menniskjaligar lógir

Rómverjabrævið 13:1 Rómverjabrævið

Hvørt menniskja veri teimum yvirvøldum lýðið, sum yvir tí eru! Tí eingin yvirvøld er, sum ikki er frá Gudi; tær, ið eru, eru settar av Gudi –

4

Rómverjabrævið 13:2 Rómverjabrævið

so at tann, sum setur seg upp ímóti yvirvøldini, stendur tí ímóti, sum Gud hevur fyriskipað; men tey, sum standa ímóti, skulu fáa dóm sín.

4

Rómverjabrævið 13:3 Rómverjabrævið

Tí teir, ið stýra, eru ikki góðum verkum ein ótti, men óndum. Vilt tú sleppa frá at óttast yvirvøldina – ger tað, sum gott er, so skalt tú fáa rós frá henni!

4

Rómverjabrævið 13:4 Rómverjabrævið

Tí hon er tænari Guds, tær til góða. Men gert tú tað, sum ónt er, so óttast! Tí hon ber ikki svørðið til einkis; hon er tænari Guds, hevnari, honum til revsing, sum ger tað, ið ilt er.

4

Rómverjabrævið 13:5 Rómverjabrævið

Tí er neyðugt at vera lýðin, ikki bert tí revsing er, men eisini fyri samvitskunnar skuld.

4

Rómverjabrævið 13:6 Rómverjabrævið

Tí lata tit jú eisini skattir; tí teir eru tænarar Guds, sum júst hava hetta starv.

4

Rómverjabrævið 13:7 Rómverjabrævið

Gjaldið øllum tað, ið tit skylda – honum skatt, sum skatt skal hava, honum toll, sum toll skal hava, honum ótta, sum ótta skal hava, honum heiður, sum heiður skal hava!

4

Rómverjabrævið 13:8 Rómverjabrævið

Skyldið ongum nakað – uttan tað at elska hvør annan! Tí tann, ið elskar næsta sín, hevur uppfylt lógina.

4

Rómverjabrævið 13:9 Rómverjabrævið

Tí hetta: „Tú mást ikki dríva hor“; „tú mást ikki drepa“; „tú mást ikki stjala“; „tú mást ikki girnast“ – og hvat annað boð ið er – tað er stutt innihildið í hesum orði: „Tú skalt elska næsta tín sum teg sjálvan.“

4

Rómverjabrævið 13:10 Rómverjabrævið

Kærleikin ger næstanum einki ilt; tí er kærleikin uppfylling lógarinnar.

4

Rómverjabrævið 13:11 Rómverjabrævið

– Hetta eiga vit at gera, av tí at vit vita tíðina, at tímin er longu komin hjá okkum at vakna upp úr svøvni; tí frelsa okkara er nærri nú, enn táið vit komu til trúgv.

4

Rómverjabrævið 13:12 Rómverjabrævið

Náttin líður, og dagurin er nær; latið okkum tí leggja av verk myrkursins og lata okkum í herklæði ljósins!

4

Rómverjabrævið 13:13 Rómverjabrævið

Latið okkum hava sømiligan atburð, sum um dagin, ikki liva í svirri og drykkjuskapi, ikki í ólevnaði og skammloysi, ikki í klandri og øvund!

4

Rómverjabrævið 13:14 Rómverjabrævið

Nei, latið tykkum í Harran Jesus Kristus, og havið ikki slíka umsorgan fyri holdinum, at tað øsir upp girndir!

4

Ápostlasøgan 5:29 Ápostlasøgan

Men Pætur og hinir ápostlarnir svaraðu: „Ein eigur at lýða Gud meir enn menniskju!

3

Rómverjabrævið 2:1 Rómverjabrævið

Tú, menniskja – hvør tú so ert, sum dømir – hevur tí onga avsakan; í tí, sum tú dømir annan fyri, fordømir tú jú teg sjálvan; tí tú, sum dømir, gert tað sama!

2

Rómverjabrævið 2:2 Rómverjabrævið

Vit vita, at dómur Guds – sum sannleiki býður – er yvir teimum, ið slíkt gera.

2

Rómverjabrævið 2:3 Rómverjabrævið

Men tú, menniskja, sum dømir tey, ið slíkt gera, og gert tað sjálvur, heldur tú, at tú skalt sleppa undan dómi Guds?

2

Rómverjabrævið 2:4 Rómverjabrævið

Ella vanvirðir tú ríkidømi góðsku, tolinmóðs og langmóðs Hansara og veitst ikki, at góðska Guds leiðir teg til umvending?

2

Rómverjabrævið 2:5 Rómverjabrævið

Við tað at tú ert so harður, og hjarta títt kennir ikki angur, hópar tú tær upp vreiði á degi vreiðinnar, táið rættvísi dómur Guds verður opinberaður.

2

Rómverjabrævið 2:6 Rómverjabrævið

Hann skal løna einum og hvørjum eftir verkum hansara.

2

Rómverjabrævið 2:7 Rómverjabrævið

Ævigt lív skal Hann geva teimum, sum við áhaldni í góðum verki søkja dýrd, heiður og óforgeingiligleika.

