ónd siðsøla / ósiðiligleiki

Galatiabrævið 5:19 Galatiabrævið

Verk holdsins eru opinber; tey eru: Siðloysi, óreinska, skammloysi,

7

Galatiabrævið 5:20 Galatiabrævið

avgudadýrkan, gandur, fíggindskapur, klandur, kappingarhugur, vreiði, stríð, tvídráttur, flokkadráttur,

7

Galatiabrævið 5:21 Galatiabrævið

øvund, morð, drykkjuskapur, svirr og annað tílíkt, sum eg sigi tykkum um frammanundan – eins og eg eisini áður havi sagt – at tey, sum slíkt gera, skulu ikki arva ríki Guds.

7

Fyrra Korintbrævið 6:18 Fyrra Korintbrævið

Flýggið siðloysi! Øll onnur synd, ið menniskjað kann gera, er uttan fyri likamið; men tann, ið drívur siðloysi, syndar móti sínum egna likami.

6

Hebrearabrævið 13:4 Hebrearabrævið

Hjúnabandið veri hildið í æru hjá øllum, og hjúnasongin veri ódálkað! Tí siðloysingar og horkallar skal Gud døma.

6

Markus 7:20 Markus

Men Hann segði: „Tað, sum út fer úr menniskjanum, tað ger menniskjað óreint.

5

Markus 7:21 Markus

Tí innanfrá, úr hjarta menniskjanna, koma hinar illu hugsanir: Siðloysi, stuldur, manndráp,

5

Markus 7:22 Markus

hor, havisjúka, óndskapur, svik, skammloysi, øvund, spottan, hugmóð, fávitska.

5

Markus 7:23 Markus

Alt hetta illa kemur innanfrá og ger menniskjað óreint.“

5

Matteus 5:28 Matteus

Men Eg sigi tykkum, at hvør tann, ið hyggur á kvinnu og hevur hug á henni, hevur longu drivið hor við henni í hjarta sínum.

4

Matteus 5:32 Matteus

Men Eg sigi tykkum, at hvør tann, ið skilst frá konu síni fyri nakað annað enn hor, ger, at hon drívur hor, og hvør tann, ið tekur fráskilda kvinnu til ekta, drívur hor.

3

Fyrra Korintbrævið 10:13 Fyrra Korintbrævið

Eingin freisting er komin á tykkum uttan menniskjalig; og Gud er trúfastur, Hann skal ikki lata tykkum verða freistað út um tað, ið tit eru ment; nei, Hann skal saman við freistingini gera eisini útgongdina úr henni, so tit fáa tolt hana.

3

Efesusbrævið 5:3 Efesusbrævið

Men siðloysi og øll óreinska og havisjúka má ikki so mikið sum nevnast millum tykkara, soleiðis sum heilagum sømir,

3

Kolossibrævið 3:5 Kolossibrævið

Deyðið tí hinar jørðisku limirnar: Siðloysi, óreinsku, girndarbruna, ónda tráan – og havisjúkuna, sum jú er avgudadýrkan!

3

Fyrra Tessalonikabrævið 4:3 Fyrra Tessalonikabrævið

Tí hetta er vilji Guds, heilaggering tykkara, at tit halda tykkum frá siðloysi,

3

Fyrra Tessalonikabrævið 4:4 Fyrra Tessalonikabrævið

at ein og hvør tykkara veit at vinna sína egnu konu í heilagleika og æru,

3

Fyrra Tessalonikabrævið 4:5 Fyrra Tessalonikabrævið

ikki í girndarbruna, sum heidningarnir, ið kenna ikki Gud,

3

Opinberingin 21:8 Opinberingin

Men hini ræddu, hini ótrúgvu, hini viðurstyggiligu, manndráparar, siðloysingar, gandakallar, avgudadýrkarar og allir lygnarar – lutur teirra skal vera í sjónum, sum logar av eldi og svávuli – tað er hin annar deyðin.“

3

Fyrsta Mósebók 2:24 Fyrsta Mósebók

Tí fer maðurin frá faðir og móður og heldur seg til konu sína, og tey bæði verða eitt hold.

2

Orðtøkini 7:1 Orðtøkini

Sonur mín! Varða orð míni og goym boð míni hjá tær!

2

Orðtøkini 7:2 Orðtøkini

Halt boð míni, so skalt tú liva, varða sum eygnasteinin tað, ið eg læri teg!

