lokað sinn
57 versir um "lokað sinn"
Versir
Síða 1 av 2Orðtøkini 18:13 Orðtøkini
Táið ein svarar, áðrenn hann hoyrir, verður tað roknað honum til dárskap og skomm.
Efesusbrævið 4:17 Efesusbrævið
Hetta sigi eg tá og vitni í Harranum, at tit mugu ikki longur liva, sum heidningarnir liva í tómleika sinnis síns.
Efesusbrævið 4:18 Efesusbrævið
Tí teir eru blindaðir í hugsan síni og gjørdir lívi Guds fremmandir. Hetta stendst av vankunnleikanum, sum teir liva í, av tí at hjarta teirra er forherðað.
Orðtøkini 15:1 Orðtøkini
Milt svar stillar bræði, men særandi orð vekur vreiði.
Orðtøkini 15:2 Orðtøkini
Kunnskapur drýpur av tungu hinna vísu, men muður dáranna letur streyma út dárskap.
Orðtøkini 15:3 Orðtøkini
Eygu HARRANS eru allastaðni; tey hyggja bæði eftir óndum og góðum.
Orðtøkini 15:4 Orðtøkini
Spakfør tunga er træ lívsins, men rangvørg tunga særir hjartað.
Orðtøkini 15:5 Orðtøkini
Dárin vanvirðir tykt faðirs síns, men tann, ið aktar eftir revsing, er klókur.
Orðtøkini 15:6 Orðtøkini
Í húsi hins rættvísa er nógv góðs, men inntøka hins gudleysa verður honum til undirgang.
Orðtøkini 15:7 Orðtøkini
Varrar hinna vísu stroya út kunnskap, men hjarta dáranna er ikki rætt.
Orðtøkini 15:8 Orðtøkini
Offur gudleysra er HARRANUM andstygd, men bøn hinna sannhjartaðu líkar Honum.
Orðtøkini 15:9 Orðtøkini
Leið hins gudleysa er HARRANUM andstygd, men tann, sum stevnir eftir rættvísi, elskar Hann.
Orðtøkini 15:10 Orðtøkini
Hørð straff rámar tann, ið fer av hinum beina vegi; tann, sum hatar revsing, skal doyggja.
Orðtøkini 15:11 Orðtøkini
Deyðaríkið og avgrundin liggja HARRANUM opin – hvussu mikið meiri tá ikki hjørtu menniskjabarnanna!
Orðtøkini 15:12 Orðtøkini
Spottara dámar ikki at verða revsaður; til hini vísu fer hann ikki.
Orðtøkini 15:13 Orðtøkini
Glatt hjarta ger andlitið ljóst, men hjartasorg brýtur mótið.
Orðtøkini 15:14 Orðtøkini
Hjarta hins vitiga leitar eftir kunnskapi, men í munni dáranna er einki uttan dárskapur.
Orðtøkini 15:15 Orðtøkini
Hin armi hevur aldri glaðan dag, men glatt hjarta hevur gestaboð samt og javnt.
Orðtøkini 15:16 Orðtøkini
Betri er lítið við ótta HARRANS enn stórir skattir við ófriði.
Orðtøkini 15:17 Orðtøkini
Betri er fat av káli við kærleika enn fitaður oksi og hatur afturvið.
Orðtøkini 15:18 Orðtøkini
Illsintur maður vekur split, men hin tolni stillar kjak.
Orðtøkini 15:19 Orðtøkini
Vegur letingans er sum tornastik, men vegur hinna sannhjartaðu er slættaður.
Orðtøkini 15:20 Orðtøkini
Vísur sonur gleðir faðir sín, men menniskja, sum er dári, vanvirðir móður sína.
Orðtøkini 15:21 Orðtøkini
Tann, ið einki vit hevur, gleðist um dárskap, men vitigur maður gongur beint fram.
Orðtøkini 15:22 Orðtøkini
Verða ikki ráð hildin, bresta ætlanir, men har sum nógvir ráðgevarar eru, fáa tær framgongd.
Orðtøkini 15:23 Orðtøkini
Maður gleðist, táið muður hansara eigur svar at geva, og hvussu gott er ikki orð, sagt í rættari tíð!
Orðtøkini 15:24 Orðtøkini
Hin vitigi gongur veg lívsins uppeftir fyri at komast undan deyðaríkinum niðanfyri.
Orðtøkini 15:25 Orðtøkini
Hús hinna hugmóðigu rívur HARRIN niður, men markaskjal einkjunnar staðfestir Hann.
