikki girnast“ – og hvat annað boð ið er – tað er stutt innihildið í hesum orði: „Tú skalt elska næsta tín sum teg sjálvan.“

2