mangul á huginum / drívmegi

Galatiabrævið 6:9 Galatiabrævið

Latið okkum ikki troyttast av at gera hitt góða! Tí vit skulu heysta í síni tíð, so satt sum vit geva ikki uppat.

7

Filippibrævið 4:13 Filippibrævið

Alt eri eg mentur í Honum, sum ger meg sterkan.

6

Orðtøkini 14:23 Orðtøkini

Av øllum møðsomum arbeiði vinst okkurt, men tómt tos voldir einki uttan tap.

5

Fyrra Pætursbrævið 5:7 Fyrra Pætursbrævið

Og kastið alla sorg tykkara á Hann! Tí Hann hevur umsorgan fyri tykkum.

5

Orðtøkini 6:6 Orðtøkini

Far til meyruna, letingi, hygg, hvussu hon ber seg at, og verð vísur!

4

Orðtøkini 6:7 Orðtøkini

Hon hevur hvørki høvdinga, fúta ella harra,

4

Orðtøkini 6:8 Orðtøkini

og kortini ger hon um summarið føði sína til, sankar um heystið mat sín.

4

Orðtøkini 6:9 Orðtøkini

Hvussu leingi ætlar tú at liggja, letingi, nær fert tú at reisast av svøvni?

4

Orðtøkini 6:10 Orðtøkini

[Tú sigur:] „Sova eina løtu enn, dúra eina løtu, halda saman hendur og hvíla eina løtu!“

4

Orðtøkini 6:11 Orðtøkini

– Sum ránsmaður kemur tá armóðin á teg, neyðin sum vápnaður maður!

4

Orðtøkini 13:4 Orðtøkini

Hin lati tráar – og fær einki, men sál hinna hugagóðu verður mett.

3

Rómverjabrævið 12:11 Rómverjabrævið

Verið ikki flógv í íðinskapi tykkara, verið brennandi í andanum – tænið Harranum!

3

Fyrra Korintbrævið 15:58 Fyrra Korintbrævið

Verið tí fastir, elskaðu brøður mínir, óvikiligir, altíð ríkir í verki Harrans! Tit vita jú, at arbeiði tykkara er ikki til einkis í Harranum!

3

Seinna Tessalonikabrævið 3:10 Seinna Tessalonikabrævið

Longu táið vit vóru hjá tykkum, góvu vit tykkum jú hetta boð, at vil onkur ikki arbeiða, skal hann heldur ikki eta.

3

Seinna Tessalonikabrævið 3:11 Seinna Tessalonikabrævið

Tí vit hoyra, at nøkur av tykkum liva óregluliga og arbeiða ikki, men fáast við slíkt, sum ikki kemur teimum við.

3

Seinna Tessalonikabrævið 3:12 Seinna Tessalonikabrævið

Slíkum geva vit tað boð og áminna tey í Harranum Jesusi Kristi, at tey arbeiða still og eta sítt egna breyð.

3

Sálmarnir 37:5 Sálmarnir

Gev HARRANUM veg tín í hond, lít á Hann! Hann skal gera tað!

2

Orðtøkini 12:24 Orðtøkini

Hond hins hugagóða kemur at stýra, men leti verður trælur.

2

Orðtøkini 20:4 Orðtøkini

Um veturin vil letingin ikki pløga; tí leitar hann um heystið eftir grøði, men finnur onga.

2

Prædikarin 9:10 Prædikarin

Alt, ið hond tín er før fyri at gera við styrki tíni, ger tað! Tí hvørki virki, klókskapur, kunnskapur ella vísdómur er í deyðaríkinum, har sum tú fert.

2

Matteus 6:33 Matteus

Nei, søkið fyrst ríki Guds og rættvísi Hansara! So skal alt hetta verða givið tykkum umframt!

2

Matteus 25:26 Matteus

Tá svaraði Harri hansara honum: „Óndi og lati tænari tín! Tú visti, at eg heysti, har eg ikki sáaði, og savni, har eg ikki stroyddi.

2

Matteus 25:27 Matteus

Tí skuldi tú sett pening mín inn hjá peningavekslarunum, so eg fekk mítt aftur við rentu, táið eg kom heim.

2

Matteus 25:28 Matteus

Takið tí hasa talentina frá honum, og latið hann, ið hevur hinar tíggju talentirnar, fáa hana!

2

Matteus 25:29 Matteus

Tí hvør tann, ið hevur, honum skal verða givið, og hann skal hava yvirflóð; men tann, ið ikki hevur, frá honum skal verða tikið eisini tað, ið hann hevur.

2

Matteus 25:30 Matteus

Og kastið hin ónýta tænaran út í myrkrið uttanfyri!“ – Har skal vera grátur og tannagrísl!

2

Fyrra Korintbrævið 10:13 Fyrra Korintbrævið

Eingin freisting er komin á tykkum uttan menniskjalig; og Gud er trúfastur, Hann skal ikki lata tykkum verða freistað út um tað, ið tit eru ment; nei, Hann skal saman við freistingini gera eisini útgongdina úr henni, so tit fáa tolt hana.

2

Kolossibrævið 3:23 Kolossibrævið

Hvat tit so gera, gerið tað av hjarta, sum fyri Harran og ikki fyri menniskju!

2

Hebrearabrævið 6:11 Hebrearabrævið

Men ynski okkara er, at ein og hvør tykkara líka til endan skal vísa sama íðinskap fyri hini fullu vissu í vónini,

2

Hebrearabrævið 6:12 Hebrearabrævið

so tit ikki verða trek, men eftirfylgja teimum, sum við trúgv og toli arva lyftini.

2

Jákupsbrævið 1:12 Jákupsbrævið

Sælur er tann maður, sum heldur út í freisting! Táið liðugt er at royna hann, skal hann fáa krúnu lívsins, sum Gud hevur lovað teimum, ið elska Hann.

2