lættreiðiligur / at vera illur skjótt

Orðtøkini 29:11 Orðtøkini

Alt illsinni sítt letur dárin streyma út, men hin vísi heldur vreiðini aftur og stillar hana.

7

Orðtøkini 15:1 Orðtøkini

Milt svar stillar bræði, men særandi orð vekur vreiði.

6

Orðtøkini 21:23 Orðtøkini

Tann, ið varðar munn sín og tungu sína, varðar lív sítt frá trongdum.

5

Fyrra Korintbrævið 13:1 Fyrra Korintbrævið

Um eg so tali við tungum menniskja og eingla, men havi ikki kærleika, eri eg vorðin ljóðandi málmur ella klingandi bjølla.

5

Fyrra Korintbrævið 13:2 Fyrra Korintbrævið

Um eg so havi profetagávu, kenni øll loyndarmál og eigi allan kunnskap, og um eg so havi alla trúgv, so eg kann flyta fjøll, men havi ikki kærleika, eri eg einki.

5

Fyrra Korintbrævið 13:3 Fyrra Korintbrævið

Og um eg so býti út, fátækum til føði, alt, ið eg eigi, og um eg so gevi likam mítt at verða brent, men havi ikki kærleika, batar tað mær einki.

5

Fyrra Korintbrævið 13:4 Fyrra Korintbrævið

Kærleikin er langmóðigur, er mildur; kærleikin ber ikki øvund, kærleikin reypar ikki, blásist ikki upp;

5

Fyrra Korintbrævið 13:5 Fyrra Korintbrævið

hann ber seg ikki ósømiliga at, søkir ikki sítt egna, goymir ikki agg, tilroknar ikki hitt illa;

5

Fyrra Korintbrævið 13:6 Fyrra Korintbrævið

hann gleðist ikki yvir órættvísi, men gleðist yvir sannleika;

5

Fyrra Korintbrævið 13:7 Fyrra Korintbrævið

hann breiðir yvir alt, trýr øllum, vónar alt, tolir alt.

5

Fyrra Korintbrævið 13:8 Fyrra Korintbrævið

Kærleikin fellur aldri burtur. Men profetagávur – tær skulu fáa enda; somuleiðis tungutala – hon skal halda uppat; og kunnskapur – hann skal fáa enda.

5

Fyrra Korintbrævið 13:9 Fyrra Korintbrævið

Tí vit kenna í brotum, og vit profetera í brotum;

5

Fyrra Korintbrævið 13:10 Fyrra Korintbrævið

men táið hitt fullkomna kemur, skal tað, sum í brotum er, fáa enda.

5

Fyrra Korintbrævið 13:11 Fyrra Korintbrævið

Táið eg var barn, talaði eg sum barn, hugsaði sum barn, dømdi sum barn; men táið eg varð maður, legði eg av hitt barnsliga.

5

Fyrra Korintbrævið 13:12 Fyrra Korintbrævið

Nú síggja vit jú í spegli, óklárt; men tá skulu vit síggja andlit til andlit; nú kenni eg í brotum, men tá skal eg kenna til fulnar, eins og eg sjálvur eri til fulnar kendur.

5

Fyrra Korintbrævið 13:13 Fyrra Korintbrævið

So verða tey tá verandi, trúgv, vón, kærleiki, hesi trý – men størstur av teimum er kærleikin.

5

Jákupsbrævið 1:20 Jákupsbrævið

Tí vreiði mans avrikar ikki tað, sum rætt er fyri Gudi.

5

Triðja Mósebók 19:18 Triðja Mósebók

Tú mást ikki hevna teg og ikki hava agg til nakran av fólki tínum, nei, tú skalt elska næsta tín sum teg sjálvan. – Eg eri HARRIN!

2

Matteus 5:43 Matteus

Tit hava hoyrt, at sagt er: „Tú skalt elska næsta tín og hata fígginda tín!“

2

Matteus 5:44 Matteus

Men Eg sigi tykkum: Elskið fíggindar tykkara, signið tey, sum banna tykkum, gerið teimum gott, sum hata tykkum, og biðið fyri teimum, ið háða tykkum og søkja at tykkum

2

Matteus 5:45 Matteus

– fyri at tit kunnu verða børn Faðirs tykkara, sum í Himli er! Tí Hann letur sól Sína renna upp yvir ónd og góð og letur regna yvir rættvís og órættvís.

2

Matteus 5:46 Matteus

Tí um tit elska tey, sum elska tykkum, hvørja løn eiga tit fyri tað! Gera ikki eisini tollararnir tað sama!

2

Matteus 5:47 Matteus

Og um tit heilsa bert brøðrum tykkara, hvat stórt gera tit tá! Gera ikki eisini heidningarnir so!

