liberalar

Prædikarin 10:2 Prædikarin

Hjarta hins vísa stevnir til høgru, men hjarta dárans til vinstru.

4

Prædikarin 10:3 Prædikarin

Hvar ið dárin so fer, fattast honum vit, og hann ger, at øll síggja, hann er dári.

4

Prædikarin 10:4 Prædikarin

Reisist móti tær vreiði hansara, sum ræðið hevur, so far kortini ikki, haðani sum tú ert settur! Tí at halda seg stillan ger stórar syndir ógjørdar.

4

Lukas 18:9 Lukas

Hann segði eisini hetta líknilsið við nakrar, sum litu á seg sjálvar, at teir vóru rættvísir, og vanvirdu hini:

4

Lukas 18:10 Lukas

„Tveir menn fóru niðan í templið at biðja; annar var Fariseari, og annar tollari.

4

Lukas 18:11 Lukas

Farisearin stóð fyri seg sjálvan og bað so: „Gud! Eg takki Tær, at eg eri ikki sum onnur menniskju – ránsmenn, órættvís, horkallar – ella tá sum hasin tollari.

4

Lukas 18:12 Lukas

Eg fasti tvær ferðir um vikuna, eg lati tíggjund av allari inntøku míni.“

4

Lukas 18:13 Lukas

Tollarin stóð langt burtur og vildi ikki so mikið sum lyfta upp eygu síni móti himli, men sló seg fyri bróstið og segði: „Gud! Ver mær syndara náðigur!“

4

Lukas 18:14 Lukas

Eg sigi tykkum: Hesin fór rættvísgjørdur aftur til hús, og hin ikki; tí ein og hvør, ið setur seg sjálvan høgt, skal verða settur lágt; og tann, ið setur seg sjálvan lágt, skal verða settur høgt.“

4

Orðtøkini 22:8 Orðtøkini

Tann, ið sáar órætt, skal heysta ilt, og vreiðikoyril hansara skal sláa hann sjálvan.

3

Orðtøkini 22:9 Orðtøkini

Hin hjartagóði verður signaður, afturfyri at hann gav hinum fátæka av breyði sínum.

3

Orðtøkini 22:10 Orðtøkini

Rek spottaran burt! So fer klandrið við, og kjak og háð heldur uppat.

3

Orðtøkini 22:11 Orðtøkini

Tann, ið elskar reinleika hjartans, og sum ber fram dámliga talu, hevur kongin til vin.

3

Orðtøkini 22:12 Orðtøkini

Eygu HARRANS verja hin vitiga, men orð hins trúleysa ger Hann til einkis.

3

Orðtøkini 22:13 Orðtøkini

Letingin sigur: „Leyva er harúti, eg kundi verðið dripin mitt á vegnum!“

3

Orðtøkini 22:14 Orðtøkini

Muðurin á fremmandari kvinnu er djúp grøv; tann, ið HARRIN er vreiður á, fellur í hana.

3

Orðtøkini 22:15 Orðtøkini

Dárskapur situr fastur í hjarta hins unga; revsingarkoyrilin rekur hann burtur.

3

Orðtøkini 22:16 Orðtøkini

At kúga hin fátæka er bert at nøra um góðs hansara; at geva hinum ríka voldir honum bert tap.

3

Orðtøkini 11:25 Orðtøkini

Gávumild sál trívst, og tann, ið leskar onnur, verður leskaður sjálvur.

2

Lukas 9:54 Lukas

Táið Jákup og Jóhannes, lærisveinar Hansara, sóu hetta, søgdu teir: „Harri, vilt Tú, at vit skula bjóða eldi at falla niður av himli og oyða tey, eins og Elias gjørdi?“

2

Lukas 9:55 Lukas

Men Hann vendi Sær á og hevði at teimum og segði: „Tit vita ikki, hvørjum anda tit eru av!

2

Lukas 9:56 Lukas

Tí Menniskjasonurin er ikki komin at oyða mannalív, men at frelsa.“ Síðani fóru teir í aðra bygd.

