lív eftir deyðan

Rómverjabrævið 3:23 Rómverjabrævið

øll hava syndað, og teimum fattast dýrd Guds;

16

Fyrra Korintbrævið 15:35 Fyrra Korintbrævið

Nú sigur onkur: „Hvussu rísa hini deyðu upp? Hvørjum slagi av likami koma tey við?“

11

Fyrra Korintbrævið 15:36 Fyrra Korintbrævið

Dári tín! Tað, sum tú sáar, fær jú ikki lív, uttan tað doyr.

11

Fyrra Korintbrævið 15:37 Fyrra Korintbrævið

Og táið tú sáar, sáar tú ikki likamið, ið verða skal, men nakið korn, veri tað nú av hveiti ella onkrum øðrum slagi.

11

Fyrra Korintbrævið 15:38 Fyrra Korintbrævið

Men Gud gevur tí likam, eftir sum Hann vil, og hvørjum slagi av sáði tess egna likam.

11

Fyrra Korintbrævið 15:39 Fyrra Korintbrævið

Ikki alt kjøt er av sama slagi; nei, eitt er kjøt á menniskjum, eitt annað á dýrum, aftur eitt annað á fuglum, uppaftur eitt annað á fiskum.

11

Fyrra Korintbrævið 15:40 Fyrra Korintbrævið

Og himmalsk likam eru, og jørðisk likam eru; men hini himmalsku likamini hava eina dýrd, hini jørðisku eina aðra.

11

Fyrra Korintbrævið 15:41 Fyrra Korintbrævið

Sólin hevur ein ljóma, mánin ein annan, stjørnurnar uppaftur ein annan, ja, munur er á ljómanum, ið stjørnur hava.

11

Fyrra Korintbrævið 15:42 Fyrra Korintbrævið

So er eisini við uppreisn hinna deyðu. Tað verður sáað forgeingiligt, tað rísur upp óforgeingiligt;

11

Fyrra Korintbrævið 15:43 Fyrra Korintbrævið

tað verður sáað í vanæru, tað rísur upp í dýrd; tað verður sáað í veikleika, tað rísur upp í styrki;

11

Fyrra Korintbrævið 15:44 Fyrra Korintbrævið

náttúrligt likam verður sáað, andaligt likam rísur upp. So satt sum náttúrligt likam er, er eisini andaligt likam.

11

Fyrra Korintbrævið 15:45 Fyrra Korintbrævið

So er eisini skrivað: „Hitt fyrsta menniskja, Ádam, varð livandi sál.“ – Hin seinni Ádam er vorðin livandigerandi Andi.

11

Fyrra Korintbrævið 15:46 Fyrra Korintbrævið

Men hitt andaliga kemur ikki fyrst, men hitt náttúrliga; síðani hitt andaliga.

11

Fyrra Korintbrævið 15:47 Fyrra Korintbrævið

Hitt fyrsta menniskjað var av jørðini, jørðiskt; hitt annað menniskjað er av Himli.

11

Fyrra Korintbrævið 15:48 Fyrra Korintbrævið

Sum hin jørðiski var, eru hini jørðisku við, og sum hin himmalski er, eru hini himmalsku við.

11

Fyrra Korintbrævið 15:49 Fyrra Korintbrævið

Og sum vit hava borið mynd hins jørðiska, skulu vit eisini bera mynd hins himmalska.

11

Fyrra Korintbrævið 15:50 Fyrra Korintbrævið

Men tað sigi eg, brøður, at hold og blóð kunnu ikki arva ríki Guds, ei heldur arvar forgeingiligleiki óforgeingiligleika.

11

Fyrra Korintbrævið 15:58 Fyrra Korintbrævið

Verið tí fastir, elskaðu brøður mínir, óvikiligir, altíð ríkir í verki Harrans! Tit vita jú, at arbeiði tykkara er ikki til einkis í Harranum!

11

Jóhannes 11:25 Jóhannes

Jesus segði við hana: „Eg eri uppreisnin og lívið, tann, ið trýr á Meg, skal liva, um hann so doyr.

5

Matteus 25:46 Matteus

Og hesi skulu fara burtur til æviga revsing, men hini rættvísu til ævigt lív.“

4

Jóhannes 3:16 Jóhannes

Tí so elskaði Gud heimin, at Hann gav Son Sín, hin einborna, fyri at hvør tann, ið trýr á Hann, skal ikki fortapast, men hava ævigt lív.

4

Jóhannes 5:24 Jóhannes

Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Tann, sum hoyrir orð Mítt og trýr Honum, ið sendi Meg, hevur ævigt lív og kemur ikki til dóm, men er farin yvirum frá deyða til lív.

4

Lukas 23:43 Lukas

Hann svaraði honum: „Sanniliga, sigi Eg tær: Í dag skalt tú vera við Mær í Paradísi!“

3

Jóhannes 14:1 Jóhannes

„Hjarta tykkara óttist ikki! Tit trúgva á Gud – trúgvið á Meg við!

3

Jóhannes 14:2 Jóhannes

Í húsi Faðirs Míns eru nógvir bústaðir; var tað ikki so, hevði Eg sagt tykkum tað; tí Eg fari burtur at gera tykkum stað til reiðar.