2

Matteus 5:48 Matteus

Tit skulu tí vera fullkomin, eins og himmalski Faðir tykkara er fullkomin.“

2

Efesusbrævið 4:1 Efesusbrævið

Eg áminni tykkum tí, eg, fangin í Harranum, at liva kallinum verdiga, sum tit vórðu kallað við,

2

Efesusbrævið 4:2 Efesusbrævið

við øllum eyðmjúkleika og spakføri, við langmóði, so tit í kærleika umbera hvørt annað

2

Efesusbrævið 4:3 Efesusbrævið

og leggja tykkum eina við at verða verandi í einleika Andans í bandi friðarins:

2

Efesusbrævið 4:4 Efesusbrævið

Eitt likam og ein Andi, eins og tit eru kallað til eina vón í kalli tykkara,

2

Efesusbrævið 4:6 Efesusbrævið

ein Gud, Faðir alra, sum er yvir øllum, við øllum og í øllum.

2

Efesusbrævið 4:7 Efesusbrævið

Men hvørjum einstøkum av okkum varð náðin givin eftir máli gávu Kristusar.

2

Efesusbrævið 4:8 Efesusbrævið

Tí sigur skriftin: „Hann fór upp á hæddina, førdi fangar burtur og gav menniskjunum gávur.“

2

Efesusbrævið 4:9 Efesusbrævið

Hetta orð: „Hann fór upp“ – hvat er tað annað, enn at Hann fyrst fór niður til hinar lægru partar jarðarinnar!

2

Efesusbrævið 4:10 Efesusbrævið

Hann, sum niður fór, er eisini tann, sum upp fór – yvir allar himlar, fyri at Hann skuldi fylla alt.

2

Efesusbrævið 4:11 Efesusbrævið

Og Hann gav okkum – nakrar til ápostlar, nakrar til profetar, nakrar til evangelistar, nakrar til hirðar og lærarar,

2

Efesusbrævið 4:12 Efesusbrævið

fyri at hini heilagu skuldu verða gjørd fullkomin til tænastuverk, likami Kristusar til uppbygging,

2

Efesusbrævið 4:13 Efesusbrævið

inntil vit øll vinna fram til at vera eitt í trúnni á Son Guds og kunnskapinum um Hann, til at vera fullvaksnir menn, til vakstarmark fyllingar Krists.

2

Efesusbrævið 4:14 Efesusbrævið

So skulu vit tá ikki longur vera børn og lata okkum kasta og reka higar og hagar av hvørjum lærdómsvindi, tøld av snildum menniskjum við svikabrøgdum villunnar.

2

Efesusbrævið 4:15 Efesusbrævið

Nei, sannleikanum trúgv í kærleika skulu vit á allan hátt vaksa upp til Hansara, sum er høvdið, Kristus.

2

Efesusbrævið 4:16 Efesusbrævið

Tí út frá Honum verður alt likamið samanbundið og samanknýtt við hvørjum bandi, ið Hann gevur, og soleiðis veksur tað vøkst sín sum likam til uppbygging í kærleika, alt eftir teirri virkan, ið tilmáld er hvørjum parti fyri seg.

2

Efesusbrævið 4:17 Efesusbrævið

Hetta sigi eg tá og vitni í Harranum, at tit mugu ikki longur liva, sum heidningarnir liva í tómleika sinnis síns.

2

Efesusbrævið 4:18 Efesusbrævið

Tí teir eru blindaðir í hugsan síni og gjørdir lívi Guds fremmandir. Hetta stendst av vankunnleikanum, sum teir liva í, av tí at hjarta teirra er forherðað.

2

Efesusbrævið 4:19 Efesusbrævið

Teir hava jú kensluleysir givið seg upp til skammloysi, so teir í havisjúku dríva alla óreinsku.

2

Efesusbrævið 4:20 Efesusbrævið

Men tit hava ikki soleiðis lært um Kristus,

2

Efesusbrævið 4:21 Efesusbrævið

so satt sum tit hava hoyrt um Hann og eru upplærd í Honum, soleiðis sum sannleiki er í Jesusi –

2

Efesusbrævið 4:22 Efesusbrævið

at tit, viðvíkjandi atburði tykkara áður, skulu leggja av hitt gamla menniskja, sum verður spilt við dárandi lystum,

2

Efesusbrævið 4:23 Efesusbrævið

endurnýggjast í anda sinnis tykkara

2

Efesusbrævið 4:24 Efesusbrævið

og lata tykkum í hitt nýggja menniskja, sum er skapt eftir Gudi í rættvísi og heilagleika sannleikans.

2

Efesusbrævið 4:25 Efesusbrævið

Leggið tí lygnina av og talið sannleika, hvør við næsta sín, við tað at vit eru hvør annars limir!

2

Efesusbrævið 4:26 Efesusbrævið

Verða tit ill, so syndið ikki, latið ikki sólina seta yvir vreiði tykkara –

2