mentanarlig fjølbroytni
48 versir um "mentanarlig fjølbroytni"
Versir
Síða 1 av 1Galatiabrævið 3:28 Galatiabrævið
Her er ikki Jødi ella Grikki, her er ikki trælur ella frælsur, her er ikki maður ella kvinna; tí tit eru øll eitt í Kristi Jesusi.
Fyrra Korintbrævið 12:12 Fyrra Korintbrævið
Tí eins og likamið er eitt og hevur nógvar limir, men allir limir likamsins – um teir so eru nógvir – tó eru eitt likam – so er eisini við Kristusi.
Fyrra Korintbrævið 12:13 Fyrra Korintbrævið
Tí við einum Anda vórðu vit jú øll doypt at vera eitt likam, annaðhvørt vit nú eru Jødar ella Grikkar, trælir ella fræls; og vit hava øll fingið ein Anda at drekka.
Fyrra Korintbrævið 12:14 Fyrra Korintbrævið
Likamið er jú heldur ikki ein limur, men nógvir.
Fyrra Korintbrævið 12:15 Fyrra Korintbrævið
Um fóturin vildi sagt: „Táið eg ikki eri hond, hoyri eg ikki til likamið!“ so hoyrir hann líka væl til likamið fyri tað.
Fyrra Korintbrævið 12:16 Fyrra Korintbrævið
Og um oyrað vildi sagt: „Táið eg ikki eri eyga, hoyri eg ikki til likamið!“ so hoyrir tað líka væl til likamið fyri tað.
Fyrra Korintbrævið 12:17 Fyrra Korintbrævið
Var alt likamið eyga, hvat varð tá av hoyrnini! Og var tað alt hoyrn, hvat varð tá av luktinum!
Fyrra Korintbrævið 12:18 Fyrra Korintbrævið
Men nú hevur Gud sett limirnar á likamið, hvønn fyri seg, soleiðis sum Hann vildi.
Fyrra Korintbrævið 12:19 Fyrra Korintbrævið
– Vóru teir nú allir ein limur, hvat varð tá av likaminum!
Fyrra Korintbrævið 12:20 Fyrra Korintbrævið
Men nú eru nógvir limir, og bert eitt likam.
Fyrra Korintbrævið 12:21 Fyrra Korintbrævið
Eygað kann ikki siga við hondina: „Mær tørvar teg ikki!“ Og líka lítið kann høvdið siga við føturnar: „Mær tørvar tykkum ikki!“
Fyrra Korintbrævið 12:22 Fyrra Korintbrævið
Tvørtur ímóti – júst teir limir á likaminum, sum tykjast at vera hinir veikastu, eru neyðugir.
Fyrra Korintbrævið 12:23 Fyrra Korintbrævið
Teir limir á likaminum, sum vit ikki halda vera so miklan heiður við, klæða vit við tess meiri heiðuri, og teir limir, ið vit blúgvast við, fjala vit tess sámiligari.
Fyrra Korintbrævið 12:24 Fyrra Korintbrævið
Hinir harímót – teir, ið vit ikki blúgvast við – teimum nýtist ikki hetta. Men Gud hevur sett likamið so saman, at Hann gav tí, sum minni hevur at týða, størri heiður
Fyrra Korintbrævið 12:25 Fyrra Korintbrævið
– fyri at ikki skal vera ósemja í likaminum, men limirnir skulu hava líka umsorgan hvør fyri øðrum.
Fyrra Korintbrævið 12:26 Fyrra Korintbrævið
Líður nú ein limur, líða allir limirnir við, og verður ein limur heiðraður, gleðast allir limirnir við.
Fyrra Korintbrævið 12:27 Fyrra Korintbrævið
– Men nú eru tit likam Kristusar, og limir hvør fyri seg.
Fyrra Korintbrævið 12:28 Fyrra Korintbrævið
Og Gud hevur í samkomuni sett: Fyri tað fyrsta nakrar til ápostlar, fyri tað annað nakrar til profetar, fyri tað triðja nakrar til lærarar, síðani kraftargerðir, síðani gávur at grøða, at hjálpa, at stýra, og ymisk sløg av tungutalu.
Fyrra Korintbrævið 12:29 Fyrra Korintbrævið
Eru allir ápostlar! Eru allir profetar! Eru allir lærarar! Gera allir kraftargerðir!
Fyrra Korintbrævið 12:30 Fyrra Korintbrævið
Hava allir gávur at grøða! Tala allir í tungum! Útleggja allir!
Kolossibrævið 3:11 Kolossibrævið
Her er ikki Grikki og Jødi, umskorin og óumskorin, fremmandur, Skýtti, trælur, frælsur – nei, Kristus er alt og í øllum.
Opinberingin 7:9 Opinberingin
Síðani fekk eg at síggja stóran skara, sum eingin kundi telja, av øllum tjóðum, ættum, fólkum og tungumálum; tey stóðu fyri hásætinum og lambinum, klædd í síðar, hvítar kyrtlar og við pálmagreinum í hondunum.
Opinberingin 7:10 Opinberingin
Tey róptu við harðari rødd og søgdu: „Frelsan hoyrir Gudi okkara til, sum í hásætinum situr, og lambinum!“
Ápostlasøgan 17:26 Ápostlasøgan
Hann hevur gjørt øll fólkasløg av einum blóði – til at búgva um alt jarðarríki; og Hann hevur givið teimum ásettar tíðir og markini fyri bústøðum teirra,
Ápostlasøgan 17:27 Ápostlasøgan
fyri at tey skuldu søkja Gud, um tey tó kundu kenna og finna Hann – tóat Hann er ikki langt frá nøkrum av okkum.
