Kynsligt álop
65 versir um "Kynsligt álop"
Versir
Síða 1 av 2Sálmarnir 82:3 Sálmarnir
„Latið hin arma og faðirleysa fáa rætt, dømið hin neyðstadda og fátæka frían!
Prædikarin 4:1 Prædikarin
Framvegis sá eg øll yvirgangsverkini, ið gjørd verða undir sólini; eg sá hini kúgaðu gráta, og eingin troystaði tey; eg sá yvirgangskropparnar nýta vald móti teimum, og eingin troystaði tey.
Sálmarnir 9:9 Sálmarnir
Hann dømir jarðarríki við rættvísi, fellir dóm yvir fólkasløg við rætti.
Sálmarnir 72:4 Sálmarnir
Hann skal fáa hinum ørmu av fólkinum rætt; Hann skal frelsa børn hins fátæka og sláa niður kúgaran.
Fyrsta Mósebók 6:11 Fyrsta Mósebók
Men jørðin var spilt fyri eygum Guds; jørðin varð full av órætti.
Esaias 58:6 Esaias
Er ikki hetta føstan, ið Mær líkar, at tit loysa leinkjur gudloysis, slíta okbondini, sleppa kúgaðum leysum og bróta hvørt ok,
Habakkuk 1:3 Habakkuk
Hví letur Tú meg skoða óndskap, og hvussu fært Tú sjálvur sæð slíka órættvísi? Oyðing og yvirgangur standa fyri eygum mínum; av tí koma trætur, og stríð reisist upp.
Lukas 4:18 Lukas
„Andi Harrans er yvir Mær, tí Hann hevur salvað Meg at kunngera fátækum evangeliið; Hann hevur sent Meg at grøða hini hjartabrotnu, at bera fangum boð um, at teir skulu sleppa leysir, og blindum, at tey skulu fáa sjón, at gera kúgað frí,
Lukas 4:19 Lukas
at kunngera náðiár Harrans.“
Fyrsta Mósebók 34:1 Fyrsta Mósebók
Einaferð ið Dina, dóttirin, ið Jákup hevði við Leu, fór út at síggja døturnar í landinum,
Fyrsta Mósebók 34:2 Fyrsta Mósebók
sá Sikem, sonur Hevitin Hamor, høvdingan í landinum, hana, og hann tók hana og lá hjá henni og neyðtók hana.
Fyrsta Mósebók 34:3 Fyrsta Mósebók
Og hjarta hansara varð fast bundið til Dinu, dóttur Jákup; hann elskaði gentuna og talaði vinsamliga við hana.
Fyrsta Mósebók 34:4 Fyrsta Mósebók
So segði Sikem við Hamor, faðir sín: „Fá mær hasa gentuna til konu!“
Fyrsta Mósebók 34:5 Fyrsta Mósebók
– Jákup fekk nú at hoyra, at hann hevði vanært Dinu, dóttur hansara; men við tað at synir hansara tá vóru úti á markini við fænum, tagdi Jákup, inntil teir komu aftur.
Fyrsta Mósebók 34:6 Fyrsta Mósebók
Hamor, faðir Sikem, fór so til Jákup at tosa við hann.
Fyrsta Mósebók 34:7 Fyrsta Mósebók
Men synir Jákup fingu at frætta hetta, og teir komu tá heimaftur av markini; menninir vóru ógvuliga ringir og illir, tí hann hevði gjørt skemdarverk í Ísrael við at liggja hjá dóttur Jákup; slíkt átti ikki at verða gjørt.
Fyrsta Mósebók 34:8 Fyrsta Mósebók
Hamor tosaði við teir og segði: „Hjartað í Sikem, syni mínum, er fast bundið til dóttur tykkara – latið hann fáa hana til konu!
Fyrsta Mósebók 34:9 Fyrsta Mósebók
Og svágið tykkum við okkum – gevið okkum døtur tykkara, og giftist tit við døtrum okkara.
Fyrsta Mósebók 34:10 Fyrsta Mósebók
Verðið búgvandi hjá okkum – landið skal standa tykkum opið – búgvið her og ferðist um og fáið tykkum ogn her!“
Fyrsta Mósebók 34:11 Fyrsta Mósebók
Og Sikem segði við faðir hennara og brøður hennara: „Latið meg finna náði fyri eygum tykkara! Hvat tit so krevja av mær, tað skal eg geva.
Fyrsta Mósebók 34:12 Fyrsta Mósebók
Leggið á, so nógv sum tit vilja, brúðarkeyp og aðrar gávur – eg skal lata tað, ið tit vilja hava, bert tit vilja geva mær gentuna til konu!“
Fyrsta Mósebók 34:13 Fyrsta Mósebók
Tá svaraðu synir Jákup Sikem og faðir hansara, Hamor, við svikafullum orðum – við tað at hann hevði vanært Dinu, systur teirra.
Fyrsta Mósebók 34:14 Fyrsta Mósebók
Teir søgdu við teir: „Tað kunnu vit ikki gera, at geva einum óumskornum manni systur okkara – tað hevði verið okkum skomm.
Fyrsta Mósebók 34:15 Fyrsta Mósebók
Tey kor seta vit tykkum, fyri at vera tykkum til vildar, at tit verða sum vit og lata allar av mannkyni hjá tykkum umskera.
Fyrsta Mósebók 34:16 Fyrsta Mósebók
So skulu vit geva tykkum døtur okkara, giftast við døtrum tykkara og verða búgvandi hjá tykkum, so at vit verða eitt fólk.