Orðtøkini 15:26 Orðtøkini
Ráð hins ónda eru HARRANUM andstygd, men mild orð eru Honum rein.
Orðtøkini 15:27 Orðtøkini
Tann, sum vinningur er alt hjá, fær hús sítt í ólag, men tann, sum hatar mutur, skal liva.
Orðtøkini 15:28 Orðtøkini
Hjarta hins rættvísa hugsar, áðrenn tað svarar, men muður gudleysra letur streyma út ilt.
Orðtøkini 15:29 Orðtøkini
HARRIN er langt burtur frá hinum gudleysu, men bøn rættvísra hoyrir Hann.
Orðtøkini 15:30 Orðtøkini
Mild eygu gleða hjartað; góð tíðindi geva merg í beinini.
Orðtøkini 15:31 Orðtøkini
Oyrað, sum lurtar eftir revsing til lívið, vil fegin vera saman við vísum.
Orðtøkini 15:32 Orðtøkini
Tann, ið ikki vil vita av tykt, vanvirðir lív sítt, men tann, ið lurtar eftir revsing, vinnur sær vit.
Orðtøkini 15:33 Orðtøkini
Ótti HARRANS er tykt til vísdóm, og undan heiður gongur eyðmjúkleiki.
Jóhannes 8:32 Jóhannes
og tit skulu skilja sannleikan, og sannleikin skal gera tykkum fríar.“
Rómverjabrævið 12:2 Rómverjabrævið
Og berið tykkum ikki at sum henda øld, nei, verðið umskapt við endurnýggjan sinnis tykkara, so tit kunnu royna, hvat vilji Guds er – hitt góða, dámliga og fullkomna!
Fyrra Korintbrævið 2:14 Fyrra Korintbrævið
Men hitt náttúrliga menniskjað tekur ikki við tí, sum Anda Guds hoyrir til; tað er honum dárskapur, og hann kann ikki kenna tað, tí tað verður dømt andaliga.
Kolossibrævið 3:2 Kolossibrævið
Tráið eftir tí, sum omanfyri er, ikki eftir tí, sum á jørðini er!
Matteus 13:15 Matteus
Tí hjartað í hesum fólki er vorðið hart; við oyrunum hoyra tey tungliga, og eygu síni hava tey latið aftur – fyri at tey skulu ikki síggja við eygunum og hoyra við oyrunum og skilja við hjartanum – og venda við, so Eg kundi grøtt tey.“
Jóhannes 14:6 Jóhannes
Jesus svaraði honum: „Eg eri vegurin, sannleikin og lívið; eingin kemur til Faðirin uttan við Mær.
Jóhannes 16:13 Jóhannes
Men táið Hann, Andi sannleikans, kemur, skal Hann leiða tykkum í allan sannleikan. Tí Hann skal ikki tala av Sær sjálvum, nei, tað, sum Hann hoyrir, skal Hann tala, og tað, sum koma skal, fer Hann at kunngera tykkum.
Seinna Korintbrævið 10:5 Seinna Korintbrævið
– táið vit bróta niður hugsannabygningar og alt høgt, sum reisir seg móti kunnskapinum um Gud, og taka hvørja hugsan til fanga undir lýdni fyri Kristusi,
Jákupsbrævið 2:14 Jákupsbrævið
Hvat hjálpir tað, brøður mínir, um ein sigur, hann hevur trúgv, táið hann hevur ikki verk! Man trúgvin fáa frelst hann!
Jákupsbrævið 2:15 Jákupsbrævið
– Er bróðir ella systir nakin og hevur ikki føði fyri dagin,
Jákupsbrævið 2:16 Jákupsbrævið
hvat hjálpir tað tá, um onkur av tykkum sigur við tey: „Farið í friði, vermið tykkum og mettið tykkum!“ – um hann gevur teimum ikki tað, ið likaminum tørvar!
Jákupsbrævið 2:17 Jákupsbrævið
– Soleiðis við trúnni eisini: Hevur hon ikki verk, er hon deyð í sær sjálvari!
Jákupsbrævið 2:18 Jákupsbrævið
Men nú sigur onkur: „Tú hevur trúgv?“ – Og eg havi verk! Vís mær trúgv tína uttan verk, so skal eg av verkum mínum vísa tær trúnna!
Jákupsbrævið 2:19 Jákupsbrævið
Tú trýrt, at Gud er ein. Tað gert tú beint! Hinir illu andar trúgva tað við – og skelva!