kvinnur sum prædika evangeliið

Ápostlasøgan 2:33 Ápostlasøgan

Eftir at Hann nú er settur høgt við høgru hond Guds og frá Faðirinum hevur fingið Heilaga Andan, sum lovaður var, hevur Hann úthelt Hann – sum tit bæði síggja og hoyra.

2

Ápostlasøgan 2:34 Ápostlasøgan

Tí Dávid fór ikki upp til Himmals; nei, hann sigur sjálvur: „Harrin segði við Harra mín: „Set Teg við høgru hond Mína,

2

Ápostlasøgan 2:35 Ápostlasøgan

inntil Eg fái lagt fíggindar Tínar, fótum Tínum til skammul!““

2

Ápostlasøgan 2:36 Ápostlasøgan

Tí skal alt hús Ísraels við óbrigdiligari vissu vita, at Gud hevur gjørt Hann til bæði Harra og Kristus, henda Jesus, sum tit krossfestu.“

2

Ápostlasøgan 2:37 Ápostlasøgan

Táið teir hoyrdu hetta, stakk tað teir í hjartað, og teir søgdu við Pætur og hinar ápostlarnar: „Tit menn, brøður! Hvat skulu vit gera?“

2

Ápostlasøgan 2:38 Ápostlasøgan

Pætur svaraði teimum: „Vendið við, og ein og hvør tykkara lati seg doypa í navni Jesu Krists til fyrigeving syndanna! So skulu tit fáa gávu Heilaga Andans.

2

Ápostlasøgan 2:39 Ápostlasøgan

Tí til tykkara er lyftið og til børn tykkara og til øll, sum langt burtur eru – so mong sum Harrin Gud okkara kallar.“

2

Ápostlasøgan 2:40 Ápostlasøgan

Eisini við mongum øðrum orðum vitnaði hann og áminti tey og segði: „Latið tykkum frelsa frá hesi rangvørgu ætt!“

2

Ápostlasøgan 2:41 Ápostlasøgan

Tey, sum nú tóku við orði hansara, vórðu doypt, og tann dagin løgdust aftrat okkurt um 3000 sálir.

2

Ápostlasøgan 2:42 Ápostlasøgan

Tey hildu trúliga fast við læru ápostlanna og við samfelagið, við breyðbrótingina og við bønirnar.

2

Ápostlasøgan 2:43 Ápostlasøgan

Ótti kom nú á hvørja sál, og mong undur og tekin vórðu gjørd við ápostlunum.

2

Ápostlasøgan 2:44 Ápostlasøgan

Øll hini trúgvandi hildu seg saman og høvdu alt í felagi;

2

Ápostlasøgan 2:45 Ápostlasøgan

ognir sínar og góðs sítt seldu tey og býttu tað millum øll, eftir sum hvør trongdi.

2

Ápostlasøgan 2:46 Ápostlasøgan

Tey komu hvønn dag áhaldandi í templið av einum hjarta og brutu breyðið heima við hús og fingu soleiðis føði sína við gleði og í einfaldi hjartans;

2

Ápostlasøgan 2:47 Ápostlasøgan

tey lovaðu Gudi og vóru nógv umhildin av øllum fólkinum. Og Harrin legði dagliga aftrat teimum nøkur, sum lótu seg frelsa.

2

Ápostlasøgan 21:9 Ápostlasøgan

Hann átti fýra ógiftar døtur, sum høvdu profetiska gávu.

2

Rómverjabrævið 16:1 Rómverjabrævið

Eg biði tykkum um at taka tykkum av Føbe, systur okkara, sum tænir samkomuni í Kenkrea.

2

Rómverjabrævið 16:2 Rómverjabrævið

Takið tá ímóti henni í Harranum, sum hinum heilagu sømir, og verið henni til hjálpar í øllum, sum henni tørvar hjálp tykkara í! Tí hon hevur eisini verið mongum stuðul, ja, mær sjálvum.

2

Rómverjabrævið 16:7 Rómverjabrævið

Heilsið Andronikusi og Juniasi, skyldmonnum mínum og samfangum mínum, sum jú eru nógv umhildnir millum ápostlarnar og eisini hava verið í Kristusi longur enn eg!

2

Fyrra Korintbrævið 11:1 Fyrra Korintbrævið

Verðið eftirfylgjarar mínir, eins og eg fylgi Kristusi eftir!

2

Fyrra Korintbrævið 11:2 Fyrra Korintbrævið

Eg rósi tykkum fyri, at tit í øllum minnast meg og halda fast við lærdómarnar, soleiðis sum eg gav tykkum teir.

2

Fyrra Korintbrævið 11:3 Fyrra Korintbrævið

Eg vil, at tit skulu vita, at Kristus er høvur eins og hvørs mans, at maðurin er høvur kvinnunnar, og at Gud er høvur Kristusar.

2

Fyrra Korintbrævið 11:4 Fyrra Korintbrævið

Tann maður, ið biður ella profeterar og hevur á høvdinum, vanærir høvd sítt.

2

Fyrra Korintbrævið 11:5 Fyrra Korintbrævið

Og tann kvinna, ið biður ella profeterar við ongum á høvdinum, vanærir høvd sítt; tí tað er eitt og tað sama, sum hon var rakað.

2

Fyrra Korintbrævið 11:6 Fyrra Korintbrævið

Hevur kvinnan einki á høvdinum, so klippi hon hárið av sær við! Og er tað kvinnu skomm at vera klipt ella rakað, so havi hon á høvdinum!

