munnur

Efesusbrævið 4:29 Efesusbrævið

Eingin ólíklig tala komi tykkum av munni, nei, slík, sum góð er til uppbygging, sum nú tørvar, so tey, sum hoyra, kunnu fáa náði við henni!

10

Jákupsbrævið 3:10 Jákupsbrævið

Úr sama munni ganga út signing og bann! Brøður mínir, hetta eigur ikki so at vera!

8

Sálmarnir 141:3 Sálmarnir

HARRI, set vakt fyri munn mín, vak við varradyr mínar!

7

Jeremias 1:9 Jeremias

HARRIN rætti út hondina og nam við munn mín; og HARRIN segði við meg: „Nú leggi Eg orð Míni í munn tín.

6

Matteus 15:11 Matteus

Ikki tað, sum inn fer í munnin, ger menniskjað óreint; nei, tað, sum út fer av munninum, ger menniskjað óreint.“

6

Jákupsbrævið 3:8 Jákupsbrævið

men tunguna fær einki menniskja tamt, hetta óstýriliga illa, fult av drepandi eitri!

6

Orðtøkini 18:21 Orðtøkini

Deyða og lív hevur tungan í valdi sínum, og tann, ið fegin nýtir hana, skal eta ávøkst hennara.

5

Jákupsbrævið 3:5 Jákupsbrævið

Soleiðis er eisini tungan lítil limur og hevur tó stór orð. Hyggið, lítil eldur – hvussu stóran skóg setur hann ikki eld á!

4

Jákupsbrævið 3:6 Jákupsbrævið

Og tungan er eldur! Eins og heimur órættvísi situr tungan millum limir okkara; hon dálkar alt likamið og setur eld á hjól lívsins. Og Helviti hevur sett eld á hana sjálva!

4

Orðtøkini 13:3 Orðtøkini

Tann, ið heldur vakt yvir munni sínum, varðar lív sítt, men tann, ið letur varrarnar langt sundur, honum verður tað til vanlukku.

3

Matteus 12:36 Matteus

Men Eg sigi tykkum, at menniskjuni skulu dómsdagin svara fyri hvørt tómt orð, tey tala.

3

Matteus 12:37 Matteus

Tí eftir orðum tínum skalt tú verða dømdur rættvísur, og eftir orðum tínum skalt tú verða dømdur sekur.“

3

Men táið Hann, Andi sannleikans, kemur, skal Hann leiða tykkum í allan sannleikan. Tí Hann skal ikki tala av Sær sjálvum, nei, tað, sum Hann hoyrir, skal Hann tala, og tað, sum koma skal, fer Hann at kunngera tykkum.

3

Hebrearabrævið 4:12 Hebrearabrævið

Tí orð Guds er livandi og hevur kraft og er hvassari enn nakað tvíeggjað svørð; tað fer ígjøgnum, inntil tað klývur sál og anda, liðir og merg, og dømir hugsanir og ráð hjartans.

3

Fyrra Jóhannesarbrævið 1:9 Fyrra Jóhannesarbrævið

Játta vit syndir okkara, er Hann trúfastur og rættvísur, so Hann fyrigevur okkum syndirnar og reinsar okkum frá allari órættvísi.

3

Fjórða Mósebók 23:19 Fjórða Mósebók

Gud er ikki menniskja, so Hann skuldi logið, ikki menniskjabarn, so Hann skuldi angrað! Skuldi Hann sagt nakað og ikki gjørt tað! Skuldi Hann talað og ikki fullført tað!

2

Fimta Mósebók 4:2 Fimta Mósebók

Tit mugu einki leggja aftrat boðunum, ið eg gevi tykkum, ei heldur taka nakað burturav, nei, tit skulu halda boð HARRANS Guds tykkara, sum eg gevi tykkum!

2

Fimta Mósebók 18:18 Fimta Mósebók

Eg skal lata teimum Profet sum teg stíga upp, ein av brøðrum teirra, og leggja Honum orð Míni í munnin; og Hann skal tala til teirra alt tað, ið Eg gevi Honum boð um.

2

Orðtøkini 10:19 Orðtøkini

Har sum nógv orð eru, tvørrar ikki synd, men tann, ið heldur vakt yvir munni sínum, er klókur.

2

Orðtøkini 10:20 Orðtøkini

Tunga hins rættvísa er útvalt silvur, men hjarta gudleysra er einki vert.

2

Orðtøkini 10:21 Orðtøkini

Varrar hins rættvísa leska mong, men dárarnir doyggja, tí teir hava einki vit.

2

Orðtøkini 12:18 Orðtøkini

Mong tala orð, ið stinga sum svørð, men tunga hinna vísu er heilsubót.

2

Orðtøkini 30:32 Orðtøkini

Hevur tú verið slíkur dári, at tú hevur gjørt teg stóran, ella hevur tú havt ilt í huga, so hond á munn!

2

Orðtøkini 30:33 Orðtøkini

Tí sum smør verður kirnað úr mjólk, og sum blóð verður trýst úr nøsini, so elvist stríð av at øsa upp vreiðina.

2

Esaias 51:16 Esaias

Og Eg legði orð Míni í munn tín og fjaldi teg undir skugga handar Mínar – til at planta himmalin og grundfesta jørðina og siga við Zion: „Tú ert fólk Mítt!“

2

Esaias 51:17 Esaias

Vakna, vakna, reis teg, Jerusalem, tú, sum av hond HARRANS hevur fingið vreiðiskál Hansara at drekka! Hina stóru sløðriskál hevur tú drukkið úr – til síðsta dropa.

2

Jóhannes 1:1 Jóhannes

Í upphavi var Orðið, og Orðið var hjá Gudi, og Orðið var Gud.

2

Rómverjabrævið 13:1 Rómverjabrævið

Hvørt menniskja veri teimum yvirvøldum lýðið, sum yvir tí eru! Tí eingin yvirvøld er, sum ikki er frá Gudi; tær, ið eru, eru settar av Gudi –

2

Efesusbrævið 6:18 Efesusbrævið

biðjandi í Andanum eina og hvørja tíð við allari ákallan og bøn, árvakin í tí og altíð áhaldandi og biðjandi fyri øllum hinum heilagu –

2

Jákupsbrævið 1:19 Jákupsbrævið

Tit vita tað, elskaðu brøður mínir! Men hvørt menniskja veri skjótt at hoyra, seint at tala, seint til vreiði!

2

Jákupsbrævið 1:26 Jákupsbrævið

Um onkur heldur seg dýrka Gud – og heldur ikki tungu sína í teymum, men dárar hjarta sítt – gudsdýrkan hansara er til einkis.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 1:8 Fyrra Jóhannesarbrævið

Siga vit, at vit hava ikki synd, so dára vit okkum sjálv, og sannleikin er ikki í okkum.

2

Versir