Opinberingin
109 versir um "Opinberingin"
Versir
Síða 1 av 3Opinberingin 1:1 Opinberingin
Opinbering Jesu Krists, sum Gud gav Honum, til at vísa tænarum Sínum tað, sum skjótt skal henda. Hann sendi boð við eingli Sínum og kunngjørdi Jóhannesi, tænara Sínum, tað í teknum,
Opinberingin 1:2 Opinberingin
honum, sum hevur vitnað um orð Guds og vitnisburð Jesu Krists – alt, ið hann sá.
Opinberingin 1:3 Opinberingin
Sælur er hann, ið lesur, og sæl eru tey, sum hoyra profetorðið og varðveita tað, sum harí er skrivað; tí tíðin er nær.
Opinberingin 1:4 Opinberingin
Jóhannes – til hinar sjey samkomur í Asia. Náði veri við tykkum og friður, frá Honum, sum er, sum var, og sum kemur, frá hinum sjey andunum, ið framman fyri hásæti Hansara eru,
Opinberingin 1:5 Opinberingin
og frá Jesusi Kristi, hinum trúverda vitni, hinum frumborna av hinum deyðu og Harranum yvir kongum jarðarinnar – Honum, sum elskar okkum og hevur loyst okkum frá syndum okkara við blóði Sínum
Opinberingin 1:6 Opinberingin
og gjørt okkum til kongaríki, til prestar fyri Gudi og Faðir Sínum! Honum veri dýrd og máttur í aldur og allar ævir! Amen.
Opinberingin 1:7 Opinberingin
Hann kemur við skýggjunum, og hvørt eyga skal síggja Hann, eisini teir, sum hava stungið Hann; og allar ættir jarðarinnar skulu gráta sárt yvir Honum. – Ja, amen!
Opinberingin 1:8 Opinberingin
Eg eri alfa og omega,* sigur Gud Harrin, Hann, sum er, sum var, og sum kemur, hin Alvaldi.
Opinberingin 1:9 Opinberingin
Eg, Jóhannes, sum eri bróðir tykkara og havi lut við tykkum í trongdini, ríkinum og tolinum í Jesusi, var í oynni, sum kallast Patmos, fyri orðs Guds skuld, og fyri vitnisburðar Jesu skuld.
Opinberingin 1:10 Opinberingin
Eg kom í burturrykking í andanum dag Harrans og hoyrdi aftan fyri meg harða rødd – eins og lúðrar – ið segði:
Opinberingin 1:11 Opinberingin
„Tað, sum tú sært, skriva tað í bók og send tað til hinar sjey samkomurnar, til Efesus, Smyrna, Pergamus, Týatira, Sardes, Filadelfia og Laodikea!“
Opinberingin 1:12 Opinberingin
Eg vendi mær á at síggja, hvat tað var fyri rødd, ið talaði við meg, og táið eg vendi mær, sá eg sjey ljósastakar av gulli
Opinberingin 1:13 Opinberingin
og millum ljósastakarnar ein, sum líktist menniskjasyni, klæddan í fótsíðan kyrtil og við gullbelti spentum um bróstið.
Opinberingin 1:14 Opinberingin
Høvd og hár Hansara vóru hvít, sum hvít ull, sum kavi, og eygu Hansara sum eldslogi.
Opinberingin 1:15 Opinberingin
Føtur Hansara líktust skínandi málmi, táið hann er gløddur í ovninum, og rødd Hansara var sum ljóð mangra vatna.
Opinberingin 1:16 Opinberingin
Í høgru hond hevði Hann sjey stjørnur; úr munni Hansara gekk út tvíeggjað, hvast svørð; og ásjón Hansara var sum sólin, táið hon skínur í kraft síni.
Opinberingin 1:17 Opinberingin
Táið eg sá Hann, fall eg sum deyður niður fyri føtur Hansara. Men Hann legði høgru hond Sína á meg og segði:
Opinberingin 1:18 Opinberingin
„Óttast ikki! Eg eri hin fyrsti, hin síðsti og hin livandi. Eg var deyður, men hygg, Eg eri livandi í aldur og allar ævir! Eg havi lyklar deyðans og deyðaríkisins.
Opinberingin 1:19 Opinberingin
Skriva tí tað, sum tú sást, bæði tað, sum er, og tað, sum henda skal hereftir,
Opinberingin 1:20 Opinberingin
loyndarmálið um hinar sjey stjørnurnar, sum tú sást í høgru hond Míni, og hinar sjey ljósastakarnar av gulli! – Stjørnurnar sjey eru einglar hinna sjey samkoma, og ljósastakarnir sjey eru sjey samkomur.“
Opinberingin 2:1 Opinberingin
„Skriva til eingil samkomunnar í Efesus: „Hetta sigur Hann, sum heldur hinum sjey stjørnunum í høgru hond, Hann, sum gongur millum hinar sjey ljósastakarnar av gulli:
Opinberingin 2:2 Opinberingin
Eg veit um verk tíni, arbeiði títt og tol títt, og at hini illu ikki verða told av tær. Tú hevur roynt teir, ið siga seg vera ápostlar og eru tað ikki, og tú hevur funnið teir vera lygnarar.
Opinberingin 2:3 Opinberingin
Tú hevur tol og hevur havt nógv at bera fyri navns Míns skuld og ert ikki vorðin troytt.
Opinberingin 2:4 Opinberingin
Men Eg havi tað ímóti tær, at tú ert farin frá hinum fyrsta kærleika tínum.
Opinberingin 2:5 Opinberingin
Hugsa tí um, hvørjum tú ert fallin frá, og vend við og ger somu verk sum áður! Annars komi Eg á teg og skal flyta ljósastaka tín úr staði hansara – um tú vendir ikki við.