2

Lukas 9:57 Lukas

Sum teir nú hildu ferðina fram, segði ein við Hann: „Eg skal fylgja Tær, hvar Tú so fert.“

2

Lukas 9:58 Lukas

Jesus svaraði honum: „Revar hava holur, og fuglar himmalsins reiður, men Menniskjasonurin hevur ikki tað, ið Hann kann halla høvdinum at.“

2

Lukas 9:59 Lukas

Hann segði við ein annan: „Fylg Mær!“ Men hann svaraði: „Harri, loyv mær fyrst at fara og jarða faðir!“

2

Lukas 9:60 Lukas

Tá segði Hann við hann: „Lat hini deyðu jarða síni deyðu, men far tú avstað og ber boð um ríki Guds!“

2

Lukas 9:61 Lukas

Uppaftur ein annar segði: „Harri, eg skal fylgja Tær, men loyv mær fyrst at siga teimum farvæl har heima við hús!“

2

Lukas 9:62 Lukas

Tá svaraði Jesus honum: „Eingin, ið leggur hondina á plógvið – og hyggur aftur um seg, hóskar til ríki Guds.“

2

Jákupsbrævið 2:5 Jákupsbrævið

Hoyrið, elskaðu brøður mínir: Hevur ikki Gud útvalt tey, sum eru heiminum fátæk, til at vera rík í trúnni og arvingar ríkisins, ið Hann hevur lovað teimum, sum elska Hann!

2

Jákupsbrævið 2:6 Jákupsbrævið

Men tit hava vanært hin fátæka! – Eru tað ikki hinir ríku, ið kúga tykkum, og eru tað ikki teir, ið draga tykkum fyri dómstólarnar!

2

Jákupsbrævið 2:7 Jákupsbrævið

Eru tað ikki teir, ið spotta hitt góða navn, ið tit eru nevndir við!

2

Jákupsbrævið 2:8 Jákupsbrævið

Vissuliga – uppfylla tit hina kongligu lóg eftir skriftini: „Tú skalt elska næsta tín sum teg sjálvan“ – so gera tit væl.

2

Jákupsbrævið 2:9 Jákupsbrævið

Men gera tit mannamun, synda tit og verða av lógini revsaðir sum lógbrótarar.

2

Jákupsbrævið 2:10 Jákupsbrævið

Tí tann, ið heldur alla lógina, men snávar í einum, er vorðin sekur í øllum.

2

Jákupsbrævið 2:11 Jákupsbrævið

Hann, sum segði: „Tú mást ikki dríva hor“, segði eisini: „Tú mást ikki drepa.“ – Um tú nú ikki drívur hor, men drepur, ert tú vorðin lógbrótari.

2

Jákupsbrævið 2:12 Jákupsbrævið

– Talið so og gerið so sum teir, ið skulu verða dømdir eftir lóg frælsisins!

2

Jákupsbrævið 2:13 Jákupsbrævið

Tí dómurin er honum miskunnarleysur, sum hevur ikki víst miskunn; men miskunn stígur djørv upp móti dóminum.

2

Jákupsbrævið 2:14 Jákupsbrævið

Hvat hjálpir tað, brøður mínir, um ein sigur, hann hevur trúgv, táið hann hevur ikki verk! Man trúgvin fáa frelst hann!

2

Jákupsbrævið 2:15 Jákupsbrævið

– Er bróðir ella systir nakin og hevur ikki føði fyri dagin,

2

Jákupsbrævið 2:16 Jákupsbrævið

hvat hjálpir tað tá, um onkur av tykkum sigur við tey: „Farið í friði, vermið tykkum og mettið tykkum!“ – um hann gevur teimum ikki tað, ið likaminum tørvar!

2

Jákupsbrævið 2:17 Jákupsbrævið

– Soleiðis við trúnni eisini: Hevur hon ikki verk, er hon deyð í sær sjálvari!

2

Jákupsbrævið 2:18 Jákupsbrævið

Men nú sigur onkur: „Tú hevur trúgv?“ – Og eg havi verk! Vís mær trúgv tína uttan verk, so skal eg av verkum mínum vísa tær trúnna!

2

Jákupsbrævið 2:19 Jákupsbrævið

Tú trýrt, at Gud er ein. Tað gert tú beint! Hinir illu andar trúgva tað við – og skelva!

2

Versir