nærri Gudi
103 versir um "nærri Gudi"
Versir
Síða 2 av 3Rómverjabrævið 14:23 Rómverjabrævið
Men tann, ið ivast – etur hann, er hann dómfeldur, tí hann gjørdi tað ikki av trúgv. Alt, ið ikki er av trúgv, er synd.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:1 Fyrra Jóhannesarbrævið
Børn míni! Hetta skrivi eg tykkum, fyri at tit skulu ikki synda. Men um onkur syndar, hava vit talsmann hjá Faðirinum, Jesus Kristus, hin rættvísa;
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:2 Fyrra Jóhannesarbrævið
Hann er bót fyri syndir okkara – og ikki bert fyri okkara, men eisini fyri syndir als heimsins.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:3 Fyrra Jóhannesarbrævið
Av tí vita vit, at vit kenna Hann – av, at vit halda boð Hansara.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:4 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tann, ið sigur: „Eg kenni Hann!“ – og heldur ikki boð Hansara – hann er lygnari, og í honum er sannleikin ikki.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:5 Fyrra Jóhannesarbrævið
Men tann, ið heldur orð Hansara, í honum er av sonnum kærleiki Guds vorðin fullkomin. – Av hesum vita vit, at vit eru í Honum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:6 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tann, ið sigur seg verða verandi í Honum, er eisini bundin at hava somu atferð sum Hann.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:7 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tit elskaðu! Tað er ikki nýtt boð, eg skrivi tykkum, men gamalt boð, sum tit hava havt frá upphavi. Hitt gamla boðið er orðið, ið tit hava hoyrt.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:8 Fyrra Jóhannesarbrævið
Og tó er tað nýtt boð, eg skrivi tykkum, og tað er satt, í Honum og í tykkum; tí myrkrið víkur burt, og hitt sanna ljós skínur longu.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:9 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tann, ið sigur seg vera í ljósinum – og hatar bróður sín – er í myrkrinum enn.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:10 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tann, ið elskar bróður sín, verður verandi í ljósinum, og í honum er einki ástoyt.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:11 Fyrra Jóhannesarbrævið
Men tann, ið hatar bróður sín, er í myrkrinum og gongur í myrkri; og hann veit ikki, hvar hann fer, tí myrkrið hevur blindað eygu hansara.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:12 Fyrra Jóhannesarbrævið
Eg skrivi til tykkara, børn míni, tí syndir tykkara eru tykkum fyrigivnar fyri navns Hansara skuld.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:13 Fyrra Jóhannesarbrævið
Eg skrivi til tykkara, tit fedrar, tí tit kenna Hann, sum er frá upphavi. Eg skrivi til tykkara, tit ungu, tí tit hava sigrað hin illa. Eg havi skrivað til tykkara, børn míni, tí tit kenna Faðirin.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:14 Fyrra Jóhannesarbrævið
Eg havi skrivað til tykkara, tit fedrar, tí tit kenna Hann, sum er frá upphavi. Eg havi skrivað til tykkara, tit ungu, tí tit eru sterk, orð Guds verður verandi í tykkum, og tit hava sigrað hin illa.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:15 Fyrra Jóhannesarbrævið
Elskið ikki heimin, ei heldur tað, sum í heiminum er! Um onkur elskar heimin, er kærleiki Faðirsins ikki í honum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:16 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tí alt, sum í heiminum er – lystur holdsins, lystur eygnanna og stoltleiki lívsins – er ikki av Faðirinum, men av heiminum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:17 Fyrra Jóhannesarbrævið
Og heimurin forgongur, og lystur hansara; men tann, ið ger vilja Guds, verður í allar ævir.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:18 Fyrra Jóhannesarbrævið
Børn míni! Tað er síðsti tími. Tit hava jú hoyrt, at Antikristus kemur, og longu nú eru nógvir antikristar komnir; av tí síggja vit, at tað er síðsti tími.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:19 Fyrra Jóhannesarbrævið
Teir eru farnir út frá okkum – men teir vóru ikki av okkum; tí høvdu teir verið av okkum, so høvdu teir verðið verandi hjá okkum. Men tað skuldi verða opinbert, at ikki allir eru av okkum!