Opinberingin 2:6 Opinberingin
Men tað hevur tú, at tú hatar verk Nikola’itanna – sum Eg hati við.
Opinberingin 2:7 Opinberingin
Tann, ið oyru hevur, hoyri tað, sum Andin sigur við samkomurnar! – Tann, ið sigrar, honum skal Eg geva at eta av træi lívsins, sum er í Paradísi Guds.“
Opinberingin 2:8 Opinberingin
Skriva til eingil samkomunnar í Smyrna: „Hetta sigur hin fyrsti og hin síðsti, Hann, sum deyður var og er vorðin livandi:
Opinberingin 2:9 Opinberingin
Eg veit um trongd tína og fátækdóm tín – tó, tú ert rík! – og gudsspottan teirra, ið siga seg vera Jødar og eru tað ikki, men eru sýnagoga Satans.
Opinberingin 2:10 Opinberingin
Óttast ikki fyri tí, sum tú skalt líða! Djevulin skal seta nøkur av tykkum í fangahús – fyri at tit skulu verða roynd – og tit skulu hava trongd í tíggju dagar. Ver trúgv til deyðan, so skal Eg geva tær krúnu lívsins!
Opinberingin 2:11 Opinberingin
Tann, ið oyru hevur, hoyri tað, sum Andin sigur við samkomurnar! – Tann, ið sigrar, skal als ikki verða sakaður av hinum øðrum deyða.“
Opinberingin 2:12 Opinberingin
Skriva til eingil samkomunnar í Pergamus: „Hetta sigur Hann, sum hevur hitt tvíeggjaða, hvassa svørð:
Opinberingin 2:13 Opinberingin
Eg veit, hvar tú býrt – har sum hásæti Satans er – og tú heldur fast við navn Mítt; og táið Antipas var trúfasta vitni Mítt – hann, ið dripin varð hjá tykkum, har Satan býr – enntá á teimum døgum avnoktaði tú ikki trúgv Mína.
Opinberingin 2:14 Opinberingin
Men Eg havi eitt sindur ímóti tær: Tú hevur har hjá tær nøkur, ið halda fast við læru Bileams, sum lærdi Balak at leggja ástoyt fyri børn Ísraels – at eta avgudaoffur og dríva siðloysi.
Opinberingin 2:15 Opinberingin
Soleiðis hevur eisini tú nøkur, sum á sama hátt halda fast við læru Nikola’itanna.
Opinberingin 2:16 Opinberingin
Vend við! Annars komi Eg skjótt á teg og skal berjast við tey við svørði muns Míns.
Opinberingin 2:17 Opinberingin
Tann, ið oyru hevur, hoyri tað, sum Andin sigur við samkomurnar! – Tann, ið sigrar, honum skal Eg geva av hinum fjalda manna, og Eg skal geva honum hvítan stein, og nýtt navn – skrivað á steinin – sum eingin kennir uttan tann, ið fær tað.“
Opinberingin 2:18 Opinberingin
Skriva til eingil samkomunnar í Týatira: „Hetta sigur Sonur Guds, sum hevur eygu eins og eldsloga, og hvørs føtur líkjast skínandi málmi:
Opinberingin 2:19 Opinberingin
Eg veit um verk tíni, kærleika tín, tænastu og trúgv tína og tol títt – og hvussu hini síðstu verk tíni eru fleiri enn hini fyrstu.
Opinberingin 2:20 Opinberingin
Men Eg havi tað ímóti tær, at tú hevur tol við kvinnuni Jesabel, ið sigur seg vera profetinnu, og sum lærir – og villleiðir tænarar Mínar at dríva siðloysi og at eta avgudaoffur.
Opinberingin 2:21 Opinberingin
Eg havi givið henni tíð at venda við, men hon vil ikki venda við frá siðloysi sínum.
Opinberingin 2:22 Opinberingin
Eg kasti hana á sjúkalegu; og teir, ið horast við henni, kasti Eg í stóra trongd, um teir venda ikki við frá verkum hennara.
Opinberingin 2:23 Opinberingin
Børn hennara skal Eg sláa við deyða, og allar samkomurnar skulu sanna, at Eg eri tann, ið rannsakar nýru og hjørtu; Eg skal geva tykkum, hvørjum eftir verkum sínum.
Opinberingin 2:24 Opinberingin
Men við tykkum, hini, sum í Týatira eru, øll tykkum, ið ikki hava hesa læru, tí tit „kenna ikki dýpdirnar“, sum tey siga – ja, dýpdir Satans! – við tykkum sigi Eg: Eg leggi onga aðra byrði á tykkum;
Opinberingin 2:25 Opinberingin
haldið bert fast við tað, sum tit hava, inntil Eg komi!
Opinberingin 2:26 Opinberingin
Tann, ið sigrar, og sum líka til endan varðveitir verk Míni, honum skal Eg geva vald yvir heidningunum,
Opinberingin 2:27 Opinberingin
og hann skal stýra teimum við jarnstavi, eins og leiríløt verða brotin sundur – sum eisini Eg havi fingið tað frá Faðir Mínum;
Opinberingin 2:28 Opinberingin
og Eg skal geva honum morgunstjørnuna.
Opinberingin 2:29 Opinberingin
Tann, ið oyru hevur, hoyri tað, sum Andin sigur við samkomurnar!““
Opinberingin 13:1 Opinberingin
Eg sá nú dýr koma upp úr havinum; tað hevði tíggju horn og sjey høvd, á hornum sínum tíggju krúnur og á høvdum sínum nøvn gudsspottanar.