mamma‑ og abbarforeldur / hjúnakyn

Fyrsta Mósebók 6:2 Fyrsta Mósebók

sóu gudssynirnir, at menniskjadøturnar vóru vakrar, og teir tóku sær konur, so mangar sum teimum lysti.

2

Fyrsta Mósebók 6:3 Fyrsta Mósebók

Tá segði HARRIN: „Andi Mín skal ikki til ævigar tíðir stríðast við menniskjuni! Í villing síni eru tey hold; dagar teirra skulu vera 120 ár.“

2

Fyrsta Mósebók 6:4 Fyrsta Mósebók

Á teimum døgum, og eisini seinni í tíðini, vóru kapparnir á jørðini – táið gudssynirnir fóru inn til menniskjadøturnar, og tær føddu teimum børn; hetta vóru teir veldigu í forðum, teir navngitnu.

2

Fyrsta Mósebók 6:5 Fyrsta Mósebók

Men HARRIN sá, at óndskapurin í menniskjunum var stórur á jørðini, og at hjartans hugsan og tráan teirra var ikki annað enn ilt allan dagin.

2

Fyrsta Mósebók 6:6 Fyrsta Mósebók

Tá angraði HARRIN, at Hann hevði gjørt menniskjuna á jørðini; tað voldi Honum sorg í hjartanum.

2

Fyrsta Mósebók 6:7 Fyrsta Mósebók

Og HARRIN segði: „Eg skal týna menniskjuni, ið Eg havi skapt, av jørðini, bæði menniskju, fæ, skriðdýr og fuglarnar undir himli; tí Eg angri, at Eg havi gjørt tey!“

2

Fyrsta Mósebók 6:8 Fyrsta Mósebók

– Men Nóa fann náði fyri eygum HARRANS.

2

Fyrsta Mósebók 6:9 Fyrsta Mósebók

Hetta er ættarbók Nóa. Nóa var rættvísur, ólastandi maður á tíð síni; Nóa livdi við Gudi.

2

Fyrsta Mósebók 6:10 Fyrsta Mósebók

Nóa fekk tríggjar synir: Sem, Kam og Jafet.

2

Fyrsta Mósebók 6:11 Fyrsta Mósebók

Men jørðin var spilt fyri eygum Guds; jørðin varð full av órætti.

2

Fyrsta Mósebók 6:12 Fyrsta Mósebók

Gud sá jørðina – hon var spilt; tí alt hold hevði spilt veg sín á jørðini.

2

Fyrsta Mósebók 6:13 Fyrsta Mósebók

Tá segði Gud við Nóa: „Eg havi gjørt av, at Eg skal gera enda á øllum holdi, tí tey hava fylt jørðina við órætti; nú skal Eg forkoma bæði teimum og jørðini.

2

Fyrsta Mósebók 6:14 Fyrsta Mósebók

Men tú skalt gera tær ørk av goferviði; við kømurum skalt tú gera hana og bika hana bæði innan og uttan.

2

Fyrsta Mósebók 6:15 Fyrsta Mósebók

Soleiðis skalt tú gera ørkina: Hon skal vera 300 alin long, 50 alin breið og 30 alin høg.

2

Fyrsta Mósebók 6:16 Fyrsta Mósebók

Eitt vindeyga skalt tú gera á ørkini í erva, eina alin høgt allan vegin, og dyr arkarinnar skalt tú gera á síðu hennara; tú skalt gera hana við eini niðastu, eini mittastu og eini ovastu hædd.

2

Fyrsta Mósebók 6:17 Fyrsta Mósebók

Eg lati nú vatnflóð koma yvir jørðina til at týna alt hold undir himli, sum lívsandi er í; alt tað, ið á jørðini er, skal ganga til grundar.

2

Fyrsta Mósebók 6:18 Fyrsta Mósebók

Men við teg geri Eg sáttmála Mín; tú skalt fara inn í ørkina, tú og synir tínir, kona tín og sonarkonur tínar við tær.

2

Fyrsta Mósebók 6:19 Fyrsta Mósebók

Av øllum, ið livir, av øllum holdi, skalt tú taka eitt par av hvørjum slagi inn í ørkina fyri at halda tey á lívi saman við tær; hannslag og honslag skal tað vera.

2

Fyrsta Mósebók 6:20 Fyrsta Mósebók

Av fuglunum eftir teirra slagi, av fænum eftir slagi tess, og av øllum skriðdýrum á jørðini eftir teirra slagi skal eitt par av hvørjum fara inn til tín fyri at verða hildin á lívi.

2

Fyrsta Mósebók 6:21 Fyrsta Mósebók

Tú skalt fáa tær av alskyns føði, ið etin verður, og savna tað til tín, so tað kann vera tær og teimum til føði.“

2

Fyrsta Mósebók 6:22 Fyrsta Mósebók

Nóa so gjørdi; í einum og øllum gjørdi hann, sum Gud hevði sagt við hann.

2

Onnur Mósebók 20:17 Onnur Mósebók

Tú mást ikki girnast hús næsta tíns. Tú mást ikki girnast konu næsta tíns, ei heldur træl hansara, trælkvinnu hansara, neyt hansara, esil hansara, ella nakað, ið næsti tín eigur.“

2

Onnur Mósebók 35:2 Onnur Mósebók

Seks dagar skal verða arbeitt, men sjeyndi dagurin skal vera tykkum heilagur hvíludagur, háheilagur sabbatur fyri HARRANUM; hvør tann, ið ger nakað arbeiði tann dagin, skal lata lív.

2

Triðja Mósebók 18:22 Triðja Mósebók

Tú mást ikki liggja hjá mannfólki, soleiðis sum ein liggur hjá kvinnu – tað er andstygd!

2

Triðja Mósebók 20:14 Triðja Mósebók

Giftist maður við kvinnu og móður hennara, so er tað skammiligur atburður; bæði hann og kvinnurnar skulu verða brend; slíkur skammiligur atburður má ikki vera millum tykkara!

2

Triðja Mósebók 20:21 Triðja Mósebók

Tekur maður konu bróður síns, so er tað skammleysur atburður; hann hevur lyft burtur av blygd bróður síns, tey skulu verða barnleys!

2

Hebrearabrævið 10:26 Hebrearabrævið

Tí synda vit við vilja eftir at hava lært sannleikan at kenna, so er einki offur longur fyri syndir,

2

Jákupsbrævið 1:14 Jákupsbrævið

Nei, ein og hvør verður freistaður, táið hann verður drigin og lokkaður av síni egnu girnd.

2

Jákupsbrævið 1:15 Jákupsbrævið

Síðani, táið girndin er farin at ganga við fostri, føðir hon synd, og táið syndin er fullvaksin, føðir hon deyða.

2