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:20 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tit hava salving frá hinum Heilaga og vita alt.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:21 Fyrra Jóhannesarbrævið
Eg havi ikki skrivað til tykkara, fyri tað at tit ikki kenna sannleikan, men tí tit kenna hann og vita, at eingin lygn er av sannleikanum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:22 Fyrra Jóhannesarbrævið
Hvør er lygnarin, uttan tann, ið noktar, at Jesus er Kristus! Hesin er Antikristus – hann, ið avnoktar Faðirin og Sonin.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:23 Fyrra Jóhannesarbrævið
Hvør tann, ið avnoktar Sonin, hevur heldur ikki Faðirin; tann, ið játtar Sonin, hevur eisini Faðirin.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:24 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tað, sum tit hoyrdu frá upphavi, verði verandi í tykkum! Verður tað verandi í tykkum, sum tit hoyrdu frá upphavi, so skulu eisini tit verða verandi í Syninum og í Faðirinum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:25 Fyrra Jóhannesarbrævið
Hetta er lyftið, Hann lovaði okkum: Hitt æviga lív.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:26 Fyrra Jóhannesarbrævið
Hetta havi eg skrivað tykkum viðvíkjandi teimum, ið villleiða tykkum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:27 Fyrra Jóhannesarbrævið
Men tit – salvingin, ið tit fingu frá Honum, verður verandi í tykkum; og tykkum nýtist ikki, at nakar lærir tykkum; tí sum salving Hansara lærir tykkum alt, so er tað – satt og ikki lygn. Og verðið verandi í Honum, so sum hon hevur lært tykkum!
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:28 Fyrra Jóhannesarbrævið
Og nú, børn míni, verðið verandi í Honum, so vit, táið Hann opinberast, kunnu hava dirvi og ikki verða til skammar fyri Honum í komu Hansara!
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:29 Fyrra Jóhannesarbrævið
Vita tit, at Hann er rættvísur, so vita tit eisini, at hvør tann, ið ger rættvísi, er føddur av Honum.
Dómararnir 20:26 Dómararnir
Tá fóru allir Ísraelsmenn, alt fólkið, til Betel; teir grótu og sótu har fyri ásjón HARRANS og fastaðu henda dagin líka til kvølds; og teir ofraðu brennioffur og takkoffur fyri ásjón HARRANS.
Seinna Kongabók 1:1 Seinna Kongabók
Eftir at Akab var deyður, reiv Móab seg leyst undan Ísrael.
Seinna Kongabók 1:2 Seinna Kongabók
Ahazja datt út gjøgnum vindeygagrindina í loftsali sínum í Samaria og legðist sjúkur. Tá sendi hann menn avstað og segði við teir: „Farið og spyrjið Ba’al-Zebub, gudin í Ekron, um eg komi upp aftur av hesi sjúku!“
Seinna Kongabók 1:3 Seinna Kongabók
Men eingil HARRANS segði við Elias Tisbit: „Ger teg til, far ímóti sendimonnum kongsins í Samaria og sig við teir: „Er tað, tí eingin Gud er í Ísrael, at tit fara at spyrja Ba’al-Zebub, gudin í Ekron!
Seinna Kongabók 1:4 Seinna Kongabók
Aftur fyri hetta sigur HARRIN so: Tú skalt ikki koma úr aftur songini, sum tú ert lagstur í – tú skalt doyggja!““ – Elias fór tá.
