móðir móti dóttur

Lukas 12:53 Lukas

Tey skulu liggja í stríði, faðir við son, og sonur við faðir, móðir við dóttur, og dóttir við móður, vermóðir við sonarkonu, og sonarkona við vermóður.“

4

Lukas 12:51 Lukas

Halda tit, at Eg eri komin at geva frið á jørðini? Nei, sigi Eg tykkum – stríð.

3

Lukas 12:52 Lukas

Tí hereftir skulu fimm liggja í stríði í sama húsi, trý við tvey, og tvey við trý.

3

Mika 7:6 Mika

Tí sonurin vanvirðir faðir sín, dóttirin setur seg upp móti móður síni, sonarkonan móti vermóður síni; húsfólk mansins er fíggindar hansara.

2

Lukas 12:1 Lukas

Táið nú fólkið hevði savnað seg í túsundtali, so hvørt traðkaði oman á øðrum, tók Hann til orða og segði við lærisveinar Sínar: „Varðið tykkum fram um alt fyri súrdeiggi Farisearanna, sum er hykl!

2

Lukas 12:2 Lukas

Einki er dult, sum ikki skal koma upp, og einki er loynt, sum ikki skal verða kunnigt.

2

Lukas 12:3 Lukas

Alt, sum tit hava sagt í myrkrinum, skal tí hoyrast í ljósinum, og tað, sum tit hava lýtt í oyrað í kømurunum, skal verða prædikað á tøkunum.

2

Lukas 12:4 Lukas

Men Eg sigi við tykkum, vinir Mínir: Óttist ikki fyri teimum, ið drepa likamið, men so ikki fáa gjørt meir!

2

Lukas 12:5 Lukas

Nei, Eg skal vísa tykkum, hvønn tit skulu óttast: Óttist Hann, sum hevur vald til, eftir at hava dripið, at kasta í Helviti! Ja, Eg sigi tykkum: Óttist Hann!

2

Lukas 12:6 Lukas

Verða ikki fimm spurvar seldir fyri tveir smápeningar! Og ikki ein teirra er gloymdur hjá Gudi.

2

Lukas 12:7 Lukas

Ja, um tað so eru hárini á høvdi tykkara, eru tey øll tald. Óttist ikki! Tit eru meiri verdir enn nógvir spurvar.

2

Lukas 12:8 Lukas

Men Eg sigi tykkum: Hvønn tann, ið kennist við Meg fyri menniskjum, skal eisini Menniskjasonurin kennast við fyri einglum Guds.

2

Lukas 12:9 Lukas

Men tann, ið avnoktar Meg fyri menniskjum, skal verða avnoktaður fyri einglum Guds.

2

Lukas 12:10 Lukas

Og hvør tann, ið talar orð móti Menniskjasyninum, honum skal tað verða fyrigivið; men tann, ið talar spottandi móti Heilaga Andanum, honum skal tað ikki verða fyrigivið.

2

Lukas 12:11 Lukas

Men táið tey leiða tykkum fram fyri sýnagogur og fyri yvirvøldina og teir, ið valdið hava, stúrið tá ikki fyri, hvussu ella við hvørjum tit skulu verja tykkum, ella hvat tit skulu siga!

2

Lukas 12:12 Lukas

Tí Heilagi Andin skal í somu stund læra tykkum tað, sum tit skulu siga.“

2

Lukas 12:13 Lukas

Ein av fólkinum segði við Hann: „Meistari, sig við bróður, at hann skal skifta arvin við meg!“

2

Lukas 12:14 Lukas

Men Hann svaraði honum: „Maður! Hvør hevur sett Meg til dómara yvir tykkum ella at skifta tykkara millum!“

2

Lukas 12:15 Lukas

So segði Hann við tey: „Síggið til og varðið tykkum fyri allari havisjúku! Tí lívið hjá ongum stendur í tí, sum hann eigur, um hann so hevur almikið góðs.“

2

Lukas 12:16 Lukas

Og Hann setti teimum fram líknilsi: „Ríkur maður var, sum hevði fingið nógva grøði av jørð síni.

2

Lukas 12:17 Lukas

Hann hugsaði nú við sær sjálvum og segði: „Hvat skal eg gera? Eg havi jú ikki rúm at goyma grøði mína í.“

2

Lukas 12:18 Lukas

So segði hann: „Hetta skal eg gera: Eg skal ríva niður løður mínar og byggja tær størri, og so skal eg savna alla grøði mína og alt góðs mítt inn í tær.

2

Lukas 12:19 Lukas

Tá skal eg siga við sál mína: Sál! Tú hevur nógv gott liggjandi niður fyri til mong ár; unn tær nú frið, et, drekk og ver glað!“

2

Lukas 12:20 Lukas

Men Gud segði við hann: „Dári tín! Hesa nátt verður tú kravdur eftir sál tíni; hvør skal tá eiga tað, ið tú hevur savnað!“

2

Lukas 12:21 Lukas

Soleiðis gongst honum, ið savnar sær skattir og er ikki ríkur í Gudi.“

2

Lukas 12:22 Lukas

Og Hann segði við lærisveinar Sínar: „Tí sigi Eg tykkum: Stúrið ikki fyri lívinum, hvat tit skulu eta, ei heldur fyri likaminum, hvat tit skulu fara í!