Ápostlasøgan 17:28 Ápostlasøgan
Tí í Honum liva, rørast og eru vit – sum eisini nøkur av skøldum tykkara hava sagt: „Vit eru jú eisini ætt Hansara.“
Rómverjabrævið 14:10 Rómverjabrævið
Men tú, hví dømir tú bróður tín? Ella tú, hví vanvirðir tú bróður tín? Vit skulu jú øll standa fyri dómstóli Guds.
Efesusbrævið 4:2 Efesusbrævið
við øllum eyðmjúkleika og spakføri, við langmóði, so tit í kærleika umbera hvørt annað
Efesusbrævið 4:3 Efesusbrævið
og leggja tykkum eina við at verða verandi í einleika Andans í bandi friðarins:
Efesusbrævið 4:4 Efesusbrævið
Eitt likam og ein Andi, eins og tit eru kallað til eina vón í kalli tykkara,
Efesusbrævið 4:5 Efesusbrævið
ein Harri, ein trúgv, ein dópur,
Fyrsta Mósebók 11:1 Fyrsta Mósebók
Øll jørðin hevði sama tungumál og tosaði líka.
Fyrsta Mósebók 11:2 Fyrsta Mósebók
Sum teir nú ferðaðust eystureftir, komu teir til dal í Sinearslandi og búsettust har.
Fyrsta Mósebók 11:3 Fyrsta Mósebók
Tá søgdu teir hvør við annan: „Komið, latið okkum gera tigulstein og brenna hann væl!“ – Teir brúktu tigulstein í staðin fyri grót og jarðbik í staðin fyri kálk.
Fyrsta Mósebók 11:4 Fyrsta Mósebók
So søgdu teir: „Komið, latið okkum byggja okkum bý, og torn, sum røkkur heilt upp til himmals – latið okkum soleiðis gera okkum navn, so vit skulu ikki verða spjaddir um alla jørðina!“
Fyrsta Mósebók 11:5 Fyrsta Mósebók
Men HARRIN kom niður at síggja býin og tornið, ið menniskjabørnini vóru farin at byggja;
Fyrsta Mósebók 11:6 Fyrsta Mósebók
og HARRIN segði: „Teir eru jú eitt og sama fólk, og eitt og sama tungumál hava teir allir; hetta er tað fyrsta, ið teir eru farnir undir at gera, og nú verður einki teimum óført, hvat teir so seta sær fyri!
Fyrsta Mósebók 11:7 Fyrsta Mósebók
Latið Okkum tí fara niður og blanda tungumál teirra, so teir skilja ikki málið hvør hjá øðrum!“
Fyrsta Mósebók 11:8 Fyrsta Mósebók
Soleiðis spjaddi HARRIN teir haðani út um alla jørðina, og teir góvu uppat at byggja býin.
Fyrsta Mósebók 11:9 Fyrsta Mósebók
Tí fekk hann navnið Bábel; tí har blandaði HARRIN tungumálini á allari jørðini; og haðani spjaddi HARRIN teir út um alla jørðina.
Fyrsta Mósebók 11:10 Fyrsta Mósebók
Hetta er ættarbók Sems. Táið Sem var 100 ár, fekk hann sonin Arpaksad, 2 ár eftir vatnflóðina.
Fyrsta Mósebók 11:11 Fyrsta Mósebók
Eftir at Sem hevði fingið Arpaksad, livdi hann 500 ár; og hann fekk synir og døtur.
Esaias 56:6 Esaias
Og hini fremmandu, sum halda seg til HARRAN, til at tæna Honum og elska navn HARRANS, til at vera tænarar Hansara – øll tey, sum halda sabbatin, so tey vanhalga ikki hann, og sum halda fast við sáttmála Mín,
Esaias 56:7 Esaias
tey skal Eg leiða til heilaga fjall Mítt og gleða tey í bønhúsi Mínum; brennioffur og sláturoffur teirra skulu vera Mær til gleði á altari Mínum; tí hús Mítt skal kallast bønhús fyri allar tjóðir.
Esaias 56:8 Esaias
So sigur Harrin HARRIN, Hann, sum savnar hini burtriknu av Ísrael: Enn fleiri skal Eg savna aftrat honum, umframt tey, sum longu eru savnað til hansara.
Rómverjabrævið 1:16 Rómverjabrævið
Tí eg skammist ikki við evangeliið; tað er jú kraft Guds, hvørjum tí til frelsu, sum trýr, bæði Jøda – fyrst – og Grikka.
Rómverjabrævið 12:16 Rómverjabrævið
Semjist tykkara millum! Tráið ikki eftir hinum høga, nei, haldið tykkum til hitt lága! Gerist ikki klók í tykkara egnu hugsanum!
Fyrra Korintbrævið 9:20 Fyrra Korintbrævið
Eg eri vorðin Jødunum sum Jødi – fyri at vinna Jødar; teimum, ið undir lógini eru, eri eg vorðin sum ein, ið undir lógini er – tóat eg sjálvur eri ikki undir lóg – fyri at vinna tey, sum undir lógini eru;