menniskjaoffur

Fimta Mósebók 18:10 Fimta Mósebók

Eingin má vera hjá tær, sum letur son sín ella dóttur sína ganga gjøgnum eldin, eingin gandakallur ella spámaður, eingin, sum fæst við at leggja út tekin ella við svartakunst,

7

Triðja Mósebók 18:21 Triðja Mósebók

Tú mást ikki geva avkom títt at verða ofrað til Molok; tú mást ikki vanhalga navn Guds tíns. – Eg eri HARRIN!

3

Fimta Mósebók 12:31 Fimta Mósebók

– Tú mást ikki gera sum tey, táið tú dýrkar HARRAN Gud tín; tí alt tað, ið er HARRANUM andstygd, og sum Hann hatar, tað hava tey gjørt, gudum sínum til heiður, ja, tey brendu enntá synir og døtur sínar, gudum sínum til heiður.

3

Seinna Kongabók 3:27 Seinna Kongabók

So tók hann frumborna son sín, hann, ið ríkið skuldi taka eftir hann, og ofraði hann á múrinum sum brennioffur. Tá kom ógvulig vreiði yvir Ísrael, og teir hildu avstað haðani og fóru heimaftur til land sítt.

3

Seinna Kongabók 21:6 Seinna Kongabók

Hann læt son sín ganga gjøgnum eldin, fekst við spádóm og gand, fekk sær fólk, ið manaðu deyð, og spámenn – og gjørdi mangt, sum ónt var í eygum HARRANS, so hann vakti vreiði Hansara.

3

Fyrsta Mósebók 22:1 Fyrsta Mósebók

Nakað eftir hetta royndi Gud Ábraham. Hann segði við hann: „Ábraham!“ Hann svaraði: „Ja, her eri eg!“

2

Fyrsta Mósebók 22:2 Fyrsta Mósebók

Tá segði Hann: „Tak son tín, Ísak, tín einasta, hann, ið tú elskar, far til Morialand og ofra hann har sum brennioffur á einum av fjøllunum, sum Eg skal vísa tær!“

2

Fyrsta Mósebók 22:3 Fyrsta Mósebók

Tíðliga morgunin eftir saðlaði tá Ábraham esil sítt, tók tveir av dreingjum sínum og son sín Ísak við sær, høgdi við til brenniofrið og fór so avstað, hagar sum Gud hevði sagt við hann.

2

Fyrsta Mósebók 22:4 Fyrsta Mósebók

Táið Ábraham triðja dagin hugdi rundan um seg, sá hann staðið langt burtur.

2

Fyrsta Mósebók 22:5 Fyrsta Mósebók

Tá segði Ábraham við dreingir sínar: „Steðgið tit her við eslinum! Eg og drongurin fara hagar yvir at tilbiðja og koma so aftur til tykkara.“

2

Fyrsta Mósebók 22:6 Fyrsta Mósebók

Ábraham tók so viðin til brenniofrið og læt son sín Ísak bera hann; sjálvur tók hann eldin og offurknívin, og so fylgdust teir báðir.

2

Fyrsta Mósebók 22:7 Fyrsta Mósebók

Tá segði Ísakur við Ábraham, faðir sín: „Pápi!“ Hann svaraði: „Ja, sonur mín!“ Hann segði: „Her er eldurin og brennið, men hvar er lambið til brenniofrið?“

2

Fyrsta Mósebók 22:8 Fyrsta Mósebók

Ábraham svaraði: „Gud skal sjálvur síggja til at fáa Sær lambið til brenniofrið, sonur mín!“ So fylgdust teir báðir.

2

Fyrsta Mósebók 22:9 Fyrsta Mósebók

Táið teir nú komu til staðið, sum Gud hevði sagt við hann, reisti Ábraham har altar og legði viðin á tað; síðani bant hann Ísak, son sín, og legði hann á altarið, oman á viðin.

2

Fyrsta Mósebók 22:10 Fyrsta Mósebók

Og Ábraham rætti út hondina, og tók knívin – at drepa son sín.