2

Rómverjabrævið 2:8 Rómverjabrævið

Men yvir tey, sum hava hug til stríð og akta ikki sannleikan, men akta órættvísina, skal koma vreiði og bræði;

2

Rómverjabrævið 2:9 Rómverjabrævið

trongd og angist skal koma yvir hvørja menniskjasál, ið ger hitt ónda, bæði Jøda – fyrst – og síðani Grikka,

2

Rómverjabrævið 2:10 Rómverjabrævið

men dýrd, heiður og friður yvir hvønn tann, sum ger hitt góða, bæði Jøda – fyrst – og so Grikka.

2

Rómverjabrævið 2:11 Rómverjabrævið

Tí hjá Gudi er ikki mannamunur;

2

Rómverjabrævið 2:12 Rómverjabrævið

øll, ið syndað hava uttan lóg, skulu eisini fortapast uttan lóg; og øll, ið syndað hava undir lóg, skulu verða dømd við lóg.

2

Rómverjabrævið 2:13 Rómverjabrævið

Tí ikki tey, sum hoyra lógina, eru rættvís fyri Gudi; nei, tey, sum gera eftir lógini, skulu verða rættvísgjørd.

2

Rómverjabrævið 2:14 Rómverjabrævið

Tí táið heidningar – sum ikki hava lóg – av náttúruni gera tað, sum lógin sigur, eru teir, uttan at hava lógina, sær sjálvum lóg;

2

Rómverjabrævið 2:15 Rómverjabrævið

teir vísa jú, at verk lógarinnar er skrivað í hjørtum teirra. Eisini samvitska teirra vitnar, og hugsanirnar sínámillum klaga ella eisini verja hvør aðra

2

Rómverjabrævið 2:16 Rómverjabrævið

– tann dag Gud skal døma hitt dulda hjá menniskjunum eftir evangelii mínum við Jesusi Kristi.

2

Rómverjabrævið 2:17 Rómverjabrævið

Tú kallar teg Jøda, setur lít tína til lógina, rósar tær av Gudi,

2

Rómverjabrævið 2:18 Rómverjabrævið

kennir vilja Hansara og dømir um hitt ymiska, við tað at tú ert lærdur av lógini;

2

Rómverjabrævið 2:19 Rómverjabrævið

tú lítur tær til at vera blindum vegleiðari, teimum ljós, sum í myrkri eru,

2

Rómverjabrævið 2:20 Rómverjabrævið

dárum uppalari, ómyndigum lærari – við tað at tú í lógini hevur rætta snið kunnleikans og sannleikans.

2

Rómverjabrævið 2:21 Rómverjabrævið

– Tú, sum lærir onnur, lærir ikki teg sjálvan! Tú, sum prædikar, at ikki eigur at verða stolið – tú stjelur!

2

Rómverjabrævið 2:22 Rómverjabrævið

Tú, sum sigur, at ikki eigur at verða drivið hor, tú drívur hor! Tú, sum hevur andstygd fyri avgudum, rænir avgudatempul!

2

Rómverjabrævið 2:23 Rómverjabrævið

Tú, sum rósar tær av lógini, vanærir Gud við at bróta lógina!

2

Rómverjabrævið 2:24 Rómverjabrævið

Tí „fyri tykkara skuld verður navn Guds spottað millum heidningarnar“ – sum skrivað er.

2

Rómverjabrævið 2:25 Rómverjabrævið

Víst er umskeringin til nyttu, um tú heldur lógina; men ert tú lógbrótari, so ert tú við umskering tíni óumskorin kortini.

2

Rómverjabrævið 2:26 Rómverjabrævið

Heldur nú hin óumskorni boð lógarinnar – skal hann tá ikki, tóat hann er óumskorin, verða roknaður sum umskorin!

2

Rómverjabrævið 2:27 Rómverjabrævið

Og táið tann, ið av náttúruni er óumskorin, fullkemur lógina, skal hann døma teg, tú, sum við bókstavi og umskering ert lógbrótari.

2

Rómverjabrævið 2:28 Rómverjabrævið

Tí ikki er tann Jødi, sum er tað útvortis, ei heldur er umskeringin tann, sum gjørd verður opinberliga á holdinum.

2

Rómverjabrævið 2:29 Rómverjabrævið

Nei, tann er Jødi, sum er tað í loyndum, og umskeringin er umskering hjartans í andanum, ikki í bókstavinum. Slíkur hevur rós sítt, ikki frá menniskjum, men frá Gudi.

2

Titusarbrævið 3:1 Titusarbrævið

Minn tey á at vera yvirvøldini og teimum, ið valdið hava, undirgivin, at vera lýðin og til reiðar til alt gott verk,

2

Fyrra Pætursbrævið 2:13 Fyrra Pætursbrævið

Verið tí fyri Harrans skuld allari menniskjaligari fyriskipan undirgivin, veri tað nú konginum sum hinum hægsta

2

Fyrra Pætursbrævið 2:14 Fyrra Pætursbrævið

ella landshøvdingum sum teimum, ið sendir eru av honum, teimum til revsing, sum ilt gera, men teimum til rós, sum gott gera!

2

Fyrra Pætursbrævið 2:15 Fyrra Pætursbrævið

Tí vilji Guds er, at tit soleiðis, við at gera hitt góða, skulu fáa fávitsku dáranna at tagna –

2

Fyrra Pætursbrævið 2:16 Fyrra Pætursbrævið

sum fræls, tó ikki sum tey, ið hava frælsið til skjól óndskapar, nei, sum tænarar Guds.

2

Fyrra Pætursbrævið 2:17 Fyrra Pætursbrævið

Ærið øll, elskið bróðurskapin, óttist Gud, heiðrið kongin!

2