lán

Orðtøkini 22:7 Orðtøkini

Hin ríki valdar yvir fátækum, og tann, ið lænir, verður trælur hansara, sum hann lænir frá.

11

Sálmarnir 37:21 Sálmarnir

Hin gudleysi lænir, og ber ikki aftur; men hin rættvísi ger miskunn og gevur;

9

Rómverjabrævið 13:8 Rómverjabrævið

Skyldið ongum nakað – uttan tað at elska hvør annan! Tí tann, ið elskar næsta sín, hevur uppfylt lógina.

7

Fimta Mósebók 23:19 Fimta Mósebók

Tú mást ikki taka rentu frá bróður tínum, hvørki av peningi, matvørum ella nøkrum øðrum, ið renta verður tikin av.

6

Orðtøkini 22:26 Orðtøkini

Ver ikki millum teirra, sum geva handtak, millum teirra, sum ganga í ábyrgd fyri skuld!

6

Orðtøkini 22:27 Orðtøkini

Hví skal songin undir tær verða tikin burt, táið tú einki eigur at gjalda við!

6

Fyrra Timoteusarbrævið 5:8 Fyrra Timoteusarbrævið

Men hevur onkur ikki umsorgan fyri sínum egnu og fyrst og fremst fyri húsfólki sínum – hann hevur avnoktað trúnna og er verri enn ein vantrúgvandi.

5

Lukas 6:35 Lukas

Nei, elskið fíggindar tykkara, gerið gott, og lænið uttan at vænta nakað aftur! So skal løn tykkara vera stór, og tit skulu vera børn hins Hægsta; tí Hann er góður móti hinum ótakksomu og óndu.

4

Onnur Mósebók 22:25 Onnur Mósebók

Táið tú lænir einum av fólki Mínum pening, fátæka næsta tínum, so skalt tú ikki bera teg at við hann sum okrari; tú mást ikki taka rentu frá honum.

3

Sálmarnir 112:5 Sálmarnir

Sælur er tann, ið vísir miskunn og lænir; hann heldur søk síni uppi í rættinum;

3

Orðtøkini 6:1 Orðtøkini

Sonur mín! Hevur tú gingið í ábyrgd fyri næsta tín, hevur tú givið handtak fyri annan mann,

3

Orðtøkini 6:2 Orðtøkini

hevur tú latið teg bundið við orðum muns tíns, hevur tú latið teg fangað við orðum muns tíns,

3

Orðtøkini 6:3 Orðtøkini

so ger meðni hetta, sonur mín, og bjarga tær, síðani tú ert komin í hendur næsta tíns: Far og kasta teg niður fyri næsta tínum, gakk á hann,

3

Orðtøkini 6:4 Orðtøkini

unn ikki eygum tínum svøvn, ikki eygnalokum tínum blund,

3

Orðtøkini 6:5 Orðtøkini

bjarga tær sum skógargeit úr snerruni, sum fugli úr hond fuglamansins!

3

Triðja Mósebók 25:35 Triðja Mósebók

Táið bróðir tín kemur í armóð og er ikki mentur at bjarga sær longur, skalt tú styðja hann; sum fremmandur og innfluttur skal hann liva hjá tær.

2

Triðja Mósebók 25:36 Triðja Mósebók

Tú mást ikki taka rentu ella yvirmál frá honum; nei, tú skalt óttast Gud tín og lata bróður tín liva hjá tær.

2

Triðja Mósebók 25:37 Triðja Mósebók

Tú mást ikki læna honum pening móti rentu ella lata hann fáa av mati tínum móti yvirmáli.

2

Fimta Mósebók 23:20 Fimta Mósebók

Frá útlendinginum kanst tú taka rentu, men ikki frá bróður tínum – so satt sum HARRIN Gud tín skal signa teg í øllum, ið tú fert undir at gera í landinum, sum tú kemur inn í og skalt taka í ogn.

2

Orðtøkini 28:8 Orðtøkini

Tann, ið nørir um góðs sítt við rentu og yvirmáli, savnar tað til tann, ið ger miskunn móti fátækum.

2

Fyrra Korintbrævið 13:1 Fyrra Korintbrævið

Um eg so tali við tungum menniskja og eingla, men havi ikki kærleika, eri eg vorðin ljóðandi málmur ella klingandi bjølla.

2

Fyrra Korintbrævið 13:2 Fyrra Korintbrævið

Um eg so havi profetagávu, kenni øll loyndarmál og eigi allan kunnskap, og um eg so havi alla trúgv, so eg kann flyta fjøll, men havi ikki kærleika, eri eg einki.

2

Fyrra Korintbrævið 13:3 Fyrra Korintbrævið

Og um eg so býti út, fátækum til føði, alt, ið eg eigi, og um eg so gevi likam mítt at verða brent, men havi ikki kærleika, batar tað mær einki.

2

Fyrra Korintbrævið 13:4 Fyrra Korintbrævið

Kærleikin er langmóðigur, er mildur; kærleikin ber ikki øvund, kærleikin reypar ikki, blásist ikki upp;

2

Fyrra Korintbrævið 13:5 Fyrra Korintbrævið

hann ber seg ikki ósømiliga at, søkir ikki sítt egna, goymir ikki agg, tilroknar ikki hitt illa;

2

Fyrra Korintbrævið 13:6 Fyrra Korintbrævið

hann gleðist ikki yvir órættvísi, men gleðist yvir sannleika;

2

Fyrra Korintbrævið 13:7 Fyrra Korintbrævið

hann breiðir yvir alt, trýr øllum, vónar alt, tolir alt.

2

Fyrra Korintbrævið 13:8 Fyrra Korintbrævið

Kærleikin fellur aldri burtur. Men profetagávur – tær skulu fáa enda; somuleiðis tungutala – hon skal halda uppat; og kunnskapur – hann skal fáa enda.

2

Fyrra Korintbrævið 13:9 Fyrra Korintbrævið

Tí vit kenna í brotum, og vit profetera í brotum;

2

Fyrra Korintbrævið 13:10 Fyrra Korintbrævið

men táið hitt fullkomna kemur, skal tað, sum í brotum er, fáa enda.

2

Fyrra Korintbrævið 13:11 Fyrra Korintbrævið

Táið eg var barn, talaði eg sum barn, hugsaði sum barn, dømdi sum barn; men táið eg varð maður, legði eg av hitt barnsliga.

2

Fyrra Korintbrævið 13:12 Fyrra Korintbrævið

Nú síggja vit jú í spegli, óklárt; men tá skulu vit síggja andlit til andlit; nú kenni eg í brotum, men tá skal eg kenna til fulnar, eins og eg sjálvur eri til fulnar kendur.

2

Fyrra Korintbrævið 13:13 Fyrra Korintbrævið

So verða tey tá verandi, trúgv, vón, kærleiki, hesi trý – men størstur av teimum er kærleikin.

2

Versir