2

Fyrsta Mósebók 22:11 Fyrsta Mósebók

Tá rópti eingil HARRANS av himli á hann: „Ábraham, Ábraham!“ Hann svaraði: „Ja, her eri eg!“

2

Fyrsta Mósebók 22:12 Fyrsta Mósebók

Eingilin segði: „Legg ikki hond á drongin, ger honum einki! Nú veit Eg, at tú óttast Gud – tú hevur ikki spart einasta son tín fyri Meg!“

2

Fyrsta Mósebók 22:13 Fyrsta Mósebók

Táið Ábraham nú hugdi upp, sá hann aftan fyri seg veðr, sum var komin fastur við hornunum í nakrar tættar greinar, og Ábraham fór og tók veðrin og ofraði hann sum brennioffur í staðin fyri son sín.

2

Fyrsta Mósebók 22:14 Fyrsta Mósebók

Ábraham gav hesum staðnum navnið „HARRIN sær“; nú á døgum eitur tað „Fjallið, har sum HARRIN letur Seg síggja“.

2

Fyrsta Mósebók 22:15 Fyrsta Mósebók

Eingil HARRANS rópti nú uppaftur av himli á Ábraham:

2

Fyrsta Mósebók 22:16 Fyrsta Mósebók

„Eg svørji um Meg sjálvan, sigur HARRIN, at aftur fyri at tú gjørdi hetta og spardi ikki einasta son tín,

2

Fyrsta Mósebók 22:17 Fyrsta Mósebók

so skal Eg stórliga signa teg og gera avkom títt sum stjørnurnar á himli í tali og sum sandin á sjóvarstrond; avkom títt skal koma at eiga portrini hjá fíggindum sínum;

2

Fyrsta Mósebók 22:18 Fyrsta Mósebók

og í avkomi tínum skulu allar slektir á jørðini verða signaðar – aftur fyri at tú lurtaði eftir Mær!“

2

Fyrsta Mósebók 22:19 Fyrsta Mósebók

So fór Ábraham aftur til dreingir sínar, og teir fóru avstað haðani og fylgdust aftur til Be’erseba. Og Ábraham varð búgvandi í Be’erseba.

2

Fyrsta Mósebók 22:20 Fyrsta Mósebók

Nakað eftir hetta vórðu hesi tíðindi borin Ábrahami: „Nakor, bróðir tín, og Milka hava eisini fingið synir:

2

Fyrsta Mósebók 22:21 Fyrsta Mósebók

Uz – sum er hin frumborni hansara – og Buz, bróðir hansara, Kemuel, faðir Áram,

2

Fyrsta Mósebók 22:22 Fyrsta Mósebók

Kesed, Hazo, Pildas, Jidlaf og Betuel.“

2

Fyrsta Mósebók 22:23 Fyrsta Mósebók

– Betuel var faðir Rebekku. – Hesar 8 fekk Nakor, bróðir Ábraham, við Milku.

2

Fyrsta Mósebók 22:24 Fyrsta Mósebók

Eisini hjákona hansara, sum æt Re’uma, fekk børn: Teba, Gaham, Tahas og Ma’aku.

2

Triðja Mósebók 27:28 Triðja Mósebók

Einki, sum bannlýst er, einki, sum onkur halgar HARRANUM av ogn síni við at lýsa tað í bann – tað veri nú fólk, fæ ella arvajørð – einki slíkt má seljast ella loysast; alt, sum er lýst í bann, er háheilagt; tað er ogn HARRANS.

2

Triðja Mósebók 27:29 Triðja Mósebók

Einki menniskja, sum lýst er í bann, má loysast – hann skal lata lív.

2

Dómararnir 11:31 Dómararnir

so skal tann, ið fyrstur kemur ímóti mær úr húsdurum mínum, táið eg í øllum góðum komi aftur frá Ammonitum, hoyra HARRANUM til; eg skal ofra hann sum brennioffur!“

2

Jeremias 7:31 Jeremias

Teir hava bygt Tofethæddir í Hinnomssonardali, til at brenna synir og døtur sínar á – slíkt, sum Eg ikki havi álagt teimum, og sum aldri hevur verið Mær í huga!

2

Jóhannes 3:16 Jóhannes

Tí so elskaði Gud heimin, at Hann gav Son Sín, hin einborna, fyri at hvør tann, ið trýr á Hann, skal ikki fortapast, men hava ævigt lív.

2

Versir