møður sum arbeiða uttan fyri heimið

Orðtøkini 31:1 Orðtøkini

Orð Lemuels kongs, tað, ið móðir hansara segði, táið hon áminti hann:

2

Orðtøkini 31:2 Orðtøkini

Hvat skal eg siga við teg, sonur mín, ja, hvat, sonur lívs míns, ja, hvat, sonur lyfta mína?

2

Orðtøkini 31:3 Orðtøkini

– Gev ikki kvinnum kraft tína, og far ikki leiðir, ið forkoma kongum!

2

Orðtøkini 31:4 Orðtøkini

Ikki sømir kongum, Lemuel, ikki sømir kongum at drekka vín, ei heldur høvdingum at drekka sterkan drykk!

2

Orðtøkini 31:5 Orðtøkini

Tí táið teir drekka, koma teir at gloyma, hvat lóg er, og boyggja rætt alra arminga.

2

Orðtøkini 31:6 Orðtøkini

– Gev honum sterkan drykk, sum er undirgangi nær, og honum vín, sum gongur við sorg í sálini!

2

Orðtøkini 31:7 Orðtøkini

Lat hann drekka, so hann gloymir armóð sína og minnist ikki møði sína longur!

2

Orðtøkini 31:8 Orðtøkini

Lat upp munnin fyri hin málleysa, fyri at fáa øllum hjálparleysum rætt!

2

Orðtøkini 31:9 Orðtøkini

Ja, lat upp munnin, døm rættvíst og hjálp hinum arma og fátæka at fáa rætt!

2

Orðtøkini 31:10 Orðtøkini

Dugnaliga konu – hvør finnur hana? Mangan meir enn perlur er hon verd!

2

Orðtøkini 31:11 Orðtøkini

Hjarta mans hennara lítur á hana, og vinningur trýtur ikki.

2

Orðtøkini 31:12 Orðtøkini

Hon ger honum gott og einki ilt allar ævidagar sínar.

2

Orðtøkini 31:13 Orðtøkini

Hon sær til at fáa ull og lín, og hendur hennara arbeiða hugaliga.

2

Orðtøkini 31:14 Orðtøkini

Hon er sum skip keypmansins: Langa leið fer hon eftir breyði sínum.

2

Orðtøkini 31:15 Orðtøkini

Hon fer upp fyri lýsing og gevur húsfólki sínum mat og gentum sínum setning fyri dagin.

2

Orðtøkini 31:16 Orðtøkini

Hon hevur í huga at fáa nakað av jørð – og fær hana; hon plantar víngarð fyri tað, ið hon hevur vunnið við hondum sínum.

2

Orðtøkini 31:17 Orðtøkini

Kraft bindur hon sær sum belti um lendarnar og ger armar sínar sterkar.

2

Orðtøkini 31:18 Orðtøkini

Hon sær, at húshald hennara gongur væl; lampa hennara sløknar ikki um náttina.

2

Orðtøkini 31:19 Orðtøkini

Hon rættir út hendurnar eftir rokkinum, fingrar hennara taka um snælduna.

2

Orðtøkini 31:20 Orðtøkini

Hon rættir hinum neyðstadda hondina, rættir út armarnar móti hinum fátæka.

2

Orðtøkini 31:21 Orðtøkini

Hon er ikki rædd um hús sítt, um so kavi er; tí alt hús hennara er klætt í skarlak.

2

Orðtøkini 31:22 Orðtøkini

Teppi ger hon sær; fínt lín og purpur er klædningur hennara.

2

Orðtøkini 31:23 Orðtøkini

Maður hennara er kendur í býportrunum, táið hann situr saman við hinum elstu í landinum.

2

Orðtøkini 31:24 Orðtøkini

Línskjúrtur ger hon og selur tær, og belti letur hon til keypmannin.

2

Orðtøkini 31:25 Orðtøkini

Klædd í styrki og heiður gongur hon við smíli hini komandi tíð ímóti.

2

Orðtøkini 31:26 Orðtøkini

Hon letur upp munnin við vísdómi, og kærleiksáminning er á tungu hennara.

2

Orðtøkini 31:27 Orðtøkini

Hon hevur eyga við, hvussu gongur í húsi hennara, og letibreyð etur hon ikki.

2

Orðtøkini 31:28 Orðtøkini

Synir hennara stíga fram og prísa hana lukkuliga; maður hennara reisist og rósar henni:

2

Orðtøkini 31:29 Orðtøkini

„Mangar dugnaligar kvinnur eru, men eingin er móti tær!“

2

Orðtøkini 31:30 Orðtøkini

Vænleiki svíkur, og vakurleiki er fáfongd; tann kvinna, sum óttast HARRAN, skal verða róst.

2

Orðtøkini 31:31 Orðtøkini

Lat hana fáa ávøkst handa hennara, og verk hennara skulu prísa henni í býportrunum!

2

Titusarbrævið 2:4 Titusarbrævið

so tær kunnu læra hinar ungu kvinnur at elska menn sínar og børn síni,

2

Titusarbrævið 2:5 Titusarbrævið

at bera seg sámiliga at, vera reinar, húsligar, góðar, sínum egnu monnum undirgivnar, so orð Guds verður ikki spottað!

2