2

Orðtøkini 7:3 Orðtøkini

Bind tað á fingrar tínar, skriva tað á talvu hjarta tíns!

2

Orðtøkini 7:4 Orðtøkini

Sig við vísdómin: „Tú ert systir mín!“ Og kalla vitið vinkonu tína

2

Orðtøkini 7:5 Orðtøkini

– so tey varða teg fyri konu annars mans, frá fremmandari kvinnu við sleiskum orðum!

2

Orðtøkini 7:6 Orðtøkini

Tí eg hugdi út um vindeygað á húsi mínum, út millum rimarnar,

2

Orðtøkini 7:7 Orðtøkini

og millum hinar óroyndu sá eg unglinga, eg legði til merkis millum hinar ungu ein við ongum skili,

2

Orðtøkini 7:8 Orðtøkini

hann gekk eftir gøtuni við hornið, har sum hon búði, tók leiðina at húsi hennara

2

Orðtøkini 7:9 Orðtøkini

í skýmingini, móti kvøldi, táið nátt og myrkur komu.

2

Orðtøkini 7:10 Orðtøkini

Tá kom ímóti honum kvinna í skøkjubúna og við svikafullum hjarta.

2

Orðtøkini 7:11 Orðtøkini

Vill er hon og kát; heima hava føtur hennara ikki frið á sær;

2

Orðtøkini 7:12 Orðtøkini

nú er hon á gøtum, nú á torgum, og á hvørjum horni lúrir hon.

2

Orðtøkini 7:13 Orðtøkini

Hon treiv í hann og kysti hann, og við frekum andliti segði hon við hann:

2

Orðtøkini 7:14 Orðtøkini

„Eg hevði takkoffur at bera fram, og í dag havi eg uppfylt lyfti míni;

2

Orðtøkini 7:15 Orðtøkini

tí fór eg út ímóti tær, at leita eftir tær, og nú havi eg funnið teg.

2

Orðtøkini 7:16 Orðtøkini

Eg havi reitt song mína við teppum, við marglittum teppum av egyptiskum líni.

2

Orðtøkini 7:17 Orðtøkini

Myrra, aloe og kanel havi eg stroytt út yvir legu mína.

2

Orðtøkini 7:18 Orðtøkini

Kom, lat okkum stuttleika okkum í kærleika, inntil lýsir, frøa okkum í elskhugalysti!

2

Orðtøkini 7:19 Orðtøkini

Tí maður mín er ikki heima, hann er farin langa ferð;

2

Orðtøkini 7:20 Orðtøkini

peningapungin tók hann við sær; hann kemur ikki aftur, fyrrenn fullmáni verður!“

2

Orðtøkini 7:21 Orðtøkini

– Soleiðis lokkaði hon hann við alskyns føgrum orðum, við sleisku vørrum sínum fekk hon vald á honum;

2

Orðtøkini 7:22 Orðtøkini

hann fylgir henni við tað sama sum tarvur, ið verður leiddur at verða dripin, sum í fótjørnum, ið dárin verður tyktaður við

2

Orðtøkini 7:23 Orðtøkini

– inntil pílurin klývur livur hansara – eins og fuglurin skundar sær í snerruna og veit ikki, at lívið er í váða!

2

Orðtøkini 7:24 Orðtøkini

So lurta nú eftir mær, sonur mín, og gev orðum muns míns gætur!

2

Orðtøkini 7:25 Orðtøkini

Lat ikki hjarta títt venda sær til vegir hennara, vilst ikki inn á gøtur hennara!

2

Orðtøkini 7:26 Orðtøkini

Tí mangar, ið hava fingið ólívssár, hevur hon felt, og stórt er tal teirra, ið hon hevur dripið.

2

Orðtøkini 7:27 Orðtøkini

Gjøgnum hús hennara liggja leiðirnar til deyðaríkið, tær, ið ganga niður í kømur deyðans.

2

Matteus 5:27 Matteus

Tit hava hoyrt, at sagt er: „Tú mást ikki dríva hor.“

2

Fyrra Korintbrævið 6:13 Fyrra Korintbrævið

Maturin er fyri búkin, og búkurin fyri matin – og Gud skal gera enda á báðum. Men likamið er ikki fyri siðloysi, men fyri Harran; og Harrin er fyri likamið.

2

Fyrra Korintbrævið 7:2 Fyrra Korintbrævið

Men fyri siðloysis skuld havi hvør maður sína egnu konu, og hvør kvinna sín egna mann!

2