3

Jóhannes 14:3 Jóhannes

Og táið Eg eri farin burtur og havi gjørt tykkum stað til reiðar, komi Eg aftur og taki tykkum til Mín, so eisini tit skulu vera, har sum Eg eri.

3

Jóhannes 14:4 Jóhannes

Og hagar sum Eg fari, vita tit vegin.“

3

Jóhannes 14:5 Jóhannes

Tummas segði við Hann: „Harri, vit vita ikki, hvar Tú fert, og hvussu kunnu vit vita vegin!“

3

Jóhannes 14:6 Jóhannes

Jesus svaraði honum: „Eg eri vegurin, sannleikin og lívið; eingin kemur til Faðirin uttan við Mær.

3

Jóhannes 14:7 Jóhannes

Høvdu tit kent Meg, so kendu tit Faðir Mín við; og frá hesi stund kenna tit Hann og hava sæð Hann.“

3

Jóhannes 14:8 Jóhannes

Filip segði við Hann: „Harri, vís okkum Faðirin, og tað er okkum nóg mikið!“

3

Jóhannes 14:9 Jóhannes

Jesus svaraði honum: „So langa tíð havi Eg verið hjá tykkum, og tú kennir Meg ikki, Filip? Tann, ið hevur sæð Meg, hevur sæð Faðirin. Hvussu kanst tú tá siga: „Vís okkum Faðirin!“

3

Jóhannes 14:10 Jóhannes

Trýrt tú ikki, at Eg eri í Faðirinum, og Faðirin er í Mær? Orðini, ið Eg tali til tykkara, tali Eg ikki av Mær sjálvum; nei, Faðirin, sum í Mær býr, Hann ger verk Síni.

3

Jóhannes 14:11 Jóhannes

Trúgvið Mær, at Eg eri í Faðirinum, og Faðirin er í Mær! – Og um ikki, so latið verkini sjálv fáa tykkum at trúgva Mær!

3

Jóhannes 14:12 Jóhannes

Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Tann, ið trýr á Meg, skal eisini gera tey verk, ið Eg geri – og hann skal gera størri enn hesi. Tí Eg fari til Faðirin;

3

Jóhannes 14:13 Jóhannes

og hvat tit so biðja um í navni Mínum, skal Eg gera, fyri at Faðirin skal verða dýrmætur við Syninum.

3

Jóhannes 14:14 Jóhannes

Biðja tit um nakað í navni Mínum, skal Eg gera tað.

3

Jóhannes 14:15 Jóhannes

Elska tit Meg, so haldið boð Míni!

3

Jóhannes 14:16 Jóhannes

Og Eg skal biðja Faðirin, og Hann skal geva tykkum annan Talsmann at vera hjá tykkum allar ævir,

3

Jóhannes 14:17 Jóhannes

Anda sannleikans, sum heimurin ikki kann fáa; tí hann sær Hann ikki og kennir Hann ikki. Men tit kenna Hann, tí Hann verður hjá tykkum og skal vera í tykkum.

3

Jóhannes 14:18 Jóhannes

Eg skal ikki lata tykkum faðirleysar eftir; Eg komi til tykkara.

3

Jóhannes 14:19 Jóhannes

Lítla stund aftrat, so sær heimurin Meg ikki longur, men tit síggja Meg; tí Eg livi, og tit skulu liva.

3

Jóhannes 14:20 Jóhannes

Tann dag fara tit at sanna, at Eg eri í Faðir Mínum, at tit eru í Mær, og at Eg eri í tykkum.

3

Jóhannes 14:21 Jóhannes

Tann, ið hevur boð Míni – og heldur tey – er tann, ið elskar Meg; og tann, ið elskar Meg, skal verða elskaður av Faðir Mínum, og Eg skal elska hann og opinbera Meg fyri honum.“

3

Jóhannes 14:22 Jóhannes

Judas – ikki Iskariot – segði við Hann: „Harri! Hvussu ber tað til, at Tú ætlar at opinbera Teg fyri okkum og ikki fyri heiminum?“

3

Jóhannes 14:23 Jóhannes

Jesus svaraði honum: „Um nakar elskar Meg, heldur hann orð Mítt, og Faðir Mín skal elska hann, og Vit skulu koma til hansara og taka bústað hjá honum.

3

Jóhannes 14:24 Jóhannes

Tann, ið ikki elskar Meg, heldur ikki orð Míni, og orðið, tit hoyra, er ikki Mítt, men Faðirsins, sum hevur sent Meg.

3

Jóhannes 14:25 Jóhannes

Hetta havi Eg talað til tykkara, meðan Eg havi verið hjá tykkum;

3

Jóhannes 14:26 Jóhannes

men Talsmaðurin, Heilagi Andin, sum Faðirin skal senda í navni Mínum, skal læra tykkum alt og minna tykkum um alt, sum Eg havi sagt tykkum.

3

Jóhannes 14:27 Jóhannes

Frið lati Eg tykkum eftir, frið Mín gevi Eg tykkum; ikki sum heimurin gevur, gevi Eg tykkum. Hjarta tykkara óttist ikki og missi ikki mótið!

3