2

Fyrra Korintbrævið 11:7 Fyrra Korintbrævið

Maður skal ikki hava á høvdinum, tí hann er mynd og dýrd Guds; men kvinnan er dýrd mansins.

2

Fyrra Korintbrævið 11:8 Fyrra Korintbrævið

Maðurin er jú ikki av kvinnuni, men kvinnan av manninum.

2

Fyrra Korintbrævið 11:9 Fyrra Korintbrævið

Ei heldur varð maðurin skaptur kvinnuni, men kvinnan manninum.

2

Fyrra Korintbrævið 11:10 Fyrra Korintbrævið

Tí eigur kvinnan at hava á høvdinum tekin upp á undirgivni – fyri einglanna skuld.

2

Fyrra Korintbrævið 11:11 Fyrra Korintbrævið

Tó – í Harranum er ikki kvinnan uttan mannin, ei heldur maðurin uttan kvinnuna.

2

Fyrra Korintbrævið 11:12 Fyrra Korintbrævið

Tí eins og kvinnan er av manninum, er eisini maðurin við kvinnuni – og alt er tað av Gudi.

2

Fyrra Korintbrævið 11:13 Fyrra Korintbrævið

Dømið við tykkum sjálvum – er tað kvinnu sømiligt at biðja til Gud við ongum á høvdinum!

2

Fyrra Korintbrævið 11:14 Fyrra Korintbrævið

Og lærir ikki sjálv nátturan tykkum, at gongur maður við síðum hári, er tað honum vanæra,

2

Fyrra Korintbrævið 11:15 Fyrra Korintbrævið

men at kvinnu er tað til dýrd, at hon gongur við síðum hári! Hárið er jú givið henni sum slør.

2

Fyrra Korintbrævið 11:16 Fyrra Korintbrævið

– Og hevur onkur hug at trætast um hetta – vit hava ikki slíkan sið, samkomur Guds heldur ikki!

2

Fyrra Korintbrævið 11:17 Fyrra Korintbrævið

Hetta boð gevi eg tykkum nú. Men tað, sum eg ikki rósi tykkum fyri, er, at tit koma saman, ikki til hitt betra, men til hitt verra.

2

Fyrra Korintbrævið 11:18 Fyrra Korintbrævið

Fyri tað fyrsta hoyri eg, at á samkomufundum tykkara er flokkadráttur tykkara millum – og fyri ein part trúgvi eg tí!

2

Fyrra Korintbrævið 11:19 Fyrra Korintbrævið

Flokkaskifting má jú vera tykkara millum – so koma kann fyri ein dag, hvørji ið fullroynd eru tykkara millum.

2

Fyrra Korintbrævið 11:20 Fyrra Korintbrævið

Nú – táið tit koma saman, er hetta ikki at eta kvøldmáltíð Harrans!

2

Fyrra Korintbrævið 11:21 Fyrra Korintbrævið

Tí við máltíðina tekur hvør sín egna mat frammanundan, og ein situr svangur, annar er drukkin!

2

Fyrra Korintbrævið 11:22 Fyrra Korintbrævið

Hava tit tá ikki hús at eta og drekka í! Ella vanvirða tit samkomu Guds og gera tey til skammar, sum einki hava! Hvat skal eg siga við tykkum? Skal eg rósa tykkum! Í hesum rósi eg tykkum ikki.

2

Fyrra Korintbrævið 11:23 Fyrra Korintbrævið

Tí eg havi fingið frá Harranum tað, sum eg eisini havi lært tykkum: Ta náttina ið Harrin Jesus varð svikin, tók Hann breyð,

2

Fyrra Korintbrævið 11:24 Fyrra Korintbrævið

takkaði, breyt tað og segði: „Hetta er likam Mítt, sum givið verður fyri tykkum; gerið hetta til minni um Meg!“

2

Fyrra Korintbrævið 11:25 Fyrra Korintbrævið

Somuleiðis tók Hann eisini kalikin – eftir kvøldmáltíðina – og segði: „Hesin kalikur er hin nýggi sáttmálin í blóði Mínum; gerið hetta, so ofta sum tit drekka tað, til minni um Meg!“

2

Fyrra Korintbrævið 11:26 Fyrra Korintbrævið

Tí so ofta sum tit eta hetta breyð og drekka henda kalik, kunngera tit deyða Harrans, inntil Hann kemur.

2

Fyrra Korintbrævið 11:27 Fyrra Korintbrævið

Tann, sum tí etur breyðið ella drekkur kalik Harrans óverdiga, verður sekur fyri likami og blóði Harrans.

2

Fyrra Korintbrævið 11:28 Fyrra Korintbrævið

Hvørt menniskja royni seg sjálvt, og eti tað so av breyðinum og drekki av kalikinum!

2

Fyrra Korintbrævið 11:29 Fyrra Korintbrævið

Tí tann, ið etur og drekkur, etur og drekkur dóm yvir seg, aktar hann ikki eftir likaminum.

2

Fyrra Korintbrævið 11:30 Fyrra Korintbrævið

– Tí eru mong veik og sjúk tykkara millum, og mong sovna burtur.

2

Fyrra Korintbrævið 11:31 Fyrra Korintbrævið

Dømdu vit okkum sjálv, vórðu vit ikki dømd;

2