Seinna Kongabók 1:5 Seinna Kongabók
Táið sendimenninir komu aftur til kongin, spurdi hann teir: „Hví koma tit aftur?“
Seinna Kongabók 1:6 Seinna Kongabók
Teir svaraðu: „Maður kom ímóti okkum og segði við okkum: „Farið aftur til kong, ið sent tykkum hevur, og sigið við hann: So sigur HARRIN: Er tað, tí eingin Gud er í Ísrael, at tú sendir boð at spyrja Ba’al-Zebub, gudin í Ekron! Aftur fyri hetta skalt tú ikki koma úr aftur songini, sum tú ert lagstur í – tú skalt doyggja!““
Seinna Kongabók 1:7 Seinna Kongabók
Hann spurdi teir: „Hvussu sá maðurin út, sum kom ímóti tykkum og segði hetta við tykkum?“
Seinna Kongabók 1:8 Seinna Kongabók
Teir svaraðu: „Tað var maður í lodnum kappa við leðurbelti um lendarnar.“ Tá segði hann: „Tað hevur verið Elias Tisbitur!“
Seinna Kongabók 1:9 Seinna Kongabók
Hann sendi nú eftir honum høvuðsmann yvir fimmti við monnum hansara. Hesin fór niðan til hansara, har hann sat á fjalstindinum, og segði við hann: „Gudsmaðurin! Kongur sigur, at tú skalt koma oman!“
Seinna Kongabók 1:10 Seinna Kongabók
Men Elias svaraði høvuðsmanninum yvir fimmti: „Eri eg gudsmaður, so falli eldur niður av himli og forkomi tær og hinum fimmti monnum tínum!“ Tá fall eldur niður av himli og forkom honum og hinum fimmti monnum hansara.
Seinna Kongabók 1:11 Seinna Kongabók
Uppaftur sendi hann eftir honum høvuðsmann yvir fimmti við monnum hansara. Hesin tók til orða og segði við hann: „Gudsmaðurin! Kongur sigur, at tú skalt koma oman, og tað skjótt!“
Seinna Kongabók 1:12 Seinna Kongabók
Men Elias svaraði teimum: „Eri eg gudsmaður, so falli eldur niður av himli og forkomi tær og hinum fimmti monnum tínum!“ Tá fall eldur Guds niður av himli og forkom honum og hinum fimmti monnum hansara.
Seinna Kongabók 1:13 Seinna Kongabók
Tá sendi hann eftir honum triðja høvuðsmannin yvir fimmti við monnum hansara. Hesin triði høvuðsmaðurin fór niðan til Elias, fall á knæ fyri honum, bønaði hann og segði við hann: „Gudsmaðurin! Lat lív mítt og lívið í hesum fimmti tænarum tínum vera dýrt í eygum tínum!
Seinna Kongabók 1:14 Seinna Kongabók
Eldur fall jú niður av himli og forkom báðum hinum fyrru høvuðsmonnunum yvir fimmti við monnum teirra; men lat nú lív mítt vera dýrt í eygum tínum!“
Seinna Kongabók 1:15 Seinna Kongabók
Tá segði eingil HARRANS við Elias: „Far oman við honum, og ræðst ikki hann!“* So reistist hann og fór oman við honum til kongin.
Seinna Kongabók 1:16 Seinna Kongabók
Og hann segði við kongin: „So sigur HARRIN: Aftur fyri at tú sendi menn avstað og ætlaði at spyrja Ba’al-Zebub, gudin í Ekron – mundi tað vera, tí eingin Gud er í Ísrael, sum tú kundi spyrja! – so skalt tú ikki koma úr aftur songini, sum tú ert lagstur í – tú skalt doyggja!“
Seinna Kongabók 1:17 Seinna Kongabók
Og hann doyði – eftir tí orði HARRANS, ið Elias hevði talað. Jóram* tók ríkið eftir hann, annað árið ið judakongur Jóram, sonur Jósafat, sat við stýrið; tí hann átti ongan son.
Seinna Kongabók 1:18 Seinna Kongabók
Tað, ið annars er at siga um Ahazja, um tað, ið hann gjørdi, er skrivað í kongakrøniku Ísraels.
Matteus 5:28 Matteus
Men Eg sigi tykkum, at hvør tann, ið hyggur á kvinnu og hevur hug á henni, hevur longu drivið hor við henni í hjarta sínum.