Fyrsta Mósebók 34:17 Fyrsta Mósebók
Men lurta tit ikki eftir okkum og lata tykkum umskera, so taka vit systur okkara og fara leið okkara!“
Fyrsta Mósebók 34:18 Fyrsta Mósebók
Teimum dámdi væl tað, ið teir søgdu, bæði Hamor og Sikem, syni Hamor.
Fyrsta Mósebók 34:19 Fyrsta Mósebók
Hesin ungi maður drálaði ikki við at gera hetta; tí hann var so góður við dóttur Jákup, og hann var tann, ið mest hevði at siga í húsi faðirs síns.
Fyrsta Mósebók 34:20 Fyrsta Mósebók
So fóru Hamor og sonur hansara Sikem út í portrið í býi sínum og søgdu soleiðis við menninar í býnum:
Fyrsta Mósebók 34:21 Fyrsta Mósebók
„Hesir menn eru okkum friðarliga sintir; latið teir tí búseta seg her og ferðast frítt um í landinum – landið er jú nóg rúmsátt til teirra! Vit skulu giftast við døtrum teirra og geva teimum døtur okkara.
Fyrsta Mósebók 34:22 Fyrsta Mósebók
Men tey kor seta teir okkum fyri at vera okkum til vildar og búgva hjá okkum, so vit verða eitt fólk, at alt mannkyn hjá okkum letur seg umskera, soleiðis sum teir eru umskornir.
Fyrsta Mósebók 34:23 Fyrsta Mósebók
Fylgi teirra, góðs teirra og alt fæ teirra – verður tað ikki alt okkara, táið vit bert eru teimum til vildar, so teir verða búgvandi hjá okkum!“
Fyrsta Mósebók 34:24 Fyrsta Mósebók
Teir aktaðu nú Hamor og son hansara Sikem, allir teir, ið áttu heima í býi hansara; alt mannkyn, allir, ið áttu heima í býi hansara, lótu seg umskera.
Fyrsta Mósebók 34:25 Fyrsta Mósebók
Men triðja dagin – táið teir høvdu sárfepur – tóku Símeon og Levi, báðir synir Jákup, brøður Dinu, hvør sítt svørð og herjaðu á býin, uttan at nakar vardi ilt, og drópu alt mannkyn.
Fyrsta Mósebók 34:26 Fyrsta Mósebók
Eisini Hamor og Sikem, son hansara, drópu teir við svørði, tóku Dinu úr húsi Sikems og fóru so avstað.
Fyrsta Mósebók 34:27 Fyrsta Mósebók
So løgdust synir Jákup á teir falnu og rændu býin, aftur fyri at systir teirra var vanærd.
Fyrsta Mósebók 34:28 Fyrsta Mósebók
Teir tóku smáfæið, neytini og eslini hjá teimum, bæði tað, sum í býnum var, og tað, ið úti á markini var.
Fyrsta Mósebók 34:29 Fyrsta Mósebók
Og alt góðs teirra, øll børn teirra og allar kvinnur teirra tóku teir við sær sum herfong, og rændu alt tað, sum í húsunum var.
Fyrsta Mósebók 34:30 Fyrsta Mósebók
Tá segði Jákup við Símeon og Levi: „Tit hava gjørt mær stóra vanlukku! Tit hava gjørt, at eg eri komin í ringt orð hjá fólkinum, sum býr í landinum, Kána’anitum og Perizitum, og menn mínir eru so fáir; manna teir seg ímóti mær, so drepa teir meg, og bæði eg og hús mítt ganga til grundar!“
Fyrsta Mósebók 34:31 Fyrsta Mósebók
Men teir svaraðu: „Skuldi hann sleppa at bera seg at við systur okkara sum við skøkju!“
Esaias 10:1 Esaias
Vei teimum, ið geva órættvísar lógir, og sum eru ídnir at bókføra órætt,
Esaias 10:2 Esaias
so teir fáa trokað burtur frá rættinum tey, sum lítið hava at týða, rænt rættin frá hinum fátæku í fólki Mínum, gjørt einkjur til rán sítt og tikið alt frá hinum faðirleysu!
Amos 5:12 Amos
Tí Eg veit, at misbrot tykkara eru mong, og syndir tykkara nógvar í tali; tit kúga hin sakleysa, taka við loysigjaldi* og boyggja í portrinum rætt hinna fátæku.
Fyrra Korintbrævið 6:18 Fyrra Korintbrævið
Flýggið siðloysi! Øll onnur synd, ið menniskjað kann gera, er uttan fyri likamið; men tann, ið drívur siðloysi, syndar móti sínum egna likami.
Efesusbrævið 5:25 Efesusbrævið
Tit menn! Elskið konur tykkara, eins og Kristus elskaði samkomuna og gav Seg sjálvan fyri hana,
Efesusbrævið 5:28 Efesusbrævið
Soleiðis eru menninir bundnir at elska konur sínar sum síni egnu likam; tann, ið elskar konu sína, elskar seg sjálvan.
Efesusbrævið 5:29 Efesusbrævið
Aldri hevur jú nakar hatað sítt egna hold; nei, hann føðir tað og hevur umsorgan fyri tí – eins og Kristus ger við samkomuna.
Sálmarnir 11:5 Sálmarnir
HARRIN roynir hin rættvísa; men hin gudleysa og tann, ið elskar órætt, hatar sál Hansara;
Sálmarnir 55:23 Sálmarnir
Kasta byrði tína á HARRAN! Hann skal halda tær uppi, Hann skal ikki í allar ævir lata hin rættvísa vikast.
Esaias 1:17 Esaias
Lærið at gera gott, leggið tykkum eftir tí, ið beint er, hjálpið hinum kúgaðu, fáið hinum faðirleysa rætt, flytið mál einkjunnar!