2

Lukas 12:23 Lukas

Lívið er meir enn maturin, og likamið er meir enn klæðini.

2

Lukas 12:24 Lukas

Aktið eftir ravnunum! Teir hvørki sáa ella heysta, teir hava ongan hjall og onga løðu, og Gud føðir teir; hvussu mangan meiri eru ikki tit verdir enn fuglarnir!

2

Lukas 12:25 Lukas

Og hvør tykkara kann við at stúra leggja alin aftrat aldri sínum!

2

Lukas 12:26 Lukas

Eru tit nú ikki førir fyri at gera so frægt sum hitt minsta, hví stúra tit tá fyri hinum!

2

Lukas 12:27 Lukas

Aktið eftir liljunum, hvussu tær vaksa! Tær arbeiða ikki, tær spinna ikki, og Eg sigi tykkum: Ikki sjálvur Sálomon í allari dýrd síni var klæddur sum ein teirra.

2

Lukas 12:28 Lukas

Klæðir Gud nú so grasið á markini, sum stendur í dag og í morgin verður kastað í ovnin, hvussu mikið meiri tá ikki tykkum, tit trúarveiku!

2

Lukas 12:29 Lukas

Spyrjið tí ikki um, hvat tit skulu eta, og hvat tit skulu drekka, og latið ikki huga tykkara reika higar og hagar!

2

Lukas 12:30 Lukas

Øllum slíkum søkja jú heidningarnir í heiminum eftir; men Faðir tykkara veit, at tykkum tørvar hetta.

2

Lukas 12:31 Lukas

Nei, søkið ríki Hansara! So skal hetta verða givið tykkum umframt!

2

Lukas 12:32 Lukas

Óttast ikki, lítla fylgi! Tí Faðir tykkara líkaði at geva tykkum ríkið.

2

Lukas 12:33 Lukas

Seljið tað, sum tit eiga, og gevið olmussu! Gerið tykkum pungar, ið ikki slítast, skatt í Himli, sum ikki verður uppi, har eingin tjóvur sleppur at, og eingin mølur etur!

2

Lukas 12:34 Lukas

Tí har sum skattur tykkara er, verður hjarta tykkara við.

2

Lukas 12:35 Lukas

Lendar tykkara veri gyrdar, og ljós tykkara brennandi!

2

Lukas 12:36 Lukas

Og verið tit sum fólk, ið bíða eftir harra sínum, nær hann man fara úr brúdleypinum, so tey, við tað sama sum hann kemur og bankar uppá, kunnu lata honum upp!

2

Lukas 12:37 Lukas

Sælir eru teir tænarar, ið Harrin finnur vaknar, táið Hann kemur! Sanniliga, sigi Eg tykkum: Hann skal binda belti um seg og seta teir til borðs og ganga har og tæna teimum.

2

Lukas 12:38 Lukas

Og kemur Hann í aðru náttarvøku, ella kemur Hann í triðju náttarvøku, og finnur tað so – sælir eru teir!

2

Lukas 12:39 Lukas

Men tað skilja tit, at visti húsbóndin, hvønn tíma tjóvurin fór at koma, so vakti hann og læt ongan sleppa at bróta inn í hús sítt.

2

Lukas 12:40 Lukas

Verið eisini tit til reiðar! Tí Menniskjasonurin kemur, tann tíma tit ikki hugsa.“

2

Lukas 12:41 Lukas

Tá segði Pætur við Hann: „Harri, er tað okkum, Tú talar um í hasum líknilsinum, ella er tað øll?“

2

Lukas 12:42 Lukas

Harrin svaraði: „Hvør er nú hin trúgvi og skilagóði húshaldarin, ið Harrin fer at seta yvir húsfólk Sítt, at geva teimum hin ásetta kostin í rættari tíð?

2

Lukas 12:43 Lukas

Sælur er tann tænari, ið Harri hansara, táið Hann kemur, finnur at bera seg so at.

2

Lukas 12:44 Lukas

Sanniliga, sigi Eg tykkum: Hann skal seta hann yvir alt, ið Hann eigur.

2

Lukas 12:45 Lukas

Men sigur hesin tænari so í hjarta sínum: „Harri mín drálar at koma!“ – og fer so at sláa dreingirnar og arbeiðskonurnar og eta og drekka og stoyta seg fullan,

2

Lukas 12:46 Lukas

so skal Harrin hjá hesum tænara koma, ein dag hann ikki væntar, og ein tíma hann ikki veit, og høgga hann sundur og lata hann fáa lut saman við hinum ótrúgvu.

2